Jezus kontynuował Kazanie na górze. Nauczał, że prawe uczynki wyrażające oddanie powinny być wykonywane z właściwych pobudek i podkreślił, że ich celem powinno być zadowolenie naszego Ojca Niebieskiego. Poinstruował Swoich uczniów, aby najpierw dążyli do budowania królestwa Boga.
Zbawiciel naucza Swoich uczniów, aby ich czyny były prawe
Przynieś na lekcję drobne nagrody (takie jak cukierki). Kiedy uczniowie przychodzą na lekcję, zwróć uwagę, jak zrobią coś dobrego (na przykład wyjmą swoje pisma święte, miło się z kimś przywitają lub pomogą w zaplanowaniu myśli duchowej) i daj im nagrodę oraz pochwal ich przed klasą. Niektórzy uczniowie mogą naśladować dobre uczynki swoich kolegów i koleżanek, aby otrzymać nagrodę. Nagradzaj uczniów do czasu, aż zaczniesz nauczać.
Na początku lekcji zapytaj uczniów, dlaczego zrobili coś dobrego, za co otrzymali od ciebie nagrodę. Wyjaśnij, że według tego, co podaje Ew. Mateusza 6, Zbawiciel kontynuował Swoje Kazanie na górze i nauczał o różnych motywach wykonywania dobrych uczynków. Kiedy uczniowie będą studiować Ew. Mateusza 6, poproś ich, aby odszukali zasady, które pomogą im wykonywać dobre uczynki z właściwych pobudek.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 6:1–2. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jakie, według Zbawiciela, są złe motywy wykonywania dobrych uczynków. (Wskaż, że jałmużna to czyn świadczący o religijnym oddaniu, polegający na udzielaniu biednym [zob. werset 1., przypis b w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]).
Dlaczego, według tych wersetów, niektórzy ludzie ofiarowują jałmużnę?
Do czego Zbawiciel powołał tych ludzi? (Możesz wskazać, że greckie słowo przetłumaczone jako „obłudnicy” odnosi się do tych, którzy udają [zob. werset 2., przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]).
Co, według was, oznacza wyrażenie „odbierają zapłatę swoją”?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 6:3–4. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają nauki Zbawiciela o tym, z jakich pobudek Jego uczniowie powinni wykonywać prawe czyny.
Dlaczego, waszym zdaniem, Pan chciał, aby Jego uczniowie wykonywali prawe czyny „w ukryciu”?
O jakich motywach świadczy wykonywanie prawych uczynków w ukryciu? (Oznacza to, że osoba chce zadowolić Ojca Niebieskiego i służyć bliźnim, a nie dążyć do przykucia uwagi innych).
Co Zbawiciel obiecał tym, którzy postępują w prawy sposób z właściwych powodów?
Jakich zasad możemy nauczyć się z nauk Zbawiciela o oddaniu podczas wykonywania prawych czynów? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli wykonujemy prawe czyny, aby zadowolić Ojca Niebieskiego, a nie dążymy do przykucia uwagi innych ludzi, wtedy zostaniemy szczodrze wynagrodzeni. Zapisz tę zasadę na tablicy).
Co to oznacza, że Ojciec Niebieski szczodrze nas wynagrodzi?
Podziel uczniów do pracy w parach. Niech jeden uczeń w każdej parze przeczyta Ew. Mateusza 6:5–6, a drugi Ew. Mateusza 6:16–18. Poproś każdego z nich, aby odszukał przykład, jakiego użył Zbawiciel, aby zilustrować zasadę związaną z wykonywaniem prawych czynów w celu zadowolenia Ojca Niebieskiego. Poproś uczniów, aby podzielili się w swoich parach tym, co znaleźli. Następnie zapytaj:
Jakie praktyki religijne podkreślił Jezus w tych dwóch fragmentach, które należy wykonywać w ukryciu?
Upewnij się, że uczniowie rozumieją, iż publiczna modlitwa nie jest czymś złym, chociaż nie jest wypowiadana w ukryciu. Modlitwę oraz inne praktyki religijne można wykonywać publicznie, jeśli czyni się to ze szczerością i oddaniem.
Dlaczego, według przestudiowanych przez was wersetów, obłudnicy modlą się i poszczą?
