Jezus wziął udział w obchodach święta namiotów w Jerozolimie. Udał się do świątyni, gdzie nauczał ludzi na temat sposobu, w jaki mogą otrzymać świadectwo o tym, że Jego nauki pochodzą od Boga Ojca. Ponieważ ludzie sprzeczali się ze sobą o to, kim On jest, Jezus wykorzystał symbol wody i światła, aby złożyć świadectwo o Swojej boskości. Nauczał ich także o Duchu Świętym.
Napisz na tablicy następujące pytanie: Czy Jezus miał rodzeństwo?
Poproś uczniów, aby odpowiedzieli na to pytanie. Jeśli zajdzie taka potrzeba, wyjaśnij, że Józef i Maria mieli dzieci, które urodziły się po Jezusie i które wychowywały się razem z Nim. Ponieważ jednak Jezus Chrystus był dosłownym synem Marii i Boga Ojca, a nie Józefa, ci bracia i siostry byli Jego przyrodnim rodzeństwem (zob. Ew. Mateusza 13:55–56).
Jak myślicie, jakby to było dorastać w tym samym domu, co Jezus?
Czy myślicie, że łatwiej byłoby wam w Niego uwierzyć, gdybyście się z Nim wychowali? Dlaczego tak lub dlaczego nie?
Podkreśl, że z Ew. Jana 7 dowiadujemy się, co o Jezusie myśleli niektórzy z Jego „braci” (Ew. Jana 7:3, 5). Słowo bracia zapewne odnosi się do przyrodnich braci Jezusa, choć może także dotyczyć innych bliskich krewnych.
Poproś kilkoro uczniów, aby na zmianę czytali na głos Ew. Jana 7:1–5.
Czego uczymy się z wersetu 5. na temat braci Jezusa Chrystusa?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Bruce’a R. McConkiego z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy Bruce R. McConkie
„Świadectwo o boskości Chrystusa i zbawiennej mocy Jego ewangelii nie zostaje udzielone od razu ze względu na więzi rodzinne […].
Mimo że byli wychowywani w tym samym domu i byli otoczeni tym samym wpływem Marii i Józefa, mimo że znali nauki, posługę i cuda, które czynił Jezus, ci bliscy krewni nie przyjęli Go jako Mesjasza. Jednakże każdy z nich nawrócił się w późniejszym okresie (Dzieje Apostolskie 1:14)” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:437).
Jak to możliwe, że niektórzy z członków rodziny Jezusa nie wierzyli w Niego, mimo że poznali Jego nauki i widzieli cuda, jakie czynił?
Wskaż, że w Ew. Jana 7 znajduje się zapis wydarzeń, które miały miejsce podczas obchodów święta namiotów w Jerozolimie (zob. Ew. Jana 7:2). Podczas tego trwającego osiem dni święta, „uznawanego […] za najwspanialsze i najbardziej radosne święto ze wszystkich” (Bible Dictionary, „Feasts”), wielu Żydów podróżowało do Jerozolimy, aby upamiętnić błogosławieństwa dane przez Boga dzieciom Izraela, kiedy to po uwolnieniu z niewoli egipskiej podróżowały przez pustynię i mieszkały w prowizorycznych szałasach lub namiotach (zob. III Ks. Mojżeszowa 23:39–43). Ponadto Żydzi świętowali oraz okazywali wdzięczność za roczne zbiory owoców i zbóż (zob. II Ks. Mojżeszowa 23:16).
Czego, zgodnie z wersetami 3–4, oczekiwali od Jezusa Jego bracia?
Podsumuj Ew. Jana 7:6–10, tłumacząc, że Jezus postanowił odłożyć udział w tym święcie na dalszy plan, lecz zachęcił Swoich braci, aby udali się do Jerozolimy. Gdy obchody się rozpoczęły, Jezus przybył do Jerozolimy potajemnie, wiedząc, że niektórzy przywódcy żydowscy pragnęli Go zabić, ale czas Jego śmierci jeszcze nie nadszedł.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Jana 7:11–13.
Co różni ludzie, przebywający w Jerozolimie, mówili o Jezusie?
