W liście skierowanym do świętych w Koryncie Paweł nauczał, że próby i cierpienia tego życia mają tymczasowy charakter i są nieznaczne w porównaniu z błogosławieństwami wieczności. Nauczał także świętych o Sądzie i świadczył, że Jezus Chrystus umożliwił nam pojednanie z Bogiem.
Paweł świadczy, że chociaż cierpi, to nie obawia się ani się nie martwi
Pokaż ilustrację 1.
Obraz
osoba popycha drugą osobę
Co przedstawia ta ilustracja?
Co osoba, która jest popychana, może myśleć o osobie, która ją popycha?
Pokaż ilustrację 2.
Obraz
osoba spycha drugą osobę z ulicy przed nadjeżdżającym samochodem
W jaki sposób przyjrzenie się pierwszej ilustracji w szerszym kontekście zmienia twoją ocenę sytuacji?
Wyjaśnij, że Paweł napisał do świętych w Koryncie, aby umożliwić im ujrzenie ich cierpienia szerszym kontekście. Poproś uczniów, aby podczas studiowania II Listu do Koryntian 4 odszukali prawdy na temat cierpienia, których nauczał Paweł.
Podsumuj II List do Koryntian 4:1–7, wyjaśniając, że Paweł zapewnił świętych, że głosił im ewangelię zgodnie z prawdą. Nauczał, że Szatan, „bóg świata tego” (werset 4.), podejmuje działania, aby ludzie nie przyjmowali ewangelii. Paweł przyrównał siebie i swoich współtowarzyszy w posłudze do glinianych naczyń, które zawierają „skarb” i „[jasność poznania] chwały Bożej” (wersety 6–7).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Koryntian 4:8–9. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Paweł opisał wyzwania związane z wykonywaną przez niego pracą misjonarską.
W jaki sposób Paweł opisał wyzwania związane z jego pracą misjonarską?
Jakich wyrażeń użył Paweł do opisania swoich reakcji na te wyzwania?
Dlaczego, waszym zdaniem, Paweł zachował pozytywne nastawienie, kiedy doświadczał tych wyzwań?
Podsumuj II List do Koryntian 4:11–14, wyjaśniając, że Paweł nauczał, iż chociaż niektórzy ludzie są gotowi umrzeć za ewangelię Jezusa Chrystusa, to ich śmierć jest tymczasowa.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Koryntian 4:14–16. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, o czym Paweł wiedział i co pomogło mu stawić czoła próbom i prześladowaniom.
O czym Paweł wiedział, co pomogło mu stawić czoła próbom i prześladowaniom?
Co oznacza wyrażenie: „choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z każdym dniem” (werset 16.)? (Chociaż Paweł i jego towarzysze mieli doświadczyć śmierci fizycznej, to ich duchy były codziennie wzmacniane).
Podziel uczniów na pary. Niech każda para przeczyta razem na głos II List do Koryntian 4:17–18 i odszuka prawdy, jakich Paweł nauczał świętych o próbach i cierpieniach. Niech każda para uczniów pracuje razem, aby odpowiedzieć na poniższe pytania w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania. Możesz przygotować te pytania na karcie zadań lub zapisać je na tablicy:
Nowy Testament. Podręcznik dla nauczyciela seminarium — Lekcja 114
Jakich prawd na temat prób i cierpienia Paweł nauczał świętych?
Dlaczego ważne jest, aby postrzegać cierpienia w szerszym kontekście planu Ojca Niebieskiego?
W jakich sytuacjach widzieliście, że ktoś pozostał silny podczas prób, ponieważ był w stanie zobaczyć swoje cierpienia w szerszym kontekście planu Ojca Niebieskiego?
Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby zapisali na tablicy swoje odpowiedzi na pierwsze pytanie. Uczniowie mogą napisać kilka prawd, takich jak: Nasze próby i cierpienia w tym życia są nieznaczne w porównaniu z wiecznymi błogosławieństwami i wzrostem, który następuje w wyniku wiernego ich przetrwania. Dzięki tymczasowym cierpieniom możemy doświadczyć wiecznego wzrostu i chwały i nie musimy rozpaczać w trudnych chwilach. W naszych cierpieniach ukryty jest wieczny cel, nawet jeśli nie dostrzeżemy go za życia.
Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami na drugie pytanie. Gdy to zrobią, możesz zadać następujące pytania uzupełniające:
W jakim sensie nasze próby i cierpienia umożliwiają nam wzrost?
W jaki sposób pamiętanie o tych prawdach pomoże nam wiernie przetrwać próby i cierpienia?
Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami na trzecie pytanie. Możesz podzielić się jednym z własnych doświadczeń.
