Wprowadzenie do Listu Pawła do Tytusa
Dlaczego warto studiować tę księgę?
List Pawła do Tytusa, podobnie jak listy do Tymoteusza, zawiera ponadczasowe rady Apostoła Pawła dla lokalnego przywódcy Kościoła. Paweł pisał, że „nadzieja żywota wiecznego” została po raz pierwszy obiecana przez Boga w preegzystencji „przed dawnymi wiekami” (List do Tytusa 1:2). Nauczał, że święci powinni oczekiwać „błogosławionej nadziei” wywyższenia i Drugiego Przyjścia (List do Tytusa 2:13). Pisał również Tytusowi o „kąpieli odrodzenia” i „odnowieniu przez Ducha Świętego”, nawiązując do obrzędu chrztu i oczyszczających skutków otrzymania daru Ducha Świętego, które przygotowują do stania się „dziedzicami żywota wiecznego” (List do Tytusa 3:5, 7). W trakcie studiowania natchnionych rad Pawła dla Tytusa uczniowie wzmocnią swoją wiarę w to, że doktryny i obrzędy ewangelii dają nadzieję na życie wieczne.
Kto napisał tę księgę?
Autorem Listu do Tytusa jest Paweł (zob. List do Tytusa 1:1).
Kiedy i gdzie została ona napisana?
Paweł prawdopodobnie napisał List do Tytusa pomiędzy I a II Listem do Tymoteusza około 64 i 65 r. n.e. (Guide to the Scriptures, „Pauline Epistles”, strona internetowa: scriptures.lds.org). Paweł napisał List do Tytusa po swoim pierwszym pobycie w więzieniu w Rzymie. Nie podał jednak swojego miejsca pobytu w owym czasie.
Dla kogo i w jakim celu została napisana?
List ten został napisany przez Pawła do Tytusa, którego nazwał „[prawowitym synem] według wspólnej wiary” (List do Tytusa 1:4). Tytus był Grekiem (List do Galacjan 2:3), który dzięki Pawłowi nawrócił się na ewangelię (zob. Bible Dictionary, „Titus”). Po swoim nawróceniu Tytus pracował z Pawłem, szerząc ewangelię i organizując Kościół (zob. Bible Dictionary, „Titus”). Pomógł gromadzić datki dla biednych w Jerozolimie (zob. II List do Koryntian 8:6, 16–23) i towarzyszył Pawłowi w wyprawie do Jerozolimy (zob. List do Galacjan 2:1). Paweł powierzył Tytusowi zadanie dostarczenia świętym w Koryncie swojego pierwszego listu (zob. II List do Koryntian 7:5–15). Napisał do Tytusa, by wzmocnić go w zadaniu prowadzenia i dbania o gminę Kościoła na Krecie mimo panujących tam przeciwności (zob. List do Tytusa 1:5, 10–11; 2:15; 3:10).
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
List ten zalicza się, wraz z I i II Listem do Tymoteusza, do listów pasterskich (skierowanych do pastorów, czyli przywódców w Kościele) (zob. Bible Dictionary, „Pauline Epistles”). List do Tytusa jest pierwszym dowodem na to, że Kościół został wcześniej ustanowiony na greckiej wyspie, Krecie, która położona jest na Morzu Śródziemnym (zob. List do Tytusa 1:5). Zadaniem Tytusa było powołanie na wyspie nowych biskupów. Paweł wymienił kilka duchowych wymagań, jakie powinien spełniać biskup (zob. List do Tytusa 1:6–9). Ponadto, Paweł przekazał mężczyznom, kobietom i sługom konkretne wskazówki na temat właściwego zachowania się świętych (zob. List do Tytusa 2:2–10).
Zarys
List do Tytusa 1 Paweł instruuje Tytusa, by ustanowił przywódców Kościoła, a następnie wymienia kilka wymagań, jakie powinni spełniać biskupi. Poucza Tytusa, by skorygował herezje i zganił fałszywych nauczycieli, którzy „utrzymują, że znają Boga, ale uczynkami swymi zapierają się go” (List do Tytusa 1:16).
List do Tytusa 2 Paweł zachęca Tytusa, żeby pouczył starszych członków Kościoła, by dawali przykład młodszym świętym. Prosi go również, by pouczył sługi, żeby byli posłuszni swoim panom. Paweł wyjaśnia, w jaki sposób uczniowie powinni prowadzić swoje życie w przygotowaniu na powrót Pana. Opisuje odkupienie dokonane przez Jezusa Chrystusa.
List do Tytusa 3 Paweł naucza, że członkowie Kościoła mają być dobrymi obywatelami i sprawiedliwymi naśladowcami Jezusa Chrystusa. Poprzez chrzest możemy, dzięki łasce Pana, otrzymać życie wieczne.