Saul stracił wzrok po tym, jak podczas podróży do Damaszku ukazał mu się Jezus. Po uzdrowieniu przez Ananiasza Saul został ochrzczony i zaczął nauczać w Damaszku. Trzy lata później Saul udał się do Jerozolimy, jednakże gdy jego życie było zagrożone, Apostołowie wysłali go do Tarsu. Piotr dokonał cudów w Lyddzie i Joppie.
Napisz na tablicy poniższą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów. (Pochodzi ona z artykułu „The Best Is Yet to Be”, Ensign lub Liahona, styczeń 2010, str. 25–26).
„W wielu z nas tkwi coś, co uniemożliwia wybaczenie i zapomnienie wcześniejszych pomyłek w życiu — zarówno naszych własnych błędów, jak i błędów innych. […]
Pozwólmy ludziom odpokutować. Niech wzrastają. Uwierzcie, że mogą się zmieniać i udoskonalać” (Starszy Jeffrey R. Holland).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał tekst napisany na tablicy. Następnie zapytaj uczniów:
W jakich sytuacjach byłoby ważne, aby pozwolić innym ludziom zmieniać się, udoskonalać oraz uwierzyć, że mogą to zrobić?
W jakich sytuacjach może być ważne, by wierzyć, że możemy się zmienić i udoskonalać?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 9 odszukali prawdy wynikające z doświadczeń tych, którzy się zmienili i udoskonalili.
Wyjaśnij, że większość tekstu w Dziejach Apostolskich 9 skupia się na doświadczeniach mężczyzny o imieniu Saul. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującego opisu Saula:
Przypomnij uczniom, że Saul był obecny podczas kamienowania Szczepana (zob. Dzieje Apostolskie 7:58–59). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 8:1–3, a innego ucznia o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 9:1–2. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Saul traktował naśladowców Jezusa Chrystusa.
W jaki sposób Saul traktował naśladowców Jezusa Chrystusa?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 9:3–6. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, dlaczego Saul udawał się do Damaszku.
Kto ukazał się Saulowi?
W anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO w Biblii w wersecie 5. znajduje się wyrażenie: „trudno ci wierzgać przeciw ościeniom”. Wyjaśnij, że oścień to ostra włócznia lub kij, używany do przyciągania zwierząt (jeśli to możliwe, pokaż uczniom zaostrzony kij). W tym przypadku wyrażenie „wierzgać przeciw ościeniom” oznacza walkę z Bogiem.
W anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO w Biblii w wersecie 6. znajduje się również pytanie Saula: „Panie, co mam uczynić?”.
Czego to pytanie uczy nas o Saulu? (Chciał podporządkować się woli Pana).
Podsumuj Dzieje Apostolskie 9:7, wyjaśniając, że osoby podróżujące z Saulem widziały światło, ale nie słyszały głosu Jezusa, gdy przemawiał do Saula (zob. Joseph Smith Translation, Acts 9:7 [w: Dzieje Apostolskie 9:7, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]; Dzieje Apostolskie 22:9). Po tej wizji Saul stracił wzrok. Został zaprowadzony do Damaszku. Nie jadł i nie pił przez trzy dni.
Wyobraźcie sobie, że jesteście Saulem. O czym byście myśleli i jakie byłyby wasze uczucia w tej sytuacji, pamiętając o tym, jak brutalnie prześladowaliście uczniów Jezusa Chrystusa?
Saul zostaje uzdrowiony przez Ananiasza z Damaszku, przyjmuje chrzest i głosi o Jezusie Chrystusie
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 9:10–12. Niech pozostali śledzą tekst i odszukają, co Pan polecił zrobić Ananiaszowi, członkowi Kościoła z Damaszku?
Co Pan polecił Ananiaszowi?
Przypomnij, że Saul udał się do Damaszku z zamiarem aresztowania takich ludzi, jak Ananiasz.
O czym byście myśleli, będąc na miejscu Ananiasza i znając reputację Saula, gdybyście otrzymali takie polecenie od Pana?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 9:13–16. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego Pan nauczał Ananiasza na temat Saula.
