Apostoł Paweł przestrzegł świętych, aby nie pozwalali na to, żeby niegodziwi ludzie mieli na nich wpływ. Ostrzegł świętych, aby unikali niemoralnych filozofii i praktyk, dominujących w Koryncie.
Paweł przestrzega świętych, aby nie towarzyszyli tym, którzy świadomie wybierają grzech
Narysuj na tablicy prosty rysunek miski ze świeżymi owocami z jednym zepsutym owocem. Możesz też przynieść i pokazać zepsuty owoc.
Obraz
rysunek, miska z owocami
Co stanie się, jeśli pozostawicie zepsuty owoc w misce wraz z innymi świeżymi owocami?
Co w naszym życiu może symbolizować zepsuty owoc? (Szkodliwe wpływy).
Poproś uczniów, aby podczas studiowania I Listu do Koryntian 5 odszukali prawdy, które pomogą im lepiej zareagować na szkodliwe wpływy w ich życiu.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 5:1–2. Resztę uczniów poproś, aby śledzili tekst i odszukali, jakich niegodziwych praktyk dopuszczali się święci w Koryncie.
Jakich niegodziwych praktyk dopuszczali się święci w Koryncie? (Wyjaśnij, że wszeteczeństwo to wszelkie relacje seksualne poza związkiem małżeńskim. Jeden z członków Kościoła w Koryncie popełnił grzech seksualny ze swoją macochą).
W jaki sposób, według rady Pawła zawartej w wersecie 2., przywódcy Kościoła mieli postąpić z tą osobą? (Wyjaśnij, że wyrażenie: „wykluczyć spośród siebie”, w wersecie 2., oznacza, że grzesznik powinien zostać ekskomunikowany z Kościoła).
Zwróć uwagę uczniów na to, że przywódcy Kościoła poważnie rozważają różne czynniki, zanim dochodzi do ekskomuniki czy innej formy dyscypliny kościelnej. Oprócz rozważenia powagi przewinienia przywódcy Kościoła zastanawiają się nad różnymi celami dyscypliny kościelnej: aby pomóc osobie odpokutować, chronić tych, na których czyny tej osoby mogą mieć negatywny wpływ, lub uchronić przed upowszechnieniem się jej wierzeń oraz zachować czystość nauk Kościoła (zob. „Church Discipline”, adres internetowy: mormonnewsroom.org/articles/church-discipline).
Poproś uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 5:6–7, a pozostali niech odszukają analogię użytą przez Pawła, aby wyjaśnić, dlaczego ta osoba musiała zostać usunięta z Kościoła.
Do czego Paweł przyrównał nieskorych do pokuty grzeszników? (Wyjaśnij, że zaczyn, czyli drożdże, sprawiają, że z czasem chleb psuje się lub pleśnieje).
Ile zaczynu potrzeba, aby zmienić cały kawałek ciasta?
Co symbolizuje kawałek ciasta? (Kościół Jezusa Chrystusa).
Jak sformułowalibyście zasadę podsumowującą znaczenie tej analogii? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli decydujemy się blisko przestawać z ludźmi, którzy ulegają grzechom, ich niegodziwość może mieć na nas wpływ. Zapisz ją na tablicy).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 5:9–11. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają rady, które Paweł dał świętym w Koryncie.
Czego, zgodnie z poleceniem Pawła, mieli unikać święci w Koryncie?
Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć radę Pawła dotyczącą unikania osób, które dopuszczają się wszeteczeństwa lub ulegają grzechom, rozdaj im egzemplarz poniższej wypowiedzi Starszego Neala A. Maxwella z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:
Obraz
Starszy Neal A. Maxwell
„Nie zadawajcie się z tymi, którzy dopuszczają się wszeteczeństwa — nie dlatego, że jesteście dla nich za dobrzy — ale jak to ujął [C.S.] Lewis, ponieważ nie jesteście wystarczająco dobrzy. Pamiętajcie, że złe sytuacje mogą przemóc nawet dobrych ludzi” („The Stern but Sweet Seventh Commandment”, New Era, lipiec 1979, str. 42).
W jaki sposób bliskie relacje z osobami, które ulegają grzechowi, mogą osłabić naszą zdolność do dokonywania prawych wyborów?
