Paweł głosił ewangelię w Azji Mniejszej (dzisiejsza Turcja), a gdy przebywał w Milecie, niedaleko Efezu, ostrzegał przed przyszłym odstępstwem oraz zachęcał przywódców kapłańskich, aby wzmacniali członków Kościoła. Następnie udał się do Jerozolimy, gdzie był prześladowany i aresztowany. Stojąc na schodach Twierdzy Antonia (koszarów dla rzymskich żołnierzy), Paweł opowiedział historię swojego nawrócenia.
Paweł służy w Azji Mniejszej i udaje się do Jerozolimy, gdzie zostaje pobity i aresztowany
Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji, kiedy musieli na kilka dni, tygodni lub miesięcy opuścić rodzinę, przyjaciół lub inne bliskie im osoby.
Jakie uczucia towarzyszyły wam lub tym osobom, zanim wyjechaliście?
Co mówiliście do siebie przed rozstaniem?
Podczas trzeciej podróży misyjnej Paweł przebywał w Macedonii, Grecji i Azji Mniejszej Podczas tej podróży poczuł natchnienie, że powinien wrócić do Jerozolimy. W trakcie podróży zatrzymywał się, aby nauczać i aby pożegnać się z członkami Kościoła. Wieczorem, w nowy dzień sabatu (niedzielę), przed wyjazdem z Troady, Paweł i uczniowie spotkali się, aby przyjąć sakrament (zob. Dzieje Apostolskie 20:7). Paweł rozmawiał ze świętymi do późna w nocy.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 20:9–12. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co się stało z Eutychusem, gdy zasnął podczas kazania Pawła.
Co się stało z Eutychusem?
Co zrobił Paweł, aby okazać temu młodemu mężczyźnie miłość i troskę?
W jaki sposób czyny Pawła były odzwierciedleniem posługi Zbawiciela?
Wyjaśnij, że w trakcie trzeciej podróży misyjnej Paweł spędził około trzech lat w Efezie, służąc pośród tamtejszego ludu. Podsumuj Dzieje Apostolskie 20:13–17, wyjaśniając, że w drodze do Jerozolimy Paweł zatrzymał się w Milecie, tuż za Efezem, i posłał po przywódców Kościoła w Efezie, aby się z nimi spotkać.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 20:18–23. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Paweł powiedział o swojej służbie.
W jaki sposób Paweł opisał swoją służbę misjonarską?
Co może oznaczać oświadczenie Pawła, że „nie [uchylał] się od zwiastowania […] wszystkiego” (werset 20.) tym, których nauczał?
Co, zgodnie z wersetem 23., Paweł był gotów znieść jako sługa Pana?
Wyjaśnij, że Paweł był szczególnie narażony na niebezpieczeństwo w Jerozolimie, gdzie przywódcy żydowscy postrzegali go jako zdrajcę, ze względu na jego wysiłki związane z głoszeniem ewangelii Jezusa Chrystusa.
Dlaczego, według wersetu 22., Paweł chciał udać się do Jerozolimy?
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Dzieje Apostolskie 20:24–27. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, do czego gotowy był Paweł, jako sługa Boga.
Do czego, według wersetu 24., był gotowy Paweł, jako sługa Pana?
O jakich uczuciach mówił Paweł w kontekście czynienia woli Pana?
Czego możemy się nauczyć z przykładu służby Pawła? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznają następującą prawdę: Prawdziwi słudzy Pana wiernie wypełniają swoje obowiązki, a czyniąc to, odczuwają radość).
Co, według was, oznacza wierne wykonywanie obowiązków?
W jaki sposób możemy zastosować tę prawdę w naszym życiu?
Poproś uczniów, aby opowiedzieli o sytuacjach w ich życiu lub w życiu znanych im osób, gdy postanowili służyć Panu z całych sił i doświadczyli wielkiej radości.
Przypomnij uczniom, że Paweł, zanim udał się do Jerozolimy, po raz ostatni odwiedzał przywódców Kościoła w Efezie.
Jakiej rady udzieliłbyś przywódcom Kościoła z Efezu, gdybyś znalazł się w sytuacji Pawła i wyjeżdżając, wiedziałbyś, że już ich nie zobaczysz?
Poproś uczniów, aby przeczytali Dzieje Apostolskie 20:28–31 i odszukali ostrzeżenia Pawła skierowane do tych przywódców Kościoła.