Wyjaśnij, że tak samo, jak za czasów Jezusa, tak i dzisiaj krążą różne opinie na temat Jezusa Chrystusa. Niektórzy ludzie wiedzą i świadczą o tym, że jest Synem Boga i Zbawicielem całej ludzkości. Inni w Niego wierzą i mają nadzieję, że Jego ewangelia jest prawdziwa. Jednakże są i tacy, którzy wątpią w boskość Jezusa Chrystusa i prawdziwość Jego nauk. Poproś uczniów, aby podczas dalszego studiowania Ew. Jana 7 odszukali, w jaki sposób możemy dowiedzieć się, że Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem, a Jego nauki są prawdziwe.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Jana 7:14–15. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Jezus uczynił w świątyni. Możesz wyjaśnić, że świątynia była centralnym miejscem obchodów święta namiotów.
Co uczynił Jezus?
Co zdziwiło Żydów?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Jana 7:16–18. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co według słów Jezusa ludzie powinni robić, aby dowiedzieć się, czy Jego doktryna lub nauki są prawdziwe.
Od kogo, zgodnie z wersetem 16., Jezus otrzymał doktrynę, której nauczał?
W jaki sposób ktoś może poznać, że doktryna, której nauczał Jezus Chrystus, prawdziwie pochodzi od Boga?
Jakiej zasady możemy się nauczyć na temat tego, w jaki sposób możemy otrzymać świadectwo o naukach Ojca Niebieskiego? (Uczniowie powinni sformułować następującą zasadę: Jeśli wypełniamy wolę Ojca Niebieskiego, otrzymamy świadectwo o Jego doktrynie. Możesz zachęcić uczniów, aby w wersecie 17. zaznaczyli słowa, które mówią o tej zasadzie).
Aby uczniowie zrozumieli, w jaki sposób możemy zastosować tę zasadę w naszym życiu, poproś jednego z nich o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Jamesa E. Fausta z Pierwszego Prezydium:
Obraz
Prezydent James E. Faust
„Zdobywamy świadectwo o zasadach ewangelii poprzez próby posłusznego życia zgodnie z nimi […]. Świadectwo o skuteczności modlitwy przychodzi poprzez pokorną i szczerą modlitwę. Świadectwo o dziesięcinie przychodzi poprzez jej płacenie” („Panie, pomóż niedowiarstwu memu”, Ensign lub Liahona, listopad 2003, str. 22).
Mimo że Jego bracia z początku w Niego nie wierzyli, później otrzymali świadectwo i nawrócili się (zob. Dzieje Apostolskie 1:14).
Jak zasada odnaleziona w Ew. Jana 7:17 mogłaby pomóc braciom Jezusa w uzyskaniu świadectwa o Nim i Jego naukach?
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że mają przyjaciela, który ma problem ze świadectwem o ewangelii.
W jaki sposób moglibyście wykorzystać zasadę rozpoznaną w Ew. Jana 7:17, aby mu pomóc?
Aby pomóc uczniom w dzieleniu się świadectwem o prawdzie i ważności zasady określonej powyżej, zapisz na tablicy następujące zdanie:
Wiem jest prawdziwa, ponieważ żyjąc zgodnie z nią .
Zachęć uczniów, aby uzupełnili poniższe zdanie w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania słowami na temat przykazania lub zasady ewangelii, o prawdziwości której się przekonali poprzez wysiłki, by zgodnie z nią żyć.
Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi odpowiedziami z resztą klasy.
Poproś uczniów, aby napisali prawdę, przykazanie lub naukę, na temat której chcieliby otrzymać mocniejsze świadectwo. Możesz ich także poprosić, aby napisali, co uczynią, aby otrzymać mocniejsze świadectwo na temat tej prawdy, przykazania lub nauki, stosując zasadę, której nauczyli się z Ew. Jana 7:17.
Podsumuj Ew. Jana 7:19–36, wyjaśniając, że Jezus zganił przywódców żydowskich za odrzucenie Jego nauk i cudów oraz starania, by Go zabić. Wiele osób zastanawiało się, czy jest On Mesjaszem, a faryzeusze oraz arcykapłani posłali żołnierzy, aby Go pojmali.
Jezus Chrystus naucza na temat daru Ducha Świętego
Poproś ucznia, który jest spragniony, aby wyszedł na środek klasy. Daj mu pusty kubek i zadaj poniższe pytania:
Czy to wystarczy, aby zaspokoić twoje pragnienie?
