Przywódcy żydowscy przesłuchali Pawła, a grupa Żydów spiskowała, aby go zabić. Paweł został zabrany do Cezarei, gdzie bronił się przed fałszywymi oskarżeniami, stojąc przed kilkoma przywódcami rzymskimi. Opowiadał o swoim nawróceniu i składał świadectwo o Jezusie Chrystusie.
Przed lekcją zapisz na kartce następujące zdanie: Przykazania i błogosławieństwa Boga. Używając taśmy lub sznurka, wydziel pewien obszar klasy i połóż kartkę na podłodze. Gdy lekcja się rozpocznie, poproś ucznia, aby stanął w tym obszarze, który reprezentuje przykazania i błogosławieństwa Boga.
Jakie błogosławieństwa możemy otrzymać, gdy zbliżamy się do Boga dzięki przestrzeganiu Jego przykazań i posłuszeństwu Jego naukom?
Poproś ucznia, aby wyszedł z obszaru, który reprezentuje przykazania i błogosławieństwa Boga.
Jakie są niektóre z wpływów świata, które skłaniają do odwrócenia się od przykazań i nauk Boga oraz zaprzestania życia według nich?
Co może się stać, gdy ludzie oddalają się od Boga?
Podziękuj uczniowi i poproś, aby wrócił na swoje miejsce. Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jakim kierunku teraz zmierzają i czy znajdują się blisko czy daleko od Ojca Niebieskiego. Poproś ich, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 23–26 odszukali prawdy, które pomogą im, gdy będą czuli, że są daleko od Boga i Jego błogosławieństw.
Przypomnij, że Paweł został aresztowany przed świątynią w Jerozolimie i przyprowadzony przed przywódców żydowskich (zob. Dzieje Apostolskie 21:30–33; 22:23–30). Podsumuj Dzieje Apostolskie 23:1–10, wyjaśniając, że Paweł został przesłuchany przez przywódców żydowskich i uwięziony.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 23:11. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co się stało, kiedy Paweł przebywał w więzieniu. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
Co Pan powiedział Pawłowi, który przebywał w więzieniu?
Przypomnij uczniom obietnicę zapisaną w Dziejach Apostolskich 18:9–10, mówiącą, że Pan będzie z Pawłem i będzie go ochraniał, gdy Paweł będzie wykonywał Jego pracę. Poproś uczniów, aby zaznaczyli wyrażenie: „przystąpił do niego Pan” i zapisali Dzieje Apostolskie 18:9–10 jako odsyłacz obok wersetu 11.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższe podsumowanie:
Z Dziejów Apostolskich 23:12–25:27 dowiadujemy się, że Rzymski dowódca, który aresztował Pawła, wysłał go do Cezarei, aby zapobiec zabiciu go przez grupę żydowskich spiskowców. Przed namiestnikiem rzymskim, Feliksem, Paweł oświadczył, że jest niewinny. Feliks, choć przekonany o niewinności Pawła, przetrzymywał go w areszcie domowym przez dwa lata. Po Feliksie rzymskim namiestnikiem Judei został Festus. Król Herod Agryppa, który zarządzał obszarem zlokalizowanym w północnowschodniej części Jeziora Galilejskiego, odwiedził Festusa i chciał usłyszeć o sprawie Pawła. Paweł został przyprowadzony przed króla Agryppę.
Paweł opowiada o swoim nawróceniu i składa świadectwo o Jezusie Chrystusie przed królem Agryppą
Poproś kilkoro uczniów, by po kolei czytali na głos Dzieje Apostolskie 26:4–11. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Paweł opisał królowi Agryppie swoją przeszłość.
W jaki sposób Paweł opisał królowi Agryppie swoją przeszłość?
Wyjaśnij, że Paweł przywołał wizję, w której widział Zbawiciela. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 26:16–18. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jaką misję Pan wyznaczył Pawłowi w drodze do Damaszku.
Jaką misję Pan wyznaczył Pawłowi? (Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli wyrażenia, które opisują misję, którą Pan wyznaczył Pawłowi).
Wyjaśnij, że słowo współudział (werset 18.) odnosi się do wejścia do królestwa celestialnego Boga.
