Paweł napisał do świętych w Efezie list o tym, że zostali ustanowieni przed narodzeniem, by otrzymać ewangelię. Pisał o ostatecznej dyspensacji, czyli o dyspensacji, w której teraz żyjemy. Paweł nauczał, że poprzez objawienie możemy poznać Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa.
Paweł naucza świętych, że zostali ustanowieni przed narodzeniem, by otrzymać ewangelię
Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie sytuację, w której zgodzili się podjąć ważnego zadania i obiecano im, że zostaną za to wynagrodzeni.
Kiedy zadanie zaczęło sprawiać wam trudność, w jaki sposób pomogła wam wiedza, że zgodziliście się go podjąć i że ktoś zaufał wam, że je wypełnicie?
Jakie otrzymaliście błogosławieństwa lub w jaki sposób wynagrodzono was za wypełnienie tego zadania?
Wyjaśnij, że w treści korespondencji zapisanej w Liście do Efezjan 1–6 Apostoł Paweł zwrócił się do świętych w Efezie i jego okolicach. Jego celem było wzmocnienie tych, którzy byli już członkami Kościoła i pomoc nowo nawróconym w rozwinięciu duchowej wiedzy i pozostaniu wiernymi ich przymierzom.
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos List do Efezjan 1:3–8. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają prawdy, których Paweł nauczał świętych, aby pomóc im pozostać wiernymi ich przymierzom.
Jakich prawd Paweł nauczał świętych, aby pomóc im pozostać wiernymi? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz poprosić ich, aby wyjaśnili, w jaki sposób zrozumienie prawd, które wymieniają, mogło pomóc świętym pozostać wiernymi).
Co, waszym zdaniem, znaczy w wersecie 4., że Bóg wybrał niektórych ludzi „przed założeniem świata”?
Wyjaśnij, że ten zwrot w połączeniu ze zwrotem: przeznaczeni przed narodzeniem i zwrotem: „przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa” w wersecie 5., odnosi się do tych, którzy zostali wybrani, czyli ustanowieni przed narodzeniem, by otrzymać ewangelię. Napisz na tablicy następującą prawdę: Dzieci Boże zostały ustanowione przed narodzeniem, by otrzymać błogosławieństwa ewangelii. Otrzymanie tych błogosławieństw zależy od naszej wierności w tym życiu.
Aby pomóc uczniom zrozumieć tę prawdę, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi:
„W przedziemskim świecie duchowym Bóg wyznaczył pewne duchy do wypełnienia szczególnej misji podczas ich życia doczesnego. Nazywa się to ustanowieniem przed narodzeniem.
Ustanowienie przed narodzeniem nie gwarantuje, że dane osoby otrzymają pewne powołania lub obowiązki. Możliwości takie pojawiają się w tym życiu jako następstwo prawego korzystania z przywileju wolnej woli, podobnie jak ustanowienie przed narodzeniem było wynikiem prawego postępowania w przedziemskiej egzystencji […].
Doktryna ustanowienia przed narodzeniem odnosi się do wszystkich członków Kościoła, nie tylko do Zbawiciela i Jego proroków. Przed stworzeniem Ziemi wiernym kobietom powierzono określone zadania, a wierni mężczyźni zostali ustanowieni do wykonywania pewnych obowiązków kapłańskich. Chociaż tego nie pamiętasz, z pewnością zgodziłeś się wypełnić ważne zadania w służbie swojemu Ojcu. Kiedy dowiedziesz, że jesteś godny, będziesz miał możliwość wykonania zadań, które ci wówczas wyznaczono” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 172–173).
W jaki sposób zrozumienie, że zostaliśmy ustanowieni przed narodzeniem, by otrzymać ewangelię i jej liczne błogosławieństwa, pomaga nam pozostać wiernymi naszym przymierzom?
