Paweł kontynuował nauczanie świętych w Koryncie o Zmartwychwstaniu. Cieszył się ze zwycięstwa Jezusa Chrystusa nad śmiercią. Paweł zachęcił także członków Kościoła w Koryncie, aby dawali datki na rzecz ubogich świętych w Jerozolimie.
Przed rozpoczęciem lekcji napisz na tablicy następujące pytanie: Jaki styl życia niektórzy mogą wybrać, jeśli nie wierzą, że będą ponownie żyć po śmierci?
Na początku lekcji poproś uczniów, aby odpowiedzieli na pytanie zapisane na tablicy.
Podsumuj I List do Koryntian 15:30–34, wyjaśniając, że Paweł poprosił świętych w Koryncie (z których część błędnie wierzyła, że nie ma zmartwychwstania), aby zastanowili się, dlaczego ktoś, kto wierzy w Jezusa Chrystusa miałby cierpieć prześladowania i ryzykować życie, jeśli nie byłoby zmartwychwstania umarłych.
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 15:32. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jaką postawę mogą, według Pawła, przyjąć osoby, które nie wierzą w zmartwychwstanie umarłych.
Jaką postawę, według zapisu Pawła w wersecie 32., mogą przyjąć osoby, które nie wierzą w Zmartwychwstanie?
Dlaczego przyjęcie takiej postawy może być niebezpieczne, skoro Zmartwychwstanie jest realne?
Poproś uczniów, aby podczas studiowania pozostałej części I Listu do Koryntian 15, odszukali prawdy, które wyjaśniają, jaki wpływ wiedza o Zmartwychwstaniu może mieć na dokonywane za życia decyzje. (Uwaga: W miarę jak uczniowie będą rozpoznawać prawdy, zapisuj je na tablicy).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 15:35. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają pytania, jakie ludzie mogą mieć na temat Zmartwychwstania. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co znaleźli.
Podsumuj I List do Koryntian 15:36–38, wyjaśniając, że Paweł pomógł odpowiedzieć na te pytania, używając nasiona, jako symbolu śmiertelnego ciała, które po pochowaniu w ziemi powstanie podczas Zmartwychwstania.
Pokaż (lub narysuj na tablicy) ilustracje przedstawiające słońce, księżyc i gwiazdy.
Obraz
rysunek przedstawiający słońce, księżyc, gwiazdy
Czym, według naszej doczesnej perspektywy tutaj na ziemi, światło słońca różni się od światła księżyca?
Czym światło księżyca różni się od światła gwiazd?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 15:39–42. Upewnij się, żeby osoba ta przeczytała także Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] I List do Koryntian 15:40, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób Paweł użył jasności słońca, księżyca i gwiazd, aby wyjaśnić różnice pomiędzy zmartwychwstałymi ciałami. Wyjaśnij, że w tym kontekście słowo blask może odnosić się do światła, lśnienia i wspaniałości.
Co Paweł przyrównał do blasku słońca, księżyca i gwiazd? (Chwałę zmartwychwstałych ciał).
Czego możemy nauczyć się z tych różnic w blasku, czyli w chwale, na temat zmartwychwstałych ciał? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale upewnij się, że rozpoznają następującą doktrynę: Istnieją różne stopnie chwały zmartwychwstałych ciał).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie poniższej wypowiedzi Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha. Resztę poproś, aby znalazła odpowiedź na pytanie, na czym polegają różnice w stopniach chwały zmartwychwstałych ciał. Zanim uczeń przeczyta tekst, wyjaśnij, że kiedy Prezydent Smith mówił o „ciałach celestialnych”, to miał na myśli te osoby, które otrzymają najwyższy stopień królestwa celestialnego (zob. NiP 131:1–4).
Obraz
Prezydent Joseph Fielding Smith
„Podczas zmartwychwstania istnieć będą różne rodzaje ciał; nie wszystkie będą takie same. Ciało, które człowiek otrzyma, będzie określało miejsce, gdzie będzie żył po śmierci. Będą ciała celestialne, ciała terrestrialne i ciała telestialne […]. […]
Niektórzy otrzymają ciała celestialne wraz ze wszystkimi mocami wywyższenia i wiecznego przyrostu. Ciała te będą lśnić niczym słońce, tak jak ciało naszego Zbawiciela […]. Ci, którzy wejdą do królestwa terrestrialnego, będą mieli ciała terrestrialne, i nie będą lśnić niczym słońce, ale będą mieć większą chwałę niż ciała tych, którzy otrzymają chwałę telestialną” (Doctrines of Salvation, zebr. Bruce R. McConkie, 3 tomy [1954–1956], 2:286, str. 287).
Czym będą różnić się od siebie różne stopnie chwały zmartwychwstałych ciał?