Co pomoże komuś w odwróceniu się od ciemności oraz wpływu Szatana i zwróceniu się ku światłu, przykazaniom oraz błogosławieństwom Boga?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 26:19–23. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Paweł powiedział o tym, czego nauczał Żydów i ludzi innych narodów, że muszą robić, aby otrzymać błogosławieństwa wspomniane w wersecie 18. Możesz wyjaśnić, że wyrażenie „spełniali uczynki godne upamiętania” z wersetu 20. może oznaczać prawe życie w celu okazania, że dokonano prawdziwej pokuty.
Czego, według wersetu 20., nauczał Paweł zarówno Żydów, jak i ludzi innych narodów?
Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie: Jeśli odpokutujemy i zwrócimy się ku Bogu…
Jak dokończylibyście zdanie napisane na tablicy w oparciu o to, co znaleźliście w wersecie 18.? (Podsumuj odpowiedzi uczniów, uzupełniając zdanie na tablicy, aby przedstawiało się następująco: Jeśli odpokutujemy i zwrócimy się ku Bogu, możemy pokonać moc Szatana w naszym życiu, otrzymać wybaczenie grzechów i zakwalifikować się do królestwa celestialnego).
Aby wyjaśnić uczniom tę zasadę, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Neila L. Andersena z Kworum Dwunastu Apostołów (możesz wręczyć uczniom kopie tej wypowiedzi):
Obraz
Starszy Neil L. Andersen
„Kiedy grzeszymy, odwracamy się od Boga. Kiedy odpokutowujemy, ponownie zwracamy się ku Bogu.
Zaproszenie do pokuty z rzadka jest głosem reprymendy, lecz raczej pełną miłości prośbą, by „zawrócić” i powrócić do Boga [zob. Helaman 7:17]. Jest to wezwanie kochającego Ojca i Jego Jednorodzonego Syna, abyśmy bardziej niż do tej pory wznieśli się na wyższe poziomy życia, abyśmy się zmienili i poczuli szczęście płynące z przestrzegania przykazań” („Odpokutujcie […], abym mógł was uzdrowić”, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 40).
Co, według Starszego Andersena, możemy osiągnąć, gdy odpokutujemy i zwrócimy się ku Ojcu Niebieskiemu i Jezusowi Chrystusowi?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania dalszej części Dziejów Apostolskich 26 odszukali, co przeszkadzało Festusowi i królowi Agryppie w odpokutowaniu, zwróceniu się do Boga i nawróceniu do Jezusa Chrystusa. Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie: Aby zostać nawróconym do Jezusa Chrystusa…
Podziel uczniów na pary. Poproś uczniów, aby z partnerami przeczytali Dzieje Apostolskie 26:24–28. Poproś, aby określili i porównali to, jak Festus i król Agryppa zareagowali na nauki Pawła i jego świadectwo o Zbawicielu. Gdy uczniowie będą czytać i omawiać to zadanie z partnerami, przerysuj na tablicę następującą tabelę (nie umieszczaj zdań pod żadnym z nagłówków):
Reakcje na nauki Pawła
Festus
Król Agryppa
Mówił donośnym głosem
Oskarżył Pawła o szaleństwo
Prawie przekonał się, aby zostać chrześcijaninem
Gdy upłynie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podeszli do tablicy i zapisali to, co znaleźli (odpowiedzi powinny być podobne do tych z powyższej tabeli).
Czego dowiadujemy się z reakcji Festusa na temat jego opinii o nauczaniu Pawła? (Dodaj słowo Niedowierzanie do odpowiedzi uczniów pod nagłówkiem „Festus”).
Co, według wersetu 27., Paweł wiedział o królu Agryppie? (Pod nagłówkiem „Król Agryppa” dopisz: Wierzył w proroków).
Czego możemy dowiedzieć się ze słów Agryppy wypowiedzianych do Pawła, dotyczących zostania chrześcijaninem (zob. werset 28.)? (Pod nagłówkiem „Król Agryppa” dopisz: Nie chciał się w pełni zaangażować).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 26:29. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i odszukali, w jaki sposób Paweł odpowiedział na słowa króla Agryppy, że ten niemal przekonał się, by zostać chrześcijaninem.
Czego Paweł pragnął dla króla i wszystkich tych, którzy słuchali jego nauk?
Co przeszkodziło Festusowi w nawróceniu się do Jezusa Chrystusa?
Co przeszkodziło królowi Agryppie w nawróceniu?
