Po wieczerzy paschalnej Jezus nauczał Swoich Apostołów o tym, w jaki sposób mogą powrócić do Ojca Niebieskiego i okazać Zbawicielowi swoją miłość. Następnie obiecał, że ześle im innego Pocieszyciela.
Zbawiciel naucza Swoich Apostołów, w jaki sposób mogą powrócić do Ojca Niebieskiego
Jeśli to możliwe, pokaż uczniom mapę waszego miasta i poproś ich, aby znaleźli miejsce, w którym się aktualnie znajdują. Wskaż na mapie inne miejsce, które znają uczniowie. Poproś ich, aby zapisali na kartce, jak można dostać się z jednego miejsca do drugiego. Poproś jednego lub dwóch uczniów, aby podzielili się z resztą swoimi odpowiedziami.
Napisz na tablicy: Królestwo celestialne. Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, w jaki sposób wskazaliby kierunek osobie, która chce wiedzieć, jak trafić do królestwa celestialnego.
Poproś uczniów, aby podczas studiowania Ew. Jana 14 odszukali prawdę, która pomoże im dowiedzieć się, w jaki mogą powrócić do Ojca Niebieskiego i wejść do królestwa celestialnego.
Aby przybliżyć uczniom kontekst Ew. Jana 14, przypomnij im, że Zbawiciel wraz ze Swoimi Apostołami spożył wieczerzę paschalną w Sali na górze (Wieczerniku) w Jerozolimie. Po jej zakończeniu Jezus powiedział Apostołom, że wkrótce ich opuści (zob. Ew. Jana 13:33).
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Ew. Jana 14:1–5. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego Jezus nauczał Swoich Apostołów, aby ich pocieszyć.
Czego Zbawiciel nauczał Swoich Apostołów, aby ich pocieszyć?
Co, według was, oznacza wyrażenie: „W domu Ojca mego wiele jest mieszkań” (werset 2.)?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Proroka Józefa Smitha:
Obraz
Prorok Józef Smith
„[To zdanie] powinno […] brzmieć: ‘W królestwie mojego Ojca jest wiele królestw’, abyście mogli być dziedzicami Boga i współdziedzicami ze mną […]. Są tam mieszkania dla tych, którzy przestrzegają prawa celestialnego i są inne mieszkania dla tych, którzy nie przestrzegają prawa — dla każdego człowieka w jego własnym porządku” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 219).
Możesz zaproponować uczniom zapisanie w swoich pismach świętych słów: królestwo i królestwa nad słowami: mieszkań i miejsce w Ew. Jana 14:2.
Które nauki zawarte w Ew. Jana 14:1–4 mogły pocieszyć Apostołów?
Jak, zgodnie z wersetem 5., zareagował Tomasz na słowa Zbawiciela do Apostołów, że znają drogę do królestwa Ojca Niebieskiego?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 14:6, a pozostałych, by odszukali odpowiedź, jakiej Jezus udzielił na pytanie Tomasza.
Jakiej odpowiedzi udzielił Jezus na pytanie Tomasza?
Na tablicy narysuj ścieżkę. Na jednym jej końcu napisz: My, a na drugim: Królestwo Ojca Niebieskiego. Pod nią napisz: Droga i zwróć uwagę uczniów na to, że to wyrażenie odnosi się do ścieżki, która prowadzi z jednego miejsca do drugiego.
W jakim sensie Zbawiciel jest Drogą? (Uczniowie mogą odpowiedzieć, że Zbawiciel pokazuje nam, w jaki sposób powinniśmy żyć, aby upodobnić się do Boga oraz co powinniśmy robić, abyśmy byli godni przebywania w obecności Ojca Niebieskiego).
Zapisz na tablicy pod słowem „Droga” następujące słowa: Prawda i Żywot.
W jakim sensie Jezus Chrystus jest Prawdą? (Jest źródłem wszelkiej prawdy i żył w doskonały sposób według każdej prawdy).