Paweł naucza świętych o Sądzie i Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa
Daj każdemu uczniowi kartkę. Niech każdy z uczniów złoży ją na pół i zapisze swoje imię i nazwisko na jednej połówce kartki oraz słowa: Ojciec Niebieski na drugiej połowie. Wyjaśnij, że kiedy przyszliśmy na ziemię, opuściliśmy obecność Ojca Niebieskiego. Poproś uczniów, aby przerwali kartki na pół i niech te dwie połówki kartki pozostaną rozdzielone.
W jakim sensie przerwana kartka symbolizuje to, co stało się, kiedy opuściliśmy obecność Ojca Niebieskiego i przyszliśmy na ziemię, aby doświadczyć życia doczesnego?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania II Listu do Koryntian 5 odszukali prawdy, które pomogą im zrozumieć, co musimy zrobić, aby powrócić do obecności Ojca Niebieskiego.
Podsumuj II List do Koryntian 5:1–6, wyjaśniając, że Paweł potwierdził, że chociaż w trakcie życia doczesnego jesteśmy odseparowani od Boga i w końcu doświadczymy śmierci, to zmartwychwstaniemy i będziemy ponownie żyć.
Poproś uczniów o przeczytanie po cichu II Listu do Koryntian 5:6–7 i odszukanie, co według nauk Pawła święci powinni czynić, wiedząc, że są odseparowani od Boga podczas życia doczesnego.
Jakiej prawdy Paweł nauczał o naszym odseparowaniu od Boga podczas życia doczesnego? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznają następującą prawdę: Ponieważ podczas życia doczesnego jesteśmy odseparowani od Boga, musimy kroczyć z wiarą, nie polegając jedynie na zmyśle wzroku. Poproś każdego ucznia, aby napisał tę prawdę na połówce kartki, na której napisane jest jego imię i nazwisko).
Co to oznacza, że „w wierze, a nie na oglądaniu pielgrzymujemy” (werset 7.)?
Podajcie przykłady sytuacji lub decyzji, z jakimi być może przyjdzie się wam zmierzyć, które będą wymagały kroczenia z wiarą, nie polegając jedynie na zmyśle wzroku? (Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy. Przykładowe odpowiedzi: postępowanie według norm Kościoła, decyzja o służbie na misji lub dzielenie się świadectwem).
Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie sytuacje, w których oni (lub ktoś, kogo znają) kroczyli w wierze, nie polegając jedynie na zmyśle wzroku. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi doświadczeniami.
Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji lub decyzji, z którą obecnie zmagają się, a która wymaga od nich kroczenia z wiarą. Zachęć ich, aby kroczyli z wiarą w tej oraz we wszystkich innych sytuacjach.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Koryntian 5:8–10. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co według Pawła powinniśmy czynić, kiedy podczas doczesnego życia jesteśmy odseparowani od Boga.
Co Paweł powiedział w wersecie 9. na temat tego, co powinniśmy czynić, kiedy podczas doczesnego życia jesteśmy odseparowani od Boga?
W oparciu o nauki Pawła zapisane w wersecie 10., jakiej prawdy możemy nauczyć się o tym, dlaczego powinniśmy czynić dobro w tym życiu? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Każdy z nas będzie sądzony przez Jezusa Chrystusa według tego, co uczynił w tym życiu. Uczniowie mogą zaznaczyć wyrażenia, które zawierają tę prawdę w wersecie 10.).
Poproś uczniów, aby zastanowili się, jakich muszą dokonać zmian, aby przygotować się na chwilę, w której zostaną osądzeni przez Jezusa Chrystusa. Zachęć ich, aby postępowali zgodnie z podszeptami, które otrzymają.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Koryntian 5:15–16. Poproś tego ucznia, aby przeczytał na głos Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha], II List do Koryntian 5:16 (w: II Liście do Koryntian 5:16, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego dokonał dla nas Jezus Chrystus, abyśmy mogli powrócić do obecności Ojca Niebieskiego.
Czego, według wersetu 15., Jezus Chrystus dokonał dla nas, aby pomóc nam powrócić do Ojca Niebieskiego?
Co, według wersetów 15–16, czynią osoby wierzące z powodu Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa? (Osoby wierzące wiodą życie skupione na Chrystusie i nie podążają ścieżkami świata ani nie ulegają ciału. Poproś każdego ucznia, aby napisał to zdanie na połówce kartki, na której napisane jest jego imię i nazwisko).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Koryntian 5:17–19. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa pomoże świętym powrócić do obecności Ojca Niebieskiego.
W jaki sposób Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa może pomóc nam powrócić do obecności Ojca Niebieskiego? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy stać się nowymi stworzeniami i pojednać się z Bogiem. Poproś uczniów, aby napisali tę prawdę na połówce kartki, na której napisane jest „Ojciec Niebieski”).
Co, według was, oznacza stanie się „nowym […] stworzeniem” (werset 17.)?
