Duch Święty poprowadził Pawła i jego towarzyszy w głoszeniu ewangelii w Macedonii (północnej Grecji). Kobieta o imieniu Lidia przyjęła ich przesłanie i została ochrzczona. Gdy Paweł wypędził złego ducha z dziewczyny, został wraz z Sylasem pobity i uwięziony. W nocy zostali w cudowny sposób uwolnieni z więzienia, po czym ochrzcili strażnika więziennego i jego domowników.
Paweł wraz z towarzyszami głosi ewangelię w Macedonii
Zapisz na tablicy następującą wypowiedź Prezydenta Thomasa S. Monsona (która stanowi fragment artykułu znajdującego w publikacji „The Spirit Giveth Life”, Ensign, czerwiec 1997, str. 5):
„Nigdy, przenigdy nie ignoruj podszeptu” (Prezydent Thomas S. Monson).
Podszept odnosi się do uczuć lub wrażeń, które możemy otrzymać od Ducha Świętego, aby coś powiedzieć lub zrobić. Co może się stać, jeśli zignoruje się podszept?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 16 odnaleźli zasadę, dzięki której pogłębi się ich zrozumienie tego, jak istotne jest zważanie na podszepty Ducha Świętego.
Podsumuj Dzieje Apostolskie 16:1–5, wyjaśniając, że Paweł, Sylas i nawrócony z ludzi innych narodów o imieniu Tymoteusz podróżowali do kilku gmin Kościoła, aby ogłosić decyzje przywódców Kościoła z Jerozolimy, które miały wpływ na cały Kościół i umocnienie wiary jego członków.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 16:6–10. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, skąd Paweł i jego towarzysze (wśród których prawdopodobnie był Łukasz) wiedzieli, dokąd powinni się udać.
Skąd Paweł i jego towarzysze wiedzieli, dokąd nie powinni iść? Skąd wiedzieli, dokąd powinni się udać?
Co Paweł zobaczył w wizji?
W jaki sposób Paweł i jego towarzysze zareagowali na tę wizję?
Podsumuj Dzieje Apostolskie 16:11–13, wyjaśniając, że Paweł i Sylas podróżowali przez wiele dni, aż dotarli do Filippi, miasta w Macedonii. (Możesz poprosić uczniów, aby zlokalizowali miasto Filippi na mapie nr 13, „The Missionary Journey of the Apostle Paul” [Podróże misyjne Apostoła Pawła], znajdującej się w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). W dzień sabatu wyszli poza miasto, aby modlić się niedaleko brzegu rzeki i zaczęli rozmawiać ze zgromadzonymi tam kobietami.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 16:14–15. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób kobieta o imieniu Lidia zareagowała na nauki Pawła. (Możesz zwrócić uwagę na wyrażenie „sprzedawczyni purpury”, znajdujące się w wersecie 14., które odnosi się do faktu, że Lidia sprzedawała purpurowy barwnik, który był bardzo drogi, co prawdopodobnie oznacza, że była kobietą bogatą i wpływową).
W jaki sposób Lidia zareagowała na nauki Pawła? (Możesz wyjaśnić, że słowo skłaniała oznacza, że dała posłuch).
Które wyrażenia z Dziejów Apostolskich 16:14 wskazują na to, że Lidia była gotowa do przyjęcia ewangelii?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z doświadczenia Pawła o tym, co może się stać, kiedy postępujemy według otrzymanego objawienia? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozumieją, iż gdy podążamy za objawieniem otrzymanym od Boga, możemy być doprowadzeni do osób, które są gotowe do przyjęcia ewangelii. Zapisz tę zasadę na tablicy).
Wskaż, że postępując według objawienia, możemy pomóc innym osobom rozpocząć lub kontynuować proces stawania się gotowymi do przyjęcia ewangelii.
Aby uczniowie mogli pogłębić swoje zrozumienie tej prawdy, poproś ich o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów: Niech wsłuchają się w jej treść i odnajdą odpowiedź na pytanie, co musimy zrobić, abyśmy zostali poprowadzeni do osób, które są gotowe do przyjęcia ewangelii.
