Paweł napisał do Tymoteusza, przywódcy kapłaństwa w Efezie, i radził mu, żeby pilnował, by święci byli nauczani prawdziwej doktryny. Podał wymagania dla biskupów i diakonów oraz radził Tymoteuszowi, aby był wzorem dla wierzących. Paweł napomina świętych, aby troszczyli się o wdowy i o potrzebujących. Zakończył list, nauczając, że „korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy” (I list do Tymoteusza 6:10).
Paweł poucza Tymoteusza o obowiązku czuwania nad Kościołem
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej historii przytoczonej przez Prezydenta Thomasa S. Monsona:
Obraz
Prezydent Thomas S. Monson
„Przypomina mi to o pewnym doświadczeniu sprzed lat, gdy służyłem jako biskup. Podczas wstępnych zajęć spotkania kapłańskiego pewnego niedzielnego poranka, przygotowywaliśmy się do ustanowienia młodego mężczyzny na urząd kapłana. Wtedy odwiedził naszą gminę członek rady wyższej, który także służył jako pracownik świątynny. Gdy czyniłem przygotowania, aby ten młody mężczyzna siedział twarzą w stronę kongregacji, aby kontynuować ustanowienie, ów członek rady wyższej powstrzymał mnie i powiedział: ‘Biskupie, ci, których ustanawiam, zawsze siedzą z twarzą w stronę świątyni’. Przestawił krzesło tak, aby młody mężczyzna miał twarz skierowaną ku świątyni. Natychmiast rozpoznałem tę błędną praktykę” („Opening Remarks” [ogólnoświatowe szkolenie dla przywódców, listopad 2010], strona internetowa: lds.org/broadcasts).
Wyjaśnij, że Prezydent Monson posiadał upoważnienie do przewodniczenia pracy Pana w swoim okręgu jako biskup, a nie jako członek rady wyższej.
Jakie potencjalne niebezpieczeństwo mogłoby wyniknąć z tej sytuacji, jeśli biskup lub prezydent gminy zezwoliliby na tego rodzaju błędną praktykę?
Wyjaśnij, że Apostoł Paweł napisał list do Tymoteusza, młodego przywódcy Kościoła w Efezie. W gminie Kościoła, której przewodniczył, Tymoteusz zmagał się z wyzwaniami podobnymi do tych, których doświadczył Prezydent Monson.
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos I List do Tymoteusza 1:3–7. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jaki obowiązek Paweł powierzył Tymoteuszowi. Wyjaśnij, że słowo baśnie (werset 4.) odnosi się do fałszywych nauk; zajmowanie się „nie kończącymi się rodowodami” (werset 4.) odnosi się do fałszywej tradycji głoszącej, że zbawienia dostąpić mogą jedynie osoby zaliczające się do wybranego nasienia Abrahama, które zwykle znane były dzięki ich długim i nie kończącym się rodowodom; a „próżna gadanina” (werset 6.) odnosi się do bezcelowych dyskusji (zob. werset 6., przypis c w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Jaki obowiązek Paweł powierzył Tymoteuszowi według wersetów 3–4?
Dlaczego, według wersetów 6–7, ważne było, żeby Tymoteusz wypełnił ten obowiązek?
Jakiej prawdy możemy nauczyć się z rad Pawła skierowanych do Tymoteusza o obowiązku przywódców kapłaństwa? (Uczniowie mogą inaczej to ująć, ale powinni rozpoznać prawdę podobną do następującej: Przywódcy kapłaństwa mają obowiązek pilnować, żeby święci byli nauczani prawdziwej doktryny i prawidłowych praktyk. Zapisz tę prawdę na tablicy).
Przypomnij uczniom sytuację, z jaką spotkał się Prezydent Monson, kiedy był biskupem. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos resztę tej historii. Pozostałych poproś, aby odszukali, w jaki sposób Prezydent Monson zareagował na działania członka rady wyższej:
Obraz
Prezydent Thomas S. Monson
„I zobaczyłem potencjał tego, że ta praktyka mogła stać się powszechnie stosowana. Mimo tego, że byłem dużo młodszy od owego członka rady wyższej, wiedziałem, co powinno być zrobione. Przestawiłem krzesło z powrotem, tak aby stało w kierunku kongregacji i powiedziałem: ‘W naszym okręgu twarz mamy skierowaną ku kongregacji’” („Opening Remarks”, strona internetowa: lds.org/broadcasts).
Jakie otrzymujemy błogosławieństwa dzięki przywódcom kapłaństwa, którzy pilnują, żebyśmy byli nauczani prawdziwej doktryny i prawidłowych praktyk w Kościele?
Podsumuj I List do Tymoteusza 1:8–11, wyjaśniając, że Paweł przestrzegał przed osobami, które pragną być nauczycielami prawa Bożego, ale nie posiadają jego właściwego zrozumienia.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Tymoteusza 1:12–16. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają, dlaczego Paweł wyraził wdzięczność Jezusowi Chrystusowi.
Dlaczego Paweł wyraził wdzięczność Jezusowi Chrystusowi?
W jakim sensie, według wersetów 15–16, Paweł jest „przykładem” dla wszystkich, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa?
