Maria z Betanii, siostra Marty i Łazarza, namaściła stopy Jezusa, jako symbol Jego zbliżającego się pochówku. Następnego dnia Jezus triumfalnie wjechał do Jerozolimy i przepowiedział Swoją śmierć. Pomimo cudów, które czynił, niektórzy ludzie nie wierzyli w Niego. Nauczał na temat konsekwencji pokładania oraz niepokładania wiary w Niego.
Maria namaszcza stopy Jezusa, następnie Jezus triumfalnie wjeżdża do Jerozolimy
Poproś kilkoro uczniów, aby na tablicy narysowali jeden z zapisanych w Nowym Testamencie cudów Zbawiciela. Gdy uczniowie skończą rysować, poproś resztę klasy, by zgadła, jakie cuda zostały przez nich narysowane. Zapytaj każdego z uczniów, dlaczego zdecydował się narysować ten konkretny cud, a nie inny.
Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób bycie świadkiem jednego z tych cudów mogłoby wpłynąć na ich wiarę w Zbawiciela. Zachęć ich, aby studiując Ew. Jana 12, zwrócili uwagę na różne sposoby, w jakie ludzie mogą zareagować na cuda dokonane przez Zbawiciela, a także odszukali prawdy, które mogą nam pomóc to zrozumieć.
Podsumuj Ew. Jana 12:1–9, tłumacząc, że sześć dni przed świętem Paschy Jezus zjadł kolację ze swoimi przyjaciółmi w Betanii. Maria, siostra Marty i Łazarza, namaściła stopy Zbawiciela drogim olejkiem. Wielu ludzi usłyszało, że Jezus przebywał w Betanii i przybyło, by spotkać się z Nim oraz z Łazarzem, którego Jezus wskrzesił z martwych.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Jana 12:10–11. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali, co arcykapłani chcieli uczynić z Łazarzem. Być może będziesz musiał podkreślić, że wskrzeszenie Łazarza było niepodważalnym dowodem na to, że Jezus Chrystus ma moc nad śmiercią.
Co arcykapłani chcieli uczynić z Łazarzem? Dlaczego?
W jaki sposób przesłanie płynące z tych wersetów pomaga nam dostrzec, jak bardzo niegodziwi byli faryzeusze i arcykapłani? (Możesz przypomnieć uczniom, że ci przywódcy żydowscy pragnęli zabić też Zbawiciela [zob. Ew. Jana 11:47–48, 53]).
Podsumuj Ew. Jana 12:12–16, wyjaśniając, że dzień po tym, jak Maria namaściła stopy Jezusa, wjechał On triumfalnie do Jerozolimy. (Triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy został wstępnie omówiony w lekcji na temat Ew. Mateusza 21:1–11).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 12:17–19. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co zrobili ludzie, którzy dowiedzieli się o wskrzeszeniu Łazarza przez Jezusa, kiedy Zbawiciel triumfalnie wjechał do Jerozolimy.
Co ci ludzie uczynili, kiedy Zbawiciel triumfalnie wjechał do Jerozolimy?
W jaki sposób, zgodnie z wersetem 19., zareagowali na to faryzeusze?
Podsumuj Ew. Jana 12:20–22, tłumacząc, że „niektórzy Grecy” (werset 20.), być może nowonawróceni na judaizm, którzy przybyli do Jerozolimy na obchody święta Paschy, nalegali na spotkanie z Jezusem. Kiedy Jezus się o tym dowiedział, nauczał o swoim zbliżającym się cierpieniu, śmierci i Zmartwychwstaniu. Poproś uczniów o przeczytanie po cichu Ew. Jana 12:27–33 i odszukanie, czego Jezus nauczał na temat Swojego Zadośćuczynienia. Możesz zachęcić uczniów, aby zaznaczyli to, co odnajdą.
Co, zgodnie z wersetem 27., był gotowy uczynić Jezus, choć „[jego] dusza [była] zatrwożona”? (Choć odczuwał ciężar nadchodzącego cierpienia, Jezus postanowił wypełnić wyznaczoną Mu misję).
O co, zgodnie z wersetem 28., modlił się Jezus? Jak na Jego modlitwę odpowiedział Ojciec Niebieski? (Wyjaśnij, że wyrażenie: „I jeszcze uwielbię” ukazuje pewność, jaką Ojciec Niebieski pokładał w Swoim Synu, że dokona On Zadośćuczynienia).
W jaki sposób słowa Jezusa z wersetu 32. odnoszą się do Jego Zadośćuczynienia?
Wyjaśnij, że po usłyszeniu nauk Jezusa, ludzie powiedzieli, że nauczyli się z pism świętych, iż Mesjasz nigdy nie umrze i zapytali, „kimże jest ów Syn Człowieczy”, który zostanie „wywyższony” (Ew. Jana 12:34).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 12:35–36. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jak Pan odpowiedział na to pytanie.
Jak Jezus odpowiedział na to pytanie? (Zbawiciel powiedział, że jest „światłem”).