Czym różniło się postrzeganie Saula przez Ananiasza i przez Pana?
Do czego, według wersetu 15., Pan wyznaczył Saula i co miał on czynić? (Możesz wyjaśnić, że wyrażenie „narzędzie wybrane” może odnosić się do faktu, że Saul został ustanowiony do swojej posługi przed narodzeniem).
Czego, według wersetu 16., miał doświadczyć Saul, mimo że był narzędziem wybranym przez Pana?
Jakich prawd możemy nauczyć się z tych wersetów o tym, jak Pan nas postrzega? (Uczniowie mogą rozpoznać różne prawdy, ale upewnij się, że podkreślisz dwie z nich: Pan postrzega nas takimi, jakimi możemy się stać i widzi nasz potencjał do pomocy w Jego dziele. Zapisz te prawdy na tablicy).
Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób ich osobista sytuacja, cechy charakteru i umiejętności mogą być użyte, aby pomóc Panu w Jego dziele. Poproś, aby zapisali swoje przemyślenia w notatnikach lub dziennikach do studiowania.
Niech jeden z uczniów przeczyta na głos Dzieje Apostolskie 9:17–20. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co zrobił Ananiasz, gdy Pan pomógł mu zrozumieć potencjał Saula i jego przyszłą misję.
Co Ananiasz zrobił dla Saula?
Co, według wersetu 20., zrobił Paweł niezwłocznie po przyjęciu chrztu i odzyskaniu sił?
Wskaż, że pokuta, chrzest oraz nauczanie były wyrazem wiary Saula w Jezusa Chrystusa i jego poddania się woli Pana.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dziejów Apostolskich 9:21–22. Niech reszta śledzi tekst w swoich pismach i odnajdzie, w jaki sposób ludzie reagowali na nauki Saula.
W jaki sposób ludzie reagowali na nauki Saula?
Dlaczego ludzie się zdumiewali, kiedy słuchali Saula?
Przypomnij uczniom, że pytanie, które Saul zadał Panu w Dziejach Apostolskich 9:6, świadczy o jego pokorze i pragnieniu poddania się woli Pana.
Co, podobnie do Saula, musimy zrobić, aby zmienić się i wypełnić potencjał, który Pan w nas dostrzega? (Używając słów uczniów, zapisz na tablicy następującą zasadę: Jeśli poddamy się woli Pana, możemy zmienić się i wypełnić potencjał, który On w nas dostrzega.
Poproś dwóch ochotników, aby wyszli na przód klasy. Daj jednemu uczniowi miękką glinę do modelowania, a drugiemu stwardniałą. (Jeśli nie masz gliny, poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że wykonują to zadanie, a następnie zadaj poniższe pytania). Daj ochotnikom 30 sekund, aby przy użyciu gliny coś ulepili. Jeśli uczeń posiadający stwardniałą glinę stwierdzi, że jest to za trudne, zachęcaj go, aby cały czas próbował.
Kiedy upłynie wyznaczony czas, poproś ochotników, aby pokazali, co stworzyli. Zapytaj ucznia, który otrzymał stwardniałą glinę:
Dlaczego trudno było ulepić coś ze stwardniałej gliny?
Podziękuj ochotnikom i poproś, aby wrócili na swoje miejsca. Zapytaj uczniów:
W jaki sposób można porównać stwardniałą glinę do kogoś, kto nie jest uległy woli Pana?
Dlaczego można porównać miękką glinę do kogoś, kto jest uległy woli Pana?
W jaki sposób poddanie się Panu pomogło wam lub innym ludziom w dokonaniu zmiany i wypełnienia potencjału, który Pan dostrzega w was lub w tych osobach?
Przeczytaj na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona:
Obraz
Prezydent Ezra Taft Benson
„[Człowiek] nie może zadać ważniejszego pytania w swoim życiu niż to, które zadał Paweł: ‘[…] Panie, co chcesz, abym uczynił?’” („Listen to a Prophet’s Voice”, Ensign, styczeń 1973, str. 57).
