Podczas podróży do Rzymu jako niewolnik Paweł został rozbitkiem na wyspie. Tam ukąsił go wąż, ale wyszedł z tego bez szwanku, a także uzdrowił wielu chorych. Ostatecznie został zabrany do Rzymu, gdzie będąc w areszcie domowym przez dwa lata nauczał i składał świadectwo o Jezusie Chrystusie.
Przed lekcją napisz na tablicy poniższe zdania: (Pochodzą one z broszury Dla wzmocnienia młodzieży [2011], str. 4, 11, 16).
„Unikaj częstego chodzenia na randki z tą samą osobą”.
„Nie bierz udziału, nie oglądaj ani nie angażuj się w nic, co jest wulgarne, niemoralne, agresywne czy ma charakter pornograficzny”.
„Jeśli twoi przyjaciele nakłaniają cię do zrobienia czegoś złego, bądź tym, który stanie w obronie dobra, nawet jeśli będziesz stać w pojedynkę”.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos zdania zapisane na tablicy.
Dlaczego niektórzy młodzi ludzie decydują, że nie posłuchają tych ostrzeżeń i rad?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 27 odszukali prawdy, które pomogą im wzmocnić wiarę, aby słuchać ostrzeżeń i rad sług Pana.
Przypomnij uczniom, że Paweł został fałszywie oskarżony o zdradę, co skutkowało uwięzieniem. Paweł odwołał się do Cesarza w Rzymie, gdyż jako obywatel rzymski miał do tego prawo. Podsumuj Dzieje Apostolskie 27:1–8, wyjaśniając, że Paweł podróżował statkiem z innymi więźniami pod nadzorem rzymskiego setnika (oficera w armii rzymskiej, który dowodził grupą 50–100 żołnierzy). Po wielu dniach podróży morskiej zatrzymali się w porcie na Krecie. Kiedy z niego wypływali, Paweł ostrzegł ludzi na statku, że nie powinni kontynuować podróży.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 27:9–10. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, co według Pawła miało się stać jeśli on wraz z innymi towarzyszami podróży będzie kontynuował podróż do Rzymu. Słowo post w tym kontekście odnosi się do dobrowolnego powstrzymywania się od jedzenia. W tym przypadku „post” prawdopodobnie odnosił się do świętego dnia żydowskiego o nazwie Dzień Pojednania, rozpoczynającego okres, w którym ogólnie uważano, że niebezpiecznie jest podróżować przez Morze Śródziemne ze względu na silne sztormy.
Jakie ostrzeżenie i proroctwo, według wersetu 10., wypowiedział Paweł w odniesieniu do tego, co się stanie, jeśli będą kontynuować podróż.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 27:11–12. Niech uczniowie śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób setnik rzymski i inni ludzie przebywający na statku zareagowali na ostrzeżenia Pawła.
Komu zaufał setnik, zamiast posłuchać ostrzeżenia Pawła?
Dlaczego, waszym zdaniem, łatwiej było setnikowi uwierzyć właścicielowi statku niż Pawłowi?
Dlaczego, według wersetu 12., większość ludzi na statku zignorowała ostrzeżenie Pawła? (Wyjaśnij, że słowo przystań odnosi się do portu, a wyrażenie nie nadawała się oznacza, że nie była odpowiednia czy stosowna).
Poproś kilkoro uczniów, by po kolei czytali na głos Dzieje Apostolskie 27:13–21. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co się stało, gdy statek kontynuował rejs w kierunku Rzymu.
Co się stało ze statkiem w trakcie dalszej podróży do Rzymu?
Co być może pomyśleli ludzie na statku o Pawle i jego ostrzeżeniu, gdy zobaczyli, że „powiał wiatr z południa” (werset 13.)?
Jakie emocje, według wersetu 20., towarzyszyły w trakcie nawałnicy osobom na statku?
Jakiej zasady, według słów Pawła zapisanych w wersecie 21., możemy nauczyć się o tym, co stanie się, jeśli zignorujemy ostrzeżenia i rady sług Pana? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli zignorujemy ostrzeżenia i rady sług Pana, to narażamy się na niebezpieczeństwo. Zapisz tę zasadę na tablicy. Wyjaśnij, że niebezpieczeństwo może polegać na tym, że stracimy błogosławieństwa, które w innym przypadku moglibyśmy otrzymać).
Wraz z uczniami omów powody, dla których setnik oraz inni ludzie na statku zignorowali ostrzeżenie i rady Pawła (zob. Dzieje Apostolskie 27:11–12).
Dlaczego ludzie obecnie mogą wymyślać podobne wymówki, aby ignorować ostrzeżenia i rady sług Pana?
Na podstawie broszury Dla wzmocnienia młodzieży lub przesłań z ostatniej konferencji generalnej podaj dodatkowe przykłady ostrzeżeń i rad proroków, które twoim zdaniem są ważne dla uczniów.