Możesz wyjaśnić, że wyrażenia: „smętni” i „szpecą […] twarze swoje” z wersetu 16. odnoszą się do osób, które poszczą na pokaz i dążą do zwrócenia na siebie uwagi.
Ponownie odwołaj się do zasady na tablicy. Poproś uczniów o zastanowienie się, kiedy uczynili coś prawego — jak na przykład modlitwę czy post — aby zadowolić Ojca Niebieskiego. Poproś ich, aby rozważyli, w jaki sposób odczuli błogosławieństwa za szczere oddawanie czci. Możesz poprosić kilkoro z nich, aby — jeśli nie mają nic przeciwko temu — podzielili się ze wszystkimi w klasie błogosławieństwami, które otrzymali.
Podsumuj Ew. Mateusza 6:7–15, wyjaśniając, że Zbawiciel udzielił wskazówek i dał wzór prawidłowej modlitwy. Znany jest on jako Modlitwa Pańska. Poproś uczniów, aby szybko przejrzeli te słowa i odszukali, czego możemy dowiedzieć się o modlitwie z przykładu Pana. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli. (W ramach dyskusji możesz wyjaśnić, że ostrzeżenie Pana przed „[wielomównością]” niekoniecznie jest zakazem używania tych samych lub podobnych słów w każdej modlitwie. Pan ostrzega nas także przed modlitwami, które są rutynowe, płytkie bądź puste. Nasze modlitwy powinny być wypowiadane z pokorą, z głębi serca i z wiarą).
Jezus Chrystus naucza ludzi, aby gromadzili skarby w niebie
Obraz
skrzynia skarbów
Pokaż zdjęcie przedstawiające skrzynię skarbów. Wyjaśnij, że skarb to coś, co przedstawia wielką wartość.
Co, waszym zdaniem, może być skarbem?
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 6:19–21. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, czego Pan nauczał na temat skarbów.
Jakich skarbów, według nauk Zbawiciela, mają poszukiwać Jego uczniowie?
Jaka jest różnica, według tego, co powiedział Zbawiciel, pomiędzy skarbami gromadzonymi na ziemi a tymi gromadzonymi w niebie?
Napisz na tablicy:
Skarby na ziemi
Skarby w niebie
Poproś uczniów, aby podeszli do tablicy i wymienili skarby na ziemi i skarby w niebie.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 6:22–24, a pozostałych o odszukanie, co według Zbawiciela pomoże nam odłożyć skarby w niebie.
Co, według nauk Zbawiciela w wersetach 22–23, pomoże nam odłożyć skarby w niebie? (Wskaż, że w Joseph Smith Translation [Tłumaczeniu Józefa Smitha] werset 22. ma następującą treść: „Jeśli twoje oko zwrócone jest jedynie na chwałę Bożą” [w: Ew. Mateusza 6:22, przypis b w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]. Możesz przypomnieć uczniom, że dziełem i chwałą Boga jest „przynieść nieśmiertelność i wieczny żywot człowiekowi” [Mojżesz 1:39].
Co możemy zrobić, aby nasze oko zwrócone było jedynie na chwałę Bożą?
Co, według nauk Zbawiciela, na końcu wersetu 24., pomoże nam pamiętać, aby odkładać skarby w niebie? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Nie możemy służyć zarówno Bogu, jak i mamonie. Wyjaśnij, że słowo mamona odnosi się do bogactwa).
Jak myślicie, co to znaczy „służyć” mamonie? (Skupić się w sercu na sprawach doczesnych w taki sposób, który oddala nas od Boga).
Aby zilustrować prawdę, jaką uczniowie rozpoznali w Ew. Mateusza 6:24, przyklej do siebie dwie słomki w ich górnej części. Pokaż kubek do połowy wypełniony wodą i włóż słomki tak, aby jedna z nich była zanurzona w wodzie, a druga była poza kubkiem. Poproś jednego z uczniów, aby spróbował wypić wodę z użyciem tych słomek (upewnij się, że uczeń pije jednocześnie z dwóch słomek, aby ta pomoc dydaktyczna zadziałała). Następnie zapytaj tego ucznia:
Dlaczego nie mogłeś napić się wody?
Zapytaj resztę uczniów:
Jeśli słomki symbolizują nas, co w takim razie symbolizuje woda? (Nasze wysiłki, by służyć Bogu).