Czego jeszcze ci potrzeba?
Pokaż uczniom pojemnik z wodą, np. butelkę lub dzbanek. Napełnij kubek wodą i poproś ucznia, aby się napił. Następnie poproś go, aby wrócił na swoje miejsce.
Weź do ręki butelkę lub dzbanek, przy użyciu którego napełniłeś wodą kubek. Wyjaśnij, że podczas każdego z ośmiu dni święta namiotów wyznaczony kapłan nabierał do złotego dzbana wodę z sadzawki Syloe, a następnie przelewał tę wodę do srebrnej misy znajdującej się u podstawy świątynnego ołtarza. Ostatniego dnia święta namiotów, po tym, jak kapłan wypełnił swoje zadanie, Jezus powstał i wystosował zaproszenie do ludu. (Zob. Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:446).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Jana 7:37. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, o co Zbawiciel poprosił ludzi, kiedy przyszedł do świątyni ósmego, czyli ostatniego dnia święta namiotów.
O co Zbawiciel poprosił zgromadzonych tam ludzi?
Dlaczego, biorąc pod uwagę nabieranie i przelewanie wody przez kapłana podczas tego święta, Jezus wystosował swoje zaproszenie w tym właśnie czasie?
Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie: Jeśli przyjdziemy do Jezusa Chrystusa i uwierzymy w Niego…
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 7:38–39 oraz wersetu: Joseph Smith Translation, John 7:39 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Jana 7:39], przypis b do wersetu 38. w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO. Poproś uczniów, aby odszukali obietnicę, którą złożył Jezus tym, którzy przyjdą do Niego i w Niego uwierzą.
Wyjaśnij, że wyrażenie: „z wnętrza jego” wskazuje na to, że żywa woda wypełnia wierzącego i wypływa od niego, a nie pochodzi z zewnętrznego źródła.
Co, zgodnie z wersetem 39., reprezentuje żywa woda, o której nauczał Zbawiciel?
Wyjaśnij, że „z jakiegoś niewyjaśnionego w pismach świętych powodu Duch Święty nie był w pełni obecny pośród Żydów za czasów doczesnej posługi Jezusa (Ew. Jana 7:39; 16:7)” (Bible Dictionary, „Holy Ghost”). Choć dar Ducha Świętego nie został udzielony w tamtej dyspensacji aż do chwili, gdy Zbawiciel został uwielbiony po ukończeniu Swojej ziemskiej posługi, to moc Ducha Świętego była obecna na ziemi, by pomóc ludziom w otrzymaniu świadectwa o prawdach, których nauczał Zbawiciel oraz Jego uczniowie.
Jak, w oparciu o nauki Zbawiciela zawarte w Ew. Jana 7:37–39, dokończylibyście zdanie napisane na tablicy? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli przychodzimy do Jezusa Chrystusa i w Niego wierzymy, zostaniemy napełnieni Duchem Świętym).
Wyjaśnij, że osoby przepełnione Duchem Świętym, mogą wywierać dobry wpływ na innych. Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji, gdy byli przepełnieni Duchem Świętym, dzięki czemu wywarli na kogoś dobry wpływ. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi doświadczeniami.
Podsumuj Ew. Jana 7:40–53, wyjaśniając, że faryzeusze i arcykapłani ponownie pragnęli aresztować Jezusa. Faryzeusz Nikodem, który spotkał się w nocy ze Zbawicielem (zob. Ew. Jana 3:1–2), stanął w Jego obronie i przypomniał pozostałym faryzeuszom oraz arcykapłanom, że ich prawo nie pozwalało na skazanie osoby, jeśli nie miała ona możliwości zabrania głosu w swojej obronie.
Na zakończenie złóż świadectwo o prawdach, które uczniowie poznali podczas studiowania Ew. Jana 7.
