Lekcja 104: I List do Koryntian 3–4

Lekcja 104

I List do Koryntian 3–4

Wprowadzenie

Paweł wyjaśnił świętym w Koryncie rolę misjonarzy w budowaniu królestwa Bożego. Nauczał, że ich kongregacje to miejsca, w których może przebywać Duch i napominał ich, aby nie myśleli, że niektórzy ludzie są lepsi od innych. (Uwaga: Doktryna, że nasze fizyczne ciała są niczym świątynie, będzie omówiona podczas lekcji na temat I Listu do Koryntian 6).

Propozycje dotyczące nauczania

I List do Koryntian 3

Paweł wyjaśnia role misjonarzy i członków Kościoła w budowaniu królestwa Bożego

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że ich przyjaciel zapisał się na kurs matematyki na poziomie rozszerzonym, na przykład dotyczący analiz matematycznych, ale nie podjął kursów przygotowawczych o podstawach algebry.

Jak myślicie, czy wasz przyjaciel odniesie sukces na kursie matematyki na poziomie rozszerzonym? Dlaczego?
Dlaczego konieczne jest zrozumienie podstawowych zagadnień, zanim zacznie się poznawać bardziej zaawansowane pojęcia?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 3:1–3. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali analogii, jakiej Paweł użył, aby ukazać świętym w Koryncie, że nie byli jeszcze gotowi na bardziej zaawansowane prawdy ewangelii. Wyjaśnij, że wyrażenie: „jako do cielesnych” zawarte w wersecie 1. odnosi się do naturalnego człowieka lub „[osoby], która poddaje się pasjom, pragnieniom, apetytom i zmysłom ciała, a nie podszeptom Ducha Świętego. Taka osoba może pojąć sprawy fizyczne, ale nie duchowe” (Guide to the Scriptures, „Natural Man”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Zapisz na tablicy słowa: mleko i stały pokarm.

Którą z tych rzeczy nakarmilibyście niemowlę? Dlaczego?
Co wyrażenie: „niemowlęta w Chrystusie” z wersetu 1. sugeruje na temat duchowej dojrzałości świętych w Koryncie?

Aby pomóc uczniom zrozumieć, że nie byli oni jeszcze gotowi do otrzymania większych prawd, przypomnij im, że świętym w Koryncie brakowało jedności, a niektórzy z nich, przestrzegając zasad ewangelii, wyznawali pogańskie (bezbożne) wierzenia i praktyki. Wyjaśnij, że Paweł użył kilku metafor, aby nauczać tych świętych znaczenia jedności, aby poprawić fałszywe wierzenia i praktyki i wzmocnić ich wiarę w ewangelię Jezusa Chrystusa.

Poproś uczniów, aby usiedli w trzyosobowych grupach. Przydziel każdej osobie w grupie jeden z poniższych planów nauczania. Wręcz każdemu uczniowi kartkę z przypisanym mu planem nauczania i pozwól, aby w ciągu kilku minut, zapoznał się z nim. Po upływie wyznaczonego czasu poproś każdego ucznia, aby na podstawie planu nauczał dwie pozostałe osoby z grupy. (Jeśli nie można uformować grup trzyosobowych, możesz podzielić uczniów w pary i przypisać jednemu uczniowi z pary dwa plany nauczania).

Obraz

karta informacyjna

Uczeń 1.

Nowy Testament. Podręcznik dla nauczyciela seminarium — Lekcja 104

Poproś osoby w grupie, aby wyobraziły sobie, że są na spotkaniu sakramentalnym, podczas którego były misjonarz przemawia na temat swojej misji. Podczas przemówienia opowiada, że udzielił chrztu kilku osobom. Tydzień później kobieta, która służyła na misji, przemawia na spotkaniu sakramentalnym na temat swojej misji i opowiada, że nauczała wielu ludzi, którzy w końcu przyjęli chrzest po tym, jak została przeniesiona do innych obszarów.

Jaka byłaby wasza reakcja, gdyby ktoś powiedział, że misjonarz, który udzielił na swojej misji chrztu kilku osobom, odniósł większy sukces niż misjonarka, której zainteresowani zostali ochrzczeni po tym, jak wyjechała do innego obszaru?

Na kartce zapisz słowa zasadzić i podlać i pokaż je swojej grupie. Wyjaśnij, że Paweł przyrównał misjonarzy do ludzi, którzy sieją nasiona i podlewają plony. Przypomnij swojej grupie, że święci w Koryncie zaczęli dzielić się na grupy na podstawie tego, kto udzielił im chrztu. Wierzyli, iż ich status w Kościele był określony przez to, jak ważną funkcję pełniła osoba, która udzieliła im chrztu. (Zob. I List do Koryntian 1:10–16).

Niech członkowie twojej grupy po kolei czytają na głos I List do Koryntian 3:4–9. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, co Paweł powiedział o misjonarzach, którzy nauczali i udzielali chrztu ludziom w Koryncie.

