Apostoł Jan ujrzał istoty pełne chwały oddające cześć Ojcu Niebieskiemu, zasiadającemu na tronie. Zobaczył również księgę opatrzoną siedmioma pieczęciami oraz Baranka, czyli Jezusa Chrystusa, który jest godzien, by ją otworzyć.
Jan widzi pełne chwały istoty oddające cześć Ojcu Niebieskiemu
Na rozpoczęcie lekcji możecie zaśpiewać hymn „Na wysokości Bóg” (Hymny, nr 28) lub inny hymn, który wychwala Boga i oddaje mu cześć.
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że znajdują się w królestwie celestialnym. Niech kilkoro z nich opowie o tym, jak ich zdaniem może wyglądać królestwo celestialne.
Wyjaśnij, że zgodnie z tym, co zapisano w Objawieniu Jana 4–5, Apostoł Jan ujrzał w wizji część tego królestwa. Poproś ochotnika o rysowanie na tablicy. Niech kilkoro uczniów po kolei czyta na głos Objawienie Jana 4:1–8, a pozostali niech starają się uchwycić, co zobaczył Jan. Osoba rysująca niech postara się w tym czasie zilustrować to, co ujrzał Jan. Osoby czytające powinny od czasu do czasu robić przerwy w czytaniu, aby umożliwić rysującemu ukończenie wszystkich części ilustracji. (Poproś rysującego, aby na swojej ilustracji pominął tego, który siedział na tronie [zob. werset 2.], czyli Ojca w Niebie, aby okazać Mu szacunek. Aby zaangażować więcej osób, możesz poprosić kilkoro uczniów, aby na zmianę tworzyli ilustrację).
Wyjaśnij, że wyrażenie „popadłem w zachwycenie” (werset 2.) oznacza, bycie ogarniętym przez Ducha Świętego podczas objawienia lub wizji, a „kamień jaspisowy” w wersecie 3. może oznaczać kolorowy kamień lub diament, zaś „kamień karneolowy” (werset 3.) to kamień szlachetny o czerwonym lub pomarańczowym zabarwieniu.
Wyjaśnij, że współczesne objawienia pozwalają nam lepiej zrozumieć wizję Jana. Na przykład Pan dał objawienie zapisane w Naukach i Przymierzach 77 po tym, jak Prorok Józef Smith poprosił Go o wyjaśnienie niektórych symboli i wydarzeń opisanych w Objawieniu Jana 1–11.
Podziel uczniów na grupy liczące po dwie lub trzy osoby i wręcz każdej z nich kartę zadań. Niech każda grupa przeczyta razem na głos przydzielone jej fragmenty i zapisze w tabeli dodatkowe informacje na temat wizji Jana, jakie udało jej się odnaleźć.
Po wyznaczonym czasie poproś uczniów, aby podzielili się dodatkowymi informacjami, które znaleźli. W razie potrzeby podaj następujące odpowiedzi, aby ułatwić uczniom zrozumienie i pogłębić ich wiedzę: Bóg zasiada na tronie w królestwie celestialnym; 24 starców w koronach to wierni starsi, którzy należeli do siedmiu zborów; jest mowa o siedmiu sługach Bożych, a nie o siedmiu duchach; szkliste morze to ziemia w swym uświęconym celestialnym stanie; cztery istoty to rzeczywiste zwierzęta symbolizujące klasy (lub gatunki) istot chwały; oczy istot symbolizują większe światło i wiedzę, a ich skrzydła moc do poruszania się i działania.
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei odczytali na głos fragment: Objawienie Jana 4:8–11, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co mówiły i robiły istoty zgromadzone wokół Ojca Niebieskiego.
Co mówiły istoty zgromadzone wokół Ojca Niebieskiego? Co robiły?
Co może symbolizować złożenie przez starców koron przed tronem Ojca Niebieskiego? (Przykładowe odpowiedzi: uznanie przez nich wielkości Ojca w Niebie, przyznanie, że zawdzięczają Mu swoje wywyższenie, ich cześć, uwielbienie i poddanie Jego woli).
Jakiej zasady możemy się nauczyć z tej historii na temat tego, jaki wpływ może na nas mieć uświadomienie sobie wielkości Ojca Niebieskiego? (Uczniowie mogą to inaczej sformułować, lecz dopilnuj, aby rozpoznali zasadę: Kiedy uświadamiamy sobie wielkość Ojca Niebieskiego, pragniemy oddawać Mu cześć i Go wielbić).
Co może nam pomóc rozpoznać, jak wielki jest Ojciec w Niebie?
Jan widzi księgę opatrzoną siedmioma pieczęciami i Baranka, który jest godny, by ją otworzyć
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Objawienie Jana 5:1–4, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Jan ujrzał w ręku Ojca Niebieskiego.
Co Jan ujrzał w ręku Ojca Niebieskiego? (Księgę lub zwój z siedmioma pieczęciami).