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym pytaniem: „Panie, co chcesz, abym uczynił?”. Poproś ich, aby zapisali podszepty, które otrzymają. Po upływie wyznaczonego czasu przeczytaj na głos następującą wypowiedź Prezydenta Bensona:
„[Człowiek] nie może uczynić nic lepszego, niż podążać według kursu, który doprowadzi go do poznania odpowiedzi na to pytanie, a następnie do postępowania według niej” („Listen to a Prophet’s Voice”, str. 57).
Zachęć uczniów, aby nadal szukali odpowiedzi na to pytanie i postępowali według podszeptów, które otrzymają.
Życie Saula jest zagrożone w Jerozolimie, więc Apostołowie wysyłają go do Tarsu
Wskaż, że Saul po nawróceniu przebywał w Arabii, a następnie powrócił do Damaszku (zob. List do Galacjan 1:17). Podsumuj Dzieje Apostolskie 9:23–26, wyjaśniając, że Żydzi z Damaszku spiskowali, aby zabić Saula, ale członkowie Kościoła pomogli mu uciec z miasta. Trzy lata po swoim nawróceniu (zob. List do Galacjan 1:18) Saul udał się do Jerozolimy, w której członkowie Kościoła bali się go przyjąć, ponieważ nie wierzyli, że stał się on uczniem Jezusa Chrystusa.
Dlaczego pewni członkowie Kościoła nie chcieli zaakceptować faktu, że Saul stał się uczniem Jezusa Chrystusa?
Podsumuj Dzieje Apostolskie 9:27–31, wyjaśniając, że członek Kościoła, Barnaba (zob. Dzieje Apostolskie 4:36–37), przyprowadził Saula do Apostołów i powiedział im o wizji Saula oraz o jego odważnym nauczaniu w Damaszku. Członkowie Kościoła przyjęli Saula do swego grona. Gdy helleniści (greccy Żydzi) usiłowali zabić Saula, przywódcy Kościoła wysłali go do Tarsu. Kościół doświadczał pokoju i wzrostu w Judei, Galilei i Samarii.
Podziel uczniów na pary. Poproś jednego ucznia z każdej pary o przeczytanie Dziejów Apostolskich 9:32–35, a drugiego o przeczytanie Dziejów Apostolskich 9:36–42. Niech zwrócą uwagę na cuda, których dokonał Piotr oraz na reakcję ludzi. Wyjaśnij, że miłosierne uczynki (werset 36.) to praktyka wspierania ubogich.
Gdy upłynie wyznaczony czas, poproś uczniów, aby w parach omówili cuda, których dokonał Piotr, oraz reakcje ludzi. Następnie zapytaj:
W jaki sposób, według wersetów 35. i 42., ludzie w Lyddzie i Joppie zareagowali na posługę Piotra?
Czego możemy się nauczyć z ich reakcji o możliwych skutkach posługi bliźnim? (Używając słów uczniów, zapisz na tablicy następującą zasadę: Poprzez posługę bliźnim możemy pomóc ludziom zwrócić się do Pana i uwierzyć w Niego).
Wyjaśnij, że udzielanie błogosławieństw kapłańskich jest jednym ze sposobów posługi bliźnim. Aby pokazać uczniom dodatkowe możliwości posługi bliźnim, zapytaj:
W jaki sposób ktoś, kogo życie jest „wypełnione dobrymi uczynkami” (werset 36.) i kto służy innym ludziom, pomaga im w zwróceniu się do Pana i uwierzeniu w Niego?
W jakiej sytuacji dobre uczynki innej osoby pomogły wam lub innym osobom w zwróceniu się do Pana i uwierzeniu w Niego?
Na zakończenie złóż swoje świadectwo na temat zasad nauczanych podczas tej lekcji.