Jezus naucza na temat konsekwencji pokładania oraz niepokładania w Niego wiary
Zwróć uwagę uczniów na znajdujące się na tablicy rysunki, które przedstawiają niektóre z cudów dokonanych przez Jezusa. Poproś jednego ucznia o przeczytanie na głos Ew. Jana 12:11, a innego o przeczytanie Ew. Jana 12:37. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają różne reakcje ludzi na cuda, których dokonywał Jezus.
W jaki sposób ludzie zareagowali na cuda, których dokonywał Jezus?
Jakiej prawdy możemy się nauczyć na temat związku pomiędzy cudami a wiarą w Jezusa Chrystusa, biorąc pod uwagę te różne reakcje? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozumieją, iż cuda same w sobie nie przekonują nas do wiary w Jezusa Chrystusa).
W jaki sposób cuda, mimo że same w sobie nie powodują wiary w Jezusa Chrystusa, mogą nas ku niej skłaniać?
Dlaczego niektórzy ludzie uwierzyli w Jezusa Chrystusa po ujrzeniu Jego cudów lub usłyszeniu o nich, a inni nie?
Podsumuj Ew. Jana 12:38–41, wyjaśniając, że proroctwa głoszone przez proroka Izajasza (zob. Ks. Izajasza 6:9–10; 53:1–3) zostały wypełnione przez tych, którzy nie uwierzyli w Jezusa. Pomimo wspaniałych czynów dokonywanych przez Zbawiciela niektórzy ludzie zaślepili swoje oczy i utwardzili swoje serca przeciwko Niemu.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 12:42–43. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, dlaczego niektórzy przywódcy żydowscy, którzy wierzyli w Jezusa, nie „[wyznali]” tego (werset 42.) ani otwarcie się do tego nie przyznali.
Dlaczego niektórzy wysoko postawieni przywódcy żydowscy nie przyznali się do wiary w Jezusa?
Co znaczy miłować bardziej „chwałę ludzką niż chwałę Bożą” (werset 43.)?
Jakiej zasady możemy się nauczyć z tych wersetów? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Troska o to, by zadowolić innych zamiast Boga, może uniemożliwić nam otwarte przyznanie się do wiary w Jezusa Chrystusa i Jego ewangelię).
Aby przybliżyć uczniom tę zasadę, zapytaj:
Jakie współczesne przykłady potwierdzają tę zasadę?
Jakie są odpowiednie sposoby na okazanie naszej wiary w Jezusa Chrystusa i Jego ewangelię?
Jakie pozytywne konsekwencje mogą wyniknąć z okazywania wiary w Jezusa Chrystusa i Jego ewangelię?
Aby przygotować uczniów do rozpoznania zasady nauczanej w Ew. Jana 12:44–46, poproś ich, aby zastanowili się nad sytuacją, kiedy nic nie widzieli z powodu ciemności (np. byli w ciemnym pokoju lub na dworze po zapadnięciu zmroku). Poproś kilkoro z nich, aby opisali te doświadczenia, opisując towarzyszące im uczucia, potencjalne zagrożenia oraz to, w jaki sposób światło pomogłoby im w tej sytuacji.
Jeśli uważasz to za stosowne, wyłącz światło w pokoju, jednakże nie może być zupełnie ciemno. Zwróć uwagę, że fizyczna ciemność może nam pomóc zrozumieć, czym jest ciemność duchowa.
W jakim sensie przebywanie w fizycznej ciemności jest podobne do przebywania w duchowej ciemności?
Jakie niebezpieczeństwa są związane z życiem w duchowej ciemności?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 12:44–46. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jak mogą być błogosławieni ci, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa.
Jak, zgodnie z Ew. Jana 12:46, mogą być błogosławieni ci, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa? (Po udzieleniu przez uczniów odpowiedzi zapal światło w pokoju, jeśli je wcześniej wyłączyłeś. Zapisz na tablicy następującą zasadę, używając słów uczniów: Jeśli wierzymy w Jezusa Chrystusa, nie musimy żyć w duchowej ciemności).
W jakim sensie Jezus Chrystus jest światłem? W jaki sposób pokładanie w Nim wiary usuwa duchową ciemność z życia danej osoby? (Zob. także NiP 50:23–25; 93:36–39).
Aby wyjaśnić uczniom, w jaki sposób Jezus Chrystus poprzez Swoje światło (kierownictwo lub zrozumienie) rozprasza obecną w naszym życiu ciemność duchową, podziel uczniów na grupy, liczące po dwóch lub trzech uczniów. Daj każdej grupie egzemplarz poniższego zadania:
Przedyskutuj z uczniami jeden z wymienionych w tym ćwiczeniu tematów, korzystając z zadanych pytań. Następnie poproś uczniów, aby w ciągu kilku minut przedyskutowali między sobą pozostałe tematy, korzystając z tych samych pytań. (Możesz zamienić niektóre z tych tematów na takie, które są bardziej odpowiednie dla twoich uczniów).
