W ramach spisku, aby zabić Jezusa Chrystusa, żydowscy przywódcy przyprowadzili Go przed Poncjusza Piłata, rzymskiego namiestnika. Piłat skazał Jezusa na chłostę i ukrzyżowanie. Jezus zgodził się na cierpienie i śmierć, aby wypełnić wolę Swojego Ojca.
Jezus zostaje przekazany Piłatowi, który skazuje Go na ukrzyżowanie
Poproś uczniów, aby pomyśleli nad odpowiedzią na następujące pytanie:
Jeśli moglibyście być naocznymi świadkami jednego wydarzenia z pism świętych, to które byście wybrali?
Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami. Wyjaśnij, że podczas tej lekcji będą studiowali jedno z najistotniejszych wydarzeń w dziejach świata. Poproś ich, aby wyobrazili sobie, że są świadkami tego, co się wydarzyło.
Zapisz na tablicy następujące zdanie do uzupełnienia: Dzisiaj zobaczyłem i poczułem…
Odnieś się do niedokończonego zdania na tablicy i wyjaśnij, że uczniowie będą mieli możliwość je uzupełnić na koniec lekcji w oparciu o to, czego doświadczyli podczas studiowania Ew. Mateusza 27:1–50.
Przypomnij uczniom, że kiedy Jezus został aresztowany, „wszyscy uczniowie go opuścili i uciekli” (Ew. Mateusza 26:56). Arcykapłan Kajfasz i Sanhedryn oskarżyli Jezusa o bluźnierstwo — przestępstwo karane śmiercią według prawa żydowskiego; jednak według prawa rzymskiego, Żydzi nie mogli skazywać na śmierć za bluźnierstwo. Tak więc przywódcy żydowscy dążyli, by oskarżyć i skazać na śmierć Jezusa na mocy prawa rzymskiego.
Podsumuj Ew. Mateusza 27:1–10, wyjaśniając, że przywódcy żydowscy doprowadzili Jezusa przed Poncjusza Piłata, rzymskiego namiestnika Judei. Kiedy Judasz to zobaczył, pożałował, że dokonał wyboru, aby zdradzić Jezusa i chciał zwrócić pieniądze, jakie za to otrzymał od przywódców żydowskich, a następnie odebrał sobie życie. Ponieważ srebrniki były „zapłatą za krew” (Ew. Mateusza 27:6) i z tego względu nie należało dodać ich do skarbca, przywódcy żydowscy użyli ich, aby zakupić pole garncarza na cmentarz dla cudzoziemców. Mateusz przytoczył to wydarzenie, jako wypełnienie proroctwa z Ks. Zachariasza 11:12–13.
Poproś kilkoro uczniów, by po kolei czytali na głos Ew. Mateusza 27:11–14. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, o co przywódcy żydowscy oskarżyli Jezusa przed Piłatem.
Jakie pytanie, według wersetu 11., Piłat zadał Jezusowi?
Wyjaśnij, że przywódcy żydowscy oskarżyli Jezusa o zdradę, czyli o próbę obalenia rzymskiego rządu i twierdzili, że Jezus ogłosił siebie królem i chciał ustanowić Swoje własne królestwo.
Dlaczego, według wersetu 14., Piłat wielce się zdziwił?
Poproś uczniów, aby zastanowili się, co powiedzieliby Piłatowi w obronie Zbawiciela, jeśli mogliby zabrać głos. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi odpowiedziami z resztą klasy.
Podsumuj Ew. Mateusza 27:15–16, wyjaśniając, że każdego roku podczas Paschy zwyczajem było, że rzymski namiestnik ułaskawiał skazańca. Ludzie mogli wybrać jednego więźnia, który miał być uwolniony. Jednym z osławionych wówczas więźniów był człowiek o imieniu Barabasz, który został oskarżony o kradzież, był buntownikiem sprzeciwiającym się władzy rzymskiej i mordercą.
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Ew. Mateusza 27:17–25. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali, o co Piłat zapytał ludzi zgromadzonych na dziedzińcu.
Jezus zostaje poddany chłoście, jest wyszydzany i ukrzyżowany
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 27:26, a pozostali niech odszukają, co uczyniono Jezusowi, zanim został ukrzyżowany.
Czym jest ubiczowanie? (Wielokrotna chłosta).
Możesz pokazać mały kamyk z ostrym lub poszarpanym brzegiem i wyjaśnić, że bicz używany do chłosty miał ostre przedmioty (takie jak kawałki kamieni, metalu lub kości) wplecione w końcówki rzemieni. Taki rodzaj kary był zazwyczaj wykonywany wobec służby, a ludzie szlachetnego pochodzenia lub wolni Rzymianie byli bici rózgami. Wielu ludzi nie przetrwało biczowania, ze względu na poważne uszkodzenia ciała.
