Biblioteka
Lekcja 30: Ew. Mateusza 26:1–30


Lekcja 30

Ew. Mateusza 26:1–30

Wprowadzenie

Na dwa dni przed Paschą Judasz spiskował z przywódcami żydowskimi, którzy pragnęli zabić Jezusa. W noc święta Paschy Jezus ustanowił sakrament.

Propozycje dotyczące nauczania

Ew. Mateusza 26:1–16

Judasz spiskuje z przywódcami żydowskimi, którzy pragną zabić Jezusa

Przed lekcją przygotuj stół i nakryj go obrusem, połóż na nim kilka sucharów (lub krakersów) i kielich. Po myśli duchowej wyjaśnij, że za czasów Chrystusa, podczas święta Paschy, na żydowskich stołach można było znaleźć te rzeczy.

  • Jaki jest cel uczty paschalnej? (Pascha była ustanowiona za czasów Mojżesza, aby przypomnieć dzieciom Izraela, że anioł zagłady ominął ich domy i zabił pierworodne dzieci w Egipcie [zob. II Ks. Mojżeszowa 12:21–28; 13:14–15]. Podczas Paschy Izraelici składali ofiarę z baranka i skrapiali jego krwią odrzwia. Baranek ten symbolizował przyjście Mesjasza, którego zadość czyniąca ofiara zbawi ludzkość od śmierci i grzechu [zob. Guide to the Scriptures, „Passover”, adres internetowy: scriptures.lds.org]).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 26:1–2. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i wyszukali, co według słów Jezusa Chrystusa miało stać się po święcie Paschy.

  • Co według słów Jezusa Chrystusa miało stać się po święcie Paschy?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 26:3–5. Pozostali niech śledzą tekst i wskażą, kto wówczas planował zabić Jezusa.

  • Dlaczego uczeni i arcykapłani zdecydowali, że zabiją Jezusa po święcie Paschy?

Podsumuj Ew. Mateusza 26:6–13, wyjaśniając, że kiedy Jezus był w Betanii, przyszła do Niego kobieta i namaściła Go bardzo drogim olejkiem na znak Jego nadchodzącej śmierci i pochówku. Niektórzy z Jego uczniów, łącznie z Judaszem, jednym z Dwunastu Apostołów i skarbnikiem grupy, twierdzili, że olejek powinien zostać sprzedany, aby z tych środków pomóc biednym. Jednakże Judasz tak naprawdę nie troszczył się o biednych, był złodziejem, który chciał zagarnąć te pieniądze dla siebie (zob. Ew. Jana 12:4–6). (Uwaga: Namaszczenie Jezusa w Betanii będzie bardziej szczegółowo omawiane podczas lekcji dotyczącej Ew. Marka 11–14).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 26:14–16. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, co zrobił Judasz po tym, jak Zbawiciel zganił go za narzekanie.

  • Co uczynił Judasz? (Spiskował z arcykapłanami, aby pomóc im znaleźć i aresztować Jezusa).

  • Ile zapłacili Judaszowi arcykapłani za wydanie im Jezusa?

Wyjaśnij, że „według prawa Mojżesza trzydzieści srebrników rekompensowało właścicielowi śmierć niewolnika (zob. II Księga Mojżeszowa 21:32) […]. Cena za zdradę ukazuje, jak nisko Judasz i arcykapłani cenili życie Zbawiciela” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 81). Jest to także wypełnieniem starotestamentowego proroctwa o tym, że Judasz zdradzi Zbawiciela (zob. Ks. Zachariasza 11:12).

Ew. Mateusza 26:17–25

Jezus i Jego uczniowie spożywają paschalny posiłek

Pokaż lustro i zapytaj:

  • Dlaczego lustro jest dla nas przydatne?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium:

Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf

„Często staramy się unikać głębokiego badania swej duszy i konfrontacji z naszymi słabościami, ograniczeniami i lękami […].

Jednakże zdolność, by spojrzeć na siebie obiektywnie jest niezbędna dla naszego duchowego rozwoju i dobra […].

Pozwólcie, że zasugeruję, że pisma święte i przemówienia z konferencji generalnej są właściwym lustrem, przed którym możemy ocenić swoje życie” („[Czy to] ja, Panie?”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 58).

  • W jakim sensie pisma święte i przemówienia z konferencji generalnej są niczym lustro?

Kiedy uczniowie będą studiować Ew. Mateusza 26:17–25, poproś ich, aby odszukali zasadę, która pomoże im rozpoznać ich słabości i pracować nad tym, aby je przezwyciężyć.

Podsumuj Ew. Mateusza 26:17–19, wyjaśniając, że Jezus powiedział Swoim uczniom, aby znaleźli pokój w Jerozolimie, w którym mogliby spożyć paschalną wieczerzę.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 26:20–21. Poproś uczniów, aby śledzili tekst i wyszukali, co Jezus powiedział Swoim Apostołom podczas wieczerzy paschalnej.

