Paweł pouczył świętych w Filippi, aby nie ustawali w modlitwie i postępowali sprawiedliwie. Zaświadczył im o pewności, jaką pokładał w motywującą do działania moc Jezusa Chrystusa. Na zakończenie swojego listu ponownie podziękował świętym w Filippi za wsparcie, jakie mu okazali, kiedy go potrzebował.
Paweł poucza świętych w Filippi, aby nie ustawali w modlitwie i postępowali sprawiedliwie
Przed lekcją napisz poniższe zdania na oddzielnych kartkach i rozdaj je uczniom:
„Martwię się, że nie zaliczę najbliższego sprawdzianu w szkole”.
„Martwię się z powodu choroby jednego z członków mojej rodziny”.
„Obawiam się, że nie będę potrafił stanąć w obronie mojej wiary”.
„Martwię się, czy odniosę sukces jako misjonarz”.
Rozpocznij lekcję od napisania na tablicy następującego słowa: zmartwienia. Zwróć uczniom uwagę na to, że każdy z nas doświadczy w swoim życiu wyzwań lub znajdzie się w okolicznościach, które będą źródłem zmartwień. Poproś uczniów, którzy otrzymali kartki, aby powstali i przeczytali po kolei zapisane na nich zdania. Poproś pozostałych uczniów, aby zastanowili się, kiedy mieli podobne zmartwienia.
Czym jeszcze możemy się martwić z powodu wyzwań lub trudnych okoliczności, w których się znajdujemy?
Poproś uczniów, aby zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania pism świętych jedno ze zmartwień, które towarzyszy obecnie im lub osobie, którą znają. Poproś uczniów, aby w trakcie studiowania Listu do Filipian 4 odszukali prawdę, która pomoże im w ich zmartwieniach.
Przypomnij uczniom, że w swoim liście do świętych w Filippi Paweł pochwalił ich za okazane posłuszeństwo (zob. List do Filipian 2:12) i nauczał ich na temat wiecznych błogosławieństw, które otrzymają ci, którzy poświęcają się i pozostają wierni Jezusowi Chrystusowi. Podsumuj List do Filipian 4:1–5, tłumacząc, że Paweł poradził świętym, aby trwali w wierności Panu, radowali się w Nim oraz aby ich łagodność (zob. werset 5., przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO) była znana wszystkim ludziom.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos początek Listu do Filipian 4:6. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają radę, jakiej Paweł udzielił świętym. Poradź uczniom, aby zapoznali się z treścią wersetu 6., przypis a (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO), który może im pomóc zrozumieć, że wyrażenie „nie troszczcie się o nic” oznacza, że nie powinniśmy się nadmiernie zamartwiać.
Napisz na tablicy następujące zdanie: Jeśli jako wierni naśladowcy Jezusa Chrystusa będziemy…
Poproś ucznia o przeczytanie na głos dalszej części Listu do Filipian 4:6. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają to, co Paweł poradził świętym, aby czynili zamiast się zamartwiać. Możesz wyjaśnić, że błaganie w kontekście tego wersetu oznacza pokorne i szczere zwracanie się z prośbą.
W jaki sposób podsumowalibyście radę, jakiej udzielił Paweł w wersecie 6.? (Zapisz na tablicy odpowiedzi uczniów w formie zdań zaczynających się od słowa „będziemy”, na przykład: Jeśli jako wierni naśladowcy Jezusa Chrystusa będziemy się modlić w pokorze i z dziękczynieniem, to…).
Następnie uzupełnij to zdanie o obiecane błogosławieństwa. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Filipian 4:7. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają błogosławieństwa, jakie Paweł obiecał, że otrzymają ci, którzy się modlą w pokorze i z dziękczynieniem. Wyjaśnij, że słowo strzec w tym wersecie oznacza chronić (zob. werset 7., przypis c w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Jak byście podsumowali błogosławieństwo, które obiecał Paweł? (Uzupełnij zapisane na tablicy zdanie, wykorzystując odpowiedzi uczniów. Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli jako wierni naśladowcy Jezusa Chrystusa będziemy się modlić w pokorze i z dziękczynieniem, to otrzymamy pokój Boży).
W jaki sposób wyrażanie wdzięczności, kiedy się modlimy, może nam pomóc odczuwać spokój pomimo zmartwień?