Jak myślicie, dlaczego nie możemy jednocześnie służyć Bogu i mamonie? (Zob. także List Jakuba 1:8).
Co musimy zrobić ze słomkami, aby napić się wody? Jak odnosi się to do naszych wysiłków, aby służyć Bogu?
Poproś uczniów, by zastanowili się nad poniższym pytaniem. Możesz poprosić uczniów, aby zapisali swoje przemyślenia w notatnikach lub w dziennikach do studiowania.
Podajcie przykłady z waszego życia, kiedy skupienie się w sercu na sprawach doczesnych odciągało was od służby Bogu i odkładania skarbów w niebie?
Zbawiciel poucza Swoich uczniów, aby najpierw dążyli do budowania królestwa Boga
Podsumuj Ew. Mateusza 6:25–34, wyjaśniając, że Zbawiciel polecił Swoim uczniom, aby nie byli zbytnio zaangażowani w zaspokajanie podstawowych potrzeb. Joseph Smith Translation, Matthew 6:25–27 [Tłumaczenie Józefa Smitha Ew. Mateusza 6:25–27] pomaga nam zrozumieć, że Zbawiciel mówił bezpośrednio do tych, którzy pójdą głosić Jego ewangelię.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 6:31–34. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, do czego, według Zbawiciela, mamy najpierw dążyć w życiu. (Wskaż na słownictwo z Joseph Smith Translation [Tłumaczenia Józefa Smitha] w wersecie 33., przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Do czego, według nauk Zbawiciela, Jego uczniowie mieli najpierw dążyć w swoim życiu?
Co Jezus Chrystus obiecał tym, którzy dążą do budowania królestwa Boga (czyli Jego Kościoła), a nie skupiają się na uzyskaniu tego, co doczesne? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Jeśli dążymy najpierw do budowania królestwa Boga, to pobłogosławi On nas tym, co, według Niego, jest dla nas właściwe).
Aby przybliżyć uczniom tę prawdę, poproś jednego z nich o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Ezra Tafta Bensona:
Obraz
Prezydent Ezra Taft Benson
„Musimy postawić Boga na pierwszym miejscu w swoim życiu […].
Kiedy stawiamy Boga na pierwszym miejscu, wszystko inne ustawia się na właściwej pozycji lub wypada z naszego życia. Nasza miłość do Pana będzie kierować naszymi uczuciami, wymogami, co do naszego czasu, naszych zainteresowań oraz porządkiem naszych priorytetów.
Powinniśmy postawić Boga na pierwszym miejscu, przed wszystkim innym, co robimy w życiu” („The Great Commandment — Love the Lord”, Ensign, maj 1988, str. 4).
Kiedy doświadczyliście błogosławieństw od Ojca Niebieskiego, w miarę jak dążyliście do postawienia Go na pierwszym miejscu w życiu?
Możesz podzielić się swoim świadectwem o błogosławieństwach, które wynikają z tego, że stawiamy Ojca Niebieskiego na pierwszym miejscu w życiu.
Poproś uczniów, aby ponownie uważnie rozważyli, jak mogą być kuszeni, aby skupić się w sercu na tym, co doczesne. Zachęć ich, aby wyznaczyli sobie cel, żeby pokonać tę pokusę poprzez zapisanie w notatnikach lub dziennikach do studiowania sposobu, w jaki będą dążyć, aby stawiać Ojca Niebieskiego na pierwszym miejscu w swoim życiu.
„Słowo zdrowe pochodzi w tym wersecie od greckiego słowa, które oznacza ‘w dobrym stanie, zdrów, prosty, szczery’. Znajomość tej definicji pomaga nam zrozumieć wytyczne Zbawiciela na temat pobożności, modlitwy i postu. Powinniśmy oddawać się im w prosty i szczery sposób, skupiając się na Ojcu w Niebie lub na osobie, której udzielamy pomocy. Możemy zastanowić się nad odpowiedzią na takie pytania, jak: Kiedy pomagam biednym, czy czynię to, aby dodać chwały Bogu czy sobie? Kiedy służę Panu, czy czynię to dla aprobaty Boga czy człowieka? Kiedy publicznie się modlę, czy zwracam się do Boga, czy do kongregacji? (Zob. 2 Nefi 2:30; NiP 88:67–68; Mojżesz 4:2; Józef Smith — Historia 1:46)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 29).