Narysuj prosty rysunek przedstawiający kilka różnych rzek, które wpływają do dużego zbiornika wodnego. Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że każda rzeka symbolizuje dyspensację ewangelii.
Co to jest dyspensacja ewangelii?
Możesz przypomnieć definicję dyspensacji ewangelii, prosząc jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującego fragmentu z Bible Dictionary [Słownik biblijny]:
„Dyspensacja to okres, w którym Pan posiada na ziemi co najmniej jednego upoważnionego sługę, który dzierży święte kapłaństwo i klucze oraz posiada boskie pełnomocnictwo głoszenia ewangelii mieszkańcom ziemi. W czasie jej trwania ewangelia objawiana jest od nowa po to, by ludzie nie musieli opierać się na przeszłych dyspensacjach, by szukać wiedzy o planie zbawienia. Od stworzenia świata było wiele dyspensacji ewangelii. Biblia wskazuje na to, że przynajmniej jedna z dyspensacji może być utożsamiana z Adamem, inna z Enochem, a inna z Noem. To samo dotyczy Abrahama, Mojżesza i Jezusa wraz z Jego Apostołami w połowie czasu” (Bible Dictionary, „Dispensations”).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Efezjan 1:9–10. Pozostali niech śledzą tekst w pismach świętych i odszukają, o której dyspensacji mówił Paweł. Wyjaśnij, że zwrot: „[tajemnica] woli swojej” w wersecie 9. odnosi się do Bożych planów i celów.
Zwróć uwagę uczniów na to, że dyspensacja pełni czasów to dyspensacja, w której teraz żyjemy.
Dlaczego dyspensacja pełni czasów przypomina zbiornik wodny, do którego wpływają różne rzeki?
O czym prorokował Paweł, że stanie się w dyspensacji pełni czasów? (Wyjaśnij, że kiedy Paweł pisał, że „w Chrystusie […] wszystko”, zarówno to, co jest w niebiosach, jak i to, co jest na ziemi, zostanie zgromadzone i „[połączone] w jedną całość” [werset 10.], mówił o przywróceniu i złączeniu razem wszystkich kluczy, mocy i obietnic, jakie Bóg objawiał Swoim dzieciom od początku świata, a także o wiedzy, która jeszcze nigdy dotychczas nie została objawiona [zob. NiP 128:18]. Napisz na tablicy następującą doktrynę: Podczas dyspensacji pełni czasów wszystko z poprzednich dyspensacji zostanie przywrócone).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego B.H. Robertsa, Siedemdziesiątego:
Obraz
Starszy B.H. Roberts
„To jest dyspensacja pełni czasów i widzimy, że — jak rwące rzeki do oceanu — spływają do niej wszystkie poprzednie dyspensacje, łącząc nas z nimi i je z nami; i widzimy, że od początku Bóg miał w planach tylko jeden wielki cel, i że jest nim zbawienie Jego dzieci. A teraz nastał dzień ostateczny, ostateczna dyspensacja, w której prawda, światłość i prawość zaleją ziemię” (w: Conference Report, październik 1904, str. 73).
Poproś uczniów, aby podeszli do tablicy i opisali rzeki na rysunku, nadając im nazwy prawd, fragmentów z pism świętych, przymierzy i mocy objawionych podczas poprzednich dyspensacji, które zostały przywrócone lub ujawnione w dyspensacji pełni czasów. (Mogą zaliczać się do nich: moc zapieczętowania, obrzędy niezbędne do zbawienia, Księga Mormona i inne. Jeśli zachodzi taka potrzeba, uczniowie mogą również dorysować więcej rzek).
W jakim sensie życie w dyspensacji pełni czasów jest dla was błogosławieństwem?
Co musi wydarzyć się w dyspensacji pełni czasów zgodnie z wypowiedzią Starszego Robertsa? (Prawda, światłość i prawość muszą zalać ziemię).
