Niektórzy członkowie Kościoła z Judei powiedzieli ludziom innych narodów z Antiochii, że muszą zostać obrzezani, aby uzyskać zbawienie. Paweł i Barnaba przedstawili tę sprawę Apostołom w Jerozolimie. Podczas wydarzenia zwanego konferencją w Jerozolimie (około 49–50 r. n.e.) Piotr świadczył, że Bóg zbawi wiernych Żydów i ludzi innych narodów, niezależnie od tego czy są obrzezani. Apostołowie wysłali listy do członków Kościoła, wyjaśniając, że obrzezanie nie jest konieczne do zbawienia. Paweł wybrał Sylasa na swojego towarzysza i wyruszył na drugą misję.
Poprzez natchnioną radę Piotr oraz inni Apostołowie postanawiają, że Pan nie wymaga już obrzezania.
Poproś uczniów, aby na tablicy zapisali kilka ważnych decyzji, które muszą podjąć teraz i w przyszłości.
Z kim rozmawiacie, kiedy musicie podjąć ważne decyzje? Dlaczego rozmawiacie właśnie z tymi osobami?
Dlaczego mądrze jest szukać pomocy u Boga przed podjęciem decyzji?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 15 odszukali prawdy, które mogą poprowadzić ich, kiedy będą chcieli poznać wolę Boga wobec nich.
Wyjaśnij, że gdy Paweł i Barnaba odwiedzili świętych w Antiochii, niektórzy nawróceni na chrześcijaństwo Żydzi z Judei głosili, co wywodzący się z innych narodów nawróceni powinni robić, aby mogli być zbawieni.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 15:1. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, co według tych ludzi z Judei, musieli zrobić nawróceni wywodzący się z innych narodów, aby mogli zostać zbawieni.
Co, według tych Żydów, musieli zrobić nawróceni wywodzący się z innych narodów, aby mogli zostać zbawieni?
Wyjaśnij, że w ramach przymierza zawartego z Abrahamem Bóg przykazał, iż wszyscy mężczyźni, którzy przystępują do przymierza z Nim, muszą być obrzezani. „Obrzezanie było dokonywane przez odcięcie ‘skóry napletka’, zarówno u noworodków, jak i u dorosłych” (Guide to the Scriptures, „Circumcision”, strona internetowa: scriptures.lds.org). Obrzezanie zostało ustanowione jako znak lub przypomnienie przymierza, które ludzie zawarli z Bogiem.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 15:2–3. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, co stało się po tym, jak Paweł i Barnaba usłyszeli tych mężczyzn głoszących, iż nawróceni z innych narodów muszą zostać obrzezani.
Co, według wersetu 2., stało się, kiedy ci ludzie powiedzieli, że nawróceni do Kościoła muszą zostać obrzezani?
Co, według członków Kościoła w Antiochii, należało zrobić?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 15:4–6. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co się stało, kiedy Paweł wraz z innymi osobami przybył do Jerozolimy.
O czym byli przekonani niektórzy z nawróconych faryzeuszy w kwestii wymagań stawianym ludziom innych narodów w celu uzyskania zbawienia, gdy Paweł i Barnaba opowiedzieli o doświadczeniach związanych z głoszeniem ewangelii wśród ludzi innych narodów?
W jakim celu, według wersetu 6., zebrali się Apostołowie i starsi?
Napisz na tablicy poniższe pytania lub rozdaj je uczniom w formie kart informacyjnych.
Nowy Testament. Podręcznik dla nauczyciela seminarium — Lekcja 92
Kto powstał, aby przemówić?
Co miał na myśli Piotr, gdy powiedział, że Bóg „nie uczynił żadnej różnicy między [nawróconymi Żydami] a [nawróconymi poganami]”?
Jakie wyrażenia z wersetu 8., 9. i 11. wskazują na to, że nawróceni ludzie innych narodów (poganie) nie musieli zostać obrzezani, aby uzyskać zbawienie?
