Józef i Maria udali się do Betlejem, gdzie na świat przyszedł Jezus. Pasterze posłuchali nakazu anioła, by szukać dzieciątka Jezus, a następnie głosili Jego narodziny innym ludziom. Symeon pobłogosławił Jezusa w świątyni, a Anna złożyła świadectwo, że narodził się Odkupiciel. „Jezusowi zaś przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi” (Ew. Łukasza 2:52).
Na początku lekcji możesz poprosić uczniów o wspólne zaśpiewanie pieśni „Raduj się, świecie” (Hymny, nr 117) lub innej kolędy.
Obraz
Józef i Maria udają się do Betlejem
Pokaż ilustrację: Józef i Maria udają się do Betlejem (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 29; zob. także stronę internetową: LDS.org). Poproś uczniów, aby zastanowili się, co wiedzą na temat wydarzeń związanych z przyjściem na świat Zbawiciela.
Aby przygotować uczniów do przestudiowania Ew. Łukasza 2:1–20, poproś ich, aby sprawdzili swoją wiedzę, rozwiązując test typu prawda/fałsz. (Przed zajęciami przygotuj kopie testu dla wszystkich uczniów).
Poproś uczniów, aby wyszukali odpowiedzi na te pytania w trakcie studiowania Ew. Łukasza 2.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 2:1–5. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, dlaczego Józef i Maria udali się do Betlejem.
Dlaczego Józef i Maria udali się do Betlejem? (Zwróć uwagę uczniów na to, że w Ew. Łukasza 2:1, przypis b [w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO] wyjaśnia, że cesarz chciał dokonać spisu ludności, czyli policzyć poddanych, w celach podatkowych).
Poproś uczniów, żeby, jeśli to możliwe, spojrzeli na Bible Maps [Atlas biblijny], mapę nr 11, „The Holy Land in New Testament Times” [Ziemia Święta w czasach Nowego Testamentu]. Poproś, aby odnaleźli na mapie Nazaret i Betlejem, a następnie, korzystając z legendy, obliczyli w przybliżeniu odległość, jaką musieli przebyć Józef i Maria. Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, wyjaśnij, że przebycie pieszo odległości 140–145 kilometrów z Nazaretu do Betlejem zajmowało zapewne przynajmniej cztery do pięciu dni, a w przypadku Józefa i Marii prawdopodobnie jeszcze więcej, ze względu na jej stan.
Poproś, aby zastanowili się, jakie — ich zdaniem — byłyby najwłaściwsze warunki dla narodzin Stworzyciela i Zbawiciela świata.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 2:6–7. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali, w jakich warunkach narodził się Jezus.
W jakich warunkach narodził się Jezus, pomimo Swej niezwykle ważnej pozycji jako Jednorodzony Syn Boga w ciele?
Poproś kilkoro uczniów, aby czytali na głos Ew. Łukasza 2:8–14, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, w jaki sposób obwieszczone zostało przyjście Zbawiciela na świat. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli. Pokaż ilustrację Anioł ukazuje się pasterzom (Album: Ewangelia w malarstwie, nr 31; zob. także stronę internetową: LDS.org).
Obraz
Anioł ukazuje się pasterzom
Co, według wersetu 10., możemy odczuwać z powodu narodzin Zbawiciela? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Możemy odczuwać wielką radość z powodu przyjścia na świat Zbawiciela).
Poproś uczniów, aby w trakcie studiowania Ew. Łukasza 2 wyszukali przykłady tego, w jaki sposób wiedza o narodzinach Zbawiciela przynosi ludziom radość.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 2:15–20. Niech klasa śledzi tekst w swoich pismach i odszuka, jak pasterze zareagowali na przesłanie anioła.
Jakie zwroty opisują reakcję pasterzy na przesłanie anioła? (Możesz zaproponować uczniom, żeby zaznaczyli zwrot: „pójdźmy zaraz” w wersecie 15. i „spiesząc się, przyszli” w wersecie 16.).