  • Co Jezus powiedział Swoim Apostołom?

  • O czym byście wówczas pomyśleli, jeśli bylibyście na miejscu jednego z Apostołów?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 26:22. Niech klasa śledzi tekst i odnajdzie, jak Apostołowie zareagowali na słowa Jezusa.

  • Jakie pytanie zadali Apostołowie?

  • Czego możemy nauczyć się z pytania: „Chyba nie ja, Panie?”, które zadało jedenastu wiernych Apostołów?

  • Jakiej zasady, w oparciu o ten zapis, możemy nauczyć się na temat tego, jak uczniowie Jezusa Chrystusa powinni reagować, kiedy słyszą słowa Pana? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Kiedy uczniowie Jezusa Chrystusa słyszą słowa Pana, oceniają własne życie, aby dostrzec, jak te słowa zastosować).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Prezydenta Uchtdorfa:

Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf

„Uczniowie nie wątpili w prawdziwość […] słów [Jezusa]. Nie rozglądali się wokół siebie, nie wskazywali nawzajem palcami i nie pytali: ‘Czy to on?’.

Zamiast tego ‘bardzo zasmuceni poczęli mówić do niego jeden po drugim: Chyba nie ja, Panie?’ [Ew. Mateusza 26:22].

Zastanawiam się, co my byśmy zrobili […]. Czy przyglądalibyśmy się ludziom obok nas i w sercu mówili: ‘Pewnie chodzi o Brata Kowalskiego, zawsze coś mi w nim nie pasowało’ lub ‘Cieszę się, że jest tutaj Brat Nowak, naprawdę powinien to usłyszeć’? Czy może, niczym ci dawni uczniowie, wejrzelibyśmy w siebie i sobie zadali to przejmujące pytanie: ‘Chyba nie ja, Panie?’” („[Czy to] ja, Panie?”, str. 56).

  • Podajcie przykłady, kiedy możemy ulec pokusie ignorowania słów Pana i zakładać, że są one skierowane do kogoś innego?

Poproś kolejnego ucznia, aby przeczytał na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Uchtdorfa, a pozostali niech wsłuchają się, do zrobienia czego zaprasza nas Prezydent Uchtdorf, po tym jak usłyszymy słowa Pana:

„Te proste słowa ‘Czy to ja, Panie?’ to początek mądrości i drogi do osobistego nawrócenia i trwałej przemiany […].

Musimy wyzbyć się dumy, unieść ponad własną próżność i z pokorą zapytać: ‘Czy to ja, Panie?’

Jeśli odpowiedź Pana będzie brzmiała: ‘Tak, mój synu [lub córko], są rzeczy, które musisz poprawić, rzeczy, które pomogę ci pokonać’, to modlę się, że z pokorą ją przyjmiemy, przyznamy się do swoich grzechów i potknięć i zmienimy swoje postępowanie, abyśmy stali się lepszymi” („Czy to ja, Panie?”, str. 56, 58).

  • Jakie otrzymaliście błogosławieństwa, ponieważ zastosowaliście słowa Pana i zmieniliście swoje życie?

Złóż świadectwo na temat ostatnio rozpoznanej przez uczniów zasady. Poproś ich, aby w swoim życiu, kiedy tylko usłyszą lub przeczytają słowa Pana, podejmowali niezwłocznie działania według otrzymanych podszeptów.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 26:23–25. Pozostali niech śledzą tekst i odnajdą, jak Pan odpowiedział na pytania Apostołów.

Wyjaśnij, jak tylko Jezus powiedział, kto go zdradzi, Judasz wyszedł (zob. Ew. Jana 13:30).

Ew. Mateusza 26:26–30

Jezus Chrystus ustanawia sakrament podczas święta Paschy

Obraz
Ostatnia Wieczerza

Pokaż ilustrację Ostatnia Wieczerza (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 54; zob. także stronę: LDS.org). Poinformuj uczniów, że kiedy Zbawiciel spożywał wieczerzę Paschalną ze Swoimi Apostołami, ustanowił obrzęd sakramentu.

Poproś uczniów, aby w notatnikach lub dziennikach do studiowania odpowiedzieli na następujące pytania (przed lekcją możesz zapisać owe pytania na tablicy):

Co robiliście, kiedy ostatnio przyjmowaliście sakrament? O czym myśleliście? Co wtedy czuliście?

Podnieś kielich i chleb, które są na stole. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos Ew. Mateusza 26:26–29. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Pan zrobił z chlebem i tym, co było w kielichu.

  • Co Pan zrobił z chlebem i tym, co było w kielichu?

  • Co, zgodnie z tymi wersetami, reprezentują symbole sakramentu? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą doktrynę: Symbole sakramentu reprezentują ciało i krew Jezusa Chrystusa, które za nas ofiarował).

