W Kanie Galilejskiej Jezus dokonał pierwszego publicznego cudu podczas Swojej ziemskiej posługi, kiedy to przemienił wodę w wino. Następnie udał się do Jerozolimy na święto Paschy. Oczyścił świątynię, wypędzając z niej przekupniów, którzy zbezcześcili dom Jego Ojca.
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad następującymi „pierwszymi” chwilami ze swojego życia: pierwszy dzień w szkole, pierwsza praca lub pierwszy raz, kiedy poczuli Ducha Świętego.
Dlaczego niekiedy przywiązujemy wielką wagę do tych „pierwszych” doświadczeń w swoim życiu?
Wyjaśnij uczniom, że podczas studiowania Ew. Jana 2:1–11 dowiedzą się o pierwszym zapisanym cudzie, który Jezus uczynił podczas Swojej ziemskiej posługi. Poproś uczniów, aby zastanowili się, dlaczego ten pierwszy zapisany cud jest istotny.
Wyjaśnij, że krótko po Swoim chrzcie Jezus udał się wraz z uczniami na ucztę weselną, która odbywała się w Kanie Galilejskiej, wiosce leżącej nieopodal Nazaretu, rodzinnego miasta Jezusa. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 2:1–3, a pozostałych o odszukanie, jaki problem pojawił się podczas uczty weselnej.
Jaki problem pojawił się podczas uczty weselnej?
Wyjaśnij, że wino było zwyczajowym napojem serwowanym podczas takiej uroczystości. Czasami uczty weselne trwały kilka dni. Sytuacja, w której zabrakłoby wina, byłaby powodem do wielkiego wstydu dla gospodarzy. Wydaje się, że Maria czuła się w pewnym sensie odpowiedzialna za tę ucztę weselną, gdyż kiedy skończyło się wino, zwróciła się do swojego Syna o pomoc, aby uchronić gospodarzy od wstydu. Odpowiedź, jakiej udzielił Jezus, ukazuje szacunek, jakim darzył Swoją matkę, a także współczucie w związku z jej pragnieniem udzielenia pomocy podczas wesela.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 2:4, a także Joseph Smith Translation [Tłumaczenia Józefa Smitha] z przypisu a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali odpowiedź udzieloną przez Jezusa Jego matce.
Jakiej odpowiedzi Jezus udzielił Swojej matce?
W jaki sposób Jego odpowiedź ukazuje szacunek, jakim darzył Swoją matkę? (Jezus nie tylko zapytał Swojej matki o to, co mógłby, zgodnie z jej pragnieniem, dla niej uczynić, ale także okazał chęć pomocy. Możesz wytłumaczyć, że za czasów Jezusa, słowo „niewiasta” było pełną szacunku formą zwracania się do matki).
Do czego Jezus się odnosił, mówiąc: „Jeszcze nie nadeszła godzina moja”?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu Ew. Jana 2:5, a pozostałych o wyszukanie, co Maria powiedziała sługom. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.
Czego o wierze Marii uczą nas słowa, które skierowała do sług?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 2:6–7, a pozostałych o odszukanie, o co Jezus poprosił sługi.
O co Jezus poprosił sługi?
Wyjaśnij, że za czasów Jezusa stągwie wykonane z kamienia uważano za naczynia czyste i odpowiednie do wykorzystywania podczas uroczystości religijnych. Żydowskim zwyczajem było uroczyste obmycie przed rozpoczęciem posiłku, które polegało na umyciu rąk wodą z kamiennych stągwi.
Obraz
kamienne stągwie
Kamienne stągwie używane w Izraelu w czasach Nowego Testamentu
Ile wody słudzy nalali do tych stągwi?
Aby uczniowie mogli dowiedzieć się, jaką ilość wody mogły zawierać te dzbany, pokaż otwarte naczynie o pojemności jednego litra. Wyjaśnij uczniom, że wiadro miało objętość około 34 litrów, zatem sześć stągwi mogło zawierać od 380 do 600 litrów. Napełnij pojemnik wodą.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 2:18, a pozostałych o wyszukanie tego, co następnie Jezus przykazał sługom. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Kiedy uczniowie udzielają odpowiedzi, nabierz do kubka wodę z naczynia, a następnie trzymaj kubek w powietrzu.
Jak byście się czuli lub co byście myśleli, gdybyście byli na miejscu jednego z tych sług i mieli zanieść kubek wraz z zawartością gospodarzowi wesela?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Jana 2:9–10, a pozostałych o odszukanie, co powiedział gospodarz po tym, jak skosztował napoju, który mu przyniesiono.
Co Jezus uczynił z wodą?
Co gospodarz uczty weselnej powiedział na temat nowego wina? (Wyjaśnij, że najlepsze wino było zazwyczaj podawane na samym początku przyjęcia, a to gorszej jakości — pod koniec).
Wyjaśnij, że Jezus nie podał konkretnego znaczenia lub symboliki tego pierwszego zapisanego w pismach świętych cudu Jego ziemskiej posługi. Jednakże jest wiele znaczących prawd, których możemy się nauczyć z tego wydarzenia.
