Kiedy Jezus dowiedział się o śmierci Jana Chrzciciela szukał odosobnienia, ale podążała za Nim rzesza ludzi. Okazał im współczucie, uzdrowił chorych i w cudowny sposób nakarmił ponad pięć tysięcy z nich. Tamtej nocy Jezus chodził po morzu i przyszedł do Swoich uczniów, którzy zmagali się z burzowymi falami Morza Galilejskiego.
Jezus szuka odosobnienia, a następnie karmi ponad pięć tysięcy osób
Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji, kiedy było im bardzo smutno. Poproś ich, aby zastanowili się, co zrobili, żeby przetrwać i pokonać swój smutek.
Jakie są różne sposoby przetrwania i pokonania smutku?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania Ew. Mateusza 14 odszukali sposoby przetrwania i pokonania smutku, prób i wątpliwości.
Podsumuj Ew. Mateusza 14:1–11, wyjaśniając, że król Herod za namową nowej żony (Herodiady) niesprawiedliwie uwięził Jana Chrzciciela. Kiedy zatańczyła przed nim córka jego żony (Salome), Herod publicznie obiecał, że da jej wszystko, „czegokolwiek by zażądała” (Ew. Mateusza 14:7). Córka za namową swej matki poprosiła o głowę Jana Chrzciciela, w związku z czym Herod ściął głowę Jana.
Przypomnij uczniom, że Jan Chrzciciel był przyjacielem i krewnym Jezusa Chrystusa i był wybrany przez Boga prorokiem, którego zadaniem było przygotowanie drogi dla Mesjasza.
Wyobraźcie sobie, że jesteście bliskimi przyjaciółmi Jana Chrzciciela. Jak byście zareagowali, usłyszawszy o jego niesprawiedliwej śmierci?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos: Ew. Mateusza 14:12–13, a pozostałych o wyszukanie, co zrobił Jezus, kiedy usłyszał o śmierci Jana.
Co zrobił Jezus, kiedy usłyszał o śmierci Jana? (Możesz wyjaśnić, że „osobność” oznacza miejsce na uboczu [zob. Ew. Marka 6:31, przypis a] w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Co stało się, kiedy Jezus chciał być sam?
Jak byście się czuli, gdybyście pogrążeni w smutku chcieli zostać sami, ale inni ludzie pragnęliby, abyście poświęcili im uwagę?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 14:14. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, jak Jezus zareagował, kiedy zobaczył podążającą za Nim rzeszę.
Jak powinniśmy się zachować, kiedy doświadczamy smutku, biorąc przykład ze Zbawiciela? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznali następującą prawdę: Okazując współczucie bliźnim, nawet kiedy doświadczamy smutku, podążamy za przykładem Jezusa Chrystusa).
Dlaczego może być nam trudno okazywać współczucie innym ludziom, kiedy sami cierpimy?
Jak okazywanie współczucia bliźnim pomoże nam, kiedy sami cierpimy?
Kiedy ty lub ktoś, kogo znasz, doświadczył wielkiego smutku i nadal okazywał ludziom współczucie? W jaki sposób służba komuś pomogła i tobie?
Poproś kilkoro uczniów, aby przeczytali po kolei na głos Ew. Mateusza 14:15–21. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, w jaki sposób Jezus Chrystus wciąż okazywał współczucie zgromadzonej rzeszy. (Uwaga: Wydarzenia opisane w Ew. Mateusza 14:15–21 będą dokładniej omówione podczas lekcji na temat Ew. Marka 6:35–44).
W jaki sposób Jezus dalej okazywał współczucie ludziom, którzy za nim podążali?
Aby skłonić uczniów do zastanowienia się nad sytuacjami, w których mogą doświadczyć wątpliwości i obaw, kiedy podążają za Jezusem Chrystusem, poproś dwoje z nich o przeczytanie na głos następujących scenariuszy:
Młoda kobieta czuje się bezradna, kiedy widzi swą nieuleczalnie chorą matkę. Zaczyna kwestionować to, czy Ojciec Niebieski jest świadom bólu odczuwanego przez jej rodzinę. Desperacko pragnie wierzyć w Boga, ale jej wątpliwości zaczynają ją przytłaczać.
Młody mężczyzna niedawno przystąpił do Kościoła. Wielu z jego dotychczasowych przyjaciół otwarcie go krytykuje za tę decyzję, a on zaczyna zastanawiać się, czy powinien być aktywnym i wiernym członkiem Kościoła.
Z jakich jeszcze przyczyn ludzie mogą powątpiewać czy obawiać się podążania za Jezusem Chrystusem?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania dalszej części Ew. Mateusza 14 odszukali prawdy, które pomogą im pokonać obawy, wątpliwości i rozczarowanie.