Poproś kilkoro uczniów, aby czytali po kolei na głos Ew. Mateusza 27:27–32. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co rzymscy żołnierze zrobili Jezusowi.
W jaki sposób rzymscy żołnierze szydzili z Jezusa?
Dlaczego, waszym zdaniem, żołnierze ci znaleźli kogoś, kto miał nieść krzyż Jezusa? (Jezus był fizycznie wyczerpany z powodu niewyobrażalnego bólu i straty dużej ilości krwi w Getsemane i podczas biczowania).
Co byście czuli, wiedząc, że Jezus jest Synem Boga i Zbawicielem świata, gdybyście mieli nieść Jego krzyż?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 27:33–34, a pozostałych o odszukanie, czego nie zrobił Jezus, zanim został ukrzyżowany.
Czego nie zrobił Jezus? (Nie chciał pić substancji, którą Mu zaoferowano).
Oferowanie tego napoju było wypełnieniem proroctwa z Ks. Psalmów 69:22. Możesz wyjaśnić, że ocet „[zmieszany] z żółcią” (Ew. Mateusza 27:34) lub, jak zapisał to Marek, „wino zmieszane z mirrą” (Ew. Marka 15:23) były zwyczajowo oferowanym środkiem znieczulającym cierpiącego, który miał umrzeć. Odmawiając napicia się tego, Jezus wybrał, że nie uciszy zmysłów i pokazał determinację, aby pozostać przytomnym, doświadczając dalszego cierpienia w ramach zadość czyniącej ofiary.
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Ew. Mateusza 27:35–45, a pozostali niech odszukają, co jeszcze ludzie zrobili, by szydzić lub kusić Jezusa.
W jaki sposób ludzie szydzili z Jezusa lub Go kusili?
Dlaczego, waszym zdaniem, Jezus, wiedząc, że miał moc, żeby się wyzwolić, nie zszedł z krzyża?
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali Ew. Mateusza 27:46 i odszukali, co Jezus powiedział, gdy wisiał na krzyżu.
Co powiedział Jezus? („Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”).
Aby wyjaśnić uczniom, co się wówczas stało, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy Jeffrey R. Holland
„Z pełnym przekonaniem mej duszy świadczę, że […] doskonały Ojciec nie porzucił Swego Syna w tej godzinie. W rzeczywistości, osobiście wierzę, że podczas całej ziemskiej posługi Jezusa Ojciec nigdy nie był bliżej Swego Syna niż w tych ostatnich chwilach cierpienia, tuż przed śmiercią. Niemniej […] Ojciec na krótko wycofał sprzed oblicza Jezusa pocieszenie Jego Ducha, wsparcie Swojej osobistej obecności” („Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009, st. 87–88).
Dlaczego, waszym zdaniem, Ojciec Niebieski wówczas wycofał Swojego Ducha od Jezusa?
Aby pomóc uczniom rozpoznać prawdę z wersetu 46., przeczytaj pozostałą część wypowiedzi Starszego Hollanda:
„Jednak wymagane było, w istocie było to sednem Zadośćuczynienia, aby doskonały Syn, który nigdy nie powiedział złego słowa, nie uczynił nic złego ani nie dotknął niczego nieczystego, [poznał], jak będą się czuli ludzie, kiedy popełnią tego rodzaju grzechy. Aby Jego Zadośćuczynienie było nieskończone i wieczne, musiał odczuć, co znaczy umrzeć nie tylko fizycznie, ale i duchowo, poczuć, jak to jest, kiedy odsuwa się Duch i człowiek zostaje całkowicie, skrajnie i beznadziejnie samotny” („Żaden nie był z Nim”, str. 88).
Jak byście podsumowali to, czego doświadczył Zbawiciel w ramach Zadośćuczynienia, w oparciu o Ew. Mateusza 27:46 i wypowiedź Starszego Hollanda? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznali następującą prawdę: W ramach Zadośćuczynienia Jezus Chrystus poczuł wycofanie się Ducha Ojca Niebieskiego).
Dlaczego, według Starszego Hollanda, Jezus Chrystus doświadczył wycofania się Ducha? (Aby poczuć, na czym polega śmierć duchowa).
Wyjaśnij, że doświadczamy śmierci duchowej, czyli wycofania się Ducha Ojca Niebieskiego, kiedy grzeszymy. Złóż świadectwo, że ponieważ Jezus Chrystus doświadczył śmierci duchowej w Ogrodzie Getsemane i na krzyżu, może pomóc nam, kiedy jesteśmy oddzieleni od Ducha naszego Ojca Niebieskiego, z powodu podjętych przez nas złych wyborów. Może pomóc nam także, kiedy czujemy się samotni.