Podziel uczniów na dwuosobowe lub trzyosobowe grupy. Poproś każdą grupę, aby wypisała na kartce, jak najwięcej prawd, których się nauczyła z Ew. Jana 2:1–11. Po upływie wyznaczonego czasu poproś po jednej osobie z każdej grupy, aby podzieliły się z resztą klasy prawdami, które wypisały. Poproś jednego z uczniów, aby zapisywał każdą wymienioną prawdę na tablicy tak, aby się nie powtarzały. Poniżej znajdują się przykładowe prawdy, które uczniowie mogą wymienić: Jezus Chrystus ma moc nad rzeczami fizycznymi. Zbawiciel wiedział, że miał do wypełnienia boską misję. Mesjasz okazał Swoją boską moc poprzez cuda. Syn Boga kochał i szanował Swoją matkę.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 2:11, a pozostałych o odszukanie, jaki wpływ wywarł na uczniach cud, którego dokonał Jezus.
Jaki wpływ wywarł ten cud na uczniach Jezusa?
Zakreśl poniższą prawdę pośród tych, które zostały wypisane na tablicy. Jezus Chrystus ma moc nad rzeczami fizycznymi. (Uwaga: Jeśli uczniowie nie wymienili tej prawdy, dopisz ją do listy znajdującej się na tablicy).
W jaki sposób zrozumienie tego, że Jezus posiadał moc nad rzeczami fizycznymi, wzmacnia waszą wiarę w Niego?
Jakie inne historie z Nowego Testamentu, które studiowaliśmy, świadczą o tym, że Jezus Chrystus posiada moc nad rzeczami fizycznymi? (Odpowiedzi mogą być następujące: dwa cudy z użyciem bochenków chleba i ryb [pięć tysięcy ludzi: Ew. Marka 6:33–44; cztery tysiące ludzi: Ew. Marka 8:1–9], uciszenie burzy [Ew. Marka 4:35–41] lub chodzenie po wodzie [Ew. Mateusza 14:22–33]).
Poproś uczniów, aby wymienili, w jakie gry bawili się w dzieciństwie na podwórku. Kiedy wymienią kilka gier, zadaj następujące pytanie:
Czy gralibyście swobodnie w te niewinne i zabawne gry na terenie przyświątynnym?
Podziel uczniów na dwuosobowe grupy. Poproś każdą z grup, aby przeczytała Ew. Jana 2:12–17. Poproś ich, aby podczas czytania odszukali i przedyskutowali odpowiedzi na poniższe pytania (zapisz je na tablicy):
Kogo Jezus ujrzał w świątyni?
Jak myślicie, dlaczego Jezus się rozgniewał?
W jaki sposób Jezus rozwiązał ten problem?
Po upływie wyznaczonego czasu pokaż ilustrację: Jezus oczyszczający świątynię (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 51; zob. także stronę internetową LDS.org), a następnie poproś kilka grup, aby podzieliły się swoimi odpowiedziami. Możesz wytłumaczyć, że tysiące osób, które przybyły do Jerozolimy na święto Paschy, musiało kupić zwierzęta, aby złożyć je w ofierze w świątyni w ramach uroczystości. Wekslarze wymieniali rzymską lub inne waluty na walutę świątynną, za którą kupowano ofiarne zwierzęta, oferowane przez innych sprzedawców. Choć handel był niezbędny, sposób, w jaki go prowadzono, był oznaką braku szacunku i lekceważenia.
Jakiej prawdy na temat świątyń możemy się nauczyć ze słów, jakimi Jezus opisał świątynię w wersecie 16.? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Świątynia jest domem Boga).
W jakim sensie świątynie są domem Boga? (Odpowiedzi uczniów mogą być różne, ale powinny zawierać następujące stwierdzenia: Świątynie to miejsca, do których może przyjść Bóg, gdzie można odczuć Jego obecność lub Jego Ducha oraz gdzie dokonywane są obrzędy związane z Jego dziełem zbawienia. Świątynie są najświętszymi na ziemi miejscami czci).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Howarda W. Huntera. Poproś pozostałych o zwrócenie uwagi na to, jaki wpływ wywarło rozumienie przez Jezusa świętości świątyni na Jego decyzję, aby wypędzić z niej wekslarzy i przekupniów.
Obraz
Prezydent Howard W. Hunter
„Powód, dla którego Jezus tak postąpił, można zawrzeć w trzech słowach: ‘Dom Mego Ojca’. To nie był zwyczajny dom — to był dom Boga. Został wzniesiony po to, aby oddawać w nim cześć Bogu. Był to dom dla pełnych szacunku serc. Miał być miejscem pocieszenia dla ludzi doświadczających nieszczęść i kłopotów; miał być dosłownie bramą do nieba […]. Jego oddanie Najwyższemu wznieciło ogień w Jego duszy i nadało Jego słowom moc, dzięki której przeszył serca bezbożników niczym sztyletem” („Hallowed Be Thy Name”,Ensign, listopad 1977, str. 53).
