Jezus Chrystus nauczał Swoich uczniów o Drugim Przyjściu na Górze Oliwnej i przytoczył przypowieść o talentach. Wyjaśnił także, że kiedy ponowie powróci, oddzieli prawych od niegodziwych.
Jezus Chrystus naucza Swoich uczniów przypowieści o talentach
Przed lekcją połóż pięć monet w jednej części pokoju i dwie monety w innej części. A osiem monet włóż do kieszeni.
Na początku lekcji poproś trzech uczniów, aby wyszli na środek klasy i pomogli ci odtworzyć przypowieść, jaką Jezus Chrystus przytoczył Swoim uczniom podczas instruowania ich na temat Jego Drugiego Przyjścia.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 25:14–18. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co otrzymał każdy sługa oraz co z tym zrobił.
Co pan dał każdemu ze swoich sług? (Wyjaśnij, że talenty w tej przypowieści to pewna kwota pieniędzy. Wyjmij osiem monet ze swojej kieszeni i daj pięć z nich jednemu uczniowi, dwie drugiemu, a trzeciemu jedną).
Co każdy sługa zrobił z otrzymanymi pieniędzmi?
Poproś ucznia, który ma pięć monet, aby wziął dodatkowe pięć monet z jednej części pokoju. Poproś ucznia, który ma dwie monety, aby wziął dodatkowe dwie monety z innej części pokoju. Poproś ucznia, który ma jedną monetę, aby ją ukrył lub udawał, że ją zakopał w ziemi.
Poproś uczniów, aby oddali ci monety i wrócili na swoje miejsca. Napisz na tablicy następujące elementy tej przypowieści (bez znaczeń podanych w nawiasach):
Pan owych sług (Pan Jezus Chrystus)
Słudzy (uczniowie Pana)
Talenty (Dary i zdolności, jakie Pan daje Swoim uczniom)
Co mogą reprezentować poszczególne elementy w przypowieści? (Wyjaśnij, że niektóre z darów i zdolności, jakie mamy w tym życiu, otrzymaliśmy i rozwijaliśmy już w życiu przedziemskim. Możemy zdecydować, czy będziemy nadal rozwijać te oraz inne dary podczas życia doczesnego).
Dlaczego, według Ew. Mateusza 25:15, pan dał każdemu słudze różne kwoty? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zwróć uwagę na to, że wyrażenie „według jego zdolności” wskazuje na to, iż Bóg daje każdemu z nas dary i zdolności, których potrzebujemy zależnie od naszej sytuacji).
Przeczytaj na głos poniższe pytania i poproś uczniów, aby je rozważyli:
Który sługa, waszym zdaniem, jest najbardziej do was podobny: ten, który otrzymał pięć, dwa czy jeden talent? Dlaczego?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 25:19–21. Poproś resztę klasy o śledzenie tekstu i odszukanie, co powiedział pan słudze, który otrzymał pięć talentów.
Co powiedział pan pierwszemu słudze?
Wyjaśnij, że wyrażenia „wiele ci powierzę” i „wejdź do radości pana swego” (Ew. Mateusza 25:21) odnoszą się do wypełnienia naszego boskiego potencjału i otrzymania życia wiecznego z Ojcem Niebieskim.
Jakiej zasady możemy nauczyć się z doświadczenia pierwszego sługi? (Poniżej podana jest zasada, którą uczniowie mogą rozpoznać: Jeśli z wiarą używamy naszych darów i zdolności, jakie Pan nam dał, możemy wypełnić nasz boski potencjał i otrzymać życie wieczne).
W jaki sposób możemy z wiarą używać darów i zdolności, jakie Pan nam dał?
Wskaż, że drugi sługa mógłby narzekać, kiedy zobaczył, że pierwszy sługa otrzymał pięć talentów, a on otrzymał zaledwie dwa. Zamiast tego z wiarą używał talentów, jakie otrzymał.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 25:22–23. Poproś pozostałych o śledzenie tekstu i odszukanie, co powiedział pan słudze, który otrzymał dwa talenty.