Przed czym pokój Boży chroni nasze serca i umysły?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby uważnie słuchali i zwrócili uwagę na dodatkowe sposoby, w jakie pokój Boży może nam pomóc:
Obraz
Starszy Richard G. Scott
„Ponieważ On szanuje waszą wolną wolę, nigdy was nie zmusi, abyście się do Niego modlili. Ale kiedy skorzystacie z wolnej woli i uwzględnicie Pana w każdym aspekcie codziennego życia, wasze serce wypełni błogi spokój. Ten spokój skieruje wieczne światło na wasze zmagania. Pomoże wam poradzić sobie z tymi wyzwaniami dzięki wiecznej perspektywie” („Niech rozwijanie wiary będzie waszym priorytetem”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 93).
W jaki sposób, zgodnie z tym, co powiedział Starszy Scott, Boży pokój może nam pomóc w pokonaniu wyzwań, przed którymi stajemy?
Kiedy modliliście się w pokorze i z dziękczynieniem z powodu obecnych w waszym życiu zmartwień i zostaliście pobłogosławieni Bożym pokojem?
Poproś uczniów, aby odnieśli się do zmartwienia, o którym napisali na początku lekcji. Zachęć ich, aby modlili się w pokorze i z dziękczynieniem zamiast się zamartwiać. Jeśli uczniowie napisali na temat zmartwienia znanej im osoby, zachęć ich, aby podzielili się z tą osobą powyższą zasadą.
Aby przygotować uczniów do odszukania dodatkowej zasady, której Paweł nauczał świętych w Filippi, podziel uczniów na trzy grupy. Poproś jedną grupę, aby zastanowiła się nad swoją ulubioną potrawą, drugą — nad śmiesznym obrazkiem lub historią, a trzecią — nad ilustracją przedstawiającą świątynię lub nad doświadczeniem, które stało się ich udziałem, kiedy w niej przebywali. Poproś uczniów, aby skupili się na tych rzeczach przez 30 sekund.
Czy skupienie się na tych rzeczach wywarło na was wpływ? Jeśli tak, to jaki?
Zwróć uczniom uwagę na fakt, że to, o czym myślimy, może wywrzeć wpływ na nasze pragnienia i zachowanie. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Filipian 4:8–9. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i odszukali, o czym, według Pawła, święci w Filippi mieli myśleć i co mieli czynić. Możesz wyjaśnić, że wyrażenie „myślcie tylko o tym” oznacza uważne i stałe myślenie o danej kwestii.
Poproś uczniów, aby podkreślili w swoich pismach świętych to, na czym, według Pawła, święci powinni skupić swoje myśli.
Co jeszcze Paweł poradził świętym, aby czynili?
Jakie błogosławieństwo Paweł obiecał świętym, jeśli będą postępować zgodnie z jego naukami oraz naśladować jego przykład?
Jakiej zasady możemy nauczyć się ze słów wypowiedzianych przez Pawła do świętych w Filippi, które zapisano w Liście do Filipian 4:8–9? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli wierni święci skupią swoje myśli na tym, co jest prawe i będą podążać za apostołami i prorokami, otrzymają pokój Boży).
Jaki wpływ skupianie się na tym, co jest prawe, może wywrzeć na nasze pragnienia i zachowanie?
Poproś uczniów, aby otworzyli swoje pisma święte na Zasadach Wiary, które znajdują się w Perle Wielkiej Wartości. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos trzynastej zasady. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają podobieństwa między tą zasadą a Listem do Filipian 4:8.
Jakie podobieństwa istnieją pomiędzy tą zasadą a tymi dwoma wersetami?
Zwróć im uwagę na to, że cytując w trzynastej Zasadzie Wiary „[upomnienie] Pawła” z Listu do Filipian 4:8, Prorok Józef Smith użył zamiast słów „myślcie tylko o tym” wyrażenie kładące większy nacisk na to, co mają czynić święci: „staje się naszym celem”.
Jak myślicie, dlaczego jest istotne, aby wszystko, co jest prawdziwe, uczciwe, czyste oraz co jest cnotą lub uznane za dobre czy godne pochwały, było naszym celem?
W jaki sposób postawienie sobie tego za cel może nam pomóc w koncentrowaniu się na tych rzeczach?