Podsumuj I List do Tymoteusza 1:17 – I List do Tymoteusza 3, wyjaśniając, że Paweł radził Tymoteuszowi, by trzymał się swojej wiary. Paweł nauczał, że Jezus Chrystus jest naszym pośrednikiem i udzielił członkom Kościoła rad dotyczących tego, jak powinni się zachowywać. Wytyczył również wymagania, jakim mają sprostać biskupi i diakoni.
Paweł wymienia cechy wiernego sługi Jezusa Chrystusa
Przynieś na zajęcia spinacz do papieru, kawałek sznurka, taśmę i magnes. Na jednym końcu sznurka przymocuj spinacz, a następnie przyklej drugi koniec taśmą do biurka lub stołu. Zbliż magnes do spinacza tak, żeby go nie dotykał. Siła magnetyczna powinna sprawić, że spinacz zacznie zbliżać się do magnesu. Poruszaj magnesem w różne strony, aby pokazać, w jaki sposób wpływa to na ruch spinacza.
Co może symbolizować magnes, jeśli spinacz do papieru symbolizuje człowieka?
Poproś uczniów, aby zastanowili się, w czym przypominają magnes i jaki mają wpływ na innych ludzi. Poproś ich, aby w trakcie studiowania I Listu do Tymoteusza 4 odszukali zasadę, która naucza nas, w jaki sposób możemy wywierać pozytywny wpływ na życie innych ludzi.
Podsumuj I List do Tymoteusza 4:1–11, wyjaśniając, że w „późniejszych czasach” (werset 1.) niektórzy członkowie Kościoła odstąpią od wiary i będą podążali za fałszywymi naukami i praktykami, takimi jak „[zabranianie] zawierania związków małżeńskich” (werset 3.). Paweł napomniał Tymoteusza, żeby pokrzepiał świętych prawdziwą nauką.
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali I List do Tymoteusza 4:12 i odszukali, jakich rad Paweł udzielił Tymoteuszowi. Wyjaśnij, że słowo postępowanie w tym wersecie oznacza postawę lub zachowanie (zob. werset 12., przypis c w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Niech uczniowie opowiedzą o tym, co znaleźli.
Co, waszym zdaniem, znaczy być „wzorem dla wierzących”? (Możesz zaproponować uczniom, aby zaznaczyli to wyrażenie w swoich pismach świętych).
W jaki sposób Tymoteusz, według rady Pawła, miał być wzorem dla wierzących? (Odpowiedzi uczniów zapisz na tablicy).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I List do Tymoteusza 4:13–16. Niech klasa śledzi test w swoich pismach i odszuka jeszcze jedną radę, jakiej Paweł udzielił Tymoteuszowi, która miała mu pomóc być wzorem dla wierzących.
Jaka jeszcze rada Pawła mogła pomóc Tymoteuszowi być wzorem dla wierzących?
Dlaczego, według wersetu 15., Paweł powiedział Tymoteuszowi, żeby troszczył się o doktryny, których go nauczał i całkowicie poświęcił się życiu według nich? (Żeby inni ludzie zobaczyli, jaką Tymoteusz odniósł z tego korzyść).
Jaki, według nauk Pawła w wersecie 16., może być wynik naszego starania się bycia wzorem dla wierzących w Jezusa Chrystusa? (Używając słów uczniów, napisz na tablicy następującą zasadę: Jeśli jesteśmy wzorem dla wierzących w Jezusa Chrystusa, możemy przynieść zbawienie sobie i innym ludziom).
W jaki sposób bycie wzorem człowieka, który wierzy w Jezusa Chrystusa i naśladuje go, może pomóc przynieść zbawienie innym ludziom?
Poproś uczniów, aby przejrzeli znajdującą się na tablicy listę i zastanowili się, w jaki sposób Tymoteusz mógł być „wzorem dla wierzących” (I List do Tymoteusza 4:12). Poproś uczniów, aby opisali, w jaki sposób dana osoba może być przykładem w każdym z tych aspektów.
W jakiej sytuacji ktoś był dla was wzorem w kwestii wiary w jednym z wymienionych przez Pawła aspektów? (Możesz także podzielić się doświadczeniem z własnego życia).
Poproś uczniów, aby w notatnikach lub dziennikach do studiowania zapisali sobie cel dotyczący tego, w jaki sposób mogą być wzorem dla wierzących w Jezusa Chrystusa i dzięki temu pomóc przynieść zbawienie sobie samym i innym ludziom.
Podsumuj I List do Tymoteusza 5, wyjaśniając, że Paweł pouczył Tymoteusza, w jaki sposób święci powinni troszczyć się o wdowy i o potrzebujących.
Paweł napomniał Tymoteusza, by pomagał innym ludziom szukać bogactw wieczności
Pokaż klasie pieniądz.
Jak myślicie, czy pieniądze powodują więcej zła czy dobra? Dlaczego?
Wyjaśnij, że I List do Tymoteusza 6 podaje, że Paweł pouczał Tymoteusza w kwestii pieniędzy. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Tymoteusza 6:6–10. Niech pozostali uczniowie śledzą tekst i odszukają, czego Paweł nauczał i przed czym ostrzegał w kwestii bogactw.