Wyjaśnij, że w starożytności ważne dokumenty opatrywano pieczęciami z gliny lub wosku. Jedynie właściciel dokumentu i upoważnione przez niego osoby mieli prawo przełamać pieczęć i odczytać jego treść.
Jaki warunek musi spełnić osoba, by móc otworzyć tę księgę, według tego, co napisano w wersecie 2.?
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu wersety: Nauki i Przymierza 77:6–7 i poszukali znaczenia księgi i pieczęci.
Co zawiera ta księga?
Wyjaśnij, że siedem tysięcy lat odnosi się do okresu od Upadku Adama i Ewy. Nie dotyczy to faktycznego wieku ziemi, a w tym okresów stworzenia.
Co według wersetu: Nauk i Przymierza 77:7 symbolizuje siedem pieczęci? (Okres siedmiu tysięcy lat z doczesnego istnienia ziemi, od Upadku Adama do końca Milenium).
Zwróć uwagę, że biorąc pod uwagę znaczenie księgi i pieczęci, kiedy okazało się, że nikt nie jest godzien jej otworzyć, Jan mógł uważać, że wola i dzieło Boga nie zostaną objawione ani zrealizowane.
Co stałoby się z dziećmi Ojca w Niebie, gdyby Jego plan zbawienia nie mógł zostać zrealizowany?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Objawienia Jana 5:5–7. Wyjaśnij, że w Tłumaczeniu Józefa Smitha wszystkie odniesienia do liczby siedem w wersecie 6. zostały zamienione na liczbę dwanaście. Niech reszta klasy śledzi tekst i odszuka, dlaczego Janowi nakazano, aby nie płakał. Możesz wyjaśnić, że w pismach świętych rogi są często symbolem władzy i upoważnienia, oczy zaś mogą symbolizować światło i wiedzę. Liczba dwanaście może być symbolem boskiego zwierzchnictwa i organizacji lub kapłaństwa.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Objawienia Jana 5:8–10. Niech reszta śledzi tekst i odszuka, w jaki sposób wychwalały Baranka istoty otaczające tron Ojca Niebieskiego. Możesz wyjaśnić, że wyrażenie: „czasza pełna wonności” (werset 8.) oznacza szeroką misę wypełnioną wonnym balsamem.
W jaki sposób wychwalały Baranka istoty otaczające tron Ojca Niebieskiego?
Jaką prawdę dotyczącą Jezusa Chrystusa możemy poznać w oparciu o to, co Jan zobaczył i usłyszał na temat Baranka? (Uczniowie mogą to inaczej sformułować, lecz powinni rozpoznać następującą prawdę: Jezus Chrystus jest jedyną istotą godną i zdolną nas odkupić).
Dlaczego Jezus Chrystus jest jedyną istotą godną i zdolną nas odkupić?
Kim, według wersetu 10., staną się ci, którzy zostaną odkupieni przez Jezusa Chrystusa? (Królami i kapłanami, a kobiety królowymi i kapłankami [zob. Bruce R. McConkie, Mormon Doctrine, wyd. 2. (1966), str. 613]).
Poproś uczniów, aby zastanowili się, jakie osobiste znaczenie ma dla nich plan zbawienia Ojca w Niebie oraz rola, jaką odgrywa w nim Zbawiciel. Zachęć ich, aby zapisali swoje przemyślenia i odczucia w notatnikach lub dziennikach do studiowania. Uprzedź ich, że w dalszej części lekcji zostaną poproszeni o podzielenie się tym, co napisali.
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei odczytali na głos Objawienie Jana 5:11–14. Niech klasa śledzi treść i odszuka, w jaki sposób inni przyłączyli się to oddawania czci i chwały Jezusowi Chrystusowi i Ojcu w Niebie.
Dlaczego, kiedy Baranek wziął księgę z rąk Ojca Niebieskiego, istoty chwały i cale stworzenie zaczęły Ich wychwalać? (Istoty rozpoznały dobroć Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa, a także odczuwały wdzięczność za rolę, jaką Baranek odegrał w planie Ojca).
Jakiej prawdy możemy się nauczyć o tym, co może sprawić, że będziemy czcić i wychwalać Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa tak, jak czyniły to istoty i stworzenia widziane przez Jana? (Uczniowie mogą to wyrazić innymi słowami, lecz dopilnuj, by rozpoznali następującą zasadę: Kiedy pojmujemy, co uczynili dla nas Ojciec w Niebie i Jezus Chrystus, odczuwamy wdzięczność i pragniemy oddawać Im cześć i chwałę).
