Nowy Testament jest głównie opisem doczesnego życia, nauk i Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, ustanowienia Jego Kościoła oraz służby Jego pierwszych uczniów, których prowadził również po Swoim Wniebowstąpieniu. Celem tej lekcji jest przygotowanie i zmotywowanie uczniów, aby studiowali Nowy Testament. Przedstawia ona dwa główne tematy zawarte w naukach Jezusa Chrystusa i Jego starożytnych Apostołów: powtarzane wezwanie Zbawiciela, aby przyjść do Niego oraz obowiązek Jego uczniów, aby pomagali innym czynić to samo.
Propozycje dotyczące nauczania
Nowy Testament pomaga nam przyjść do Jezusa Chrystusa
Przed rozpoczęciem lekcji napisz na tablicy następujące pytanie: Z jakimi ciężarami zmaga się współczesna młodzież?
Przynieś na lekcję puste pudełko lub plecak oraz ciężkie przedmioty, które będą stanowić wypełnienie, takie jak duże kamienie lub książki. Poproś jednego z uczniów, aby wyszedł na środek klasy i trzymał puste pudełko lub założył plecak. Pozostali niech odpowiadają na pytania zapisane na tablicy, a jedna osoba niech zapisuje na tablicy udzielane odpowiedzi. Po każdej odpowiedzi umieść ciężki obiekt w pudełku lub plecaku, aż się zapełni.
Jak byście się czuli, gdybyście musieli dźwigać ten ciężar przez cały dzień?
Poproś uczniów, aby wyjaśnili, w jaki sposób wyzwania lub trudności, z których część jest wypisana na tablicy, mogą wpływać na ludzi.
Wyjaśnij, że z Nowego Testamentu płyną nauki o służbie Jezusa Chrystusa podczas życia doczesnego i po Zmartwychwstaniu, o Jego naukach, cudach, zadość czyniącej ofierze i odwiedzinach wczesnych uczniów Kościoła. W Jego naukach i rozmowach z innymi osobami zawarta jest powtarzana prawda, która może pomóc nam w niesieniu naszych ciężarów.
Wyjaśnij, że Ew. Mateusza 11 zawiera przykład tego głównego tematu, który uczniowie będą często dostrzegać podczas studiowania Nowego Testamentu w tym roku. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 11:28, a pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i zwrócą uwagę na zaproszenie Zbawiciela dla tych, którzy dźwigają ciężary.
Jak sądzicie, co to znaczy być spracowanym i obciążonym?
Co, według Zbawiciela, powinniśmy robić, aby otrzymać Jego ukojenie? (Używając słów uczniów, zapisz na tablicy następującą zasadę: Gdy przychodzimy do Jezusa Chrystusa z naszymi ciężarami, On daje nam ukojenie).
Jak sądzicie, co to znaczy przyjść do Jezusa Chrystusa?
Aby wyjaśnić uczniom, co to znaczy przyjść do Chrystusa, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 11:29–30. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i wyszukają wskazówki Zbawiciela dla tych, którzy pragną przyjść do Niego.
Co, według tych wersetów, musimy robić, aby przyjść do Chrystusa?
Na tablicy narysuj jarzmo dla wołów lub pokaż je na obrazku.
Obraz
drewniane jarzmo
Wyjaśnij, że jarzmo to drewniane chomąto, które łączy parę wołów lub innych zwierząt, by mogły wspólnymi siłami ciągnąć ładunek.
Jaki jest cel i korzyści stosowania jarzma? (Choć jarzmo stanowi obciążenie, pozwala obu zwierzętom połączyć siły, co zwiększa ich wydajność).
Co, według was, oznacza wzięcie na siebie jarzma Zbawiciela?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś pozostałych, aby zwrócili uwagę, w jaki sposób możemy wziąć na siebie jarzmo Zbawiciela i jakie błogosławieństwa możemy dzięki temu otrzymać.
Obraz
Starszy David A. Bednar
„Zwierzęta zaprzężone w jarzmo idą obok siebie, aby mogły razem poruszać się w celu wykonania danego zadania.
Rozważcie niezwykle osobiste zaproszenie od Pana, żebyśmy ‘[wzięli] na siebie [Jego] jarzmo’. Zawieranie i dotrzymywanie świętych przymierzy zaprzęga nas w jarzmo z Panem Jezusem Chrystusem i jednoczy z Nim. W istocie Zbawiciel nawołuje nas, abyśmy się na Nim oparli i ciągnęli owo jarzmo razem z Nim, choć naszych wysiłków, nawet największych, nie można ani nie sposób porównać do Jego pracy. Jeśli Mu ufamy i razem z Nim dźwigamy nasze brzemię w trakcie naszej doczesnej podróży, zaprawdę widzimy, że Jego jarzmo jest miłe, a Jego brzemię lekkie.
Nie jesteśmy sami i nigdy nie musimy czuć się osamotnieni. Z pomocą niebios możemy podążać naprzód w naszym codziennym życiu. Dzięki Zadośćuczynieniu Zbawiciela możemy pozyskać zdolności i siłę ponad naszą własną (‘Panie, chcę za Tobą iść’, Hymny oraz pieśni dla dzieci, str. 117)” („Znoście swe trudy z łatwością”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 88).