Przed czym Paweł przestrzegł tych przywódców?
Wyjaśnij, że Paweł użył metafory z wilkami w odniesieniu do ludzi, którzy zwodzą wiernych członków Kościoła.
Jakiego słowa używamy, aby opisać stan osób, które odchodzą od prawdy i dążą do tego, aby odwieść od niej inne osoby? (Odstępstwo. Wyjaśnij, że Paweł ostrzegał przywódców Kościoła przed odstępstwem, które miało nastać w przyszłości w Kościele).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 20:36–38. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jak przywódcy Kościoła zareagowali na wyjazd Pawła. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
Podsumuj Dzieje Apostolskie 21:1–10, wyjaśniając, że Paweł kontynuował swoją podróż do Jerozolimy, a po drodze zatrzymywał się w różnych miejscach, aby spędzić czas z członkami Kościoła. Gdy zatrzymał się w Tyrze, niektórzy uczniowie — niewątpliwie zatroskani o bezpieczeństwo Pawła — doradzali mu, aby nie szedł do Jerozolimy (zob. Dzieje Apostolskie 21:4).
W Cezarei prorok o imieniu Agabus prorokował o tym, co stanie się z Pawłem w Jerozolimie. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 21:11. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst i odszukają, o czym prorokował Agabus. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 21:12–14. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Paweł i jego towarzysze zareagowali na to proroctwo.
W jaki sposób towarzysze Pawła zareagowali na to proroctwo?
W jaki sposób Paweł zareagował na to proroctwo? Co zwróciło waszą uwagę w reakcji Pawła?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z przykładu Pawła w kwestii bycia prawdziwymi sługami Pana? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznają następującą prawdę: Prawdziwi słudzy Pana są gotowi, by czynić wolę Boga, bez względu na związane z tym poświęcenie).
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, o jakie poświęcenia mogą zostać poproszeni, jako słudzy Pana.
W jakiej sytuacji byliście gotowi czynić wolę Boga, bez względu na związane z tym poświęcenie? Dlaczego byliście gotowi, aby to zrobić?
Paweł przybył do Jerozolimy i zdał lokalnym przywódcom Kościoła sprawozdanie ze swojej pracy misjonarskiej. Udał się do świątyni, a gdy zobaczyli go pewni Żydzi, którzy go znali z podróży misyjnych, ogłosili Pawła fałszywym nauczycielem, którego nauki są sprzeczne z prawem Mojżesza i oskarżyli o bezprawne wprowadzenie do świątyni ludzi innych narodów. W rezultacie tych oskarżeń tłum wywlókł Pawła ze świątyni i zaczął go bić. Interweniowali rzymscy żołnierze, którzy zabrali go na przesłuchanie. Stojąc na schodach Twierdzy Antonia (zob. Bible Maps, nr 12, „Jerusalem at the Time of Jesus” [Jerozolima w czasach Jezusa] w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO), Paweł zapytał żołnierzy, czy może przemówić do ludu.
Paweł opowiada o swoim nawróceniu i składa świadectwo o Jezusie Chrystusie
Napisz na tablicy wyrażenie nawrócenie i wyjaśnij, że nawrócenie oznacza zmianę. Zapytaj uczniów, w jaki sposób woda może zostać zmieniona i używana do innych celów. (Na przykład: woda może być zmieniona w lód). Poproś uczniów, aby zastanowili się, jakie zmiany wynikają z nawrócenia się do ewangelii.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 22:1–5. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Paweł opisał siebie, gdy przemawiał do Żydów ze schodów Twierdzy Antonia w Jerozolimie.
Jaki był Paweł, zanim się nawrócił i został uczniem Jezusa Chrystusa?
Przepisz na tablicy pytania i odnośniki do fragmentów z pism świętych lub wręcz je uczniom w formie karty zadań. Podziel uczniów na pięć grup i przydziel każdej z nich po jednym z pytań. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragmenty, które odnoszą się do przydzielonych im pytań, a następnie odpowiedzieli na nie w notatnikach lub dziennikach do studiowania.
Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby udzielili odpowiedzi. Niech kilkoro z nich podsumuje, czego dowiedzieli się na temat procesu nawrócenia Pawła. (Możesz wyjaśnić, że Paweł pomiędzy początkową wizją a czasem, gdy służył na misji, spędził trzy lata w Arabii, które prawdopodobnie były czasem duchowego przygotowania i wzrostu [zob. List do Galacjan 1:11–18]). Następnie zadaj następujące pytania:
W jaki sposób Paweł zmienił się w wyniku swojego nawrócenia?
