Po opuszczeniu Filippi Paweł i Sylas nauczali ewangelii w Tesalonice i Berei. Prześladowania ze strony niewierzących w tych miastach zmusiły Pawła do ucieczki do Aten, gdzie na Wzgórzu Marsowym nauczał ludzi o prawdziwej naturze Boga.
Pewni Żydzi z Tesaloniki próbowali powstrzymać Pawła przed głoszeniem ewangelii.
Poproś uczniów, aby wyjaśnili, jakich rad udzieliliby ludziom w następujących sytuacjach:
Młody mężczyzna, członek Kościoła, słucha przemówienia członka Kworum Dwunastu Apostołów na temat ważności małżeństwa i rodziny w planie Ojca Niebieskiego. Niektórzy z przyjaciół tego młodego mężczyzny nie zgadzają się z naukami tego Apostoła. Młody mężczyzna pragnie wiedzieć dla siebie samego, czy nauki Apostołów są prawdziwe.
Młoda kobieta kwestionuje ważność zachowywania dnia sabatu jako dnia świętego. Wielu jej przyjaciół spędza niedziele na zakupach bądź spaniu i nie zawraca sobie głowy uczęszczaniem do kościoła. Jej matka wyjaśnia błogosławieństwa, które płyną z oddawania czci Panu w niedzielę, ale młoda kobieta nadal ma problem z uwierzeniem, że zachowywanie dnia sabatu jest ważne.
Poproś uczniów, aby podczas studiowania Dziejów Apostolskich 17 odszukali zasady, które pomogą im osobiście przekonać się o prawdziwości przesłań, które otrzymujemy od sług Pana.
Wyjaśnij, że Paweł i Sylas udali się do Tesaloniki, gdzie nauczali w żydowskiej synagodze. (Możesz poprosić uczniów, aby znaleźli Tesalonikę na mapie nr 13 w Bible Maps [Atlasie biblijnym] „The Missionary Journeys of the Apostle Paul” [Podróże misyjne Apostoła Pawła] w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 17:1–3. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, czego użył Paweł, aby nauczać Żydów.
Czego użył Paweł, aby nauczać Żydów?
Wyjaśnij, że słowo: wykazując (werset 3.) oznacza oświadczając lub twierdząc. Paweł użył fragmentów z pism świętych, aby oświadczyć bądź przedstawić, że Jezus jest Chrystusem.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Dziejów Apostolskich 17:4–5, a pozostali niech odszukają, w jaki sposób mieszkańcy Tesaloniki zareagowali na nauki Pawła.
Czym różniły się reakcje ludzi na nauki Pawła?
Podsumuj Dzieje Apostolskie 17:6–9, wyjaśniając, że tłum niewierzących próbował znaleźć Pawła i Sylasa. Gdy nie udało im się ich odnaleźć, udali się do przełożonych Tesaloniki i wnieśli oskarżenie, że nauki Pawła zagrażają władzy cesarza.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 17:10–12. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, dokąd uciekli Paweł i Sylas. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.
W jaki sposób, według wersetu 12., na nauki Pawła zareagowali Żydzi z Berei?
Co najpierw zrobili ludzie, według Dziejów Apostolskich 17:11, co spowodowało, że uwierzyli w nauki Pawła? (Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, napisz na tablicy następujące zdanie, jako pierwszy składnik równania: Przyjęli słowo Pawła z całą gotowością w umyśle).
Aby wyjaśnić uczniom znaczenie wyrażenia: „przyjęli słowa z całą gotowością [w umyśle]”, przynieś na lekcję piłkę i poproś dwóch uczniów, aby wyszli na przód klasy. Poproś jednego z nich, aby przygotował się do złapania piłki, a drugiego poinstruuj, aby ją mu rzucił. Następnie zapytaj pozostałych uczniów, aby powiedzieli, skąd wiadomo, że pierwszy uczeń jest gotowy na złapanie piłki.
Następnie poproś pierwszego ucznia, aby pokazał, że nie jest gotowy na złapanie piłki i pozostał takim, gdy drugi uczeń będzie rzucał piłkę. Poproś drugiego ucznia, aby rzucił piłkę (ostrożnie, aby nie zrobić krzywdy). Poproś pozostałych, aby powiedzieli, skąd wiadomo, że pierwszy uczeń nie jest gotowy na złapanie piłki. Następnie poproś obu uczniów, aby powrócili na swoje miejsca.