Co zaprzęga nas w „jarzmo” ze Zbawicielem Jezusem Chrystusem?
Jakie, według Starszego Bednara, błogosławieństwa płyną ze wspólnego zaprzęgu ze Zbawicielem?
Zauważ, że Zbawiciel w Ew. Mateusza 11:28–29 obiecał „ukojenie”, co niekoniecznie oznacza, że będzie zawsze usuwał nasze problemy czy wyzwania. Często Zbawiciel będzie dawał nam pokój i siłę, których potrzebujemy do pokonania lub przetrwania naszych prób, czyniąc tym samym nasze ciężary lżejszymi. Jeśli pozostaniemy wierni podczas wyzwań doczesności, ostatecznym ukojeniem, które otrzymamy, będzie wywyższenie u Boga (zob. NiP 84:23–24).
Zapytaj uczniów, w jaki sposób Zbawiciel dał im ukojenie, gdy do Niego przyszli. Poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi doświadczeniami z resztą klasy. Możesz podzielić się jednym z własnych doświadczeń.
Zachęć uczniów, aby postawili sobie konkretne cele dotyczące sposobów, w jakie mogą przyjść do Jezusa Chrystusa, gdy w tym roku będą studiować Nowy Testament. Niech uwzględnią w tych celach codzienne studiowanie pism świętych i przeczytanie całego Nowego Testamentu w tym roku.
Uczniowie Jezusa Chrystusa mają obowiązek pomagania innym osobom przyjść do Niego
Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacji w ich życiu, gdy czuli chęć i podekscytowanie, by powiedzieć komuś o swoim doświadczeniu lub o tym, co widzieli, słyszeli lub przeczytali. Niech kilkoro uczniów opowie o tym, jak czuli chęć i podekscytowanie, aby się czymś podzielić.
Wyjaśnij, że Nowy Testament zawiera wiele przykładów osób, które zostały umocnione, pouczone lub pobłogosławione przez Pana, a następnie poczuły pragnienie, aby opowiadać o Nim innym osobom. Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos Ew. Jana 1:37–42. Niech pozostali śledzą tekst i zwrócą uwagę na to, co zrobili dwaj uczniowie Jana Chrzciciela, gdy usłyszeli jego świadectwo o Jezusie.
Czego Andrzej dowiedział się o Jezusie, gdy z Nim rozmawiał?
Co zrobił Andrzej, gdy dowiedział się, że Jezus jest Mesjaszem?
Jak myślicie, dlaczego tak bardzo pragnął podzielić się tą wiadomością ze swoim bratem, Szymonem Piotrem?
Podsumuj Ew. Jana 1:43–44, mówiąc uczniom, że Zbawiciel zaprosił mężczyznę o imieniu Filip, aby został Jego uczniem. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 1:45–46. Niech uczniowie śledzą tekst i zwrócą uwagę na to, co zrobił Filip, gdy dowiedział się, że Jezus jest Mesjaszem.
Co Filip powiedział Natanaelowi o Jezusie Chrystusie?
W jaki sposób Natanael odpowiedział na świadectwo Filipa, że Jezus jest Mesjaszem?
Jakie było zaproszenie Filipa wystosowane do Natanaela?
Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie: Gdy przychodzimy do Jezusa Chrystusa, …
Jakie, opierając się na tych przykładach z Nowego Testamentu, będziemy mieli pragnienie, gdy przyjdziemy do Jezusa Chrystusa? (Gdy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, uzupełnij zdanie na tablicy, aby przedstawiało następującą zasadę: Gdy przychodzimy do Jezusa Chrystusa, mamy większe pragnienie, aby zapraszać inne osoby do przyjścia do Niego).
Aby przybliżyć uczniom tę zasadę, narysuj na tablicy następujący diagram:
Obraz
diagram ze strzałką
Dlaczego będziemy mieli większe pragnienie, aby zapraszać inne osoby do przyjścia do Chrystusa, gdy sami do Niego przyjdziemy?
Wyjaśnij, że Prezydent Henry B. Eyring z Pierwszego Prezydium nauczał o tym, że otrzymamy wielkie błogosławieństwo, jeśli będziemy zapraszać inne osoby do przyjścia do Chrystusa. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następującą wypowiedź:
Obraz
Prezydent Henry B. Eyring
„Kiedy oddasz swe serce zapraszaniu ludzi, by przyszli do Chrystusa, to zostanie ono przemienione […]. Kiedy będziesz pomagał innym ludziom przystąpić do Niego, okaże się, że sam do Niego przychodzisz” („Come unto Christ”, Ensign, marzec 2008, str. 49).
Co może się stać w naszym życiu, gdy zapraszamy inne osoby do przyjścia do Jezusa Chrystusa?
Dodaj do rysunku na tablicy strzałkę, aby diagram wyglądał następująco:
Obraz
diagram z dwoma strzałkami
Jak sądzicie, dlaczego zapraszanie innych osób do Chrystusa może pomóc również nam w zbliżeniu się do Niego?
