Wprowadzenie do I Listu Jana
Dlaczego warto studiować tę księgę?
W liście tym Jan poruszył kwestię niebezpiecznego szerzenia się w Kościele wpływów odstępstwa. Ostrzegł świętych, aby unikali wszelkich związków z ciemnością i trzymali się bezpieczeństwa, jakie daje światło ewangelii. Studiowanie I Listu Jana może pomóc uczniom lepiej rozpoznawać fałszywe nauki na temat Jezusa Chrystusa, a postępowanie zgodnie z radą Jana może pomóc im utrzymać bliski związek z Panem, ponieważ będą żyć w prawdzie. Co więcej, studiowanie tej księgi może im pomóc zrozumieć wielką miłość, jaką Ojciec Niebieski darzy wszystkie Swoje dzieci, której przejawem było poświęcenie Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i złożenie Go w ofierze za całą ludzkość.
Kto napisał tę księgę?
„W żadnym z tych trzech listów autor nie wymienia swego imienia, lecz tradycja przypisuje ich autorstwo Janowi”, jednemu z pierwszych Dwunastu Apostołów (Boble Dictionary, „John, Epistles of”).
Autor Listów Jana na własne oczy ujrzał zmartwychwstałego Zbawiciela, co z całą pewnością dotyczy Apostoła Jana (zob. I List Jana 1:1–4; 4:14).
Kiedy i gdzie została ona napisana?
Nie wiadomo dokładnie, gdzie i kiedy został napisany I List Jana. Najprawdopodobniej powstał on pod koniec pierwszego wieku naszej ery.
Chociaż Jan znaczną część swej młodości spędził w Palestynie, region ten był wrogi wobec chrześcijan i żydów od czasu zniszczenia Jerozolimy i tamtejszej świątyni w 70 r. n.e. Tradycja głosi, że w późniejszych latach życia Jan opuścił Palestynę i przeniósł się do Efezu. Jeśli w istocie tak było, Jan mógł napisać ten list z Efezu między 70 a 100 r. n.e.
Dla kogo i w jakim celu została napisana?
Adresat I Listu Jana nie został określony, ale z jego treści wynika, że Jan pisał go do osób wierzących (zob. I List Jana 1:3–4; 2:12–14), być może mieszkających w Azji Mniejszej (tereny współczesnej Turcji), ponieważ część źródeł historycznych twierdzi, że Jan mógł tam mieszkać i służyć pod koniec pierwszego wieku n.e.
W tym okresie fałszywi nauczyciele doprowadzili do schizmy, czyli rozłamu pośród świętych na tych terenach (zob. I List Jana 2:18–19, 22, 26; 4:1), a w Kościele szerzyło się odstępstwo. Szczególną popularność zyskał nurt filozofii zwany doketyzmem. Był on częścią większego ruchu o nazwie gnostycyzm. Sednem wielu nauk głoszonych przez gnostyków było to, że wszelki duch jest całkowicie dobry, a materia, w tym ciało fizyczne, całkowicie zła.
Wyznawcy gnostycyzmu wierzyli, że zbawienia nie osiąga się poprzez uwolnienie od grzechu, lecz raczej przed oddzielenie ducha od materii, czyli od fizycznego ciała. Wierzyli oni również, że zbawienie osiąga się przez zdobycie określonej wiedzy (gnozy), a nie przez wiarę w Jezusa Chrystusa.
Doketyści przywiązywali nadmierną wagę do duchowej natury Jezusa, co doprowadziło ich do ostatecznego odrzucenia poglądu, że przyszedł On na ziemię w prawdziwej, cielesnej postaci. Wierzyli oni, że Bóg jest niewidzialny, nieśmiertelny, wszechwiedzący i niematerialny. Sądzili, że świat fizyczny i ciało fizyczne to źródło zła. W związku z tym, ponieważ Jezus był niebiańskim Synem Boga, nie mógł On doświadczyć ograniczeń, jakie wiążą się z ludzkim ciałem. Ich zdaniem Jezus Chrystus nie narodził się dosłownie w ciele i nie zamieszkiwał namacalnego ciała, nie krwawił ani nie cierpiał, nie umarł ani nie zmartwychwstał w ciele — jedynie się tak zdawało. Doketyzm pochodzi od greckiego słowa dokeō znaczącego „wydawać się”, „zdawać”.
Choć I List Jana odrzuca tego typu fałszywe nauki, przetrwały one i wkradły się pośród członków Kościoła. Te i inne fałszywe doktryny doprowadziły do Wielkiego Odstępstwa.
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
Jako jeden z pierwszych Apostołów wybranych przez Jezusa Chrystusa, Jan był szczególnym świadkiem zmartwychwstałego Zbawiciela. Rozpoczął swój list od oświadczenia, że osobiście widział, słyszał i dotykał Jezusa Chrystusa. W oparciu o to osobiste świadectwo Jan zachęcił czytających, aby mieli „społeczność […] z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem” (I List Jana 1:3). Głównym tematem Pierwszego Listu Jana jest miłość. Jan podkreślał, że ci, którzy mówią, że kochają Boga, lecz nie okazują miłości swoim bliźnim, są kłamcami (zob. I List Jana 4:20–21).
Zarys
I List Jana 1–3 Jan naucza, że poprzez posłuszeństwo możemy poznać Boga, mieć z Nim społeczność i stać się tacy jak On. W ostatnich dniach powstanie antychryst. Miłość, jaką darzy nas Zbawiciel, przejawia się przez Jego zadość czyniącą ofiarę.
I List Jana 4–5 Jan zachęca świętych, aby oceniali, czy dany nauczyciel pochodzi od Boga. Bóg jest miłością i z powodu wielkiej miłości, jaką nas darzy, posłał Swego Syna, aby za nas cierpiał. Ci, którzy kochają Boga, przestrzegają Jego przykazań. Ci, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa i narodzą się w Bogu, przemogą świat.