Podpisz rysunek przedstawiający słońce słowem: Celestialne, księżyc: Terrestrialne, a gwiazdy: Telestialne. Pod każdym z rysunków lub pod każdą ilustracją narysuj prosty kształt ciała człowieka, upewniając się, że ciało celestialne wygląda tak, jakby miało więcej chwały niż terrestrialne, a terrestrialne więcej niż telestialne.
Co, według Prezydenta Smitha, określa chwała, czyli ciało, jakie dana osoba otrzyma podczas Zmartwychwstania?
Co, według Prezydenta Smitha, otrzymają — jako część swojej chwały — ci, którzy otrzymają ciała celestialne w najwyższym stopniu królestwa celestialnego, a czego nie otrzymają ciała, które nie są celestialne? (Pod rysunkiem ciała cielestialnego napisz: Moce wywyższenia i wiecznego przyrostu).
Wyjaśnij, że „moce wywyższenia” to możliwość prowadzenia życia, jakie wiedzie Bóg, a „wieczny przyrost” to możliwość dalszego posiadania dzieci w wiecznościach. Błogosławieństwa te dostępne są tylko dla tych, którzy zostali wywyższeni w najwyższym stopniu królestwa celestialnego (zob. NiP 131:1–4; NiP 132:19–20).
Aby pomóc uczniom zrozumieć, co musimy zrobić, aby otrzymać ciało celestialne podczas Zmartwychwstania, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 88:21–22. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co musimy uczynić, aby otrzymać ciało celestialne.
Co musimy uczynić, aby otrzymać ciało celestialne? (Wyjaśnij, że „[przestrzeganie] prawa królestwa celestialnego” [werset 22.] oznacza otrzymanie wszystkich obrzędów oraz zawarcie i dotrzymanie wszystkich przymierzy niezbędnych do tego, aby wejść do królestwa celestialnego).
W jaki sposób wiedza o chwale i błogosławieństwach dostępnych dla zmartwychwstałych istot w najwyższym stopniu królestwa celestialnego może wpłynąć na wybory dokonywane podczas życia doczesnego?
Podsumuj I List do Koryntian 15:42–52, wyjaśniając, że Paweł dokładniej wyjaśnił, jak będzie wyglądało zmartwychwstałe ciało. O ciele śmiertelnym mówił, że jest „cielesne” (wersety 44., 46.) i że jest zniszczalne, a o ciele zmartwychwstałym mówił, że jest „duchowe” (wersety 44., 46.) i „nieskażone” (werset 52.), czyli jest nieśmiertelne i nie podlega śmierci.
Paweł cieszy się ze zwycięstwa Jezusa Chrystusa nad śmiercią
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 15:53. Pozostałych poproś, aby śledzili tekst i odszukali nauczaną przez Pawła doktrynę o stanie naszych ciał podczas zmartwychwstania.
Jaki, według wersetu 53., będzie stan naszych ciał po Zmartwychwstaniu? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą doktrynę: Zmartwychwstaniemy w nieskażonym i nieśmiertelnym stanie).
W jakim sensie nasze zmartwychwstałe ciała będą nieskażone? (Nie będą już więcej podlegać zniszczeniu ani śmierci).
W jaki sposób wiedza, że każdy z nas będzie miał zmartwychwstałe ciało i doświadczy odpowiadającego mu stopnia chwały w wieczności, wpłynie na decyzje podejmowane podczas życia doczesnego?
Aby przygotować uczniów do studiowania pozostałej części I Listu Pawła do Koryntian, poproś ich, aby podnieśli rękę, jeśli użądlił ich kiedyś jakiś owad.
Jak byście opisali to doświadczenie?
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali I List do Koryntian 15:54–55 i odszukali, o czym Paweł powiedział, że straci swe żądło.
Co, według Pawła, straci swe żądło? (Śmierć fizyczna).
W jakim sensie śmierć fizyczna może być niczym „żądło” (werset 55.), czyli może zdawać się nad nami zwyciężać?
W jakim sensie śmierć fizyczna została „pochłonięta […] w zwycięstwie” dzięki Jezusowi Chrystusowi (werset 54.)?
Jakiej prawdy możemy nauczyć się z nauk Pawła o tym, dlaczego śmierć fizyczna nie będzie stale nas żądlić ani nad nami nie zwycięży? (Upewnij się, że uczniowie rozpoznają następującą prawdę: Śmierć fizyczna nie zwycięży nad nami dzięki Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa).
Wyjaśnij, że chociaż Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa usunęło żądło, którego źródłem jest śmierć fizyczna, to istnieje jeszcze inne żądło śmierci, które może nadal na nas wpływać Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 15:56. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają żądło, które nadal pozostaje po śmierci.
Jakie żądło nadal pozostaje po śmierci?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos I Listu do Koryntian 15:57–58. Pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co, według nauk Pawła, może usunąć żądło śmierci, które jest konsekwencją grzechu.