Komentarz i tło historyczne
Dzieje Apostolskie 9:1–2. Upoważnienie Saula do uwięzienia członków Kościoła i przyprowadzenia ich do Jerozolimy
Saul otrzymał upoważnienie od wyższego kapłana w Jerozolimie, aby opuścić Judeę i sprowadzić Żydów na proces przed Sanhedrynem. Ten wyższy kapłan mógł udzielić takiego upoważnienia, ponieważ „Rzymianie pozwolili Sanhedrynowi na sprawowanie jurysdykcji cywilnej i karnej (poza karami śmierci) nad społecznością żydowską, nawet poza obszarem Palestyny” (J.R. Dummelow, A Commentary on the Holy Bible [1909], str. 831). Ponieważ prawo Mojżesza było dla Żydów zarówno prawem cywilnym, jak i religijnym, chrześcijanie żydowskiego pochodzenia mogli być aresztowani jako przestępcy. „Listy” posiadane przez Saula były dokumentami zawierającymi instrukcje odnoszące się do celów Pawła i potwierdzające jego upoważnienie do wykonywania tych zadań.
Prezydent Harold B. Lee wyjaśnił, że „Saul z Tarsu był odważnie i sumiennie zaangażowany w próby wyplenienia chrześcijaństwa, które według niego było sektą bezczeszczącą słowo Boga” (w: Conference Report, październik 1946, str. 144). Jednakże doświadczenie ze zmartwychwstałym Zbawicielem przyniosło wielką zmianę w Saulu. Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów opisał, czego Saul mógł doświadczyć w czasie trzech dni ślepoty:
„W trakcie trzech dni, gdy [Saul] był ślepy, rozpoczęła się jego przemiana, która w stosownym czasie miała zmienić historię chrześcijaństwa. Jakąż udrękę duszy musiał odczuwać, jakiż ogień sumienia, jakiż pobożny żal za grzechy, gdy uniżył samego siebie, przygotowując się do przyjęcia wskazówek Ananiasza” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 2:90).
Prezydent Howard W. Hunter powiedział następujące słowa o nawróceniu Saula:
„Aby nawrócenie [Saula] było pełne, został ochrzczony. Życie Pawła uległo zmianie. Niezwykły jest fakt, że mężczyzna, przed którym oprawcy Szczepana złożyli szaty, stał się głównym propagatorem zasad, za które Szczepan oddał życie. […]
Życie Pawła zostało ‘przepołowione’ w drodze do Damaszku. Wcześniej był brutalnym prześladowcą chrześcijaństwa, ale od czasu podróży do Damaszku stał się jednym z najbardziej zagorzałych jego propagatorów” (w: Conference Report, październik 1964, str. 108–109).
Prezydent David O. McKay nauczał o zamiarach Saula, gdy dążył do aresztowania naśladowców Jezusa Chrystusa:
„Był tak zdeterminowany, by położyć kres temu, co uważał za herezję, że jako urzędnik Sanhedrynu, zapewnił sobie prawo aresztowania naśladowców Jezusa, gdziekolwiek ich znajdzie. Chodził od domu do domu, wywlekając mężczyzn od ich żon i dzieci. Aresztował nawet kobiety i wtrącał je do więzienia! Z pewnością płacz i pełne bólu błagania małych dzieci musiały rozdzierać jego pełne goryczy serce dużo bardziej niż męczeńska śmierć wiernego Szczepana. Z pewnością chwile, w których siłą wywlekał mężczyzn i kobiety z ich domów, gdy widział blade ze strachu twarze skulonych dzieci i słyszał ich ściskający za serce szloch, musiały wyryć w jego fanatycznej duszy obrazy, które miały ukorzyć go, jeśli nie prześladować do końca życia! Tylko jedna rzecz mogła mu dać ukojenie w późniejszym życiu, gdy patrzył wstecz na te okropne doświadczenia. Wyraził to tak: ‘Ja sam również uważałem, że należy wszelkimi sposobami występować przeciwko imieniu Jezusa Nazareńskiego’ [Dzieje Apostolskie 26:9]. Saul był szczery w tym, co robił. Nie wierzył, że Jezus Chrystus był Synem Boga, więc sądził, że zmuszenie wszystkich wyznawców do wyrzeczenia się imienia Chrystusa będzie miłe Ojcu w niebie” (Ancient Apostles, wyd. 2. [1921], str. 147–148).
Prezydent Thomas S. Monson nauczał członków Kościoła, aby postrzegali ludzi w taki sposób, w jaki widzi ich Pan (zob. „Postrzegajcie ludzi takimi, jakimi mogą się stać”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 70).