Która nauka lub ostrzeżenie Pawła jest dla was szczególnie ważna? Dlaczego?
Jak myślicie, co oznacza zwrot: „korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy”? (I List do Tymoteusza 6:10).
Do czego prowadzi miłość do pieniędzy według wersetów 9–10? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następujące zdanie do uzupełnienia: Miłość do pieniędzy prowadzi do nieprawości i odstępstwa).
Jak myślicie, dlaczego Miłość do pieniędzy prowadzi do nieprawości i odstępstwa?
Aby pomóc uczniom zrozumieć, że to „miłość” do pieniędzy, a nie pieniądze same w sobie, prowadzą do nieprawości, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów.
Obraz
Starszy Dallin H. Oaks
„Pieniądze nie są z natury złe. Miłosierny Samarytanin użył tego samego rodzaju waluty, by służyć swojemu bliźniemu, co Judasz, który zdradził Mistrza. To ‘miłość pieniędzy [jest korzeniem wszelkiego zła]’ (I List do Tymoteusza 6:10; kursywa dodana). Zasadniczą różnicę stanowi poziom duchowości, z jakim postrzegamy, oceniamy i zarządzamy rzeczami tego świata” („Spirituality”, Ensign, listopad 1985, str. 63).
Napisz na tablicy lub rozdaj w formie kart informacyjnych następujące odsyłacze do pism świętych i pytania:
Jakiej rady Paweł udzielił Tymoteuszowi i bogaczom?
W jaki sposób rada ta pomaga nam mieć właściwe podejście do bogactwa i korzystania z bogactw?
Podziel uczniów na pary. Poproś uczniów, aby przeczytali wyznaczone fragmenty z pism świętych i przedyskutowali w parach odpowiedzi na pytania. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilku uczniów, aby powiedzieli, o czym dyskutowali.
Czego, według wersetu 19., mieli dostąpić święci, jeśli zaufają Bogu i będą obfitować w dobre czyny?
Jakiej zasady uczymy się z nauk Pawła o tym, co możemy uczynić, aby otrzymać życie wieczne? (Uczniowie mogą inaczej to ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli będziemy pokładać ufność w żywym Bogu i obfitować w dobre uczynki, będziemy mogli dostąpić życia wiecznego).
W jaki sposób będziemy postrzegać bogactwo, dążyć do niego i go używać, jeśli naszym priorytetem będzie ufność do Boga i dążenie do prawości?
Na zakończenie złóż świadectwo o tym, że życie wieczne zaprawdę czyni człowieka bogatym. Zachęć uczniów, żeby postawili sobie za priorytet dążenie do prawości, aby mogli uzyskać prawdziwe bogactwa życia wiecznego.
Prezydent Gordon B. Hinckley uczył o znaczeniu nauczania poprawnej doktryny w Kościele:
„Mówiłem już wcześniej o znaczeniu zachowywania czystości doktryny Kościoła i o pilnowaniu, by nauczano jej na wszystkich naszych spotkaniach […]. Drobne odstępstwa od normy w nauczaniu doktryny mogą prowadzić do wielkich i złych kłamstw” (Teachings of Gordon B. Hinckley [1997], str. 620).
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że „rodowody”, o których mowa w I Liście do Tymoteusza 1:4 i w Liście do Tytusa 3:9 odnoszą się do „błędnej żydowskiej tradycji, która głosi, że zbawienia dostępują jedynie ci, którzy zaliczają się do wybranego nasienia, co są w stanie udowodnić na podstawie recytowanych rodowodów. W tej dyspensacji Pan nakazał nam prowadzić badania genealogiczne jako niezbędny wymóg, który udostępnia zbawienie tym, którzy nie mają możliwości przyjęcia ewangelii w tym życiu” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 3:127).
„Paweł zachęcał kobiety, by ‘[miały] ubiór przyzwoity, [występowały] skromnie i powściągliwie’ (I List do Tymoteusza 2:9), czyli z pokorą, i okazując cześć. Nauczał również, że kobiety powinny unikać kosztownych strojów, biżuterii i kunsztownego uczesania. Podobne nauki znajdują się we fragmentach: 1 Nefi 13:7–8; 4 Nefi 1:24; Mormon 8:36–39 oraz Nauki i Przymierza 42:40. Paweł zaznaczył, że kobiety powinny ubierać się jak osoby ‘prawdziwie pobożne’. Zasada dotycząca skromnego ubioru ma w dzisiejszych czasach zastosowanie zarówno do kobiet, jak i do mężczyzn, którzy są członkami Kościoła:
„Swoim ubiorem i wyglądem możesz okazać, że […] jesteś uczniem Jezusa Chrystusa i że Go kochasz.
‘Prorocy Boga ciągle radzą Jego dzieciom, aby ubierały się skromnie. Kiedy jesteś zadbany i ubrany skromnie, zapraszasz Ducha, by ci towarzyszył i w dobry sposób wpływasz na innych’ (Dla wzmocnienia młodzieży [2011], str. 6)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 458).