Po upływie wyznaczonego czasu poproś ucznia z każdej grupy, aby wybrał jeden z tematów z tego ćwiczenia i przedstawił, jak wyglądała dyskusja grupy. Następnie zapytaj uczniów:
Jak zasada określona w wersecie 46. pomaga nam zrozumieć, dlaczego pewne tematy i problemy możemy rozumieć inaczej niż inne osoby?
W jakich sytuacjach pomogło wam światło płynące od Jezusa Chrystusa i Jego ewangelii?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Gerrita W. Gonga, Siedemdziesiątego, który świadczył, że błogosławieństwa otrzymują ci, którzy wierzą i naśladują Jezusa Chrystusa:
Kiedy wybieramy wiarę, to rozumiemy i spoglądamy na rzeczy z innej perspektywy. Kiedy patrzymy i żyjemy w ten sposób, jesteśmy szczęśliwi i odczuwamy radość w sposób, który jedynie ewangelia może nam umożliwić” („Choose Goodness and Joy”, New Era, sierpień 2011, str. 44).
Podsumuj Ew. Jana 12:47–50, wyjaśniając, że Jezus nauczał, iż ci, którzy nie wierzą Jego słowom i Go odrzucą, będą osądzeni w oparciu o słowa, które wypowiedział, a które są słowami Ojca Niebieskiego i które On przykazał Mu głosić.
Złóż świadectwo na temat błogosławieństw, które otrzymałeś w wyniku pokładania wiary w Jezusa Chrystusa i Jego ewangelię. Poproś uczniów, aby zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania, w jaki sposób zastosują jedną z zasad, której się nauczyli. Zachęć ich, aby pokładali wiarę w Jezusa Chrystusa.
Komentarz i tło historyczne
Ew. Jana 12:11, 37. Sposób, w jaki cuda mogą wpłynąć na naszą wiarę w Jezusa Chrystusa
Prezydent Brigham Young nauczał, w jaki sposób cuda mogą wpłynąć na naszą wiarę w Jezusa Chrystusa:
„Cuda lub te niezwykłe przejawy mocy Boga nie są dla niewierzących; są po to, aby pocieszyć Świętych i wzmocnić oraz potwierdzić wiarę tych, którzy miłują, poważają i służą Bogu; nie są one dla obserwatorów” (Teachings of President of the Church: Brigham Young [1997], str. 254).
Starszy Neal A. Maxwell z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o tym, jak słowa Zbawiciela z Ew. Jana 12:27 ukazują Jego uległość w obliczu nadchodzącego Zadośćuczynienia:
„Gdy niewyobrażalny ciężar zaczął doskwierać Chrystusowi, potwierdził on Jego logiczne zrozumienie tego, co musiał teraz uczynić, a o czym wiedział od dawna. Gdy nadszedł czas wypełnienia się Jego misji, Jezus oświadczył: ‘Teraz dusza moja jest zatrwożona, i cóż powiem? Ojcze, wybaw mnie teraz od tej godziny?’. Następnie, czy to prowadząc w Swej duszy monolog, czy jako pouczenie dla tych, którzy byli z Nim, Jezus rzekł: ‘Przecież dlatego przyszedłem na tę godzinę’ (Ew. Jana 12:27)” („Willing to Submit”, Ensign, maj 1985, str. 72).
Ew. Jana 12:46. Bycie chronionym przez światło, które daje Jezus Chrystus
Starszy Robert D. Hales z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał na temat ochrony, która jest możliwa dzięki światłu Jezusa Chrystusa:
„Przystępujemy do walki pomiędzy siłami światła a siłami ciemności […].
Pan jest naszym światłem i dosłownie naszym zbawieniem (zob. Ks. Psalmów 27:1). Jeśli będziecie tego godni, Jego światło utworzy ochronną tarczę pomiędzy wami a ciemnością wroga, niczym święty ogień otaczający dzieci, opisany w księdze: 3 Nefi (zob. 3 Nefi 17:24). Wy potrzebujecie tego światła. My potrzebujemy tego światła. Uważnie studiujcie pisma święte i broszurę Dla wzmocnienia młodzieży i słuchajcie nauk waszych rodziców i przywódców. Wtedy, poprzez posłuszeństwo mądrej radzie, nauczcie się używać chroniącego światła ewangelii tak, jakby to było wasze własne światło” („Z ciemności do Jego cudownej światłości”, Liahona, maj 2002, str. 70).
Więcej informacji na temat „światła Chrystusa” znajduje się we fragmencie: NiP 88:7–13. W swoim przemówieniu pt. „Światło Chrystusa” (Ensign lub Liahona, kwiecień 2005) Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał na temat różnicy pomiędzy Duchem Świętym a „światłem Chrystusa” (NiP 88:7). Światło Chrystusa stanowi dodatkowe źródło natchnienia, które posiada każdy człowiek. Czasami nazywane jest wewnętrznym głosem lub wiedzą, czym jest dobro, a czym zło, zmysłem moralnym lub sumieniem.