Co stało się, aby te zmiany mogły nastąpić?
Czego nawrócenie Pawła uczy nas odnośnie do tego, jak my możemy dostąpić nawrócenia? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznają następującą prawdę: Gdy jesteśmy posłuszni słowom Jezusa Chrystusa, możemy się w pełni nawrócić).
W jaki sposób zastosowanie tej zasady może pomóc komuś, kto chce się nawrócić?
Poproś ucznia, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Siostry Bonnie L. Oscarson, Generalnej Prezydent Młodych Kobiet, w której wyjaśnia różnicę pomiędzy posiadaniem świadectwa o ewangelii a prawdziwym nawróceniem się do niej:
Obraz
Bonnie L. Oscarson
„Prawdziwe nawrócenie to coś więcej niż zaledwie wiedza o zasadach ewangelii. Oznacza ono nawet więcej niż świadectwo o tych zasadach. Można mieć świadectwo o ewangelii i nie żyć w zgodzie z nią. Być prawdziwie nawróconym oznacza, że działamy w zgodzie z tym, w co wierzymy […].
Nawrócenie przychodzi, gdy działamy w zgodzie z prawymi zasadami, których uczymy się w naszych domach i w salach lekcyjnych. Nawrócenie przychodzi, gdy wiedziemy czyste i cnotliwe życie, gdy cieszymy się towarzystwem Ducha Świętego” („Nawróćcie się”, Ensign lub Liahona, listopad 2013, str. 76, 78).
Przeczytaj na głos poniższe pytanie lub zapisz je na tablicy: W jaki sposób mogę prawdziwie nawrócić się do ewangelii? Poproś uczniów, aby zapisali swoje odpowiedzi w notatnikach lub dziennikach do studiowania.
Podsumuj Dzieje Apostolskie 22:17–30, wyjaśniając, że Paweł powiedział słuchaczom, iż po tym, jak się nawrócił, Pan wysłał go poza Jerozolimę, aby służył jako misjonarz wśród ludzi innych narodów (pogan). Słuchacze następnie zaczęli domagać się śmierci Pawła. Został on przyprowadzony przed dowódcę armii rzymskiej w Jerozolimie, który postanowił, że Paweł powinien zostać wychłostany. Zazwyczaj biczowanie stosowano wobec przestępców, aby ich poniżyć i uzyskać od nich informacje. Jednakże, gdy rzymscy urzędnicy dowiedzieli się, że Paweł jest obywatelem Rzymu, postanowiono, że nie będzie biczowany, gdyż było to sprzeczne z rzymskim prawem, aby wiązać lub biczować obywatela, który nie został osądzony (werset 25.). Zamiast tego zaprowadzono go przed żydowską radę zarządzającą — Sanhedryn.
Apostoł Paweł miał odwagę, aby dzielić się swoim świadectwem o Jezusie Chrystusie pomimo faktu, że wiązało się to z poważnymi konsekwencjami (zob. Dzieje Apostolskie 22:1–24). Prezydent Thomas S. Monson nauczał, że odwaga, by czynić to, co dobre, nawet gdy nie jest to popularne, jest nadal wymagana od uczniów Jezusa Chrystusa:
„Odwaga przybiera wiele form. Chrześcijański pisarz Charles Swindoll napisał: ‘Męstwo nie ogranicza się do pola bitwy […] czy dzielnego pojmania w swoim domu złodzieja. Prawdziwe próby odwagi są znacznie bardziej subtelne. To próby wewnętrzne, jak pozostanie wiernym, kiedy nikt nie patrzy […], jak trwanie samotnie, kiedy nikt nas nie rozumie’. Dodałbym jeszcze, że ta wewnętrzna odwaga oznacza też robienie tego, co należy, nawet wtedy, gdy obawiamy się, że obrona naszej wiary ściągnie na nas drwiny, oraz wierność swoim przekonaniom nawet wtedy, gdy grozi nam utrata przyjaciół czy statusu społecznego. Ten, kto niezachwianie broni tego, co właściwe, musi podjąć ryzyko, że czasem będzie potępiany i niepopularny” („Bądź mocny i mężny”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 67).