Czego świadkami stali się pasterze — czyli o czym otrzymali świadectwo — ponieważ posłuchali tego przesłania?
Co uczynili po otrzymaniu świadectwa o Jezusie Chrystusie?
Jak myślicie, dlaczego pasterze opowiadali ludziom o tym, czego stali się świadkami?
Jakiej zasady możemy nauczyć się z tej historii o tym, co się dzieje, kiedy otrzymujemy osobiste świadectwo o Jezusie Chrystusie? (Uczniowie mogą to różnie ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy otrzymujemy osobiste świadectwo o Jezusie Chrystusie, pragniemy dzielić się tym świadectwem z bliźnimi).
Poproś uczniów, aby przypomnieli sobie sytuację, w której czuli pragnienie podzielenia się z bliźnimi swoim świadectwem o Jezusie Chrystusie i Jego ewangelii. Zachęć ich, aby zastanowili się, co wywołało to pragnienie. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się z klasą swoimi doświadczeniami.
Symeon i Anna ogłaszają, że Jezus jest Zbawicielem świata
Podsumuj Ew. Łukasza 2:21–24, wyjaśniając, że po narodzinach Jezusa Maria i Józef, zgodnie z żydowskim prawem, poświęcili Go Panu w świątyni (zob. II Ks. Mojżeszowa 13:2). Owego dnia dwie znajdujące się w świątyni osoby rozpoznały w dzieciątku Jezus Mesjasza. Poproś dwóch młodych mężczyzn, aby po cichu przeczytali historię o Symeonie w Ew. Łukasza 2:25–32. (Możesz wyjaśnić, że zwrot: „oczekiwał pociechy Izraela” w wersecie 25. oznacza oczekiwanie na przyjście Mesjasza). Poproś dwie młode kobiety, aby po cichu przeczytały historię o Annie w Ew. Łukasza 2:36–38. Poproś uczniów, aby podczas czytania przydzielonych wersetów odszukali odpowiedzi na następujące pytania:
W jaki sposób wiedza o narodzinach Zbawiciela przyniosła im radość?
W jaki sposób osoby te złożyły świadectwo o Jezusie Chrystusie?
Obraz
Symeon oddaje cześć Dziecięciu Chrystus
Po upływie wyznaczonego czasu poproś jednego z młodych mężczyzn o powstanie i streszczenie tego, co przeczytał, oraz o odpowiedzenie na zadane pytania. Pokaż ilustrację: Symeon oddaje cześć Dziecięciu Chrystus (Album: Ewangelia w malarstwie, nr 32; zob. także stronę internetową: LDS.org).
Podsumuj Ew. Łukasza 2:33–35, wyjaśniając, że Symeon pobłogosławił także Marię i Józefa.
Poproś jedną z młodych kobiet o powstanie i streszczenie tego, co przeczytała oraz o odpowiedzenie na zadane pytania.
Poproś uczniów, aby wyjaśnili, w jaki sposób wiedza o narodzeniu Zbawiciela może przynieść nam radość. Następnie poproś uczniów, którzy nie czują się skrępowani, żeby podzielili się z klasą swoim świadectwem o Jezusie Chrystusie.
Podsumuj Ew. Łukasza 2:39, wyjaśniając, że Maria, Józef i Jezus powrócili po tych wydarzeniach do Nazaretu.
Poproś uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali, jaki aspekt swego życia chcieliby zmienić na lepsze. Poproś kilkoro uczniów, którzy nie czują się skrępowani, aby podzieli się tym, co napisali. (Przypomnij uczniom, że nie muszą dzielić się przemyśleniami, które są zbyt osobiste lub prywatne).
W jaki sposób wiedza o tym, jaki Jezus był w młodych latach, może pomóc wam na tym etapie waszego życia, w którym teraz jesteście, to jest w waszej młodości?