Podziel uczniów na trzyosobowe lub czteroosobowe grupy. Wręcz każdej grupie egzemplarz broszury Dla wzmocnienia młodzieży z 2011 r. oraz kartkę z poniższym poleceniem. Wyznacz każdej grupie dwa tematy z broszury Dla wzmocnienia młodzieży: „Randki”, „Sposób ubierania się i wygląd”, „Wykształcenie”, „Rozrywka i media”, „Przyjaciele”, „Język” oraz „Muzyka i taniec”. (Dostosuj liczbę grup oraz wyznaczonych im tematów do liczby wszystkich uczniów). Poproś uczniów, aby wykonali polecenie zapisane na wręczonej im kartce.
Po upływie wyznaczonego czasu poproś ucznia z każdej grupy, aby podzielił się z resztą klasy odpowiedziami na każde z pytań, jakie przedyskutował w swojej grupie.
W jaki sposób Bóg pokoju zaświadczył wam, że był pośród was obecny, kiedy skupialiście swoje myśli na tym, co prawe?
Zachęć uczniów, aby zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania lepszy sposób na skupianie swoich myśli na tym, co prawe oraz podążaniu za apostołami i prorokami Boga.
Podsumuj List do Filipian 4:10, wyjaśniając, że Paweł podziękował świętym w Filippi za ich wsparcie i troskę, którą mu okazali, kiedy zmagał się z wieloma wyzwaniami.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Filipian 4:11–12. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają to, czego Paweł się nauczył.
Co, zgodnie z tym, czego Paweł się nauczył, należy czynić bez względu na okoliczności, w których się znajdujemy?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Listu do Filipian 4:13–14. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali, kto był źródłem siły, jaką posiadał Paweł.
Kto, według Pawła, był źródłem jego siły?
Wyjaśnij, że słowa wyrażone przez Pawła w wersecie 13. dotyczą jego zdolności — oraz siły, którą otrzymał od Jezusa Chrystusa — do czynienia tego, co jest miłe Bogu lub czego On od nas wymaga, w tym także bycia radosnym bez względu na okoliczności.
Jakiej prawdy możemy się nauczyć z wersetu 13.? (Uczniowie powinni, używając własnych słów, rozpoznać następującą prawdę: Możemy wszystko w Chrystusie, który nas wzmacnia [zob. także Alma 26:12]).
Co możemy uczynić, aby uzyskać dostęp do źródła siły, której może nam udzielić Jezus Chrystus?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium. Poproś uczniów, aby wsłuchali się w to, w czym ta siła może nam pomóc:
Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
„Bóg wylewa błogosławieństwa mocy i siły, umożliwiając nam osiągnięcie tego, co w innym razie znajdowałoby się daleko poza naszym zasięgiem. To dzięki niezwykłej łasce Boga Jego dzieci mogą przezwyciężyć zdradzieckie nurty i ruchome piaski zwodziciela, wznieść się ponad grzech i stawać się ‘[doskonałe] w Chrystusie’ [Moroni 10:32]” („Dar łaski”, Ensign lub Liahona, maj 2015, str. 108).
W jaki sposób możemy odczuć tę siłę lub łaskę? (Możliwe odpowiedzi: kiedy stawiamy czemuś silniejszy opór, mamy silniejsze postanowienie czynienia czegoś, większą odwagę i cierpliwość, a także wytrwałość, wzmożoną siłę i moc fizyczną, umysłową i duchową).
Kiedy Jezus Chrystus dodał wam siły, abyście mogli coś uczynić? (Rozważ podzielenie się osobistym doświadczeniem).
Na zakończenie listu Paweł wyraża świętym swoją wdzięczność
Podsumuj List do Filipian 4:15–23, tłumacząc, że Apostoł Paweł ponownie podziękował świętym w Filippi za wsparcie, jakie zostało mu okazane w czasie, kiedy go potrzebował. Zapomoga, której udzielili święci, spodobała się Bogu, i Paweł obiecał im, że Bóg zaspokoi ich wszystkie potrzeby.
Zakończ, dzieląc się swoim świadectwem o prawdach omówionych podczas tej lekcji.
Pomóż uczniom zapamiętać List do Filipian 4:13 poprzez zapisanie tego wersetu na tablicy i wspólne wyrecytowanie go na głos. Zmaż jedno słowo i wyrecytujcie ten werset ponownie. Powtórz to, aż wszystkie słowa zostaną zmazane z tablicy.
Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Prezydium nauczał na temat tego, w jaki sposób wyrażanie wdzięczności może pobłogosławić każdego z nas, bez względu na wyzwania, które możemy napotkać na swojej drodze, w tym także w sytuacji, kiedy inne osoby są źródłem naszych zmartwień:
„Większość odniesień do pism świętych nie mówi o wdzięczności za określone rzeczy, lecz raczej wskazuje na ogólnego ducha lub postawę […].
Możemy być wdzięczni bez względu na okoliczności.
Ten rodzaj wdzięczności przewyższa wszystko, co dzieje się wokół nas. Przewyższa rozczarowanie, zniechęcenie i rozpacz […].
Kiedy jesteśmy wdzięczni Bogu, pomimo otaczających nas okoliczności, możemy doświadczyć łagodnego spokoju pośród ucisku. W smutku możemy podnieść nasze serca, wychwalając Pana. W bólu możemy wychwalać Zadośćuczynienie Chrystusa. W chłodzie gorzkiego żalu możemy poczuć objęcia niebios, ich bliskość i ciepło […].
Wdzięczność wyrażana naszemu Ojcu w Niebie poszerza nasze postrzeganie i wyostrza nasz wzrok” („Wdzięczni bez względu na okoliczności”,Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 70, 75, 77).
Prezydent Thomas S. Monson nauczał na temat pokoju, którego możemy doświadczyć, kiedy się modlimy:
„Nadejdą czasy, gdy będziecie szły ścieżką pełną cierni i problemów. Mogą nadejść dni, gdy będziecie się czuły oddalone — a nawet odizolowane — od Dawcy wszelkiego dobrego daru. Martwicie się wtedy, że kroczycie w samotności. Strach wypiera wiarę.
Gdy znajdziecie się w takiej sytuacji, błagam was: pamiętajcie o modlitwie. Uwielbiam słowa Prezydenta Ezry Tafta Bensona dotyczące modlitwy. Powiedział on:
‘Przez całe moje życie, rada, by polegać na modlitwie, była cenniejsza niż prawie wszystkie inne wskazówki, które otrzymałem. Stała się nieodłączną częścią mnie — kotwicą, stałym źródłem siły i podbudową mojej wiedzy o sprawach boskich […].
Mimo napotykanych trudności, w modlitwie możemy znaleźć otuchę, bo Bóg będzie napełniał nasze dusze spokojem. Ten pokój, ten duch uspokojenia, jest największym błogosławieństwem życia’ [Ezra Taft Benson, ‘Pray Always’, Ensign, luty 1990, str. 4–5].
Apostoł Paweł napominał:
‘Powierzcie prośby wasze Bogu.
A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie’ [List do Filipian 4:6–7].
Cóż za chwalebna obietnica! Pokój jest tym, czego pragniemy, za czym tęsknimy.
Nie przyszliśmy na tę ziemię, by żyć samotnie. Cóż to za wspaniałe źródło mocy, siły i pocieszenia, które jest dostępne dla każdego z nas” („Nigdy nie kroczymy samotnie”,Ensign lub Liahona, listopad 2013, str. 121).
„Paweł napomniał świętych, aby ‘[myśleli] tylko o tym’ (uważnie i stale myśleli), co jest prawdziwe, sprawiedliwe, czyste, miłe i godne pochwały (List do Filipian 4:8). Cytując w trzynastej Zasadzie Wiary „[upomnienie] Pawła”, Prorok Józef Smith użył zamiast słów ‘myślcie tylko o tym’ wyrażenie kładące większy nacisk na to, co mają czynić święci: ‘staje się naszym celem’ (Zasady Wiary 1:13; kursywa dodana). Starszy Joseph B. Wirthlin (1917–2008) z Kworum Dwunastu Apostołów omówił to napomnienie, by właściwe rzeczy były ‘naszym celem’:
‘Wyrażenie czynić właściwe rzeczy naszym celem oznacza, że to, czego poszukujemy, staramy się także poznać i zdobyć. Wymaga to od nas wysiłku i asertywnego podejścia do życia […]. Stanowi przeciwieństwo biernego czekania na coś dobrego bez wysiłku z naszej strony.