Kim, według słów Pawła zawartych w wersecie 5., byli Apollos i on sam? (Wskaż, na werset 5., przypis a, w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO, i wyjaśnij, że słowo słudzy oznacza tych, którzy dokonują posługi).
Co, według wersetów 6–7, Paweł powiedział o misjonarzach, którzy sieją nasiona ewangelii, i misjonarzach, którzy pomagają tym nasionom wzrastać?

Jeśli jest to konieczne, wskaż, że wyrażenie: „ani ten, co sadzi, jest czymś, ani ten, co podlewa” z wersetu 7., i wyjaśnij, że Paweł użył tych wyrażeń, aby nauczać, że żadna z tych ról nie jest ważniejsza od roli Boga.

Co oznacza zwrot: „Bóg, który daje wzrost” (werset 7.)? (To Bóg, poprzez Ducha Świętego, a nie osoby, które nauczają i udzielają chrztów, sprawia, że w sercu ludzkim następuje przemiana, która prowadzi do nawrócenia).
Jakiej prawdy możemy nauczyć się z I Listu do Koryntian 3:6–7 o naszej roli oraz o roli Boga w udzielaniu ludziom pomocy w nawróceniu się do ewangelii Jezusa Chrystusa? (Kiedy uczniowie w grupie udzielą odpowiedzi, poproś, aby zapisali w swoich pismach następującą prawdę obok I Listu do Koryntian 3:6–7: Choć możemy pomóc bliźnim dowiedzieć się o ewangelii Jezusa Chrystusa, to nawrócenia doświadczają oni poprzez moc Ducha Świętego).

Wyjaśnij, że aby ludzie otrzymali Ducha Świętego i byli nawróceni, muszą wykonać swoją część poprzez rozwijanie wiary i postępowanie według przykazań Boga.

Czy, waszym zdaniem, wiedza o tej prawdzie pomogła świętym w Koryncie, aby byli bardziej zjednoczeni?

Zapytaj swoją grupę, w jaki sposób ta prawda pomogłaby im zareagować w sytuacji z dwoma byłymi misjonarzami.

Dlaczego ważne jest, abyśmy rozumieli, że to Duch Święty, a nie nasza moc, przyczynia się do nawrócenia?

Obraz

karta informacyjna

Uczeń 2.

Nowy Testament. Podręcznik dla nauczyciela seminarium — Lekcja 104

Na kartce zapisz słowo: fundament i pokaż je swojej grupie.

Dlaczego fundament jest istotną częścią budynku?
Co może się stać, jeśli jest problem z fundamentem?

Poproś jednego z członków swojej grupy, aby przeczytał na głos I List do Koryntian 3:10, a pozostałych, aby odszukali, co Paweł powiedział o swojej pracy misjonarskiej pośród mieszkańców Koryntu.

Co, zgodnie z tym, co sam powiedział, zrobił Paweł jako misjonarz w Koryncie?
Jak myślicie, co Paweł miał na myśli, kiedy powiedział: „inny na nim buduje”?

Poproś kolejną osobę z grupy, aby przeczytała na głos I List do Koryntian 3:11, a pozostali niech odszukają, jaki fundament Paweł założył świętym w Koryncie.

Jaki fundament Paweł założył, kiedy nauczał świętych w Koryncie?
Kto, według wersetu 11., musi być fundamentem w naszym życiu? (Upewnij się, że uczniowie w grupie rozpoznają następującą prawdę: Jezus Chrystus jest fundamentem, na którym musimy budować. Możesz poprosić, aby twoja grupa zaznaczyła tę prawdę w wersecie 11.).
W jaki sposób budowanie na fundamencie, którym jest Jezus Chrystus, pomoże nam przetrwać pokusy i próby? (Zob. także Helaman 5:12).
W jaki sposób możemy upewnić się, że nasze życie jest zbudowane na fundamencie Jezusa Chrystusa?

Poproś kogoś z grupy, aby opowiedział o znanej mu osobie, której życie odzwierciedla to, że jest zbudowane na fundamencie Jezusa Chrystusa. Poproś tego ucznia, aby wyjaśnił, jak budowanie na fundamencie Chrystusa pobłogosławiło życie tej osoby.

Poproś każdą osobę z grupy, aby wyznaczyła sobie cel, który pomoże jej budować na fundamencie Jezusa Chrystusa.

Obraz

karta informacyjna

Uczeń 3.

Nowy Testament. Podręcznik dla nauczyciela seminarium — Lekcja 104

Zapisz na kartce słowo: świątynia i pokaż je swojej grupie. Wyjaśnij, że Paweł często w symboliczny sposób odnosił się do świątyni. Jak podaje I List do Koryntian 3:16–17, użył on słowa świątynia w odniesieniu do kongregacji kościelnych.