Na jakie niebezpieczeństwo mogą narażać się ludzie, kiedy ignorują takie ostrzeżenia i rady proroków?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 27:22–26. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Paweł powiedział ludziom na statku.
Jakie słowa Pawła, mogły być dla was pocieszeniem, gdybyście byli na statku podczas potężnej burzy?
Co, według proroctwa Pawła, miało stać się z ludźmi i ze statkiem?
Podsumuj Dzieje Apostolskie 27:27–30, wyjaśniając, że w czternastą noc sztormu załoga statku rzuciła cztery kotwice, aby zapobiec rozbiciu się statku o skały. Żeglarze przeszli na przód statku i zachowywali się tak, jakby mieli zamiar zrzucić więcej kotwic. Jednakże planowali porzucić statek i uciec na małych łodziach, ponieważ obawiali się, że statek zatonie.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 27:31–32. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, jakie ostrzeżenie Paweł dał setnikowi i żołnierzom. Wyjaśnij, że słowo ci w wersecie 31. odnosi się do załogi statku, która chciała uciec.
Jakiego ostrzeżenia udzielił Paweł setnikowi i żołnierzom?
Jak żołnierze zareagowali na ostrzeżenie i rady Pawła? (Posłuchali jego ostrzeżenia i zapobiegli ucieczce załogi, odcinając liny trzymające łódź i pozwalając, by odpłynęła pusta).
Wyjaśnij, że następnego ranka Paweł nalegał, aby załoga, która pościła, coś zjadła (zob. Dzieje Apostolskie 27:33–34). Ponownie zapewnił ich, że nikt z nich nie umrze.
Podsumuj Dzieje Apostolskie 27:37–41, wyjaśniając, że statek rozbił się, gdy płynął w kierunku Malty. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali Dzieje Apostolskie 27:42–44 i odszukali, co się stało z ludźmi przebywającymi na statku.
Jakich zasad możemy nauczyć się z tego zapisu o tym, co się stanie, jeśli posłuchamy rad i ostrzeżeń sług Pana? (Uczniowie mogą rozpoznać następujące zasady: Jeśli posłuchamy rad i ostrzeżeń sług Pana, to On wypełni Swoje obietnice względem nas. Jeśli słuchamy rad i ostrzeżeń sług Pana, to możemy uchronić się przed niebezpieczeństwami, które nam zagrażają. Zapisz te zasady na tablicy).
Aby wyjaśnić zasady rozpoznane w Dziejach Apostolskich 27 poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Pierwszego Prezydium:
Obraz
Prezydent Henry B. Eyring
„Za każdym razem, kiedy w swoim życiu odwlekałem podążanie za natchnioną radą lub decydowałem, że jestem wyjątkiem, przekonywałem się, że wystawiłem się na niebezpieczeństwo. Za każdym razem, kiedy słuchałem rad proroków, czułem ich potwierdzenie w modlitwie i postępowałem zgodnie z nimi, przekonywałem się, że wiodły mnie one w bezpieczne miejsce” („Finding Safety in Counsel”, Ensign, maj 1997, str. 25).
W jaki sposób zważanie na ostrzeżenia i natchnione rady sług Pana pomogło wam uchronić się przed niebezpieczeństwami, które zagrażały waszemu duchowemu i fizycznemu bezpieczeństwu? (Przypomnij uczniom, że mogą studiować rady współczesnych proroków Pana, które znajdują się w czasopismach kościelnych, a także w broszurze Dla wzmocnienia młodzieży).
Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy ignorują ostrzeżenia lub rady sług Pana, albo nad tym, w jaki sposób mogą lepiej zważać na ostrzeżenia i rady, które otrzymali. Niech zapiszą cel związany z tym, w jaki sposób będą pilniej zważać na tę radę.
Paweł zostaje zabrany do Rzymu, gdzie naucza i składa świadectwo o Jezusie Chrystusie
Pokaż uczniom ilustrację przedstawiającą tornado lub trąbę powietrzną (możesz też narysować je na tablicy).
Obraz
tornado
Wyjaśnij, że Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów określił wyzwania życiowe i próby jako „duchowe wichry” (zob. „Duchowe wichry”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 18–21).
Podajcie przykłady prób i trudności, które można przyrównać do wichrów?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 28 odszukali zasadę, która pomoże im przetrwać „duchowe wichry”, z którymi się zmagają.
Wyjaśnij, że w Dziejach Apostolskich 28 czytamy o doświadczeniach Pawła na wyspie, dalszej podróży do Rzymu oraz uwięzieniu.