Podajcie przykłady złych sytuacji, które mogą osłabić dobrych ludzi?
Co możemy zrobić, aby nie obniżać naszych standardów i pomóc osobom, które ulegają grzechom? (Możemy modlić się za nich, a jako dzieci Boże traktować je uprzejmie i okazywać im szacunek oraz dawać prawy przykład, przestrzegając przykazań).
Poproś uczniów, aby w duchu modlitwy zastanowili się, co mogą zrobić, aby mieć pozytywny wpływ na innych bez obniżania swoich standardów.
Podsumuj I List do Koryntian 5:12–13, wyjaśniając, że Paweł nauczał, iż Kościół ma obowiązek wzywać członków do pokuty, a w niektórych sytuacjach „[usuwać] […] spośród [Kościoła]” (werset 13.) tych, którzy popełniają poważne wykroczenia.
Paweł naucza świętych o jedności i prawie czystości moralnej
Narysuj na tablicy kolejny rysunek przedstawiający miskę z zepsutymi owocami i jednym świeżym owocem. Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy kiedykolwiek zastanawiali się nad tym, jak mogą unikać grzechów, które ich zewsząd otaczają. Wskaż, że było to wyzwanie, z jakim zmagali się święci w Koryncie.
Obraz
rysunek, miska z owocami
W trakcie studiowania I Listu do Koryntian 6 poproś uczniów, aby odszukali nauczane przez Pawła prawdy, które pomogą im żyć w prawy sposób pomimo otaczających ich niegodziwych wpływów.
Podsumuj I List do Koryntian 6:1–8, wyjaśniając, że Paweł doradził świętym w Koryncie, aby w prawy sposób rozwiązywali między sobą spory, a nie od razu podawali sprawy do rozstrzygnięcia przez sądy cywilne.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 6:9–11. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali, jakich grzesznych praktyk stosowanych w Koryncie, zgodnie z naukami Pawła, mieli wystrzegać się członkowie Kościoła.
Jakich grzesznych praktyk, zgodnie z naukami Pawła, mieli wystrzegać się członkowie Kościoła?
O czym, według wersetu 11., Paweł przypomniał tym świętym? (Wielu nawróconych z Koryntu przed przystąpieniem do Kościoła oddawało się tego rodzaju grzesznym praktykom, ale odpokutowali i zostali oczyszczeni ze swych grzechów).
Wyjaśnij, że starożytny Korynt miał złą reputację pod względem moralności, a wielu jego mieszkańców promowało pogląd, że ciało zostało stworzone dla przyjemności. Podsumuj Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] 1 Corinthians 6:12 [I List do Koryntian 6:12], wyjaśniając, że nauki Pawła przestrzegają przed filozofią głoszącą, iż zło i dobro nie istnieją.
W jakim sensie ideologie i praktyki w Koryncie są podobne do trendów, jakie dostrzegamy we współczesnym świecie?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 6:13. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i wyszukali, czego Paweł nauczał o tym, jaki cel mają nasze ciała.
Czego Paweł nauczał na temat naszych ciał? (Podczas gdy wielu mieszkańców Koryntu wierzyło, że ciało zostało stworzone po prostu do zaspokajania fizycznych przyjemności, Paweł skorygował ten punkt widzenia, nauczając, że nasze ciała zostały stworzone, aby wypełnić cele Pana).
Podsumuj I List do Koryntian 6:14–17, wyjaśniając, że ci, którzy przystępują do Kościoła stają się jednością z Chrystusem jako duchowe „członki” Jego ciała. Paweł wyjaśnił także, iż niemoralność seksualna nie pozwala na duchową relację z Jezusem Chrystusem.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 6:18. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co, zgodnie z naukami Pawła, mieli uczynić święci w Koryncie. (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] 1 Corinthians 6:18 [I List do Koryntian 6:18] zmienia słowa „poza ciałem” na „przeciwko ciału Chrystusa”).
Co, według nauk Pawła, mają zrobić święci z Koryntu?
Jakiej prawdy nauczał Paweł o tych, którzy dopuszczają się wszeteczeństwa? (Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli w wersecie 18. słowa, które przekazują następującą prawdę: Ci, którzy prowadzą się niemoralnie, grzeszą przeciwko własnemu ciału).
