Wprowadzenie do Ewangelii według św. Mateusza
Dlaczego warto studiować tę księgę?
W Ew. Mateusza można znaleźć można jedne z najpiękniejszych fragmentów Biblii — Kazanie na górze, a także wiele podobieństw, nauk i cudów dokonanych przez Jezusa Chrystusa. Studiowanie tej księgi pomoże uczniom dowiedzieć się więcej o posłudze i naukach Jezusa Chrystusa i wzmocni ich świadectwa o Jezusie Chrystusie, jako Zbawicielu świata i Obiecanym Mesjaszu, o którym mówili wszyscy święci prorocy.
Kto napisał tę księgę?
Autorem tej księgi jest Mateusz, znany także jako Lewi, syn Alfeusza. Był celnikiem, czyli poborcą podatkowym, zanim jego życie zmieniło się na zawsze, kiedy odpowiedział na zaproszenie Jezusa Chrystusa, aby za Nim pójść. (Zob. Ew. Mateusza 9:9; Ew. Marka 2:14; Ew. Łukasza 5:27–28; Bible Dictionary, „Matthew”) Po nawróceniu Mateusz został jednym z Dwunastu Apostołów Zbawiciela (zob. Ew. Mateusza 10:2–4). Apostoł Mateusz był naocznym świadkiem wielu wydarzeń opisanych w jego zapisie. Opowiada się za tym również tytuł nadany tej Ewangelii w części Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha]: „Świadectwo św. Mateusza”.
Kiedy i gdzie została napisana?
Nie wiemy dokładnie, kiedy została spisana Ewangelia Mateusza, ale najprawdopodobniej w drugiej połowie pierwszego wieku n.e. Nie wiadomo, gdzie Mateusz napisał tę księgę.
Dla kogo i w jakim celu została napisana?
Zdaje się, że Mateusz pisał do żydowskiego czytelnika, aby wskazać, że Jezus Chrystus wypełnił starotestamentowe proroctwa o Mesjaszu (zob. Bible Dictionary, „Matthew”). Mateusz, pisząc o życiu, słowach i czynach Jezusa Chrystusa, często odnosił się do proroctw ze Starego Testamentu i używał wyrażenia: „aby się wypełniło” (zob. np.: Ew. Mateusza 4:14; 8:17; 13:35; 21:4).
W swojej Ewangelii Mateusz 12 razy używa określenia „Syn Dawida” jako świadectwa, że Jezus Chrystus był prawowitym dziedzicem tronu króla Dawida oraz spełnieniem mesjańskich proroctw. Przytoczony przez Mateusza rodowód Jezusa Chrystusa podaje, że wywodzi się On od Dawida, Judy i Abrahama (zob. Ew. Mateusza 1:1–3), wykazując w ten sposób, że Jezus miał prawo do tronu oraz Jego rolę w wypełnieniu obietnic, jakie Bóg dał Izraelowi.
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
Mimo że znaczna część zawartego w Ew. Mateusza materiału znajduje się także w Ew. Marka i Ew. Łukasza, około 42 procent tekstu pojawia się tylko w niej samej. Główny wątek w Ew. Mateusza mówi o tym, że Jezus Chrystus przyszedł na świat, aby ustanowić Swoje królestwo na ziemi. Mateusz wielokrotnie wspomina o „Królestwie Niebios” i jako jedyny autor Ewangelii opisuje nauki Jezusa, w których mowa o „kościele” [lub zborze — przyp. tłum.] (zob. Ew. Mateusza 16:18; 18:17).
Ewangelia Mateusza pomaga nam zrozumieć podobieństwa pomiędzy posługą Mojżesza a Jezusa Chrystusa. Obydwaj, na przykład, zostali uratowani przed rozkazem zabicia wydanym przez rządzących (zob. II Ks. Mojżeszowa 2:1–10; Ew. Mateusza 2:13–18), wyszli z Egiptu, głosili prawo Boga na górze (zob. II Ks. Mojżeszowa 19–20; Ew. Mateusza 5–7) i przyszli, aby wyzwolić swój lud.
Zarys
Ew. Mateusza 1–4 Mateusz przedstawia rodowód Jezusa Chrystusa i pisze o Jego narodzinach. Mędrcy szukają Króla żydowskiego. Posłuszny uzyskanej we śnie wizji Józef zabiera Marię i dzieciątko Jezus do Egiptu, a później do Nazaretu. Jan Chrzciciel głosi ewangelię pokuty i chrzci Jezusa Chrystusa. Zbawiciel jest kuszony na pustyni. Zaczyna Swą doczesną posługę od nauczania i uzdrawiania.
Ew. Mateusza 5–7 Jezus Chrystus wygłasza Kazanie na górze.
Ew. Mateusza 8–12 Zbawiciel uzdrawia trędowatego, ucisza burzę, przepędza diabły, wskrzesza córkę Jaira i sprawia, że ślepi odzyskują wzrok. Jezus Chrystus daje Dwunastu Apostołom upoważnienie, aby czynili to, co On czyni i wysyła ich, by głosili ewangelię. Jezus głosi, że Jan Chrzciciel jest kimś więcej niż prorokiem. Zbawiciel uzdrawia w dzień Sabatu.
Ew. Mateusza 13–15 Jezus naucza poprzez przypowieści. Egzekucja Jana Chrzciciela. Po nakarmieniu pięciu tysięcy Jezus i Piotr chodzą po Morzu Galilejskim. Uczeni w piśmie i faryzeusze spierają się z Jezusem.
Ew. Mateusza 16–18 Po tym, jak Piotr świadczy, że Jezus jest Mesjaszem, Zbawiciel oświadcza, że przekaże klucze królestwa Bożego Piotrowi i Dwunastu. Jezus Chrystus zostaje przemieniony na górze. Piotr, Jakub i Jan otrzymują klucze kapłaństwa. Jezus instruuje Swoich uczniów, jak mają prowadzić Kościół i uczy ich, że Bóg nam nie wybaczy, jeśli nie będziemy wybaczać bliźnim.
Ew. Mateusza 19–23 Zbawiciel naucza o wiecznej naturze małżeństwa. Wjeżdża do Jerozolimy i wypędza przekupniów ze świątyni. Za pomocą przypowieści Jezus ujawnia złe zamiary przywódców żydowskich, którzy Mu się sprzeciwiają. Boleje nad przyszłym zniszczeniem Jerozolimy.
Ew. Mateusza 24–25; Józef Smith — Mateusz Jezus Chrystus prorokuje o zniszczeniu Jerozolimy. Naucza, jak Jego naśladowcy mają przygotować się na Jego powrót.
Ew. Mateusza 26–27 Jezus wraz z uczniami spożywa paschalną wieczerzę i ustanawia sakrament. Cierpi w Ogrodzie Getsemane, zostaje zdradzony, aresztowany, staje przed żydowskimi i rzymskimi przywódcami na sądzie, zostaje ukrzyżowany. Umiera i zostaje pochowany.
Ew. Mateusza 28 Zmartwychwstały Zbawiciel ukazuje się Swoim uczniom. Jezus nakazuje Apostołom, aby ponieśli Jego ewangelię do wszystkich narodów.