Co powiedział pan słudze, który otrzymał dwa talenty?
Dlaczego, waszym zdaniem, chociaż pan dał pierwszym dwóm sługom różne kwoty, obydwaj słudzy otrzymali to samo zapewnienie od swojego pana?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z doświadczenia mężczyzny, który otrzymał dwa talenty? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Pan pobłogosławi nas, jeśli z wiarą będziemy używać talentów i zdolności, jakie On nam dał, bez względu na to, ile ich mamy lub jakie one są. Zapisz tę zasadę na tablicy, uzupełniając ją słowami uczniów).
Poproś wszystkich w klasie, aby zastanowili się, czy kiedykolwiek czuli, że ktoś inny ma więcej darów lub że są to lepsze dary i zdolności niż te, które sami mają. Wskaż na zapisaną na tablicy zasadę.
Jak zapamiętanie tej zasady pomoże nam, kiedy zauważymy, że ktoś inny ma więcej darów niż my lub że są one lepsze od naszych własnych?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Quentina L. Cooka z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy Quentin L. Cook
„Kiedy wzrastamy w osobistych talentach, jest to najlepszym miernikiem naszego osobistego rozwoju […]. Porównywanie błogosławieństw z całą pewnością odbierze nam radość. Nie możemy jednocześnie być wdzięczni i zazdrośni. Jeśli naprawdę chcemy mieć ze sobą Ducha Pana i doświadczać radości i szczęścia, to powinniśmy radować się naszymi błogosławieństwami i być wdzięczni” („Rejoice!” Ensign, listopad 1996, str. 29, 30).
W jaki sposób możemy odkryć dary i zdolności, które dał nam Pan?
Wręcz każdemu uczniowi kartkę i poproś, aby na górze napisał swoje imię i nazwisko. Poproś, aby dali swoją kartkę uczniowi siedzącemu obok. Poproś ich, aby napisali dar lub zdolność, jaką zauważyli u osoby, której imię widnieje na kartce. Poleć im, aby dalej przekazywali kartki i zapisywali dary i zdolności, jakie zauważyli u danej osoby.
Po kilku minutach poproś uczniów, aby oddali kartki osobom, do których należą. Daj im czas, aby przeczytali o tych darach i umiejętnościach, jakie zauważyli inni uczniowie. Następnie niech na tych kartkach zapiszą odpowiedź na następujące pytanie:
W jaki sposób możesz używać jednego ze swoich darów, aby przyczynić się do postępu naprzód dzieła Pana?
Wskaż, że przypowieść o talentach zawiera ostrzeżenia na temat otrzymanych darów i zdolności. Poproś kilkoro uczniów, aby czytali po kolei na głos Ew. Mateusza 25:24–30. Poproś pozostałych o śledzenie tekstu i odszukanie, co pan powiedział słudze, który ukrył talent. Po przeczytaniu wersetu 27, wyjaśnij, że zysk to zarobek (nadwyżka uzyskana w wyniku inwestowania lub pożyczenia pieniędzy).
Dlaczego ostatni sługa ukrył swój talent? Jak zareagował pan na wybór dokonany przez tego sługę?
W jakim sensie postępowanie tego sługi było złe, skoro nie stracił pieniędzy swego Pana?
Jak, waszym zdaniem, zareagowałby pan, gdyby sługa przyniósł mu dwa talenty?
Co stało się z talentem, jaki pan dał temu słudze? (Został mu zabrany i dany innemu).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Sterlinga W. Silla, Siedemdziesiątego. Poproś pozostałych, aby wsłuchali się, dlaczego tracimy dary i zdolności, jeśli nie używamy ich w dobrym celu.
Obraz
Starszy Sterling W. Sill
„[Trzeci sługa] stracił, co miał, nie dlatego, że zrobił coś źle, lecz dlatego, że strach powstrzymał go [od] podjęcia jakichkolwiek działań. A jednak w taki sposób tracimy większość naszych błogosławieństw […].