Wyjaśnij, że nie znamy wielu szczegółów z młodości Jezusa, ale te, które zostały zapisane, mogą okazać się dla nas wielkim błogosławieństwem i przewodnikiem w staraniach, by zmienić się na lepsze. Poproś uczniów, aby w trakcie studiowania Ew. Łukasza 2 wyszukali prawdy, które mogą pomóc nam zdecydować, na czym powinniśmy się skupić, kiedy będziemy starać się zmienić na lepsze.
Obraz
Jezus modli się ze Swoją matką
Pokaż ilustrację: Jezus modli się ze Swoją matką (Album: Ewangelia w malarstwie, nr 33; zob. także stronę internetową: LDS.org). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Łukasza 2:40. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Łukasz opisał dzieciństwo Jezusa. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, czego się dowiedzieli.
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Ew. Łukasza 2:41–47. Poproś resztę klasy, aby śledziła tekst w swoich pismach i wyszukała, co Jezus uczynił w wieku 12 lat.
Dlaczego Jezus został w świątyni? (Poproś uczniów, aby przeczytali fragment z Joseph Smith Translation, Luke 2:26 [Tłumaczenia Józefa Smitha, Ew. Łukasza 2:46], który znajduje się w Ew. Łukasza 2:46, przypis c [w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO] i odszukali, jak Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] wyjaśnia to, co Jezus robił w świątyni oraz dlaczego owo wyjaśnienie lepiej pasuje do opisu tego wydarzenia w Ew. Łukasza 2:47).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 2:48–50. Niech reszta uczniów śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, co Jezus powiedział Marii i Józefowi, gdy Go znaleźli.
Co Jezus powiedział Marii i Józefowi, gdy Go znaleźli?
Czego dowiadujemy się z tej historii na temat wiedzy Jezusa o tym, kim naprawdę był, oraz o tym, jaki miał w młodości charakter?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Łukasza 2:51–52. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, w jaki sposób Jezus wzrastał.
Co to znaczy, że „przybywało [Mu] mądrości”? (Stawał się mądrzejszy). Że przybywało Mu „wzrostu”? (Rozwijał się fizycznie). Że przybywało Mu „łaski u Boga”? (Rozwijał się duchowo). Że przybywało Mu „łaski u […] ludzi”? (Rozwijał się społecznie).
W jaki sposób sformułowalibyście, na podstawie wersetu 52., zasadę, która powinna nam przyświecać, kiedy staramy się naśladować Jezusa? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Możemy naśladować Jezusa, zdobywając mądrość oraz wzrastając fizycznie, duchowo i społecznie).
Dlaczego ważne jest, abyśmy rozwijali się w każdym z tych aspektów? (Żebyśmy stali się wszechstronnymi ludźmi).
Jakie otrzymujecie błogosławieństwa, kiedy staracie się naśladować Jezusa, rozwijając się w tych dziedzinach życia?
Napisz na tablicy poniższe nagłówki i poproś uczniów, aby zapisali je w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania: intelektualnie, fizycznie, duchowo i społecznie. Poproś uczniów, aby pod każdą z tych kategorii zapisali sobie cel do osobistego rozwoju. Zachęć ich, aby realizowali te cele. Na zakończenie zajęć złóż swoje świadectwo na temat zasad omawianych w trakcie dzisiejszej lekcji.
(Odpowiedzi na pytania prawda czy fałsz: 1. prawda; 2. fałsz; 3. prawda; 4. fałsz; 5. prawda; 6. fałsz).
Obraz
ikona fragmentów do opanowania
Powtórzenie fragmentów do opanowania
Powtarzanie pomaga uczniom zapamiętać umiejscowienie fragmentów do opanowania w pismach świętych. Skorzystaj z kart do opanowania pism świętych lub poproś uczniów, żeby przygotowali swoje własne karty, zapisując na nich kluczowe słowa lub znaczenie po jednej stronie karty, a po drugiej odnośniki do fragmentów z pism świętych. Podziel uczniów na pary. Poproś ich, żeby przepytali się wzajemnie, używając kart. Zachęć uczniów, aby jak najczęściej używali tych kart, by sprawdzać własną wiedzę lub przepytywać się nawzajem. Możesz użyć wskazówek z kart, żeby przeprowadzić w klasie ćwiczenie polegające na odszukiwaniu fragmentów z pism świętych (zob. „Berek po pismach świętych” w Aneksie do tego podręcznika).