Jakie zasoby pomagają nam w naszej dyspensacji zalać ziemię prawdą i światłem ewangelii?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy David A. Bednar
„Moi ukochani bracia i siostry, to, czego dokonaliśmy do tej pory w tej dyspensacji w kwestii przekazywania przesłań ewangelii za pośrednictwem mediów społecznościowych, to dobry początek — ale jest to zaledwie mała stróżka. Zachęcam was teraz, żebyście przekształcili ją w potop […]. Napominam was, żebyście zalali ziemię przesłaniami prawości i prawdy — przesłaniami, które są autentyczne, budujące i godne pochwały — i dosłownie zalali ziemię niczym potop” („To Sweep the Earth as with a Flood” [uroczyste spotkanie podczas Brigham Young University Campus Education Week, 19 sierpnia 2014], strona internetowa: LDS.org).
Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co robią, żeby pomóc zalać ziemię przesłaniami prawości i prawdy.
Podsumuj List do Efezjan 1:11–12, wyjaśniając, że Paweł nauczał, iż przez Jezusa Chrystusa święci uzyskali „udział” (werset 11.) w królestwie Bożym.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos List do Efezjan 1:13–14. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają błogosławieństwo, jakie święci otrzymali ze względu na swoją wierność, zaufanie i wiarę w Jezusa Chrystusa.
Jakie błogosławieństwo otrzymali święci według wersetu 13.? (Zostali „zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym”, czyli Świętym Duchem Obietnicy).
Wyjaśnij, że bycie zapieczętowanym „obiecanym Duchem Świętym”, czyli Świętym Duchem Obietnicy, oznacza, że „Duch Święty świadczy Ojcu, że obrzędy niezbędne do zbawienia zostały dokonane we właściwy sposób i że związane z nimi przymierza zostały dochowane” (Guide to the Scriptures, „Holy Spirit of Promise”, strona internetowa: scriptures.lds.org). Ten Duch to „rękojmia dziedzictwa naszego” (werset 14.). Oznacza to, że obecność Ducha Świętego w naszym życiu jest oznaką, przypomnieniem i wskazówką od Boga, że jeśli pozostaniemy wierni, otrzymamy życie wieczne.
Podsumuj List do Efezjan 1:15–16, wyjaśniając, że Paweł powiedział świętym, iż nieustannie składa Bogu dzięki za ich wierność.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos List do Efezjan 1:17–18. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, o co Paweł prosił Boga w modlitwie, aby zostało dane świętym.
O co Paweł prosił w modlitwie, aby zostało dane świętym?
Czego te wersety uczą nas o tym, w jaki sposób możemy poznać Ojca Niebieskiego? (Uczniowie powinni, używając własnych słów, rozpoznać następującą prawdę: Możemy poznać Ojca Niebieskiego poprzez ducha objawienia).
Aby pomóc uczniom zrozumieć, co to jest duch objawienia, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Davida A. Bednara. Poproś uczniów, aby wysłuchali, co to jest duch objawienia.
Obraz
Starszy David A. Bednar
„Objawienie to sposób komunikacji Boga z Jego dziećmi na ziemi i jedno z najwspanialszych błogosławieństw związanych z darem i stałym towarzystwem Ducha Świętego. Prorok Józef Smith nauczał: ‘Duch Święty jest objawicielem’ i ‘żaden człowiek nie może otrzymać Ducha Świętego bez otrzymania objawienia’ (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 132).
Duch objawienia jest dostępny każdej osobie, która poprzez upoważnienie kapłańskie przyjmuje zbawienne obrzędy chrztu przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów i nałożenia rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego — i która działa z wiarą, by wypełnić kapłańskie napomnienie, by ‘przyjąć Ducha Świętego’” („Duch objawienia”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 87).
Co to jest duch objawienia?
W jaki sposób objawienie otrzymane poprzez Ducha Świętego może pomóc nam poznać Ojca Niebieskiego?