Niech uczniowie pokażą, w jaki sposób może wyglądać gotowość na przyjęcie słów sług Boga. Następnie niech pokażą, jak mogłaby wyglądać sytuacja, w której ktoś nie jest gotowy na przyjęcie słów sług Boga? (Na przykład: uczniowie mogą zamknąć pisma święte, rozmawiać z sąsiadem lub być rozproszeni przez urządzenia elektroniczne.
Co jeszcze, oprócz zmian w wyglądzie zewnętrznym, może dziać się w sercu i umyśle osoby, która jest gotowa na przyjęcie przesłania ewangelii?
Zwróć uwagę uczniów na drugi, pusty składnik równania znajdującego się na tablicy.
Co jeszcze robili ludzie, według wersetu 11., co spowodowało, że uwierzyli w nauki Pawła. (Gdy uczniowie udzielą odpowiedzi, napisz na tablicy następujące zdanie, stanowiące drugi składnik równania: Codziennie badali pisma święte, aby zrozumieć słowa Pawła).
Jakiej zasady możemy nauczyć się z Dziejów Apostolskich 17:10–12, która może umocnić naszą wiarę w słowa sług Boga? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznali następującą zasadę: Jeśli przyjmujemy słowa sług Boga z gotowością w umyśle i codziennie studiujemy pisma święte, to nasza wiara w ich słowa zostanie umocniona).
Przejrzyj scenariusze znajdujące się na początku lekcji.
W jaki sposób ta zasada pomaga ludziom z tych scenariuszy?
W jaki sposób codzienne studiowanie pism świętych może wpłynąć na naszą zdolność do uwierzenia w prawdę?
Poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacjach, kiedy byli świadkami prawdziwości tej zasady. Możesz poprosić kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi doświadczeniami.
Zachęć uczniów, aby przyjmowali słowa proroków, przywódców, nauczycieli i rodziców z „całą gotowością” w umyśle i codziennie czytali pisma święte.
Podsumuj Dzieje Apostolskie 17:13–15, wyjaśniając, że gdy Żydzi w Tesalonice usłyszeli, iż Paweł nauczał w Berei, udali się tam, by podburzać lud. Paweł ponownie musiał uciekać, więc udał się do Aten.
Poproś uczniów, aby obejrzeli zdjęcie nr 29, „Athens” [Ateny], w Bible Photographs [Zdjęcia miejsc biblijnych], w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO. Powiedz, że zdjęcie to przedstawia jedną z wielu świątyń w Atenach, które były wykorzystywane do oddawania czci fałszywym bogom. We wnętrzu tych świątyń znajdowały się wykonane ręką ludzką posągi tych bogów. Na zewnątrz umieszczone były ołtarze, na których składano ofiary tym fałszywym bogom.
Podsumuj Dzieje Apostolskie 17:16–21, wyjaśniając, że Paweł był głęboko zaniepokojony bałwochwalstwem w Atenach, więc nauczał w tamtejszych synagogach i na rynkach. Filozofowie poprosili Pawła, aby wyjaśnił swoją „nową naukę” (werset 19.) przed radą na Wzgórzu Marsowym.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Dzieje Apostolskie 17:22–23. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, co Paweł zauważył na jednym z ateńskich ołtarzy.
Co Paweł zauważył na jednym z ateńskich ołtarzy?
Wyjaśnij, że werset 22. opisuje, iż Paweł chwalił ateńczyków, mówiąc, że są „nadzwyczaj pobożni”, co oznacza, że byli „bardzo religijni” lub „podchodzili uważnie do boskich rzeczy” (Dzieje Apostolskie 17:22, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Ołtarz poświęcony „Nieznanemu Bogu” (werset 23.) był próbą przebłagania przez ateńczyków nieznanego boga, który nie był znany z imienia. Najwyraźniej nie chcieli obrazić ani zaniedbać żadnego boga.
Dlaczego Paweł odniósł się do tego ołtarza, który był poświęcony „nieznanemu bogu”. (Użył tego odniesienia, aby przedstawić prawdziwego Boga — Ojca Niebieskiego — Boga, którego nie znali).
Podziel uczniów na pary lub małe grupy. Poproś każdą grupę o przeszukanie Dziejów Apostolskich 17:24–31 i znalezienie jak największej liczby prawd na temat Boga, który nie był znany ateńczykom. Gdy będą studiować, wypisz numery wersetów na tablicy (24–31). Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podeszli do tablicy i zapisali znalezione prawdy obok odpowiednich numerów wersetów. (Aby pomóc uczniom w rozpoznaniu prawdy z Dziejów Apostolskich 17:27, możesz skierować ich do Joseph Smith Translation [Tłumaczenia Józefa Smitha] Acts 17:27, przypis b w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Możesz również zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli w swoich pismach świętych wszystkie z poniższych prawd. Niektóre z prawd, które wymienią, mogą być następujące:
Werset 31.: Bóg będzie nas sądził; Bóg wskrzesi wszystkich ludzi z martwych.