Czego możemy się nauczyć od Festusa i króla Agryppy o tym, co musimy robić, aby nawrócić się do Jezusa Chrystusa? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznają następującą zasadę: Aby zostać nawróconym do Jezusa Chrystusa, musimy zdecydować, że będziemy wierzyć w ewangelię i żyć według niej).
Aby wyjaśnić tę zasadę, poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium:
Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
„Dwaj młodzi bracia stali na skraju niewielkiego urwiska nad brzegiem przejrzystych fal błękitnego jeziora. Było to popularne miejsce skoków do wody, a bracia często rozmawiali o tym, że chcieliby wykonać skok — widzieli, jak robili to inni.
Chociaż obaj chcieli skoczyć, żaden z nich nie chciał być pierwszy. Urwisko nie było wysokie, ale im bardziej chłopcy pochylali się do przodu, tym odległość wydawała się im większa, co odbierało im odwagę.
Wreszcie jeden z braci postawił stopę na brzegu urwiska i zamaszyście ruszył naprzód. W tym samym momencie jego brat wyszeptał: ‘Może powinniśmy poczekać do następnego lata’.
Pierwszy zaś, ciągnięty już w dół siłą rozpędu, odpowiedział: ‘Bracie, zaangażowałem się!’
Z pluskiem wpadł do wody, a potem szybko wynurzył się ze zwycięskim uśmiechem na twarzy. Drugi brat niezwłocznie poszedł w jego ślady. Później razem śmiali się z ostatnich słów, które pierwszy z nich wypowiedział, zanim wpadł do wody: ‘Bracie, zaangażowałem się’.
Ze zobowiązaniem jest trochę tak, jak ze skokiem do wody. Albo jest się w pełni zaangażowanym albo nie. Albo dąży się naprzód, albo stoi w miejscu. Nie ma innej opcji. […]
Ci, którzy są tylko trochę zaangażowani, mogą spodziewać się, że otrzymają tylko trochę błogosławieństw świadectwa, radości i szczęścia. Okna niebios mogą być dla nich tylko trochę otwarte […].
Na swój sposób każdy z nas stoi na urwisku nad brzegiem wody, w punkcie, gdzie trzeba się zdecydować. Moją modlitwą jest, abyśmy mieli wiarę, ruszyli naprzód, odważnie stawili czoła naszym obawom i wątpliwościom i powiedzieli sobie ‘Zaangażowałem się’” („Brother, I’m Committed”, Ensign, lipiec 2011, str. 4, 5).
W jaki sposób zobowiązanie do życia według ewangelii można porównać do nurkowania w wodzie?
Dlaczego, według Prezydenta Uchtdorfa, ważne jest, abyśmy byli w pełni oddani, a nie tylko „trochę zaangażowani” w życie według ewangelii?
W jaki sposób wasze zobowiązanie do życia według przykazań i zasad ewangelii pomogło pogłębić wasze nawrócenie do Jezusa Chrystusa? (Możesz także podzielić się własnym przykładem).
Zachęć uczniów, aby w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania wypisali te przykazania lub zasady ewangelii, którym w pełni są oddani. Poproś ich, aby rozważyli wszelkie zasady ewangelii, których według nich przestrzegają prawie, ale nie do końca. Niech uczniowie zapiszą cel związany z tym, co mogą robić, aby pogłębić zrozumienie oraz zobowiązanie do przestrzegania jednej z tych zasad. Zachęć uczniów, aby modlili się o pomoc w dążeniu do nawrócenia się do Jezusa Chrystusa poprzez życie według Jego ewangelii.
Podsumuj Dzieje Apostolskie 26:30–32 i wyjaśnij, że Festus i król Agryppa uznali Pawła niewinnym i chcieli go uwolnić, ale ponieważ Paweł odwołał się do cesarza, musieli wysłać go do Rzymu.
Aby przejrzeć pomocny wykres, który przedstawia pokrewieństwo pomiędzy różnymi członkami rodziny Herodów, wspomnianymi w Nowym Testamencie, zobacz hasło „Herod” w Bible Dictionary (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
„Herod Agryppa II (zwany również Markiem Juliuszem Agryppą) był siódmym i zarazem ostatnim królem z żydowskiej dynastii Herodów. Rządził północnowschodnim obszarem Jeziora Galilejskiego od 55 do 93 r. n.e. Był synem Heroda Agryppy I, który skazał na śmierć Jakuba i uwięził Piotra (zob. Dzieje Apostolskie 12:1–4), wnukiem Heroda Antypasa, który ściął głowę Jana Chrzciciela (zob. Ew. Mateusza 14:1–12), i prawnukiem Heroda Wielkiego, który zarządził rzeź niemowląt w Betlejem (zob. Ew. Mateusza 2:16).