W jakim sensie Jezus Chrystus jest Żywotem? (Dzięki Niemu możemy przezwyciężyć śmierć fizyczną i poprzez zmartwychwstanie, otrzymać nieśmiertelne ciało oraz pokonać śmierć duchową i otrzymać życie wieczne. On jest „[światłem], co jest we wszystkim, co daje życie wszystkiemu, co jest prawem, którym wszystko jest zarządzane” [NiP 88:13].
Pod rysunkiem umieszczonym na tablicy, obok słowa „Droga” zapisz: Jezus Chrystus to.
Jak, w oparciu o naszą dyskusję, podsumowalibyście znaczenie wypowiedzi Zbawiciela, że „nikt nie przychodzi do Ojca, tylko [przez Niego]” (Ew. Jana 14:6)? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Jedynie poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa i podążanie Jego śladem możemy wejść do królestwa Ojca Niebieskiego.
Co się stanie, jeśli będziemy podążać ścieżką, która nie jest drogą wyznaczoną przez Zbawiciela?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Lawrence’a E. Corbridge’a, Siedemdziesiątego. Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na to, co się stanie, jeśli będziemy podążać ścieżką, która nie jest drogą wyznaczoną przez Zbawiciela.
Obraz
Starszy Lawrence E. Corbridge
„Jest tylko jedna Droga, która prowadzi do szczęścia i spełnienia. On jest tą Drogą. Każda inna droga, jakakolwiek by ona nie była, jest szaleństwem […].
Możemy podążać za Panem i być obdarzeni Jego mocą oraz mieć pokój, światło, siłę, wiedzę, pewność, miłość i radość albo wybrać inną drogę, i każdą inną drogą kroczyć samotnie, bez Jego wsparcia, bez Jego mocy, bez przewodnictwa, w ciemności, niepokoju, zwątpieniu, żałości i rozpaczy. Pytam, która droga jest prostsza? […]
Jest tylko jedna Droga, która prowadzi do szczęścia i spełnienia. Tą drogą jest Jezus Chrystus” („Droga”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 34, 36).
Co się stanie, według Starszego Corbridge’a, jeśli nie będziemy podążać drogą Zbawiciela?
A co się stanie, jeśli będziemy nią podążać?
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad doświadczeniami, kiedy dzięki podążaniu drogą Zbawiciela otrzymali błogosławieństwa. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi doświadczeniami.
Podsumuj Ew. Jana 14:7–14, wyjaśniając, że Zbawiciel nauczał Swoich Apostołów, iż jednym z celów, dla których przyszedł na ziemię, było ukazanie przez Swoje czyny i słowa prawdziwej natury Ojca Niebieskiego. Obiecał także Swoim Apostołom, że otrzymają moc, aby dokonywać wspaniałych rzeczy.
Jezus naucza Swoich Apostołów, jak okazać, że Go miłują.
Poproś uczniów, aby pomyśleli o kimś, kogo kochają.
W jaki sposób okazujecie miłość tej osobie?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 14:15, a pozostałych o odszukanie, w jaki sposób, według Jezusa, Jego Apostołowie mogli okazać Mu, że Go miłują.
Co, w oparciu o to, czego Jezus nauczał Swoich Apostołów, możemy zrobić, aby okazać naszą miłość do Niego? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Miłość do Jezusa Chrystusa okazujemy poprzez przestrzeganie Jego przykazań).
Przynieś na zajęcia kilka pasków papieru z zapisanymi na nich przykazaniami (np. przestrzeganie Słowa Mądrości, płacenie dziesięciny, przestrzeganie Dnia Sabatu). Poproś kilkoro uczniów, aby wyszli na środek sali. Niech każdy z nich wybierze jeden z pasków, przeczyta na głos zapisane na nim przykazanie, a następnie wyjaśni, w jaki sposób okazujemy miłość Jezusowi Chrystusowi poprzez przestrzeganie tego przykazania. Następnie poproś ich, aby wrócili na swoje miejsca.
Poproś uczniów, aby rozważyli, jak dobrze idzie im okazywanie miłości Jezusowi Chrystusowi poprzez przestrzeganie Jego przykazań. Zachęć ich, aby postawili sobie za cel: okazywanie miłości Zbawicielowi, starając się w pełni przestrzegać jednego lub dwóch przykazań, które sprawiają im trudność.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 14:16–17, 26. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają obietnicę, którą Zbawiciel złożył Swoim Apostołom.