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Mosjasz 27:23–26 i odszukali dodatkowe informacje o tym, co to znaczy stać się nowym stworzeniem. Kiedy upłynie wyznaczony czas, poproś kilkoro uczniów, aby podzieli się tym, co znaleźli.
Poproś jednego z uczniów, aby na głos przeczytał poniższą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów. Pozostali niech słuchają i odnajdą w jego słowach odpowiedź na pytanie, w jaki sposób możemy stać się nowym stworzeniem.
Obraz
Starszy David A. Bednar
„Sednem ewangelii Jezusa Chrystusa jest wywołanie fundamentalnej i trwałej zmiany w naszej naturze, która jest możliwa dzięki Zadośćuczynieniu Zbawiciela. Prawdziwe nawrócenie prowadzi do zmiany przekonań, serca i życia tak, by przyjąć wolę Boga i się do niej dostosować (zob. Dzieje Apostolskie 3:19; 3 Nefi 9:20) oraz wiąże się ze świadomym przyjęciem zobowiązania, by stać się uczniem Chrystusa […].
Okazując poszanowanie dla obrzędów i przymierzy zbawienia i wyniesienia (zob. NiP 20:25), ‘[dążąc] naprzód, mając nieugiętą wiarę w Chrystusa’ (2 Nefi 31:20) i trwając z wiarą do końca (zob. NiP 14:7), stajemy się nowymi stworzeniami w Chrystusie (zob. II List do Koryntian 5:17)” („Nawróceni do Pana”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 107).
Poproś każdego ucznia, aby połączył razem dwie połówki kartki. Wyjaśnij, że pojednanie oznacza połączenie dwóch rozdzielonych poprzednio części. Z powodu Upadku Adama, a także naszych własnych grzechów, odseparowujemy się duchowo od naszego Ojca Niebieskiego. Poprzez Swoje Zadośćuczynienie Jezus Chrystus oferuje nam możliwość pojednania z Ojcem i przywrócenia naszej relacji z Nim.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos II Listu do Koryntian 5:20–21. Niech klasa odszuka napomnienia Pawła skierowane do świętych.
Jakich napomnień udzielił Paweł świętym w Koryncie?
Czego, jak podaje werset 21., Paweł nauczał o Jezusie Chrystusie? (Chociaż Jezus Chrystus nie popełnił grzechu, cierpiał za nasze grzechy, abyśmy mogli stać się prawi).
Złóż świadectwo o prawdach, które uczniowie rozpoznali podczas lekcji. Poproś uczniów, aby przejrzeli listę prawd, jakie zapisali i zastanowili się, co muszą zrobić, aby pojednać się z Bogiem lub pozostać w stanie pojednania z Nim. Zachęć ich, aby postępowali zgodnie z podszeptami, które otrzymają.
Kiedy George A. Smith, pierwszy doradca Brighama Younga, przechodził przez trudny okres, otrzymał radę od swojego kuzyna, Proroka Józefa Smitha, która była podobna do nauk Pawła skierowanych do świętych w Koryncie:
„Powiedział mi, abym nigdy nie zniechęcał się, bez względu na trudności, jakie mogą mnie spotkać. Jeśli wpadłbym na samo dno szybu w Nowej Szkocji i całe Góry Skaliste spiętrzyłyby się nade mną, nie powinienem zniechęcać się, lecz trzymać się, rozwijać wiarę i zachowywać odwagę, a w końcu wydostanę się na sam szczyt” (Teachings of the Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 235).
Starszy Paul V. Johnson, Siedemdziesiąty, użył słów Pawła, aby pomóc nam spojrzeć na nasze doczesne udręki z wiecznej perspektywy:
„Apostoł Paweł nauczał: ‘Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały’ [II List do Koryntian 4:17]. Ciekawe jest, że Paweł użył wyrażenia: ‘nieznaczny chwilowy ucisk’. Słowa te pochodzą od osoby, którą bito, kamienowano, która była rozbitkiem i więźniem oraz doświadczyła wielu innych prób [zob. II List do Koryntian 11:23–28]. Wątpię, by ktokolwiek z nas określił swój ucisk jako nieznaczny. Jednak w porównaniu z błogosławieństwami i wzrostem, jakie w końcu będą naszym udziałem, zarówno w tym życiu, jak i w wieczności, nasz ucisk jest zaprawdę nieznaczny” („Zwyciężamy przez tego, który nas umiłował”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 79).
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił nauki Pawła dotyczące pojednania:
„Pojednanie to proces wykupienia człowieka ze stanu grzechu oraz duchowej ciemności i przywrócenia go do stanu harmonii i jedności z Bogiem. Dzięki temu Bóg i człowiek nie są dłużej wrogami. Człowiek, który był niegdyś cielesny i zły, który żył według tego, co cielesne, staje się nowym stworzeniem z Ducha Świętego; jest na nowo narodzony; i , tak jak małe dziecko, ma życie w Chrystusie” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 2:422–423).