Możemy wypełnić nasze życie dobrem, nie pozostawiając miejsca na nic innego. Jest tak wiele dobra, z którego możemy wybierać, że nie mamy potrzeby kosztować zła […].
Jeśli poszukujemy tego, co jest cnotą i co jest dobre, bez wątpienia to znajdziemy. Tak samo, jeśli poszukujemy zła, odnajdziemy je’ („Seeking the Good”,Ensign, maj 1992, str. 86)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 437–438).
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów podobnie poradził świętym Kościoła, aby „poszukiwali tego, co jest dobre i wzniosłe […].
Biorąc pod uwagę wszystko, co przeważa w świecie, łatwo przychodzi nam skupianie uwagi na negatywnych lub złych rzeczach bądź poświęcanie energii na sprawy o wątpliwej wartości lub produktywności […].
Myślę, że Święci w Dniach Ostatnich mają ciążący na nich wielki obowiązek radowania się w Panu, wychwalania Go za Jego dobroć i łaskę, i rozważania w sercu Jego wiecznych prawd oraz skupiania swoich wysiłków na tym, co prawe […].
Istnieje wieczne prawo, wyznaczone przez samego Boga na długo przed położeniem fundamentów świata, zgodnie z którym każdy człowiek powinien zbierać to, co sam zasiał. Jeśli nasze myśli są złe, nasze usta będą wypowiadać nieczyste słowa. Jeśli wypowiadamy niegodziwe słowa, będziemy czynić to, co niegodziwe. Jeśli nasze umysły są skupione na cielesności i niegodziwości panującej na świecie, to przyziemność i niegodziwość będzie stanowiła dla nas normalny sposób na życie. Jeśli rozważamy w naszych umysłach niemoralne zachowania, wkrótce będziemy uważać, że każdy człowiek jest niemoralny i nieczysty, a takie myślenie w konsekwencji przełamie barierę pomiędzy nami i światem […].
Z drugiej strony, jeśli rozważamy w naszych sercach to, co prawe, staniemy się prawymi ludźmi” („Think on These Things”, Ensign, styczeń 1974, str. 46–48).
Siła, jakiej udziela nam Jezus Chrystus, dzięki której możemy czynić to, co dobre, określana jest w pismach świętych jako łaska (zob. Bible Dictionary, „Grace”). Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Prezydium w następujący sposób nauczał o sile, której udziela nam Jezus Chrystus, abyśmy czynili to, co dobre:
„Pisma święte w przejmujących słowach często mówią o tej miłości [Chrystusa] jako o łasce Bożej — boskiej pomocy i obdarowaniu taką siłą, dzięki której przekształcamy się z pełnych wad i ograniczonych istot, jakimi teraz jesteśmy, w wywyższone byty ‘prawdy i światła, zanim nie zostaniemy wyniesieni do chwały w prawdzie i poznaniu wszystkich rzeczy’ [Nauki i Przymierza 93:28] […].
Bóg wylewa błogosławieństwa mocy i siły, umożliwiając nam osiągnięcie tego, co w innym razie znajdowałoby się daleko poza naszym zasięgiem. To dzięki niezwykłej łasce Boga Jego dzieci mogą przezwyciężyć zdradzieckie nurty i ruchome piaski zwodziciela, wznieść się ponad grzech i stawać się ‘doskonałe w Chrystusie’ [Moroni 10:32].
Mimo że wszyscy mamy słabości, możemy je pokonać. Zaprawdę, dzięki łasce Bożej to, co słabe — jeśli tylko się ukorzymy i uwierzymy — może stać się mocne [zob. Eter 12:27].
Przez całe nasze życie łaska Boża zsyła nam doczesne błogosławieństwa i duchowe dary, które zwiększają nasze możliwości i wzbogacają nasze życie. Jego łaska nas oczyszcza. Jego łaska pomaga nam stać się tak dobrymi, jak tylko możemy […].
Czy rozumiemy nasz dług u Ojca Niebieskiego i z całej duszy błagamy o łaskę Bożą?” („Dar łaski”, Ensign lub Liahona, maj 2015, str. 107–109).
Starszy John H. Groberg, Siedemdziesiąty, podzielił się przykładem tego, jak Bóg pobłogosławił wiernego mężczyznę siłą, dzięki której mógł dokonać prawego czynu (zob. „The Lord’s Wind”, Ensign, listopad 1993, str. 26–28).