Podziel uczniów na pary. Poproś uczniów, aby w parach przeczytali Dzieje Apostolskie 15:7–11 i odszukali odpowiedzi na pytania z listy. Zanim zaczną czytać, wyjaśnij, że wyrażenie: „gdy to już długo rozpatrywano” z wersetu 7. oznacza, że Apostołowie żarliwie debatowali nad sprawą obrzezania.
Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami z resztą klasy. Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi na pierwsze pytanie przypomnij im, że Piotr był najstarszym stażem Apostołem na ziemi, co oznacza, że był upoważniony do mówienia w imieniu Pana.
Jaki jest jeden ze sposobów, w jaki możemy poznać wolę Pana? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Możemy poznać wolę Pana dzięki Jego żyjącym prorokom i apostołom. Zapisz ją na tablicy).
W jaki sposób żyjący Apostołowie pomagają nam poznać objawienie, które otrzymali?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 15:12–15. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób tłum zareagował na deklarację Piotra, że obrzezanie nie jest konieczne do zbawienia.
W jaki sposób tłum zareagował na deklarację Piotra?
Co zrobili Paweł i Barnaba, aby potwierdzić deklarację Piotra dotyczącą tego, że ludzie innych narodów nie muszą być obrzezani?
Czyje słowa potwierdzały deklarację Piotra, według wypowiedzi Szymona z wersetu 15.?
Możesz wyjaśnić, że Piotr przewodniczył konferencji i wygląda na to, że Jakub pełnił tam znaczącą rolę. Jakub był przyrodnim bratem Jezusa Chrystusa i pierwszym biskupem Kościoła w Jerozolimie. Podsumuj Dzieje Apostolskie 15:16–18, wyjaśniając, że Jakub cytował Ks. Amosa 9:11–12, aby udowodnić, że deklaracja Piotra jest zgodna ze słowami proroków, zapisanymi w pismach świętych.
Jakie są inne sposoby poznawania woli Pana? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Możemy poznać wolę Pana dzięki studiowaniu pism świętych. Zapisz tę prawdę na tablicy).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 15:19–20. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Jakub doradził przywódcom Kościoła. Wyjaśnij, że słowo sądzę w wersecie 19. oznacza propozycję lub zalecenie (zob. Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 2:143).
Co Jakub doradził zrobić przywódcom Kościoła dla ludzi innych narodów? (Jakub doradził, że „nie należy czynić trudności” [werset 19.], czyli nie należy utrudniać nawróconym ludziom innych narodów życia według ewangelii i nie należy wymagać od nich wykonania ceremonii związanych z prawem Mojżesza przed przystąpieniem do Kościoła. Mówiąc to Jakub, popierał decyzję ogłoszoną wcześniej przez Piotra).
Jakich wytycznych prawa Mojżesza, według słów Jakuba z wersetu 20., ludzie innych narodów musieli nadal przestrzegać? (Zakaz popełniania grzechów seksualnych, spożywania krwi oraz mięsa składanego w ofierze bożkom).
Poproś kilkoro uczniów, aby przeczytali na głos Dzieje Apostolskie 15:22–27. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali decyzję rady.
Co postanowili zrobić Apostołowie? (Wysłać list do członków Kościoła, w którym ogłosili, że obrzezanie nie jest wymagane do otrzymania zbawienia).
Dlaczego Apostołowie postanowili wysłać przywódców Kościoła, takich jak Paweł i Sylas, aby dostarczyli ten list? (Uczniowie mogą udzielić różnych odpowiedzi, ale jednym z powodów było potwierdzenie, że ta deklaracja jest wynikiem jednomyślnej decyzji Apostołów. Wskaż, że Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów stosują tę samą praktykę w naszych czasach, aby przekazać natchnione wskazówki członkom Kościoła).
Czego możemy nauczyć się z tej historii o sposobie otrzymywania przez przywódców Kościoła natchnienia w kwestii trudnych problemów? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Naradzając się wspólnie i dążąc do uzyskania objawienia od Boga, przywódcy Kościoła otrzymują natchnienie, aby rozwiązać trudne problemy).