W jaki sposób zachowanie Jezusa pokazało, że szanował On dom Swojego Ojca?
Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie: Okazujemy szacunek świątyni, gdy…
Podziel uczniów na grupy liczące po dwie lub trzy osoby. Poproś grupy, aby napisały na kartce jak najwięcej wyrażeń, którymi mogą dokończyć powyższe zdanie. Po upływie minuty lub dwóch poproś jedną z grup, aby podzieliła się swoją listą z pozostałymi uczniami. Kiedy grupa ta będzie czytała swoją listę, poproś pozostałe grupy, aby zaznaczyły na kartce te wyrażenia, które zostały wymienione przez pierwszą grupę. Następnie poproś kolejną grupę, aby podzieliła się tym, co nie zostało wcześniej wymienione. Powtórz ten proces, aż wszystkie grupy podzielą się tym, co napisały.
W jaki sposób możemy okazać szacunek świątyni, nawet kiedy w niej nie jesteśmy?
Poproś wszystkich uczniów, aby napisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania, dlaczego uważają, że ważne jest robienie wszystkiego, co możliwe, by okazać świątyni szacunek. Poproś również, aby napisali cel polegający na czynieniu jednej rzeczy, poprzez którą okażą szacunek świątyni. Zachęć ich, aby pracowali nad osiągnięciem tego celu.
Złóż świadectwo na temat zasad, które były nauczane podczas tej lekcji.
Obraz
ikona fragmentów do opanowania
Powtórzenie fragmentów do opanowania
To ćwiczenie można wykorzystać do wprowadzenia lub przejrzenia zestawu fragmentów do opanowania. Wybierz pewną liczbę kart z fragmentami i przygotuj się do rozdania ich uczniom. (Upewnij się, że masz wystarczającą liczbę zestawów kart, aby więcej niż jeden uczeń otrzymał dany fragment do opanowania. Możesz rozdać je w taki sposób, aby każdy uczeń miał dwa lub trzy różne fragmenty). Rozdaj karty uczniom. Niech uczniowie przestudiują fragmenty do opanowania, odsyłacze, kluczowe słowa, kontekst, doktrynę lub zasadę oraz pomysły na zastosowanie, które znajdują się na każdej karcie. Podawaj znajdujące się na karcie wskazówki (na przykład: treść fragmentu do opanowania lub kluczowe słowa, kontekst, doktrynę lub zasadę bądź jej zastosowanie). Uczniowie, którzy mają odpowiednie karty, powinni wstać i podać na głos odsyłacz do fragmentu.
„W Biblii znajduje się wiele odniesień do zła związanego z pijaństwem i mocnym napojem (zob. na przykład: Przypowieści Salomona 23:20–21; Ks. Izajasza 5:11–12; List do Efezjan 5:18). Wersety te nie zakazują w sposób wyraźny spożywania alkoholu, ale potępiają nadużywanie go i pijaństwo. W naszych czasach Pan objawił Słowo Mądrości, które zakazuje spożywania napojów alkoholowych (zob. NiP 89:4–7). Powinniśmy unikać osądzania ludzi żyjących we wcześniejszych dyspensacjach z perspektywy przykazań, które Pan dał nam w czasach współczesnych” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 208).
„Odpowiedź, jakiej Zbawiciel udzielił Swojej matce, która znajduje się w powszechnym wydaniu Biblii, może wydawać się dość obcesowa, lecz zarówno Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha], jak i greckie wydanie Biblii wskazują na to, że Pan zwrócił się do niej z szacunkiem. Starszy James E. Talmage (1862–1933) z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił: ‘Rzeczownik „Niewiasto”, użyty przez syna zwracającego się do swojej matki, może wydawać się nam za dość szorstki, a nawet może ukazywać brak szacunku, lecz został on użyty w celu wyrażenia czegoś zupełnie przeciwnego […]. Kiedy w ostatnim, budzącym grozę momencie Jego ziemskiej posługi Chrystus wisiał na krzyżu i umierał w ogromnych mękach, spojrzał na płaczącą Marię, Swoją matkę, i przekazał ją pod opiekę ukochanemu apostołowi Janowi, mówiąc: „Niewiasto, oto syn twój!” [Ew. Jana 19:26]. Czy można wątpić w fakt, że w tym najistotniejszym momencie, troska naszego Pana o Jego matkę, kiedy to śmierć miała ich rozdzielić, wypływała z jakiegoś innego uczucia niż szacunek, czułość i miłość?’ (Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 144–145).
„Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] wyjaśnia również, że Jezus nie tylko zapytał Swojej matki o to, czego pragnęła, aby uczynił, ale okazał też Swoją gotowość, aby to uczynić: ‘Czego chcesz ode mnie, niewiasto? To uczynię’ (Joseph Smith Translation, John 2:4 (zob. Ew. Jana 2:4, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Pytanie: ‘Czego chcesz ode mnie?’ oznacza tak naprawdę: ‘Co chcesz, abym uczynił?’ (Ew. Jana 2:4)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacyjnego, 2014], str. 208).