Podziel uczniów na trzy lub większą liczbę grup, w zależności od liczebności klasy. Następnie wyznacz każdej z grup następujące fragmenty z pism świętych: Dzieje Apostolskie 28:1–6; Dzieje Apostolskie 28:7–14; oraz Dzieje Apostolskie 28:16–24, powtarzając w razie potrzeby te same fragmenty. Poproś każdą grupę o przestudiowanie wskazanego fragmentu oraz wykonanie następujących zadań (zapisz instrukcje na tablicy):
Narysujcie obrazek lub napiszcie nagłówek artykułu, który podsumowuje wydarzenia opisane w przydzielonym wam fragmencie.
Pokażcie klasie wasz obrazek lub przeczytajcie nagłówek i podsumujcie wydarzenia opisane w przydzielonym wam fragmencie.
Kiedy upłynie wyznaczony czas na przygotowanie, poproś każdą grupę, aby opowiedziała pozostałym uczniom o tym, co znalazła. (Jeśli są więcej niż trzy grupy, poproś grupy z powtarzającymi się fragmentami, aby pokazały swoje zdjęcia lub przedstawiły nagłówki i dodatkowe spostrzeżenia związane z przydzielonym im fragmentem).
Jakich prób doświadczył Paweł, gdy podróżował i przebywał w Rzymie.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 28:30–31. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, co mógł robić Paweł pomimo przebywania w areszcie domowym. Niech uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli.
Co robił Paweł, dowodząc tym samym, że pozostał wierny Bogu, niezależnie od prób, które go spotkały?
Co dobrego wynikło z prób, których Paweł doświadczył na morzu, gdy został rozbitkiem i gdy był uwięziony w Rzymie? (Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Jeśli jesteśmy wierni, Bóg może pomóc nam zamienić próby w błogosławieństwa, zarówno dla nas samych, jak i dla innych).
W jaki sposób Bóg pomaga ludziom zmienić próby w błogosławieństwa dla nich samych i innych ludzi?
Kiedy Bóg pomógł ci lub komuś, kogo znasz, w zamianie próby w błogosławieństwo dla ciebie lub innych osób? (Możesz także podzielić się własnym przykładem).
Zachęć uczniów, aby postępowali zgodnie z przykładem Pawła i postanowili, że pozostaną wierni, gdy zostaną poddani próbom, aby Bóg pomógł im zmienić te próby w błogosławieństwa dla nich samych i dla innych ludzi.
„O ile nam wiadomo, Paweł był pierwszym misjonarzem, który głosił ewangelię w Rzymie. Tak, jak to czynił w innych miastach, Paweł początkowo nauczał Żydów, z których część mu uwierzyła, a następnie skupił się na wszystkich, „którzy do niego przychodzili” (Dzieje Apostolskie 28:30), z których wielu pochodziło z innych narodów. Będąc w areszcie domowym, Paweł pisał listy, które nazywane są ‘więziennymi’ — do Kolosan, Efezjan, Filemona i Filipian. Uważa się, że po spędzeniu dwóch lat w areszcie domowym w Rzymie Paweł został osądzony i uwolniony, po czym czynił posługę w Azji, Grecji i być może w Hiszpanii, po czym znowu został uwięziony w Rzymie. Jak głosi tradycja, został zabity podczas prześladowań za czasów Nerona, w przybliżeniu pomiędzy 64 a 68 r. n.e. Paweł wspomniał o swojej zbliżającej się śmierci w II Liście do Tymoteusza 4:6–8” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 330).
Dzieje Apostolskie 28. Jeśli jesteśmy wierni, Bóg pomoże nam zamienić próby w błogosławieństwa, zarówno dla nas samych, jak i dla innych.
Prezydent John Taylor nauczał, że jeśli pozostaniemy wierni i posłuszni Panu, nasze próby mogą wyjść nam na dobre i możemy zostać pobłogosławieni:
„Czyż nie dostrzegacie konieczności tych prób, cierpień i wydarzeń, przez które przechodzimy? To Pan stawia nas w miejscach, które są najlepiej obliczone, aby wspierać dobro Swego ludu. Moja opinia jest taka, że choć to, co nas otacza, próbuje zniszczyć zarówno nas, jak i królestwo Boga, będzie źródłem największych korzyści, jakie kiedykolwiek będzie można odnieść w królestwie, a wszystko jest i będzie w porządku, jeśli będziemy zachowywać przykazania Boga. Jaka jest więc postawa, którą powinniśmy przyjąć — my, wszyscy mężczyźni, kobiety i dzieci? Mamy wypełniać nasz obowiązek wobec Boga i czcić go, a wszystko będzie w porządku. A w odniesieniu do wydarzeń, które jeszcze nie miały miejsca, musimy powierzyć je Bogu i musimy czuć, że cokolwiek się dzieje, jest właściwe i że Bóg będzie kontrolował wszystkie rzeczy dla naszego najlepszego dobra oraz pożytku Jego Kościoła i królestwa na ziemi” (Teachings of Presidents of the Church: John Taylor [2011], str. 206–207).