Możesz poprosić uczniów, aby opowiedzieli o tym, jak objawienie otrzymane poprzez Ducha Świętego pomogło im lepiej poznać Ojca Niebieskiego. Możesz także podzielić się własnym doświadczeniem. Zachęć uczniów, aby dążyli do bycia godnymi towarzystwa Ducha Świętego, żeby mogli ciągle lepiej poznawać Ojca Niebieskiego.
Podsumuj List do Efezjan 1:19–23, wyjaśniając, że Paweł kontynuował nauczanie o dziedzictwie, które zostało obiecane świętym i o pozycji Jezusa Chrystusa jako głowy Swojego Kościoła.
Święty Duch Obietnicy to jeden z tytułów Ducha Świętego. Odnosi się on do pieczętującej i potwierdzającej mocy Ducha Świętego (zob. NiP 76:53; 132:7).
„Święty Duch Obietnicy […] potwierdza, że prawe czyny, obrzędy i przymierza człowieka podobają się Bogu. Święty Duch Obietnicy świadczy Ojcu, że obrzędy niezbędne do zbawienia zostały dokonane we właściwy sposób i że związane z nimi przymierza zostały dochowane.
Osoby zapieczętowane przez Świętego Ducha Obietnicy otrzymują wszystko, co posiada Ojciec [zob. List do Efezjan 1:13–14; NiP 76:51–60]. Wszystkie przymierza i działania muszą zostać zapieczętowane przez Świętego Ducha Obietnicy, aby miały moc po śmierci [zob. NiP 132:7, 18–19, 26]” (Guide to the Scriptures, „Holy Spirit of Promise”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
Pisząc, że święci „[zostali] zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym” (List do Efezjan 1:13), Paweł odnosił się do obietnicy życia wiecznego, która dana jest wiernym świętym w życiu doczesnym. Kiedy ludzie są zapieczętowani przez Świętego Ducha Obietnicy, Duch Święty potwierdza ich status celestialnych dziedziców, mimo że są śmiertelnikami. Doktrynę tę nazywa się czasami słowem prorockim jeszcze bardziej potwierdzonym (zob. II List Piotra 1:4–19; NiP 131:5–6; NiP 132:6–7; Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], tom 2., str. 493–495; History of the Church, tom 3., str. 379–380).
W odniesieniu do Świętego Ducha Obietnicy Prezydent Joseph Fielding Smith powiedział:
„Święty Duch Obietnicy to Duch Święty, który pieczętuje każdy obrzęd: chrzest, konfirmację, ustanowienie do kapłaństwa, małżeństwo. Obietnica polega na tym, że błogosławieństwa otrzymamy w zależności od naszej wierności.
Jeśli dana osoba narusza przymierze, czy to chrzest, ustanowienie do kapłaństwa, małżeństwo czy jakiekolwiek inne przymierze, to Duch zdejmuje swą pieczęć i nie otrzymamy błogosławieństw.
Każdy obrzęd jest zapieczętowany obietnicą nagrody uzależnioną od wierności. Duch Święty zdejmuje pieczęć, kiedy przymierza są łamane [NiP 76:52–53; 132:7]” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], tom 1., str. 45).
Zwrot „rękojmia dziedzictwa naszego” w Liście do Efezjan 1:14 wskazuje, że kiedy święci zostaną zapieczętowani przez Świętego Ducha Obietnicy, otrzymają osobiste zapewnienie, że odziedziczą królestwo celestialne. Słowo rękojmia oznacza tutaj „symbol tego, co ma nastąpić” (Merriam-Webster’s Collegiate Dictionary, wyd. 11. [2003], hasło: „earnest”). „Dar Ducha Świętego jest jednym z najcenniejszych darów naszego Ojca Niebieskiego […]. Dar ten jest przedsmakiem wiecznej radości i obietnicą wiecznego życia” (Abyście głosili Moją ewangelię: Przewodnik dla służby misjonarskiej [2004], str. 65.