Wyjaśnij uczniom, że Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] daje głębszy wgląd w te wersety. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wyjątki z Joseph Smith Translation, Matthew 26:22 [Tłumaczenia Józefa Smitha, Ew. Mateusza 26:22], które znajdują się w Ew. Mateusza 26:26, przypis c (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Poproś ich także o przeczytanie Joseph Smith Translation, Matthew 26:24–25 [Tłumaczenia Józefa Smitha, Ew. Mateusza 26:24–25] (w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Poproś uczniów, aby odszukali natchnionych zmian, jakie były wprowadzone w tych wersetach, a które pomogą nam zrozumieć istotę sakramentu.

  • Dlaczego Jezus Chrystus ustanowił sakrament? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Jezus Chrystus ustanowił sakrament dla nas, abyśmy pamiętali o Nim i o Jego Zadośćuczynieniu za nasze grzechy).

  • Co możemy zrobić, aby upewnić się, że sakrament pomaga nam pamiętać o Jezusie Chrystusie i Jego Zadośćuczynieniu za nasze grzechy?

  • Jak starania, aby pamiętać o Zbawicielu i Jego Zadośćuczynieniu, wpłynęły na wasze uczucia i doświadczenia podczas przyjmowania sakramentu?

Aby pomóc uczniom rozpoznać tę zasadę, zapytaj:

  • Co, według wersetów 27–28, możemy otrzymać podczas przyjmowania sakramentu dzięki temu, że Chrystus przelał za nas krew? (Odpuszczenie naszych grzechów).

Wskaż, że samo spożywanie chleba i picie wody podczas sakramentu automatycznie nie powoduje odpuszczenia czy przebaczenia naszych grzechów. Musimy rozwijać wiarę w Jezusa Chrystusa, odpokutować i przyjmować sakrament ze szczerym zamiarem, pamiętając zawsze o Nim i dążąc do przestrzegania Jego przykazań. Godnie przyjmując sakrament, odnawiamy nasze przymierza zawarte podczas chrztu. Napisz na tablicy następującą prawdę: Kiedy pokutujemy i przyjmujemy sakrament ze szczerym zamiarem, otrzymujemy odpuszczenie grzechów.

Poproś uczniów, aby zapisali w notatnikach lub dziennikach do studiowania, jak zastosują prawdy dotyczące sakramentu, które rozpoznali w Ew. Mateusza 26. Poproś kilkoro uczniów, aby jeśli tego chcą, podzielili się swoimi odpowiedziami.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos Ew. Mateusza 26:29. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali, kiedy Zbawiciel powiedział, że następnym razem przyjmie sakrament. Niech opowiedzą o tym, co znaleźli.

Wyjaśnij, że „sakrament nie tylko symbolizuje Zadośćuczynienie Zbawiciela, ale także jest wyczekiwaniem czasu, kiedy Pan powróci na ziemię w pełni chwały (zob. I List do Koryntian 11:26)” (New Testament Student Manual, str. 83). Jeśli dotrzymamy naszych przymierzy i wytrwamy do końca, będziemy pośród tych, którzy w przyszłości przyjmą sakrament ze Zbawicielem (zob. NiP 27:4–14).

Zakończ, dzieląc się swoim świadectwem o prawdach rozpoznanych podczas tej lekcji.

Komentarz i tło historyczne

Ew. Mateusza 26:16. „Szukał sposobności, aby go wydać”

Joseph Smith Translation, Mark 14:10 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Marka 14:10], wyjaśnia powód, dla którego Judasz zdradził Jezusa: „A Judasz Iskariota, nawet jeden z dwunastu, poszedł do arcykapłanów, aby im wydać Jezusa; gdyż odwrócił się od Niego, i oburzył się na Jego słowa” (Joseph Smith Translation, Mark 14:31 [w: Ew. Marka 14:10, przypis a] w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).

Ew. Mateusza 26:28. „Dla odpuszczenia grzechów”

Starszy Vaughn J. Featherstone, Siedemdziesiąty, nauczał, co oznacza godnie przyjmować sakrament, abyśmy mogli otrzymać odpuszczenie naszych grzechów:

„Konieczne jest, abyśmy odnawiali nasze przymierza poprzez przyjmowanie sakramentu. Kiedy czynimy to w szczerości serca, ze szczerym zamiarem, wyrzekając się grzechów i odnawiając nasze zobowiązanie wobec Boga, Pan zapewnia nam sposób, w jaki nasze grzechy są nam wybaczane tydzień za tygodniem. Jeśli jedynie spożywamy chleb i pijemy wodę, nie da nam to tego przebaczania. Musimy poczynić przygotowania, a następnie przyjąć je ze skruszonym sercem i pokornym duchem. Przygotowanie duchowe, jakie podejmujemy, aby przyjąć sakrament, jest kluczowe dla otrzymania odpuszczenia naszych grzechów” („Sacrament Meeting and the Sacrament”, Ensign, wrzesień 2001, str. 24–25).