Podsumuj Ew. Mateusza 14:22, wyjaśniając, że Zbawiciel poinstruował Swoich uczniów, aby popłynęli łodzią na drugi brzeg Morza Galilejskiego, podczas gdy On odprawi rzeszę ludzi. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 14:23. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, gdzie poszedł Jezus po odprawieniu rzeszy ludzi. Poproś, aby opowiedzieli, co znaleźli.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 14:24–25 oraz zapytaj klasę, co stało się, kiedy uczniowie przeprawiali się przez Morze Galilejskie.
Co stało się, kiedy uczniowie przeprawiali się przez Morze Galilejskie?
Co oznacza zdanie: „wiatr bowiem był przeciwny” (werset 24.)? (Zaczęło wiać w przeciwnym kierunku ich miejsca przeznaczenia).
Według wersetu 23. nastał wieczór, kiedy Jezus był sam na górze, a uczniowie przeprawiali się przez Morze Galilejskie. Mieli do przepłynięcia około 8 kilometrów i powinno im to zająć od około dwóch do trzech godzin pod warunkiem dobrej pogody.
Kiedy, według wersetu 25., Zbawiciel szedł do uczniów po wodzie? (Czwarta straż była od 3.00 do 6.00 rano).
Jak długo uczniowie płynęli pod prąd? (Od 9 do 12 godzin).
Poproś uczniów o przeczytanie po cichu Ew. Marka 6:47–48 i odszukanie dodatkowych informacji, jakie na temat tych wydarzeń podał Marek. Niech uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli.
Czy Jezus mógł wcześniej wybawić uczniów z kłopotów? Dlaczego uczniowie zmagali się przez jakiś czas, zanim zostali wybawieni z kłopotów?
Jakiej prawdy możemy nauczyć się o naszych osobistych zmaganiach z tych relacji o uczniach, którzy próbowali przepłynąć na drugi brzeg morza? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Chociaż Bóg nie zawsze uratuje nas przed kłopotami, to wie, czego doświadczamy i w Swoim czasie przyjdzie nam z pomocą).
Co dobrego może wyniknąć z naszych zmagań, skoro od razu moglibyśmy zostać wyratowani z naszych prób przez Pana?
Jak wiedza o tym, że Pan wie o naszych zmaganiach, może wzmocnić naszą wiarę w Niego, nawet jeśli od razu nas od nich nie wyratuje?
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że są w środku nocy na łodzi rybackiej i od wielu godzin zmagają się z porywistym wichrem i falami, a następnie widzą, że ktoś idzie po wodzie.
Co, będąc w tej sytuacji, byście myśleli i czuli?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 14:26–27, a pozostali niech odszukają, jaka była reakcja uczniów, kiedy zobaczyli Zbawiciela.
Jak zareagowali uczniowie, kiedy zobaczyli Jezusa?
Jak zareagował Jezus, widząc ich strach?
Poproś kolejnego ucznia o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 14:28, a pozostałych o wyszukanie, co zapragnął zrobić Piotr, kiedy usłyszał głos Pana.
Co zapragnął zrobić Piotr, kiedy usłyszał głos Pana?
Pokaż całej klasie ilustrację przedstawiającą Jezusa i poproś, aby wszyscy wyobrazili sobie, że są w łodzi na miejscu Piotra. Poproś dwóch uczniów, aby na zmianę czytali na głos Ew. Mateusza 14:29–30. Po każdym wersecie pytaj uczniów, co by myśleli lub czuli, będąc na miejscu Piotra.
Dlaczego Piotr zaczął tonąć?
Co może w naszym życiu symbolizować wiatr i fale z tego zapisu, a co może doprowadzić nas do odczuwania obaw lub wątpliwości?
Czego możemy się nauczyć z doświadczenia Piotra o tym, jak unikać przytłoczenia obawami i wątpliwościami? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że jasne jest to, iż jeśli mamy wzrok skupiony na Jezusie Chrystusie i zachowujemy naszą wiarę w Niego, to obawy i wątpliwości nas nie przemogą).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Howarda W. Huntera, a pozostali niech wsłuchają się, jakie są niebezpieczeństwa zaniedbania i utracenia wiary w Pana:
Obraz
Prezydent Howard W. Hunter
„Mocno w to wierzę, że jeśli jako poszczególne osoby, jako rodziny, społeczności i narody, moglibyśmy być jak Piotr i zwrócić swe oczy ku Jezusowi, moglibyśmy też iść triumfalnie przez wzmagające się fale niewiary i pozostawać ‘nieustraszeni pośród nadciągających wiatrów wątpliwości’. Jeśli jednak odwrócimy wzrok od Tego, w którego musimy wierzyć — a jest to niezwykle łatwe, i świat nas do tego kusi — jeśli spojrzymy na moc i wściekłość tych strasznych i niszczycielskich żywiołów, które kłębią się wokół nas, zamiast na Tego, który może pomóc i nas wybawić, wówczas nieuchronnie zatoniemy w morzu konfliktów, smutku i rozpaczy” („The Beacon in the Harbor of Peace”, Ensign, listopad 1992, str. 19).