Aby uczniowie zrozumieli, w jaki sposób prawda ta odnosi się współczesnego Kościoła, poproś jednego z nich, by przeczytał następującą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„Tych samych procedur przestrzega się dzisiaj w przywróconym Kościele Jezusa Chrystusa. Prezydent Kościoła może ogłosić lub interpretować doktryny oparte na otrzymanym przez siebie objawieniu (zob. na przykład NiP 138). Doktryna może także zostać przekazana za pośrednictwem rady Pierwszego Prezydium połączonej z Kworum Dwunastu Apostołów (zob. na przykład: Deklaracja Oficjalna — 2). Podczas obrad zgromadzenia często rozważane są kanony pisma świętego, nauki przywódców Kościoła, a także wcześniejsze praktyki. Ostatecznie jednak, tak jak w Kościele z czasów Nowego Testamentu, celem nie jest jedynie osiągnięcie zgody wśród członków rady, ale otrzymanie objawienia od Boga. Na proces ten składają się zarówno logika, jak i wiara, tak by można było poznać zamysł i wolę Pana” („Doktryna Chrystusa”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 88).
Dlaczego, waszym zdaniem, jest ważne, aby przywódcy Kościoła często naradzali się razem, gdy dążą do uzyskania objawienia od Boga?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 15:28–29. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Apostołowie i starsi napisali w liście skierowanym do członków Kościoła.
Co Apostołowie i starsi napisali w liście skierowanym do członków Kościoła?
Co oznacza wyrażenie „nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz następujących rzeczy niezbędnych”, znajdujące się w wersecie 28.? (Ludzie nie muszą spełniać dodatkowych wymagań, które pochodzą od ludzi, a nie od Boga).
W jaki sposób, opierając się na wersecie 28., Apostołowie poznali wolę Boga dotyczącą wymagań dla nawróconych ludzi innych narodów?
Wskaż, że Duch Święty zainspirował Apostołów, gdy wspólnie się naradzali. Zapewnił również potwierdzające świadectwo, że podjęta decyzja jest właściwa.
Jak możemy poznać wolę Pana w oparciu o to, jak przywódcy Kościoła poznają Jego wolę, co opisano w wersecie 28.? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozumieją, iż jednym ze sposobów, w jaki możemy poznać wolę Pana, jest natchnienie od Ducha Świętego. Zapisz tę prawdę na tablicy).
Poproś uczniów, aby spojrzeli na prawdy zapisane na tablicy.
W jaki sposób te prawdy pomagają nam, kiedy musimy podjąć ważną decyzję?
Co, na podstawie tych prawd, musimy robić, aby poznać wolę Pana?
W jakich sytuacjach poczuliście, że poznaliście wolę Pana, gdy postępowaliście według tych prawd?
Zachęć uczniów, aby studiowali słowa współczesnych proroków oraz pisma święte. Wyjaśnij, że czyniąc to, mogą przy podejmowaniu ważnych decyzji, dzięki Duchowi Świętemu, poznać wolę Pana.
Paweł oraz inne osoby dostarczają list Apostołów członkom Kościoła w Antiochii
Podsumuj Dzieje Apostolskie 15:30–41, wyjaśniając, że kilku przywódców Kościoła dostarczyło list Apostołów do członków Kościoła w Antiochii. Po tym, jak nauczali w Antiochii, Paweł poprosił Barnabę, aby odwiedził z nim wszystkie miejsca, w których głosili ewangelię. Barnaba chciał zabrać z nimi Marka, ale Paweł się nie zgodził. Ponieważ pomiędzy dwoma przywódcami Kościoła doszło do sporu, Barnaba postanowił wyruszyć z Markiem, a Paweł na towarzysza wybrał Sylasa, i wyruszył na drugą misję. Wyjaśnij, że brak zgody z innymi osobami nie jest uważany za grzech. Jednakże zamiast spierania się powinniśmy dążyć do wspólnego rozwiązywania nieporozumień. (Z II Listu do Tymoteusza 4:11 uczymy się, że spór pomiędzy Pawłem a Markiem został później rozwiązany).
