Wprowadzenie do I Listu Piotra
Dlaczego warto studiować tę księgę?
Głównym tematem I Listu Piotra jest Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa i że to dzięki niemu uczniowie Zbawiciela mogą z wiarą stawiać czoła i przetrwać cierpienie i prześladowania. W każdym rozdziale I Listu Piotra jest mowa o próbach lub cierpieniu, a Piotr nauczał, że cierpliwe przetrwanie prób „[jest cenniejsze] niż znikome złoto” i pomoże wiernym „[osiągnąć] cel wiary, zbawienie [ich] dusz” (I List Piotra 1:7, 9). Piotr przypomniał również świętym to, kim tak naprawdę są: „[rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym]” (I List Piotra 2:9). Studiując rady, których Piotr udzielił w tym liście, uczniowie mogą odnaleźć nadzieję, siłę i wsparcie, które pomogą im w stawianiu czoła przeciwnościom.
Kto napisał tę księgę?
Autorem tego listu jest „Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa” (I List Piotra 1:1). „Piotr był początkowo znany jako Szymon Piotr (II List Piotra 1:1), rybak z Betsaidy, mieszkający wraz ze swoją żoną w Kafarnaum […]. Zarówno on, jak i jego brat, Andrzej, zostali powołani na uczniów Jezusa Chrystusa (Ew. Mateusza 4:18–22; Ew. Marka 1:16–18; Ew. Łukasza 5:1–11) […].
Pan wybrał [Piotra], aby dzierżył klucze królestwa na ziemi (Ew. Mateusza 16:13–18) […].
Piotr był głównym Apostołem za swoich czasów” (Guide to the Scriptures, „Peter”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
Listy Piotra ukazują jego rozwój — od prostego rybaka do wspaniałego Apostoła.
Kiedy i gdzie została napisana?
Piotr napisał pierwszy z listów pomiędzy 62 a 64 r. n.e., przebywając w „Babilonie” (I List Piotra 5:13), zapewne stosując tę metaforę dla określenia Rzymu.
Powszechnie przyjęto, że Piotr zmarł za czasów rzymskiego cesarza, Nerona, najprawdopodobniej po 64 r. n e., kiedy to Neron rozpoczął prześladowania chrześcijan (zob. Bible Dictionary, „Peter, Epistles of”).
Dla kogo i w jakim celu została napisana?
Piotr skierował ten list do członków Kościoła zamieszkujących pięć rzymskich prowincji w Azji Mniejszej (teren dzisiejszej Turcji) (zob. I List Piotra 1:1). Piotr zwracał się do swoich czytelników jako do wybranych Boga (I List Piotra 1:2). Sporządził ten list, aby wzmocnić i wesprzeć świętych, których wiara była wypróbowywana (I List Piotra 1:7), i aby przygotować ich na „ogień [prób]” (I List Piotra 4:12). Przesłanie Piotra miało ich też nauczyć, w jaki sposób należy reagować na prześladowania (zob. I List Piotra 2:19–23; 3:14–15; 4:13).
Piotr udzielił tej rady w samą porę, ponieważ w niedługim czasie członkowie Kościoła mieli doświadczyć okresu wzmożonych prześladowań. Mniej więcej do 64 r. n.e., kiedy to Piotr napisał ten list, rząd rzymski w głównej mierze tolerował chrześcijaństwo. W lipcu tegoż roku pożar zniszczył znaczną część Rzymu i chodziły plotki, że sam cesarz Neron nakazał, aby podłożono ogień. Aby zrzucić winę za tę katastrofę na kogoś innego, wpływowi Rzymianie oskarżyli chrześcijan o podpalenie Rzymu. To doprowadziło do wzmożonych prześladowań chrześcijan na całym terytorium Imperium Rzymskiego. Piotr nadmienił, że jeśli święty „cierpi jako chrześcijanin” (I List Piotra 4:16), może radować się, gdyż podąża śladami Jezusa Chrystusa (zob. I List Piotra 2:19–23; 3:15–18; 4:12–19).
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
Podczas gdy święci doświadczali wielu trudności i prześladowań, Piotr wezwał ich, aby troszczyli i miłowali się nawzajem (zob. I List Piotra 1:22; 3:8–9). W I Liście Piotra 5 czytamy również, że Piotr wyjaśnił, w jaki sposób przywódcy powinni wzmacniać swoje kongregacje.
Biorąc pod uwagę całą Biblię, list ten zawiera najprawdopodobniej najbardziej wyraźne odniesienia do świata duchów i dzieła zbawienia, które ma tam miejsce. Piotr jedynie nadmienił, że Jezus Chrystus odwiedził świat duchów, aby głosić ewangelię nieposłusznym duchom, które żyły na ziemi za czasów Noego (zob. I List Piotra 3:18–20). Dodał, że ewangelia była głoszona zmarłym, aby dać im szansę bycia osądzonymi na tych samych warunkach, co osoby żyjące na ziemi (zob. I List Piotra 4:5–6). W naszej dyspensacji Prezydent Joseph F. Smith rozważał znaczenie I Listu Piotra 3:18–20 oraz I Listu Piotra 4:6, w następstwie czego otrzymał objawienie, które wyjaśniło doktryny związane ze światem duchów (zob. NiP 138).
Zarys
I List Piotra 1:1–2:10 Piotr pisze do świętych, że muszą rozwinąć się duchowo, aby otrzymać wieczną nagrodę. Obietnica zbawienia jest możliwa dzięki drogocennej krwi Jezusa Chrystusa. Święci są „rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym” (I List Piotra 2:9, któremu Bóg okazał łaskę.
I List Piotra 2:11—3:12 Uczniowie Jezusa Chrystusa mają okazywać szacunek wszystkim ludziom i być posłuszni władzom świeckim i obowiązującemu prawu. Piotr kieruje swoje słowa do konkretnych grup świętych: wolnych obywateli, sług, żon i mężów.
I List Piotra 3:13—5:14 Cierpiąc z powodu prześladowań, święci mają pamiętać o przykładzie Jezusa Chrystusa, który cierpiał, a następnie został wywyższony. Jezus Chrystus głosił ewangelię osobom zmarłym, aby umożliwić im sprawiedliwy osąd. Przywódcy Kościoła naśladują Jezusa Chrystusa, troszcząc się o stado Boga. Święci mają się ukorzyć i przedstawić Bogu swoje troski.