Kiedy nie używamy mięśni ręki, tracimy w niej siłę […]. Kiedy nie rozwijamy naszych zdolności, tracimy je. Kiedy ludzie w minionych czasach nie szanowali Kapłaństwa, było im ono zabierane […]. Żadne z duchowych, umysłowych czy fizycznych talentów nie rozwijają się, jeśli są zakopane w ziemi” (The Law of the Harvest [1963], str. 375).
Jakich zasad możemy nauczyć się z przykładu sługi, który ukrył talent? (Chociaż uczniowie mogą zaproponować różne zasady, upewnij się, że rozpoznali następujące prawdy: Strach może powstrzymać nas od używania darów i zdolności, jakie dał nam Pan. Jeśli nie będziemy rozwijać i używać naszych duchowych darów w dobrej sprawie, to je stracimy).
Na jakie sposoby strach może powstrzymać nas od czynienia dobra za pomocą naszych darów i zdolności?
Daj uczniom możliwość złożenia świadectwa o zasadach, które omówili. Zachęć ich do użycia swoich darów i umiejętności, aby przyczynić się do postępu dzieła Pana.
Zbawiciel przepowiada oddzielenie niegodziwych od prawych podczas Swojego Drugiego Przyjścia
Obraz
Drugie Przyjście
Pokaż ilustrację Drugie Przyjście (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 66; zob. także strona: LDS.org). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 25:31–33. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Pan zrobi z narodami ziemi po Swoim Drugim Przyjściu.
Co Pan zrobi z narodami ziemi po Swoim Drugim Przyjściu?
Do jakich zwierząt Pan przyrównał niegodziwych? A prawych?
Po upływie wyznaczonego czasu wyznacz każdą parę, aby pracowała z tą, która czytała inny fragment. Poproś uczniów o podsumowanie tego, co przeczytali i omówienie w grupach następujących odpowiedzi:
Jak Pan odróżni tych, którzy Go kochają (owce), od tych, którzy Go nie kochają (kozły)?
Jakiej zasady możemy się nauczyć z tych wersetów?
Poproś kogoś z każdej grupy, aby zapisał na tablicy zasadę, jaką rozpoznała ich grupa. Rozpoznane przez nich zasady powinny brzmieć następująco: Kiedy kochamy i służymy bliźnim, okazujemy naszą miłość do Pana. Kiedy zaniedbujemy potrzeby bliźnich, zaniedbujemy Pana.
Aby przybliżyć uczniom te zasady, zadaj pytania podobne do następujących:
Jak osoba, która jest po prawicy Pana, potraktuje swoją młodszą siostrę, która prosi o pomoc przy odrobieniu pracy domowej?
Jak osoba, która jest po lewicy Pana, potraktuje innego ucznia, który w korytarzu upuścił książki na podłogę?
W jaki sposób te zasady pomogą nam udoskonalić nasze relacje z bliźnimi?
Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie, jak traktowali bliźnich w ciągu ostatnich 24 godzin. Poproś ich, aby zastanowili się, czy mogą wybrać, że postąpią inaczej w podobnej sytuacji, jeśli powtórzy się ona w przyszłości. Zachęć uczniów, aby zastanowili się, co mogą zrobić, aby bardziej kochać bliźnich i im służyć, oraz poproś ich, aby postępowali zgodnie ze swoim planem. Możesz następnym razem sprawdzić postępy uczniów i poprosić ich, aby opowiedzieli swoje pozytywne doświadczenia.
Prezydent James E. Faust z Pierwszego Prezydium przemawiał o różnych darach, które otrzymaliśmy:
„Pan powierza duchowe talenty wszystkim Swoim sługom, włączając w to każdego posiadacza kapłaństwa […]. Choć każdy z nas ma różne doświadczenia, zdolności i siłę, a co za tym idzie, mamy różne okazje do tego, aby tych duchowych darów używać, to każdy z nas zostanie rozliczony z tego, jak tych darów i okazji mu danych używał” („Wierzę, że mogę; wiedziałem, że mi się uda”, Liahona, listopad 2002, str. 50).