Obraz
Starszy Dallin H. Oaks
„Musimy modlić się o pomoc i wskazówki Pana, aby być narzędziami w Jego rękach wobec tego, kto jest teraz gotowy — tego, przy którym On nam dzisiaj pomoże. Wtedy właśnie musimy być gotowi na wysłuchanie podszeptów Jego Ducha odnośnie do tego, jak mamy postępować.
Te podszepty nadejdą. Z niezliczonych osobistych świadectw wiemy, że na Jego własny sposób i w Jego własnym czasie Pan przygotowuje ludzi na przyjęcie ewangelii. Takie osoby szukają, a kiedy i my szukamy tych ludzi, Pan odpowie na ich modlitwy, odpowiadając na nasze. Podpowie i poprowadzi tych, którzy pragną i którzy szczerze szukają przewodnictwa odnośnie do tego, jak, gdzie, kiedy i z kim dzielić się Jego ewangelią” („Dzielenie się ewangelią” Liahona, styczeń 2002, str. 8).
Co, według Starszego Oaksa musimy zrobić, abyśmy zostali poprowadzeni do osób, które są gotowe do przyjęcia ewangelii?
Możesz opowiedzieć o swoim własnym doświadczeniu związanym z podążaniem za podszeptami Ducha, dzięki czemu odnalazłeś osobę gotową do przyjęcia ewangelii lub o tym, jak osoba podążyła według wskazówek Ducha, aby znaleźć ciebie, gdy byłeś gotowy do przyjęcia ewangelii. Poproś kilkoro uczniów, aby odpowiedzieli o doświadczeniu, gdy oni lub znane im osoby zostały poprowadzenie do osoby, która była gotowa do przyjęcia ewangelii.
Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób, gdzie, kiedy i z kim mogą dzielić się ewangelią. Zachęć ich, aby zapisywali wszelkie otrzymane podszepty i ciągle modlili się o przewodnictwo.
Paweł i Sylas zostają uwięzieni, a następnie uwolnieni
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Dzieje Apostolskie 16:16–19. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co zrobił Paweł, gdy spotkał „dziewczynę” (werset 16.), która miała ducha wieszczego. Możesz wyjaśnić, że wieszczenie to proces lub próby przepowiadania przyszłości w sposób zabobonny.
Co ostatecznie Paweł zrobił ze złym duchem, który opanował tę dziewczynę?
Jaki problem dla panów tej dziewczyny spowodowało wypędzenie przez Pawła złego ducha?
Podsumuj Dzieje Apostolskie 16:20–24, wyjaśniając, że ci mężczyźni nie mogli dłużej czerpać zysków z poczynań dziewczyny, więc zaprowadzili Pawła i Sylasa przed pretorów (werset 20.), czyli miejscowych urzędników, i oskarżyli ich o to, że nauczają lud, aby nie przestrzegał rzymskiego prawa. Na wniosek pretorów Paweł i Sylas zostali pobici rózgami i uwięzieni, a ich nogi zakuto w dyby.
Aby przybliżyć uczniom treść Dziejów Apostolskich 16:25–36, podziel uczniów na pary i wręcz każdej z nich kartkę. Na tablicy narysuj poniższą tabelę i poproś każdą z par o jej przerysowanie na kartkę.
Poproś każdą parę, aby jej członkowie czytali na głos wersety z tabeli, a następnie po kolei rysowali proste rysunki, przedstawiające każdą z sześciu grup wersetów (obaj uczniowie powinni narysować po 3 rysunki z podanych grup wersetów). Gdy minie wyznaczony czas, poproś uczniów, aby pokazali i krótko opowiedzieli o tym, co narysowali kolejnej parze lub całej klasie.
W jaki sposób Paweł i Sylas odpowiedzieli na pytanie strażnika więziennego o to, w jaki sposób może być zbawiony?
Co zrobił strażnik więzienny, aby pokazać swoją wiarę w Jezusa Chrystusa?
Jakiej zasady możemy się nauczyć z Dziejów Apostolskich 16:31–33 na temat tego, co musimy zrobić, aby otrzymać zbawienie? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznają następującą prawdę: Zbawienie wymaga wiary w Jezusa Chrystusa, a przyjmując chrzest, okazujemy wiarę w Niego).
Wyjaśnij, że zbawienie oznacza „ocalenie od śmierci fizycznej i duchowej” (zob. Guide to the Scriptures, „Salvation”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
W jaki sposób przyjęcie chrztu jest wyrazem naszej wiary w Jezusa Chrystusa?