Co Zbawiciel obiecał Swoim Apostołom?
Wyjaśnij, że wyrażenie „innego Pocieszyciela” w wersecie 16. odnosi się do Ducha Świętego. Ponieważ Zbawiciel niósł pocieszenie Swoim Apostołom podczas ziemskiej posługi, nazwał Ducha Świętego innym Pocieszycielem.
Co, na podstawie Ew. Jana 14:16–17, 26, może dla nas uczynić Duch Święty? (Uczniowie powinni, używając własnych słów, rozpoznać następującą prawdę: Duch Święty może nas pocieszyć, nauczyć wszystkiego i pomóc nam wszystko sobie przypomnieć).
Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania odpowiedzieli na poniższe pytania:
W jakiej sytuacji czuliście, że Duch Święty was pocieszył? W jakiej czuliście, że Duch Święty was nauczał? A w jakiej pomógł wam w przypomnieniu sobie czegoś?
Kiedy upłynie wyznaczony czas poproś ochotników o podzielenie się tym, co napisali.
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Ew. Jana 14:18–23.
Czym, zgodnie z wersetami 21. i 23., zostaniemy pobłogosławieni, jeśli będziemy przestrzegać przykazań? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli będziemy przestrzegać przykazań, Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus będą przy nas).
Jak myślicie, co to znaczy, że Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus będą przy nas? (Wyrażenie to oznacza, że Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus ukażą nam się osobiście [zob. NiP 130:3]).
Wyjaśnij, że Prorok Józef Smith nauczał, że Duch Święty nazywany jest Pierwszym Pocieszycielem, a Jezus Chrystus Drugim Pocieszycielem. Aby przyjąć Go, jako naszego Drugiego Pocieszyciela, musimy najpierw rozwinąć naszą wiarę w Niego, odpokutować, przyjąć chrzest, otrzymać Ducha Świętego i starać się żyć w prawości i służyć Bogu. Jeśli uczynimy te wszystkie rzeczy, to kiedyś „sam Jezus Chrystus od czasu do czasu nam się ukaże lub objawi […], wizje niebios zostaną przed nami otwarte i Pan będzie nas osobiście nauczał” (w: History of the Church, 3:380–381). Obietnica ta zostanie wypełniona zgodnie z wolą Pana i kiedy On uzna to za właściwe (zob. NiP 88:68).
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu Ew. Jana 14:27 i odszukali, co Jezus powiedział Swoim Apostołom.
Jaki związek mają słowa Zbawiciela z wersetu 27. z zasadami określonymi podczas tej lekcji?
Jaka jest różnica między pokojem, który oferuje Zbawiciel, a pokojem, który proponuje świat?
Podsumuj Ew. Jana 14:28–30 oraz Joseph Smith Translation, John 14:30 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Jana 14:30] (werset 30., przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO), wyjaśniając, że Jezus powiedział Swoim Apostołom, że powinni się radować, ponieważ miał ich wkrótce opuścić i udać się z powrotem do Ojca Niebieskiego. Powiedział im także, że Szatan nie miał nad Nim mocy, ponieważ On zwyciężył świat. Jezus powiedział Apostołom, że Szatan może nadal wywierać na nich swój wpływ, ponieważ nie ukończyli jeszcze swojego zadania na ziemi.
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu Ew. Jana 14:31 i odszukali, o czym powinien, zgodnie z pragnieniem Zbawiciela, wiedzieć świat.
O czym powinien wiedzieć świat?
W jaki sposób Zbawiciel okazał Swoją miłość Ojcu Niebieskiemu?
Na zakończenie zachęć uczniów do złożenia świadectw na temat tego, jak zasady z tej lekcji mogą im pomóc w powrocie do obecności Boga w królestwie celestialnym.
