Wprowadzenie do I Listu Pawła do Tesaloniczan
Dlaczego warto studiować tę księgę?
I List do Tesaloniczan uważa się za pierwszy z zachowanych listów Pawła i jest prawdopodobnie najstarszą księgą Nowego Testamentu. Nauki Pawła skupiają się w nim głównie na Drugim Przyjściu Jezusa Chrystusa, i mowa w nim między innymi o trudnościach, jakich naśladowcy Jezusa Chrystusa doświadczą przed Jego powrotem (zob. 1 List do Tesaloniczan 3:3), o zmartwychwstaniu chrześcijan podczas Drugiego Przyjścia (zob. 1 List do Tesaloniczan 4:13–14), a także o czasie Drugiego Przyjścia Chrystusa (zob. 1 List do Tesaloniczan 5:1–2). W trakcie studiowania tej księgi uczniowie zdobędą wiedzę o Drugim Przyjściu i zostaną zachęceni do pozostania wiernymi Panu.
Kto napisał tę księgę?
Autorem I Listu do Tesaloniczan jest Paweł (zob. I List do Tesaloniczan 1:1; zob. także 2:18).
Kiedy i gdzie została ona napisana?
„Paweł pisał listy do Tesaloniczan z Koryntu podczas swojej drugiej podróży misyjnej”, około 50–51 r. n.e. (Guide to the Scriptures, „Pauline Epistles”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
Dla kogo i w jakim celu została napisana?
Paweł skierował I List do Tesaloniczan do członków Kościoła w Tesalonice. Tesalonika była najgęściej zaludnionym i najlepiej rozwijającym się miastem w greckim królestwie Macedonii z dwóch istotnych względów: miasto wybudowano w najlepszej naturalnej zatoce na Morzu Egejskim i znajduje się ono na głównym szlaku łączącym Rzym z Azją.
Podczas drugiej podróży misyjnej Duch nakazał Pawłowi i jego towarzyszom — Sylasowi, Tymoteuszowi, i Łukaszowi — udać się przez Morze Egejskie do Macedonii (zob. Dzieje Apostolskie 16:6–12). W ten sposób rozpoczęło się głoszenie ewangelii w Europie. Zakończywszy nauczanie w Filipii (zob. Dzieje Apostolskie 16:12–40), Paweł i Sylas udali się do Tesaloniki.
Trudzili się, pracując w granicach miasta, ale zostali z niego wypędzeni przez przywódców żydowskich (zob. Dzieje Apostolskie 17:1–9). Tymoteusz poinformował później Pawła, że pomimo prześladowań święci w Tesalonice pozostali wierni, a ich prawy wpływ szerzył się po okolicy (zob. Dzieje Apostolskie 18:5; I List do Tesaloniczan 1:7–8; 3:6–8).
Nawróceni w Tesalonice święci zaliczali się do pierwszych Europejczyków, którzy przyjęli ewangelię, w wyniku czego stali się przedmiotem prześladowań. Mieli także wiele pytań na temat Drugiego Przyjścia. Dlatego w liście do Tesaloniczan Paweł dodaje im otuchy i siły oraz odpowiada na ich pytania dotyczące Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa.
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
Jednym z głównych tematów poruszanych przez Pawła w I Liście do Tesaloniczan jest Drugie Przyjście. Opisuje on uczestnictwo sprawiedliwych, szczególnie świętych, którzy wcześniej zmarli, w wydarzeniach towarzyszących Drugiemu Przyjściu (zob. I List do Tesaloniczan 2:19; 3:13; 4:13–17; 5:1–10). W odróżnieniu od wielu innych listów Pawła I List do Tesaloniczan nie zawiera napomnień, lecz wyrazy pochwały i uznania dla świętych w Tesalonice.
Zarys
I List do Tesaloniczan 1–3 Paweł przekazuje świętym w Tesalonice wyrazy wdzięczności. Przypomina o swojej dobroczynnej służbie pośród nich i wyraża radość z powodu ich wierności. Zachęca świętych, aby wzrastali w miłości wobec siebie nawzajem i względem wszystkich ludzi.
I List do Tesaloniczan 4–5 Paweł nakazuje świętym, żeby kroczyli w świętości i uświęcili się. Wyjaśnia, że podczas ponownego przyjścia Pana święci, którzy pozostaną wierni świadectwu o Chrystusie — zarówno ci, którzy zmarli, jaki i ci, którzy będą wówczas żyć na ziemi — powstaną i powitają Pana. Apostoł przypomina członkom Kościoła, żeby przygotowali się i oczekiwali dnia, w którym Chrystus powróci.