Zwróć uwagę uczniów na to, że istoty chwały i całe stworzenie wychwalały Ojca w Niebie i Jezusa Chrystusa, śpiewając pieśń. Podobnie i my oddajemy Im cześć i chwałę, gdy śpiewamy hymny. Poproś klasę o zaśpiewanie hymnu „Wszelkie stworzenie, Boży świat” (Hymny, nr 26) lub innej pieśni, która oddaje Bogu cześć i chwałę oraz poproś uczniów, aby zastanowili się, jak ten hymn odnosi się do Objawienia Jana 5:9–14.
W jaki jeszcze sposób, poza muzyką, możemy oddawać cześć Ojcu w Niebie i Jezusowi Chrystusowi?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Bruce’a R. McConkiego z Kworum Dwunastu Apostołów. Pozostali niech posłuchają, czego nauczał on na temat oddawania czci:
Obraz
Starszy Bruce R. McConkie
„Prawdziwy i doskonały sposób oddawania czci polega na kroczeniu za Synem Bożym; polega na przestrzeganiu przykazań i byciu posłusznym woli Ojca do takiego stopnia, że przechodzimy od łaski do łaski, aż zostaniemy uświęceni w Chrystusie, jak On jest uświęcony w Swoim Ojcu. To coś więcej niż tylko modlitwa, kazanie i pieśń. Polega na życiu, czynieniu i byciu posłusznym. Polega na naśladowaniu życia wspaniałego Przykładu” („How to Worship”, Ensign, grudzień 1971, str. 130).
W jaki sposób nauki Starszego McConkiego pogłębiają wasze zrozumienie tego, jak możemy oddawać cześć Ojcu Niebieskiemu i Jezusowi Chrystusowi?
Jakie błogosławieństwa przynosi nam oddawanie czci i chwały Ojcu w Niebie i Jezusowi Chrystusowi?
Dlaczego pragniecie oddawać cześć i chwałę Ojcu w Niebie i Jezusowi Chrystusowi? (Poproś uczniów, aby odczytali zapisane wcześniej przemyślenia i odczucia).
Możesz podzielić się uczuciami na temat Ojca w Niebie i Jezusa Chrystusa i opowiedzieć, dlaczego pragniesz oddawać im cześć.
Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania odpowiedzieli na poniższe pytanie:
Co jeszcze mógłbyś zrobić, aby oddawać cześć Ojcu w Niebie i Jezusowi Chrystusowi?
Po upływie wyznaczonego czasu zachęć ich, aby wprowadzili w czyn to, co napisali.
Na stronie 541. w podręczniku New Testament Student Manual (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014) znajduje się komentarz na temat czterech istot (Objawienie Jana 4:6–9), tytułów: „lew z pokolenia Judy” oraz „korzeń Dawidowy” (Objawienie Jana 5:5) oraz roli Zbawiciela jako Baranka Bożego (Objawienie Jana 5:6–14).
Objawienie Jana 4:3. „A Ten, który na [tronie] siedział, podobny był z wyglądu do kamienia jaspisowego i karneolowego”
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, dlaczego Jan mógł posłużyć się przykładami kamienia jaspisowego i karneolowego (zob. Objawienie Jana 4:3).
„Starając się opisać majestat, chwałę i piękno Najwyższego w sposób zrozumiały dla śmiertelników, Jan porównał Jego wygląd do szlachetnych i półszlachetnych kamieni. Znawcy uznają, że kamień jaspisowy, o którym tu mowa, to diament […].
Jakimi słowami śmiertelni prorocy mają odmalować przed innymi śmiertelnikami wizję splendoru i transcendentnego piękna wiecznego świata celestialnego z jego mocą i chwałą? Mówią o tęczach i drogocennych kamieniach, o kręgach ognia, o płonących węglach, z których strzelają błyskawice, opowiadają o odgłosie grzmotu, o dźwięku wielkiej fali i o pełnych majestatu wizjach potęgi i piękna — a wszystko to, aby spróbować oddać w języku śmiertelników rzeczy, które można ujrzeć i poznać jedynie mocą Ducha (Ks. Ezechiela 1 i 10; Ks. Izajasza 6). Chwała niech będzie Panu za ich próby uczynione po to, aby ci, którzy nie widzieli i nie słyszeli, mogli zyskać choćby pobieżną wiedzę o rzeczach, które kryją się za oknami niebios” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], tom 3., str. 464–466).
„Podczas obiadu zwróciłem uwagę mojej rodziny i obecnych przyjaciół, że kiedy ziemia zostanie uświęcona i stanie się niczym morze ze szkła, będzie jedno wielkie urim i tummim, a święci będą mogli spoglądać w nie i widzieć tak, jako są widziani” (w: History of the Church, 5:279).
Prezydent Brigham Young miał podobne przemyślenia:
„Ta ziemia stanie się ciałem celestialnym — będzie niczym morze ze szkła czy jak urim i tummim. Kiedy będziecie chcieli coś poznać, spojrzycie na tę ziemię i ujrzycie całą wieczność Boga” (w: Journal of Discourses, 8:200; zob. także NiP 88:17–20, 25–26; 130:6–9).