Na zakończenie złóż świadectwo o prawdach, które uczniowie rozpoznali w Dziejach Apostolskich 15.
Komentarz i tło historyczne
Dzieje Apostolskie 15:6. „Zgromadzili się więc apostołowie i starsi, aby tę sprawę rozważyć”
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, w jaki sposób Zbawiciel objawia wolę Swoim prorokom:
„W jaki sposób Zbawiciel objawia Swoją wolę i naukę prorokom, widzącym i objawicielom? Może uczynić to poprzez posłańca lub osobiście. Może przemawiać Swym własnym głosem lub głosem Ducha Świętego, komunikować się z duchem poprzez Ducha, co może być wyrażone przy pomocy słów lub uczuć, które są w stanie przekazywać coś, czego się nie da wyrazić słowami (zob. 1 Nefi 17:45; NiP 9:8). Może zwracać się do Swych sług osobiście lub działając za pośrednictwem rady (zob. 3 Nefi 27:1–8)” („Doktryna Chrystusa”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 87).
Prezydent Gordon B. Hinckley nauczał na temat decyzji podejmowanych przez Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów:
„Żadna z decyzji wynikających z narad Pierwszego Prezydium i Dwunastu nie jest podejmowana, aż pośród wszystkich obecnych nie zapanuje całkowita jednomyślność. Na początku obrad mogą istnieć różnice zdań. Oczekujemy takiej sytuacji. Ci mężczyźni mają różne pochodzenie. Potrafią samodzielnie myśleć. Ale zanim podjęta zostaje ostateczna decyzja, zapanować musi jednomyślność zamysłu i opinii.
Oczekujemy takiej sytuacji, jeśli mamy przestrzegać objawionego słowa Pana. Ponownie cytuję z objawienia:
‘Decyzje tych rad, czy jednej z nich, mają być powzięte w całej prawości, w świętości i pokorze serca, łagodności i wytrwałości, i w wierze, i cnocie, i wiedzy, umiarkowaniu, cierpliwości, pobożności, dobroci braterskiej i miłosierdziu;
Bowiem obietnica stwierdza, że jeżeli będą obfitować w te cechy, nie będą bezowocni w wiedzy o Panu’ (NiP 107:30–31).
Do tego dodaję moje własne świadectwo, że podczas dwudziestu lat, odkąd służę jako członek Rady Dwunastu Apostołów, i w trakcie niemal trzynastu lat służby w Pierwszym Prezydium nigdy nie podjęto ważnej decyzji, podczas której nie przestrzegano by tej procedury. Widziałem, jak w trakcie narad prezentowane były różnice zdań. W trakcie tego właśnie procesu, podczas którego ludzie dzielą się swoją opinią, przesiewane i przecedzane są idee i zamysły. Nigdy jednak nie zaobserwowałem wśród Braci poważnego dysonansu ani osobistej wrogości. Widziałem natomiast coś pięknego i niezwykłego — proces, w którym pod kierownictwem wpływu Ducha Świętego i dzięki mocy objawienia zbiegają się rozbieżne poglądy, aż zapanuje całkowita harmonia i pełna zgoda. Jedynie wtedy decyzja wprowadzona zostaje w życie. Świadczę, że tak właśnie działa raz za razem duch objawienia, który kieruje tym dziełem Pana” („God Is at the Helm”, Ensign, maj 1994, str. 54, 59).
„Ponieważ prawo Mojżesza zabraniało spożywania krwi (zob. III Ks. Mojżeszowa 3:17; 17:10–14; 19:26), rada Jakuba, aby stronić od tego, ‘co zadławione, i od krwi’, mogła zostać dana, aby nie obrażać Żydów i nie utrudniać pracy misjonarskiej wśród nich” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 309).