W jaki sposób, waszym zdaniem, możemy „zwrócić swe oczy” ku Jezusowi Chrystusowi, tak jak zrobił to Piotr?
Kiedy widzieliście, że osobista wiara w Jezusa Chrystusa umożliwiła komuś uniknięcie bycia przemożonym przez obawy lub wątpliwości?
Złóż świadectwo, że „[zwrócenie naszych] oczu” ku Jezusowi Chrystusowi i zachowanie w Niego wiary spowoduje, że znajdziemy nadzieję i odwagę, aby stawiać czoła wyzwaniom. Poproś, aby uczniowie zastanowili się, jakie mogą wprowadzić zmiany w swoim życiu, aby zachować wiarę w Jezusa Chrystusa, a następnie, by wyznaczyli sobie cel dokonania tych zmian.
Wyjaśnij, że podobnie, jak Piotr, możemy czasami nie być w stanie zachować wiary w Jezusa Chrystusa i może się zdarzyć, że ulegniemy obawom, wątpliwościom i zniechęceniu.
Obraz
Chrystus chodzi po wodzie
Pokaż uczniom ilustrację: Jezus chodzi po wodzie (zob. Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 43; zob. adres internetowy: LDS.org). Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 14:30–32.
Co, według wersetu 30., zrobił Piotr, kiedy zdał sobie sprawę, że tonie?
Czego możemy nauczyć się ze słów zapowiadających to, co Pan zrobi, jeśli będziemy prosić Go o pomoc, kiedy nasza wiara osłabnie? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli poprosimy Boga o pomoc, kiedy nasza wiara słabnie, On podniesie nas na duchu i uwolni od obaw i wątpliwości).
Na jakie sposoby Bóg podnosi nas na duchu, kiedy mamy obawy i wątpliwości?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 14:33, a pozostałych o odszukanie, jak zareagowali uczniowie po tym, jak Jezus i Piotr weszli do łodzi.
Podsumuj Ew. Mateusza 14:33–36, wyjaśniając, że po tym wydarzeniu Jezus i Jego uczniowie dalej podróżowali, aż dopłynęli do odległego brzegu Galilei. Kiedy ludzie dowiedzieli się, że Jezus tam był, przyprowadzili do Niego chorych. Wielu zostało uzdrowionych po prostu dlatego, że dotknęli kraju Jego ubrania.
Na zakończenie możesz zachęcić uczniów, aby zastosowali to, o czym się nauczyli podczas tej lekcji, poprzez postępowanie według otrzymanego natchnienia.
Kiedy oczekujemy, że Pan poda nam szybkie rozwiązania naszych problemów, to nie dostrzegamy większego celu w tym, że opóźnia On Swoją pomoc. Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów przemawiał o osobistej próbie, z jaką się zmagał, na którą nie otrzymał od Pana szybkiego rozwiązania:
„Choć wtedy cierpiałem, to gdy spoglądam wstecz, jestem wdzięczny, że rozwiązanie mego problemu nie nastąpiło szybko. Fakt, że byłem zmuszony zwracać się do Boga po pomoc niemal codziennie przez długi okres kilku lat, nauczył mnie, jak naprawdę się modlić i uzyskiwać odpowiedzi na modlitwę, i w bardzo praktyczny sposób nauczył mnie wiary w Boga. Poznałem mojego Zbawiciela i Ojca Niebieskiego w taki sposób i do tego stopnia, jaki mógłby nie być możliwy inaczej lub mogłoby to wymagać dłuższego czasu […]. Nauczyłem się ufać Panu całym mym sercem. Nauczyłem się kroczyć z Nim dzień po dniu” („Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj” [Uroczyste spotkanie Kościelnego Systemu Edukacji, 9 stycznia 2011], adres internetowy: LDS.org).
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział, że Zbawiciel był świadom zmagań Swoich uczniów, kiedy przekraczali Morze Galilejskie podczas burzy:
„Z wierzchołka góry, gdzie modlił się […], Jezus zobaczył zmagania i trud Swoich ukochanych przyjaciół, którzy próbowali przedostać się na bezpieczny zachodni brzeg jeziora galilejskiego […]. Był świadom ich trudnej doli, choć nie ujrzał ich zmagań na własne oczy, a odczuł mocą Ducha, gdyż znajdowali się w odległości ponad sześciu — a nawet ośmiu czy dziesięciu kilometrów […].
W osiem lub dziesięć godzin oddalili się o nie więcej niż siedem kilometrów od brzegu.
Znajdowali się w wielkim niebezpieczeństwie. Nawet silni mężczyźni nie mogli oprzeć się nasilającym się falom i wzmagającej się mocy morskiej burzy. Nastała czwarta straż, było gdzieś tak pomiędzy trzecią a szóstą rano. Jezus opuścił ich, aby zmagali się i trudzili aż do wyczerpania sił. A następnie przyszedł im na ratunek” (The Mortal Messiah, 4 tomy [1979–1981], 2:358–359).