Królestwo Agryppy leżało w północnej części terytorium Festusa. Agryppa wraz ze swoją siostrą, Bereniką […], odwiedził Festusa w Cezarei, gdy Paweł przebywał tam w więzieniu. Ponieważ Agryppa był Żydem i w związku z tym lepiej znał się na kwestiach żydowskich niż Festus, który był Rzymianinem, Festus miał nadzieję, że Agryppa pomoże mu zrozumieć oskarżenia przeciwko Pawłowi oraz przygotować list do Cezara (zob. Dzieje Apostolskie 25:24–27; 26:3)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 326).
Prorok Józef Smith porównał prześladowania, których doświadczył po Pierwszej Wizji, do doświadczeń Apostoła Pawła (zob. Józef Smith — Historia 1:24–25). Zarówno Paweł, jak i Józef Smith widzieli Zbawiciela i słyszeli Jego głos. Obaj składali świadectwo, że mieli wizję. W wyniku tego obaj byli prześladowani i drwiono z nich, ale oni pozostali wierni świadectwu o Jezusie Chrystusie. Ponadto istnieje wiele opisów Pierwszej Wizji Józefa Smitha, tak samo jak istnieje wiele opisów wizji Pawła, w której ujrzał on Zbawiciela (zob. Dzieje Apostolskie 9:3–9; Dzieje Apostolskie 22:6–11; Dzieje Apostolskie 26:13–18). Pomimo drobnych różnic w szczegółach te wielokrotne zapisy zgodnie podkreślają ważną prawdę, że każdy z nich widział i rozmawiał z Jezusem Chrystusem.
Starszy Bruce C. Hafen, który służył jako Siedemdziesiąty, nauczał:
„Jeśli musimy oddać wszystko, co mamy, wówczas dawanie prawie wszystkiego nie wystarcza. Jeśli prawie przestrzegamy przykazań, prawie otrzymujemy błogosławieństwa” („Zadośćuczynienie: wszystko za wszystko”, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 98).
Prezydent Harold B. Lee odniósł słowa króla Agryppy do członków Kościoła, którzy próbują wymigać się od przestrzegania przykazań:
„Pewien dobry biskup użył ciekawych słów, mówiąc o tym, co nazwał najsmutniejszymi znanymi mu słowami człowieka piastującego wysokie stanowisko. Zacytował Apostoła Pawła, który stojąc przed królem Agryppą, złożył pełne mocy świadectwo o swoim nawróceniu. Król Agryppa odpowiedział: ‘Niedługo, a przekonasz mnie, bym został chrześcijaninem’ (Dzieje Apostolskie 26:28). Potem biskup powiedział: ‘Król znał prawdę, ale brakowało mu odwagi, by zrobić to, co było wymagane […]’.
Następnie w krótkim, ale pełnym mocy kazaniu [biskup ten] określił pewne rzeczy, które odkrył w swoim okręgu. W odpowiedzi na wezwanie Mistrza — „przyjdź i naśladuj mnie” (Ew. Marka 10:21), niektórzy członkowie odpowiadają: ‘Niedługo, a przekonasz mnie, abym był uczciwy, ale potrzebuję nadzwyczajnej pomocy, aby zdać egzamin […]’.
[Biskup mówił dalej]: ‘Niedługo, a przekonasz mnie, abym święcił dzień Sabatu, ale wspaniale jest grać w piłkę w niedzielę’.
‘Niedługo, a przekonasz mnie, by kochać mojego sąsiada, ale on jest draniem; by tolerować poglądy innych, ale oni bardzo się mylą […]; by wykonać nauczanie domowe, ale dziś wieczorem jest zimno i wilgotno; by płacić dziesięcinę, ale musimy kupić nowy telewizor […]. Niedługo! Niedługo! Niedługo!’” (w: Conference Report, kwiecień 1964, str. 23–24).