Kto zaprosił was do przyjścia do Zbawiciela i Jego ewangelii? W jaki sposób wasze życie zostało dzięki temu pobłogosławione?
Zachęć uczniów, aby z modlitwą zastanowili się nad tym, kogo mogą zaprosić do Jezusa Chrystusa.
Co możemy zrobić, aby zaprosić inne osoby, aby przyszły do Niego?
Wyjaśnij, że zapraszanie przyjaciół i kolegów z klasy, aby uczęszczali na zajęcia seminarium jest jednym ze sposobów, w jaki uczniowie mogą zapraszać inne osoby, aby ‘poszły i zobaczyły’, kim jest Jezus Chrystus i w jaki sposób Jego ewangelia może błogosławić ich życie.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Jana 1:47–50, a reszta klasy niech śledzi tekst i odszuka odpowiedź na pytanie, czego doświadczył Natanael, gdy spotkał Zbawiciela (wyjaśnij, że wyrażenie „nie ma fałszu” oznacza brak podstępu).
Co, według Zbawiciela, spowodowało, że Natanael oświadczył, iż Jezus jest Synem Boga?
Co, zgodnie z wersetem 50., Zbawiciel obiecał Natanaelowi z powodu jego wiary?
Wyjaśnij, że wraz z Andrzejem, Piotrem, Filipem i innymi Natanael został jednym z Apostołów Jezusa. Ponieważ ci Apostołowie posłuchali zaproszenia, aby przyjść do Jezusa Chrystusa, byli świadkami „[wielkich] rzeczy” (werset 50.), obejmujących cuda i nauki Jezusa Chrystusa oraz Jego Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie.
Zakończ lekcję, składając świadectwo o tym, że gdy uczniowie będą w tym roku studiować Nowy Testament, odczują nieustanną prośbę Zbawiciela, aby przyjść do Niego. Gdy będą stosować doktryny i zasady, których nauczyli się w trakcie roku, otrzymają Jego pomoc przy dźwiganiu ciężarów i, niczym starożytni apostołowie, zostaną przepełnieni pragnieniem, by pomagać innym również przyjść do Niego.
Prezydent Howard W. Hunter nauczał o błogosławieństwach, które spływają na nas, gdy bierzemy na siebie jarzmo Chrystusa:
„W czasach biblijnych jarzmo było bardzo pomocnym urządzeniem dla osób pracujących na roli. Sprawiało, że jedno zwierzę można było połączyć z drugim, zwiększając w ten sposób ich siłę, co pozwalało im dzielić i redukować wysiłek wymagany przy ciężkiej pracy, jaką jest orka lub ciągnięcie wozu. Obciążenie, które było przytłaczające lub niemożliwe do pociągnięcia przez jedno zwierzę, mogło być równo i wygodnie ciągnięte przez parę zwierząt przy użyciu pospolitego jarzma. Jarzmo Pana wymaga od nas wielkiego i intensywnego wysiłku, ale dla tych, którzy naprawdę się nawrócili, jarzmo jest miłe, a brzemię staje się lekkie.
Chrystus pyta, czemu mamy sami stawiać czoła wyzwaniom życia i czemu mamy to czynić jedynie z doczesną pomocą, która szybko osłabnie? Dla tych, którzy są obciążeni, jest to jarzmo Chrystusa, moc i pokój płynące ze stania u boku Boga, który zapewni wsparcie, równowagę i siłę, byśmy sprostali naszym wyzwaniom i znosili nasze próby tu w […] doczesnym świecie” („Come unto Me”, Ensign, listopad 1990, str. 18; zob. także „Take My Yoke upon You” [Ensign, wrzesień 2013, str. 22–23], gdzie znajdziesz zdjęcie jarzma i dokładniejsze wyjaśnienie jego funkcji).
Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił, w jaki sposób podążać za przykładem Zbawiciela, dzieląc się ewangelią z bliźnimi:
„Zbawiciel nauczał nas, jak dzielić się ewangelią. Lubię historię Andrzeja, który zapytał: ‘[Nauczycielu], gdzie mieszkasz?’ [Ew. Jana 1:38]. Jezus mógł odpowiedzieć, podając miejsce zamieszkania. Zamiast tego powiedział: ‘[Pójdź] i zobacz’ [Ew. Jana 1:39]. Wyobrażam sobie, że Pan miał na myśli takie słowa: ‘Pójdź i zobacz, nie tylko, gdzie mieszkam, ale jak mieszkam. Pójdź i zobacz, kim jestem. Pójdź i poczuj Ducha’ […].
Wobec tych, których zaciekawiło to, o czym mówimy, możemy postąpić za przykładem Zbawiciela i zaprosić ich, aby ‘poszli i zobaczyli’. Niektórzy przyjmą nasze zaproszenie, inni je odrzucą. Każdy z nas zna osobę, która była zapraszana kilka razy, nim przyjęła zaproszenie, aby ‘pójść i zobaczyć’. Pomyślmy także o tych, którzy już raz byli z nami, a teraz rzadko ich widujemy — zaprośmy ich, aby wrócili i zobaczyli jeszcze więcej” („To jest cud”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 79).