Aby pomóc uczniom w zapamiętaniu Ew. Jana 14:15, poproś ich, aby zapisali ten werset na kartce. Poproś ich, aby powtórzyli ten werset tyle razy, aż go zapamiętają. Następnie powiedz im, aby umieścili tę kartkę w widocznym miejscu, by przypominała im o okazywaniu miłości Panu poprzez przestrzeganie Jego przykazań.
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, dlaczego werset: Ew. Jana 14:6 jest istotny oraz w jakim sensie Jezus Chrystus jest „[drogą, prawdą i żywotem]”:
„Jest Drogą, ponieważ zbawienie jest w Nim i przychodzi przez Niego; powiedział on, że ‘nikt nie przychodzi do Ojca, tylko [przez Niego]’ (Ew. Jana 14:6). Jest Prawdą, ponieważ jest ucieleśnieniem świętych cech (Alma 5:48). Jest też Żywotem, ponieważ w Nim skupia się światło życia; bez Niego i Jego mocy nic by nie istniało; jeśli odebrałby światło życia, śmierć odniosłaby natychmiastowe zwycięstwo; bez Niego nie byłoby życia nieśmiertelnego lub życia wiecznego, które jest życiem w chwale bez końca” (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 832).
Prezydent Joseph F. Smith wyjaśnił znaczenie następujących słów Zbawiciela: „Kto mnie widział, widział Ojca”:
„Jezus Chrystus, Syn Boży, jest ‘odbiciem […] istoty’ Swojego Ojca (List do Hebrajczyków 1:3). Chodził po ziemi jako istota ludzka, jako doskonały człowiek, i powiedział w odpowiedzi na zadane Mu pytanie: ‘Kto mnie widział, widział Ojca’ (Ew. Jana 14:9). Jedynie to powinno rozwiązać problem ku zadowoleniu każdego myślącego, pełnego czci umysłu. Nasuwa się nieodparty wniosek, że jeśli Syn Boży wyraża (tzn. jest stworzony na podobieństwo) osobę Jego Ojca, wówczas Jego Ojciec ma postać człowieka; ponieważ taka była postać Syna Bożego nie tylko podczas Jego życia ziemskiego, ale również przed narodzinami w życiu doczesnym i po Swoim zmartwychwstaniu. To w tej właśnie formie — jako dwie odrębne istoty — Ojciec i Syn ukazali się Józefowi Smithowi, kiedy jako czternastoletni chłopiec otrzymał swoją pierwszą wizję” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph F. Smith [1998], str. 334).
Ew. Jana 14:12. „Większe nad te czynić będzie; bo Ja idę do Ojca”
Sformułowanie, że ci, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa, będą czynić większe rzeczy niż On, może być mylące dla osoby czytającej ten fragment. Jednakże w książce Lectures on Faith znajdujemy sugestię, że to zdanie może być lepiej zrozumiane w połączeniu z naukami Zbawiciela z Ew. Jana 17:20–24:
„Po zebraniu tych wszystkich nauk otrzymujemy możliwie jasną do opisania słowami definicję stanu, w którym znajdują się uświęcone duchy — to, co czynił Jezus, mieli i oni czynić, a nawet dokonywać większych rzeczy niż te, które On czynił, ze względu na to, że udał się do Ojca. Nie powiedział On, że mieli czynić wielkie rzeczy w doczesnym życiu, ale że będą mogli je czynić, ponieważ udał się do Ojca […]. Większe dzieła, które mieli czynić ci, którzy uwierzyli w Jego imię, miały mieć miejsce w wieczności, dokąd On się udawał i gdzie mieli oni ujrzeć Jego chwałę” (Lectures on Faith [1985], str. 77–78).
„Istnieje dwóch Pocieszycieli, o których się mówi. Jednym jest Duch Święty, ten sam, który dany został w czasie Zielonych Świąt i ten, którego wszyscy Święci otrzymują, kiedy mają wiarę, dokonają pokuty i przyjmą chrzest […].