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał nas na temat okoliczności towarzyszących narodzinom Zbawiciela:
„To zadziwiające, że Syn samego Boga, wielki starożytny Jehowa, przyszedł na ten świat w tak ubogim i mizernym miejscu. Już gospoda byłaby wystarczająco skromna, a przecież nie narodził się w gospodzie. Stało się to w stajence, dziecię złożono w żłóbku z sianem, z którego zwykle karmiono zwierzęta. Jednak największym uniżeniem było to, że Jezus miał w ogóle zaznać życia doczesnego, nawet gdyby narodził się w najlepszych i najbardziej wykwintnych warunkach. Wraz z Pawłem jesteśmy zdumieni, że ‘Bóg [zesłał] Syna swego w postaci grzesznego ciała’ [List do Rzymian 8:3], że miał być tu niemowlęciem, dzieckiem i dorosłym i zaznać ‘pokus, cierpień ciała, głodu, pragnienia i wyczerpania’ [Mosjasz 3:7], a nawet śmierci.
Dlaczego Ten, który panował na wysokości w niebiosach, sam Stwórca ziemi, zgodził się, by ‘w ciele’ (1 Nefi 11:18) stąpać po ziemi, która jest Jego podnóżkiem (zob. 1 Nefi 17:39), żyć w biedzie i pogardzie, być wyszydzany, a na koniec ukrzyżowany?” („Uniżenie Boga i człowieka” [uroczyste spotkanie z Pierwszym Prezydium z okazji Świąt Bożego Narodzenia, 7 grudnia 2014], strona internetowa: lds.org/broadcasts).
Ew. Łukasza 2:19. „Maria zaś zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w sercu swoim”
Choć konieczne jest, żebyśmy dzielili się z ludźmi naszym świadectwem, Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że powinniśmy dzielić się naszymi świętymi doświadczeniami jedynie wtedy, kiedy nakłania nas do tego Duch:
„Nie jest rzeczą mądrą nieustannie mówić o niezwykłych duchowych doświadczeniach. Mają one być traktowane z troską i można się nimi dzielić jedynie wówczas, gdy sam Duch podpowie nam, byśmy opowiedzieli o nim w celu pobłogosławienia innych […].
Słyszałem kiedyś, jak Prezydent Marion G. Romney udzielał rady prezydentom misji i ich żonom […]: ‘Przekonałem się, że kiedy zbyt lekkomyślnie rozmawiam o rzeczach, które są święte, Pan mi potem nie ufa’.
Uważam, że mamy traktować te rzeczy i rozważać je w naszych sercach tak, jak zgodnie z zapisem Łukasza, Maria potraktowała niebiańskie okoliczności, które towarzyszyły narodzinom Jezusa” („The Candle of the Lord”, Ensign, styczeń 1983, str. 53).
Ew. Łukasza 2:47. „A zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali, nad jego rozumem i odpowiedziami”
Prorok Józef Smith nauczał o młodości Jezusa Chrystusa:
„Będąc jeszcze chłopcem, posiadał wszelką inteligencję konieczną, by mógł panować i rządzić królestwem Żydów, dyskutować z najmądrzejszymi i najbardziej wybitnymi doktorami prawa i teologii, i sprawiać, że ich teorie i praktyki wydawały się błahe w porównaniu z Jego mądrością; a był jedynie chłopcem i nie miał tyle siły fizycznej, żeby się obronić, i podlegał wpływowi zimna, głodu i śmierci” (History of the Church, 6:608).