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów w następujący sposób wytłumaczył, kim są „bracia” Jezusa Chrystusa:
„Często można spotkać wzmiankę o synach Józefa i Marii, których nazywa się ‘braćmi’ Jezusa, choć tak na prawdę byli Jego przyrodnim rodzeństwem (Ew. Mateusza 12:46; 13:55; Ew. Jana 2:12; Dzieje Apostolskie 1:14; I List do Koryntian 9:5). Mimo że byli wychowani w tym samym domu i byli otoczeni tym samym wpływem Marii i Józefa, mimo że znali nauki, posługę i cuda, które czynił Jezus, ci bliscy krewni nie przyjęli Go jako Mesjasza. Jednakże każdy z nich nawrócił się w późniejszym okresie (Dzieje Apostolskie 1:14); przy czym jeden z nich, określony przez Pawła jako ‘[Jakub, brat Pański]’ (List do Galacjan 1:19) służył w świętym powołaniu jako apostoł; a inny, Judasz, który nazywał siebie: ‘Juda […], brat Jakuba’ (List Judy 1), jest autorem Listu Judy” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:437).
Siostra Bonnie L. Oscarson z generalnego prezydium Młodych Kobiet nauczała:
„Czasami próbujemy to zrobić od końca. Możemy, na przykład, przybrać taką postawę: Będę szczęśliwy, przestrzegając prawa dziesięciny, ale najpierw muszę wiedzieć, że to prawo to prawda. Być może nawet modlimy się, by mieć świadectwo o prawie dziesięciny i mamy nadzieję, że Pan pobłogosławi nas świadectwem, zanim jeszcze wypełnimy kwit dziesięciny. Ale to nie działa w ten sposób. Pan oczekuje od nas, że wykażemy się wiarą. By zdobyć świadectwo o dziesięcinie, musimy stale płacić pełną i uczciwą dziesięcinę. Ten sam wzór postępowania dotyczy wszystkich zasad ewangelii, czy to prawa czystości moralnej, czy zasady skromnego ubioru, czy Słowa Mądrości, czy prawa postu” („Nawróćcie się”, Ensign lub Liahona, listopad 2013, str. 77).
„W Ew. Jana 7:39 zostało nadmienione przez Jana, że określenie ‘woda żywa’, o której mówił Zbawiciel w Ew. Jana 7:38, odnosi się do Ducha Świętego, którego główną misją jest składanie świadectwa o Ojcu Niebieskim i Jezusie Chrystusie. Wykorzystana przez Zbawiciela metafora ‘żywej wody’ odnosiła się do starego żydowskiego zwyczaju, według którego woda reprezentowała istotne duchowe prawdy. W suchym klimacie starożytnego Bliskiego Wschodu dostęp do wody był niezbędny do przetrwania, a jej niedobór czynił ją cennym surowcem i pełnym znaczenia symbolem. Pan ocalił Izrael w Horebie, kiedy to w cudowny sposób Mojżesz wydobył wodę ze skały (zob. II Ks. Mojżeszowa 17; IV Ks. Mojżeszowa 20). Prorocy Starego Testamentu: Izajasz, Jeremiasz i Ezechiel używali wody jako symbolu Ducha Pańskiego, opieki opatrzności oraz uzdrawiającej mocy (zob. Ks. Izajasza 41:17–18; 58:11; Ks. Jeremiasza 2:13; Ks. Ezekiela 47:1–12).
Obietnica Zbawiciela, że ci, którzy w Niego uwierzą, będą mieli w przyszłości ‘żywą wodę’, wskazuje na to, że ‘Duch Święty nie był jeszcze dany’ (Ew. Jana 7:39). Z jakiegoś niewyjaśnionego w pismach świętych powodu Duch Święty nie był w pełni obecny pośród Żydów za czasów doczesnej posługi Jezusa (Ew. Jana 7:39; 16:7). Oświadczenie, że Duch Święty przyszedł dopiero po zmartwychwstaniu Jezusa musi odnosić się jedynie do tej konkretnej dyspensacji, ponieważ nie ma wątpliwości, że Duch Święty był obecny we wcześniejszych dyspensacjach. Co więcej, te słowa odnoszą się jedynie do braku daru Ducha Świętego, gdyż moc Ducha Świętego była obecna i towarzyszyła posłudze Jana Chrzciciela i Jezusa; w innym wypadku nikt nie mógłby otrzymać świadectwa o prawdach, których oni nauczali (Ew. Mateusza 16:16–17; zob. także I List do Koryntian 12:3 (Bible Dictrionary, ‘Holy Ghost’)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 224).