Poproś jednego z członków swojej grupy, aby przeczytał na głos I List do Koryntian 3:16–17. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co członkowie Kościoła w Koryncie powinni zrozumieć, zgodnie z tym, co powiedział Paweł. Wyjaśnij, że słowo wiecie (werset 16.) odnosi się do kongregacji Kościoła, a zwrot: „Jeśli ktoś niszczy świątynię Bożą” (werset 17.) odnosi się do tych, którzy próbują zniszczyć lud Boży.

Co, według wersetu 16., Paweł chciał, aby członkowie Kościoła zrozumieli, jeśli chodzi o ich kongregacje?

Chociaż I List do Koryntian 3:16–17 najprawdopodobniej odnosi się do całego Kościoła jako kongregacji, wersety te można również odnieść do naszego fizycznego ciała.

W jakim sensie I List do Koryntian 3:16–17 może również odnosić się do naszego fizycznego ciała? Jakie są konsekwencje kalania naszych ciał?

Podsumuj I List do Koryntian 3:18–23, wyjaśniając grupie, że Paweł nauczał świętych, iż prawdziwą mądrość można znaleźć w Jezusie Chrystusie, a mądrość tego świata jest „u Boga głupstwem” (werset 19.).

Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli, czego się nauczyli w grupach oraz co zrobią w wyniku tego, czego się nauczyli.

I List do Koryntian 4

Paweł mówi świętym w Koryncie, aby nie myśleli, że niektórzy ludzie są lepsi od innych

Wyjaśnij, że w oparciu o rady Pawła zapisane w I Liście do Koryntian 4:1–3 okazuje się, że niektórzy członkowie Kościoła w Koryncie osądzali poczynania Pawła jako misjonarza i przywódcy Kościoła. Być może kwestionowali jego osąd lub myśleli, że ktoś inny lepiej by sobie poradził.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 4:3–5. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i wyszukali, jak Paweł zareagował na ich osądy.

Jak Paweł zareagował na ich osądy?
Dlaczego Paweł nie przejmował się osądami innych ludzi?
Czego możemy nauczyć się z wersetu 5. o tym, w jaki sposób Pan nas osądzi? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Pan osądzi nas sprawiedliwie, ponieważ wie On o wszystkim oraz zna nasze myśli i zamiary serca).
W jaki sposób wiara w tę prawdę pomoże komuś, kto został niesprawiedliwie osądzony?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 4:6–7, a pozostali niech odszukają, czego Paweł nauczał świętych o ich relacjach z innymi członkami i przywódcami Kościoła.

Czego, według słów Pawła zapisanych w wersecie 6., święci mieli nie czynić, zauważywszy różnice pomiędzy misjonarzami a przywódcami Kościoła? (Nie powinni „[wynosić się]” pychą i myśleć, że niektórzy ludzie są lepsi od innych).
Kto, w oparciu o pytania Pawła zapisane w wersecie 7., dał ludziom różne talenty i zdolności?
W jakim sensie rada Pawła pomoże nam, kiedy myślimy o naszych przywódcach i nauczycielach w Kościele?

Podsumuj I List do Koryntian 4:8–21, wyjaśniając, że Paweł powiedział świętym w Koryncie, że Apostołowie Jezusa Chrystusa są powołani, by cierpieć z powodu niegodziwości świata. Świat uważa Apostołów oraz innych przywódców Kościoła za „głupich” (werset 10.), ponieważ starają się naśladować Chrystusa.

Zakończ, składając świadectwo na temat prawd, które były nauczane podczas tej lekcji.

Komentarz i tło historyczne

I List do Koryntian 3:16–17. „Świątynią Bożą jesteście”

„Paweł nauczał: ‘Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście?’ (I List do Koryntian 3:16). W wersecie tym Paweł użył czasownika wiecie w drugiej osobie liczby mnogiej, gdyż odnosił się do wszystkich świętych w Koryncie jako do świątyni Boga. Paweł chciał podkreślić, że kongregacje Kościoła funkcjonowały jako świątynie, w których może przebywać Duch Boży (zob. II List do Koryntian 6:16; List do Efezjan 2:21). Analogia ta nieznacznie różni się od tej, której Paweł użył później, w I Liście do Koryntian 6:19, w której porównał nasze fizyczne ciało do świątyni” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 365).

I List do Koryntian 4:9–10. Śmierć Apostołów

„Kiedy Paweł nauczał, że Apostołowie byli ‘na śmierć skazani’ (I List do Koryntian 4:9), dał do zrozumienia, że jego powołanie, jako Apostoła, zakończy się wraz z jego śmiercią. Mówił również, że wielu w Koryncie postrzegało siebie za mądrych i silnych, a Pawła oraz innych Apostołów uważali za głupich, słabych i godnych pogardy (zob. I List do Koryntian 4:10). Te dwa czynniki — śmierć Apostołów i odrzucenie upoważnienia apostolskiego przez członków Kościoła — ostatecznie przyczyniły się do Wielkiego Odstępstwa” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 365).