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali Ew. Mateusza 27:50 i fragment z Joseph Smith Translation, Matthew 27:54 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 27:54], który znajduje się w Matthew 27:50, przypis a (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO) i odszukali, co jeszcze Zbawiciel powiedział, gdy wisiał na krzyżu.
W jaki sposób, według Joseph Smith Translation [Tłumaczenia Józefa Smitha], Jezus wycierpiał to wszystko? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Jezus Chrystus cierpiał, aby wypełnić wolę Ojca Niebieskiego).
Przypomnij uczniom, że na poprzedniej lekcji studiowali Ew. Mateusza 26 i uczyli się o cierpieniu Zbawiciela w ogrodzie Getsemane i o tym, że dobrowolnie poddał Swoją wolę woli Ojca. Możesz zaproponować, aby uczniowie zapisali Ew. Mateusza 26:39 jako odsyłacz w swoich pismach świętych obok Ew. Mateusza 27:50, aby zapamiętać, że Jezus zrobił to, co obiecał.
Dlaczego wolą Ojca było, aby Jezus doświadczył cierpień, począwszy od Ogrodu Getsemane, a skończywszy na krzyżu?
Wyjaśnij, że jednym z najlepszych sposobów na okazanie Panu naszej wdzięczności za Jego cierpienie, jest prawe życie. Powróć do zdania do uzupełnienia, które zapisałeś na tablicy na początku lekcji: „Dzisiaj zobaczyłem i poczułem…”. Poproś uczniów, aby uzupełnili to zdanie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania. Kiedy upłynie wyznaczony czas możesz poprosić kilkoro z nich o podzielenie się tym, co napisali.
Imię Barabasz jak na ironię oznacza „syn ojca”. Tłum, którego większa część została podburzona przez arcykapłanów i starszych, zażądał uwolnienia Barabasza jednocześnie, odrzucając prawdziwego Syna Ojca. W pewnym sensie wszyscy jesteśmy podobni do Barabasza — jesteśmy grzesznymi synami, którzy zostali uwolnieni, ponieważ prawdziwy Syn Ojca został skazany na śmierć. Barabasz był złodziejem, mordercą i zdrajcą, a Jezus Chrystus był doskonały. Ci, którzy skazali Zbawiciela na śmierć, świadomie dokonali wyboru, a wybór ten był zły.
Prawo Mojżesza już wiele wieków wcześniej zapowiadało uwolnienie Barabasza. Zgodnie z prawem Mojżesza raz w roku w Dniu Zadośćuczynienia wyższy kapłan wybierał dwa kozły. Jeden kozioł był kozłem ofiarnym i był wypuszczany na pustkowie, podczas gdy drugi był „dla Pana” i był zabijany w ofierze za grzechy ludu (zob. III Ks Mojżeszowa 16:8–10). Wyższy kapłan następnie brał krew zabitego kozła do najświętszej części tabernakulum. Skrapiał nią pokrywę arki przymierza (zwaną wiekiem), symbolicznie dokonując zadośćuczynienia za grzechy Izraela.
Gerald N. Lund, który później został członkiem kworum Siedemdziesiątych, wyjaśnił, jak wydarzenia z Dnia Zadośćuczynienia były zapowiedzią ofiary z krwi złożonej przez Zbawiciela: „Chrystus, jako Baranek Boży, a także, jako Wyższy Kapłan przelał Swą własną krew, aby wejść do niebiańskiego, najświętszego miejsca, gdzie ta krew odkupiła od grzechów tych, którzy w Niego uwierzą i przestrzegają Jego przykazań (zob. List do Hebr. 9:11–14, 24–28; 10:11–22; NiP 45:3–5)” (Jesus Christ, Key to the Plan of Salvation [1991], str. 67).
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, co oznacza ubiczować:
„Te brutalne praktyki poprzedzające ukrzyżowanie oznaczały zdarcie z ofiary jej ubrania, przywiązanie jej do słupa lub innej konstrukcji i uderzanie jej batem zrobionym ze splecionych rzemieni obciążonych ostrymi kawałkami kości i metalu. Torturowany cierpiętnik krwawił, był bardzo osłabiony, a czasem kończyło się to jego śmiercią” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:807).
Przy innej okazji Starszy McConkie powtórzył, że „wielu umierało od samego biczowania, jednak On wzniósł się ponad to cierpienie, aby móc ponieść haniebną śmierć na okrutnym krzyżu Kalwarii” („The Purifying Power of Calvary” Ensign, maj 1985, str. 9–10).