W jaki sposób, poza przyjęciem chrztu, możemy pokazać naszą wiarę w Jezusa Chrystusa?
Podsumuj Dzieje Apostolskie 16:35–40, wyjaśniając, że pretorzy wysłali informację do strażnika więziennego, aby zwolnił Pawła i Sylasa. Paweł odmówił wyjścia, ponieważ, jako rzymski obywatel, znał swoje prawa i wiedział, że potraktowano go niesprawiedliwie. Niezgodne z prawem było wychłostanie obywatela rzymskiego bez przeprowadzenia rozprawy. Gdy pretorzy dowiedzieli się, że Paweł i Sylas są Rzymianami, zlękli się, ponieważ wiedzieli, że jeśli ich przełożeni dowiedzą się, w jaki sposób potraktowali obywateli rzymskich, mogą zostać ukarani, a nawet skazani na śmierć. Przyszli do więzienia, uwolnili Pawła i Sylasa i poprosili ich, by opuścili miasto.
Użyj załączonej tabeli, aby przejrzeć przeznaczone do opanowania fragmenty, które uczniowie przestudiowali już w tym roku. Przeczytaj na głos pytania lub problemy wypisane w lewej kolumnie tabeli i poproś uczniów, aby znaleźli fragment z pism świętych, który może dostarczyć odpowiedzi (odpowiedzi są umieszczone w prawej kolumnie tabeli). Możesz przeczytać te pytania lub stwierdzenia w dowolnej kolejności. Gdy uczniowie znajdą fragment, zapytaj ich, w jaki sposób dany fragment pomoże komuś w danym problemie.
Boję się żyć według tego, w co wierzę. Martwię się tym, co ludzie o mnie pomyślą.
Wiem, że jako posiadacz kapłaństwa mam obowiązek, by służyć na misji gdziekolwiek mnie Pan powoła, ale obawiam się samotności i rozłąki ze wszystkimi bliskimi mi osobami.
„Choć nawróceni z innych narodów nie musieli zostać obrzezani […], Paweł obrzezał Tymoteusza przed ich wspólną pracą misjonarską ‘ze względu na Żydów, którzy mieszkali w owych okolicach’ (Dzieje Apostolskie 16:3). Po obrzezaniu [w trakcie okresu przejściowego] Tymoteusz mógł efektywniej pracować wśród Żydów, którzy — w innym przypadku — mogliby czuć, że nieobrzezanemu misjonarzowi brakuje szacunku do Boga Izraela i Jego praw […]. Dla dobra ewangelii, Paweł czasami zmieniał swoje podejście, aby dotrzeć zarówno do Żydów, jak i do ludzi innych narodów (zob. Dzieje Apostolskie 21:20–26; I List do Koryntian 9:20–22). Nauczał również nawróconych ludzi innych narodów (pogan), aby powstrzymywali się od wszelkich zachowań, które mogłyby być odbierane przez Żydów jako obraźliwe, nawet jeśli nie były one zakazane przez jakiekolwiek przykazanie (zob. List do Rzymian 14:13–15; I List do Koryntian 8:9–13)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 312).
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:
„Świadectwo dziewczyny prowadzonej przez diabła było prawdziwe. Paweł i Sylas byli Prorokami. Mieli słowa i moc zbawienia. Jednakże prawdziwe świadectwo od sług Szatana nie prowadzi do zbawienia. W rzeczywistości ta dziewczyna mówiła: ‘Śmiało, uwierzcie Pawłowi i Sylasowi oraz uwierzcie w Jezusa, o którym głoszą. Potwierdzam, że oni oraz ich Mistrz pochodzą od Boga. Skoro więc już zgadzamy się w tej kwestii, możecie również podążać za mną i korzystać z owoców mojego wieszczenia’. Jakże wielu wyznawców fałszywych religii opowiada czcze słowa o Jezusie i Jego doktrynach, aby ludzie chętniej podążali za nimi i ich osobliwą marką ‘zbawczej’ łaski. Z tego właśnie powodu Jezus zakazał złym duchom składania świadectwa o tym, że jest Synem Boga (Ew. Łukasza 4:41)” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 2:149).