Wyjaśnij, że Paweł nauczał, dlaczego wszeteczeństwo, czyli niemoralność seksualna, jest grzechem „przeciwko własnemu ciału”.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 6:19. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst i odszukają, do czego Paweł przyrównał nasze ciała.
Do czego Paweł przyrównał nasze ciała?
Pokaż zdjęcie przedstawiające świątynię.
Jaka jest różnica pomiędzy świątynią a innym budynkiem?
Jak podsumowalibyście prawdę nauczaną przez Pawła w wersecie 19.? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą doktrynę: Nasze ciała to świątynie Boga, w których może przebywać Duch).
W jaki sposób zrozumienie tego, że nasze ciała są świątyniami, wpłynie na to, jak będziemy traktować nasze ciała oraz ciała bliźnich?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów. Pozostałych poproś, aby wsłuchali się w dodatkowe spostrzeżenia o tym, jaki wpływ może mieć zrozumienie tej prawdy na to, jak traktujemy nasze ciała.
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„Uznając te prawdy [z I Listu do Koryntian 6:19–20] […], z pewnością nie będziemy niszczyć naszych ciał tatuażami ani osłabiać ich narkotykami czy też hańbić ich cudzołóstwem, nierządem czy nieskromnością […]. Nasze ciało jest narzędziem naszego ducha i konieczne jest, abyśmy troszczyli się o nie najlepiej, jak możemy. Powinniśmy uświęcać je mocą, by służyć i nadal wykonywać pracę Chrystusa” („Refleksje na temat uświęconego życia”, Ensign lub Liahona, listopad 2010, str. 17).
Co, waszym zdaniem, Paweł miał na myśli, mówiąc: „nie należycie […] do siebie samych” w wersecie 19.?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 6:20. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, dlaczego nasze ciała nie należą do nas.
Jakie wyrażenie wskazuje na przyczynę tego, że nasze ciała nie należą do nas? (Wyjaśnij, że „drogoście bowiem kupieni” oznacza, że jesteśmy odkupieni, czyli przywróceni, dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa).
Jak podsumowalibyście prawdę zawartą w wersetach 19–20? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz poprosić ich, aby zapisali następującą prawdę w swoich pismach świętych, obok wersetów 19–20: Ponieważ zostaliśmy drogo kupieni przez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa, nasze ciała nie należą do nas).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów.
Obraz
Starszy Jeffrey R. Holland
„Proszę, nigdy nie mówcie: ‘A komu to zaszkodzi? Dlaczego nie skorzystać z odrobiny wolności? Teraz trochę pogrzeszę, a później odpokutuję’. Błagam, nie bądźcie tak niemądrzy ani okrutni. Nie możecie bezkarnie ‘ponownie krzyżować Chrystusa’ [zob. List do Hebrajczyków 6:6]. Paweł nawołuje: ‘Uciekajcie przed wszeteczeństwem’ [I List do Koryntian 6:18] i nie czyńcie ‘niczego takiego’ [NiP 59:6; kursywa dodana], jak dodają Nauki i Przymierza. Dlaczego? Cóż, na przykład z powodu bezmiernego cierpienia, jakiego Zbawiciel świata doświadczył tak w ciele, jak i w duchu, abyśmy mogli ich uniknąć [zob. w szczególności Nauki i Przymierza 19:15–20]. Jesteśmy Mu coś za to winni. Zaprawdę, jesteśmy Jemu za to winni wszystko” („Personal Purity”, Ensign, listopad 1998, str. 76).
Jak pamiętanie o tym, że nasze ciała nie należą do nas samych, ma wpływ na wybory, jakich dokonujemy względem naszych ciał?
Poproś uczniów, aby spojrzeli na rysunek na tablicy przedstawiający świeży owoc pośród zgniłych owoców.
Jak zrozumienie tych prawd o naszych ciałach pomaga nam pozostawać czystymi, kiedy jesteśmy otoczeni niegodziwością?
Złóż świadectwo o prawdach, które omawialiście. Poproś uczniów, aby rozważyli uczucia i podszepty, jakie otrzymali podczas lekcji i działali zgodnie z nimi.