Poproś uczniów, aby wybrali jedną z prawd zapisanych na tablicy, która jest dla nich ważna. Niech kilkoro z nich powie, jaką prawdę wybrali i dlaczego jest ona dla nich ważna.
Zwróć uwagę na doktrynę: „Z jego bowiem rodu jesteśmy”.
Co to znaczy, że jesteśmy potomstwem Boga? (Jesteśmy duchowymi dziećmi Ojca Niebieskiego).
Dlaczego ważne jest, aby rozumieć tę doktrynę? (Może ona nam pomóc zrozumieć naszą nieskończoną wartość dla Ojca Niebieskiego i nasz potencjał, by stać się takimi, jak On).
Jakie problemy czy dylematy mogą powstać w wyniku braku zrozumienia tej doktryny?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś pozostałych, aby wsłuchali się, dlaczego musimy pamiętać, żeby przede wszystkim postrzegać siebie jako dzieci Boga.
Obraz
Starszy Dallin H. Oaks
„Uważajcie na to, w jaki sposób się określacie. Nie określajcie ani nie definiujcie siebie przy pomocy jakiejś tymczasowej cechy. Jedyną cechą, która powinna nas charakteryzować, powinno być to, że jesteśmy synem lub córką Boga. Ten fakt przewyższa wszystkie inne cechy, w tym rasę, zawód, cechy fizyczne, zaszczyty, czy nawet przynależność religijną” („How to Define Yourself”, New Era, czerwiec 2013, str. 48).
Dlaczego ważne jest, abyśmy pamiętali, że przede wszystkim jesteśmy dziećmi Boga?
Odnieś się do zasady: „Jeśli szukamy Boga, odkryjemy, że jest niedaleko od nas”.
W jaki sposób możemy dążyć do poznania Boga i zbliżyć się do Niego?
W jaki sposób zrozumienie naszego związku z Bogiem może wpłynąć na nasze pragnienie, aby Go poszukiwać?
W jakiej sytuacji czuliście bliskość Ojca Niebieskiego?
Podsumuj Dzieje Apostolskie 17:32–34, wyjaśniając, że ateńczycy mieli mieszane uczucia, gdy Paweł powiedział im o „zmartwychwstaniu” (werset 32.). Niektórzy szydzili z Pawła, inni chcieli dowiedzieć się więcej, a jeszcze inni uwierzyli.
Możesz złożyć świadectwo, że uczniowie mogą poznać i zrozumieć Boga, nawet jeśli wielu ludzi Go nie zna. Poproś uczniów, aby na kartce napisali: Znanemu Bogu i wymienili sposoby, w jakie będą poszukiwać i pogłębiać związek z Bogiem. Zachęć ich, aby umieścili tę kartkę w takim miejscu, w którym będzie im przypominać o wyznaczonym celu.
„W Atenach Paweł spotkał filozofów epikurejskich i stoickich (zob. Dzieje Apostolskie 17:18). Nazwa epikureizm pochodzi od imienia Epikur (341–270 p.n.e.). Według jego filozofii świat powstał przez przypadek i nie miał celu ani projektu. Epikurejczycy wierzyli, że bogowie, jeśli istnieją, nie angażują się w życie ludzi, a szczęścia należało szukać w braku zmartwień i bólu oraz umiarkowanego korzystania z przyjemności.
Stoicyzm rozpoczął się od nauk mężczyzny o imieniu Zenon (333–264 p.n.e.). Stoicyzm podkreślał, że wszystko zostało stworzone, uporządkowane i wprawione w ruch z boskiego zamysłu. Stoicy wierzyli, że człowiek został obdarowany iskrą rozumu i powinien dążyć do harmonii z boskim porządkiem rzeczy, przezwyciężać namiętności oraz wieść moralne i prawe życie” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 315–316; zob. także Bible Dictionary, „Epicureans”, „Stoics”).
Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Prezydium nauczał:
„Im bardziej skłaniamy nasze serca i umysły ku Bogu, tym bardziej światło z nieba przenika nasze dusze. I za każdym razem, gdy z ochotą i żarliwością wypatrujemy tego światła, pokazujemy Bogu naszą gotowość, by otrzymać go więcej. Rzeczy, które wydawały się niewyraźne, mroczne i odległe, stają się stopniowo przejrzyste, jasne i znajome” („Otrzymać świadectwo o świetle i prawdzie”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 22).