Drugi Pocieszyciel jest przedmiotem wielkiego zainteresowania i najprawdopodobniej rozumiany jest przez niewielu z tego pokolenia. Kiedy człowiek ma wiarę w Chrystusa, pokutuje za swoje grzechy, zostaje ochrzczony dla odpuszczenia swoich grzechów i otrzymuje Ducha Świętego (przez nałożenie rąk), który jest pierwszym Pocieszycielem. Wówczas Pocieszyciel pozwoli mu nadal korzyć się przed Bogiem, pragnąc i łaknąc prawości i żyjąc codziennie słowem Bożym, a Pan wkrótce powie mu: Synu, zostaniesz wywyższony. Kiedy Pan gruntownie wypróbuje takiego człowieka i okaże się, że jest on zdecydowany służyć Mu, ryzykując wszystko, wówczas odnajdzie swe powołanie i uczyni swój wybór pewnym; wówczas przypadnie mu zaszczyt, by otrzymać drugiego Pocieszyciela, którego Pan obiecał Świętym, co zostało zapisane w świadectwie Jana w czternastym rozdziale od 12. do 27. wersetu” (w: History of the Church, 3:380).
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił rolę Ducha Świętego jako Pierwszego Pocieszyciela:
„Tak długo, jak Jezus był z nimi, był ich Pocieszycielem; wnosił pokój w ich dusze; ci, którzy byli wielce obciążeni smutkiem, cierpieniem i próbami tego świata, mogli do Niego przyjść i odnaleźć ukojenie dla swych dusz. Pocieszył wdowę i był ojcem dla sierot. Jego słowa wzniosły ludzi na nowe wyżyny błogości i spokoju. Lecz teraz odchodzi, zsyłając innego Pocieszyciela — Ducha Świętego — aby pozostał z wiernymi na zawsze.
Gdyż dla wszystkich ludzi, prócz kilkorga, którzy usłyszeli Jego głos w tym życiu, Duch Święty jest pierwszym Pocieszycielem. Ten członek Boskiej Trójcy wnosi pokój w dusze prawych ludzi bez względu na epokę w której żyją. Duch Święty ‘jest darem Boga dla wszystkich, którzy go pilnie szukają, czy to w czasach dawnych, czy też w czasach, gdy objawi się ludziom’ (1 Nefi 10:7), a także w czasach, które nadejdą. Jest Duchem prawdy — tak samo, jak Chrystus — lecz świat nie może otrzymać Ducha Świętego, ponieważ Duch nie przebywa w nieczystych przybytkach” (The Mortal Messiah, 4 tomy [1979–1981, 4:74–75).
Ew. Jana 14:26. Duch Święty jest czymś innym niż Światło Chrystusa
Prezydent Joseph Fielding Smith nauczał o różnicy pomiędzy Duchem Świętym a Światłem Chrystusa:
„Duch Święty nie powinien być mylony z Duchem, który wypełnia wszelką przestrzeń i jest wszechobecny. Ten drugi Duch [światło Chrystusa] jest bezosobowy i nie ma rozmiaru ani wymiaru. Pochodzi sprzed obecności Ojca i Syna i jest obecny we wszystkim. Mówiąc o Duchu Świętym, powinniśmy mówić o istocie, używając formy osobowej „on”, natomiast określając drugiego Ducha, powinniśmy używać formy „to”. Należy mieć na uwadze, że mówiąc o mocy lub darze Ducha Świętego, prawidłowo należy używać formy osobowej „to” […].
Duch Święty, o czym jesteśmy nauczani we współczesnym objawieniu, jest trzecim członkiem Świętej Trójcy i jest uosobieniem Ducha. Następujących określeń można używać wymiennie: Duch Boży, Duch Pański, Duch Prawdy, Duch Święty, Pocieszyciel — wszystkie dotyczą Ducha Świętego. W głównej mierze te same określenia odnoszą się także do Ducha Jezusa Chrystusa, zwanego także Światłem Prawdy, Światłem Chrystusa, Duchem Bożym, Duchem Pańskim; jednakże Duch Święty i Światło Chrystusa to dwa oddzielne i odrębne podmioty. Jest w tym wszystkim trochę zamieszania, gdyż nie staraliśmy się zachować w naszych umysłach tych terminów w odpowiednim porządku” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956, 1:49–50).