Poproś uczniów, aby napisali krótkie przemówienie w oparciu o I List do Koryntian 6:19–20. Zachęć ich, aby uwzględnili w nim następujące kwestie: (1) tło historyczne związane z tym fragmentem (tło historyczne znajduje się na karcie fragmentu do opanowania), (2) zasady, które są w nim nauczane, oraz (3) osobiste doświadczenie, które ilustruje prawdę, o której w nim mowa. Możesz poprosić kilkoro uczniów, aby przedstawili swoje przemówienia całej klasie. Zachęć ich, aby zastanowili się nad okazjami do przedstawienia tego przemówienia w domu albo w Kościele.
Starszy M. Russell Ballard z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że jako członkowie Kościoła musimy wierzyć w „doktrynę włączania”. Nauczając o tej doktrynie Starszy Ballard powiedział:
„[To, że Zbawiciel w sposób zamierzony zwracał się do] Żydów i Samarytan jasno uczy nas, że wszyscy jesteśmy bliźnimi i dlatego powinniśmy się kochać, darzyć szacunkiem, szanować i służyć jeden drugiemu, pomimo wielkich różnic między nami, włączając w to różnice religijne, polityczne i kulturowe. […]
Nie sugeruję […], żeby wchodzić w związek z kimś, kto może narazić na duchowe ryzyko nas czy nasze rodziny („Doktryna włączania”, Liahona, styczeń 2002, str. 37).
Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów także nauczał o szanowaniu bliźnich, nawet jeśli wierzą czy postępują inaczej niż członkowie Kościoła:
„Wielu nauczycieli w kościele i szkole smuciło się z powodu tego, jak niektórzy nastolatkowie, włączając w to młodzież Kościoła, traktują siebie nawzajem. Przykazanie, by kochać się wzajemnie, z pewnością obejmuje miłość i szacunek bez względu na wyznanie religijne czy też przynależność do danej grupy rasowej, kulturowej lub ekonomicznej. Wzywamy wszystkich młodych ludzi, aby unikali zastraszania, używania wyzwisk, języka i zachowań, które celowo zadają ból innym ludziom. To wszystko narusza nakaz Zbawiciela, aby się nawzajem miłować” („Miłowanie bliźnich i życie pomimo różnic”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 27).
Proces, w którym Kościół formalnie usuwa osobę, która ulega poważnemu grzechowi, nazywamy dyscypliną kościelną. Następujący wpis z broszury Oddani wierze: Leksykon ewangelii, wyjaśnia proces dyscypliny kościelnej:
„Na biskupach i prezydentach gmin oraz prezydentach palików, misji i dystryktów spoczywa obowiązek pomagania członkom w przezwyciężaniu grzechu poprzez odpokutowanie. Najpoważniejsze grzechy, takie jak: poważne pogwałcenie prawa cywilnego, znęcanie się nad współmałżonkiem, znęcanie się nad dzieckiem, cudzołóstwo, seks przedmałżeński, gwałt i kazirodztwo, często wymagają wszczęcia formalnych procedur dyscyplinarnych Kościoła. Formalne procedury dyscyplinarne Kościoła mogą obejmować ograniczenie przywilejów wynikających z członkostwa w Kościele lub utracenie członkostwa.
Formalny proces dyscyplinarny rozpoczyna się z chwilą, gdy przewodniczący przywódca kapłański powołuje radę dyscyplinarną. Celem rady dyscyplinarnej jest: zbawienie duszy grzesznika, ochrona niewinnych i czuwanie nad czystością, prawością i dobrym imieniem Kościoła.
Kościelna procedura dyscyplinarna jest natchnionym procesem, który trwa przez jakiś czas. Dzięki temu procesowi i dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa członek może uzyskać przebaczenie grzechów, odzyskać spokój umysłu i zgromadzić siłę, by w przyszłości uniknąć grzechu. Kościelne postępowanie dyscyplinarne nie może być w swym zamierzeniu końcem tego procesu. Ma na celu pomoc dzieciom Ojca Niebieskiego, by trwały w ich wysiłkach zmierzających do pełnego powrotu do członkostwa w Kościele i odzyskaniu wszystkich płynących z niego błogosławieństw. Oczekuje się, że jego następstwem będzie wprowadzenie przez daną osobę wszelkich koniecznych zmian, aby całkowicie odpokutować” („Kościelne rady dyscyplinarne” Oddani wierze [2004], str. 56–57).