Co, według nauk Pawła, może usunąć żądło śmierci, które jest konsekwencją grzechu?
O co, według wersetu 58., Paweł poprosił swoich czytelników z powodu zwycięstwa, które Jezus Chrystus odniósł nad śmiercią?
Jaką zasadę możemy rozpoznać w wersetach 56–58 na temat tego, co powinniśmy robić, aby uniknąć żądła śmierci, które jest konsekwencją grzechu? (Pomóż uczniom rozpoznać następującą zasadę: Jeśli będziemy wytrwali i niewzruszeni, żyjąc według ewangelii, żądło śmierci, które jest konsekwencją grzechu, zostanie usunięte dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa).
Co to znaczy, że mamy być wytrwali i niewzruszeni, żyjąc według ewangelii?
Jaką rolę w byciu wytrwałym i niewzruszonym odgrywa pokuta?
Aby pomóc uczniom poczuć znaczenie prawd, o jakich nauczyli się, nawiąż do prawd wypisanych na tablicy i poproś uczniów, aby w notatnikach lub dziennikach do studiowania napisali odpowiedź na następujące pytanie: Jakich prawd — pomocnych w prowadzeniu prawego życia — na temat Zmartwychwstania nauczyliście się? Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się z klasą tym, co napisali.
Poproś wszystkich, aby wyznaczyli sobie cel, że zrobią dzisiaj coś, żeby być bardziej wytrwałym i niewzruszonym w życiu według ewangelii.
Paweł organizuje zbiórkę datków dla ubogich w Jerozolimie
Podsumuj I List do Koryntian 16:1–24, wyjaśniając, że Paweł polecił świętym w Koryncie, aby pomogli opiekować się ubogimi w Jerozolimie, „[trwali] w wierze” (werset 13.) i czynili wszystko „w [prawdziwej] miłości” (werset 14.).
Złóż świadectwo o prawdach, które uczniowie rozpoznali podczas tej lekcji.
Poproś dwóch uczniów, aby wyszli na środek sali i wzięli ze sobą pisma święte. Poproś ich, aby udawali, że jesteś zainteresowanym, a oni są parą misjonarzy, którzy uczą cię o planie zbawienia. Poproś, aby wyjaśnili ci, co wiedzą o śmierci i Zmartwychwstaniu, używając obydwu fragmentów do opanowania z I Listu do Koryntian 15 oraz z innych pomocnych wersetów. Poproś wszystkich uczniów, aby opowiedzieli zainteresowanemu o czymś, co jeszcze chcą wyjaśnić na temat śmierci i Zmartwychwstania.
Prezydent Howard W. Hunter tak nauczał o zmartwychwstałych ciałach:
„Podczas śmierci ma miejsce rozdzielenie ducha i ciała. Zmartwychwstanie połączy ponownie ducha i ciało, a to ciało stanie się ciałem duchowym i będzie miało powłokę z ciała i kości, będzie wypełnione duchem, a nie krwią. Zatem nasze ciała po zmartwychwstaniu, przeniknięte przez ducha, staną się nieśmiertelne i nigdy nie umrą. Takie jest znaczenie oświadczeń Pawła: ‘Jeżeli jest ciało cielesne, to jest także ciało duchowe’ oraz: ‘ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego’. Naturalne ciało to ciało i krew, ale ciało wypełnione duchem zamiast krwi może wejść do królestwa i tak się stanie” (w: Conference Report, kwiecień 1969, str. 138).
„Adam, ‘pierwszy człowiek’ (I List do Koryntian 15:45; NiP 84:16), jako pierwszy otrzymał fizyczne ciało. Jezus Chrystus, ‘ostatni Adam’, czyli ‘drugi człowiek’ (I List do Koryntian 15:45, 47), był pierwszym, który został przemieniony (zmartwychwstał) i otrzymał pełne chwały ciało (zob. Ew. Jana 5:21; NiP 88:17). Czyny Adama (Upadek) i czyny Jezusa Chrystusa (Zadośćuczynienie i Zmartwychwstanie) były niezbędne dla naszego zbawienia (zob. komentarz do Listu do Rzymian 5:12–21)” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 388).
Prezydent Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
„Do odkupienia Adama i Ewy oraz całego ich potomstwa konieczne było nieskończone zadośćuczynienie. Zadośćuczynienie musi umożliwić naszym fizycznym ciałom zmartwychwstanie i przemianę [zob. I List do Koryntian 15:51–53; 3 Nefi 28:8] w formę bez krwi, która nie jest już więcej podległa chorobom, zniszczeniu ani śmierci” („Constancy amid Change”, Ensign, listopad 1993, str. 34).
W I Liście do Koryntian 15:51 czytamy, że Paweł powiedział, iż pokaże świętym w Koryncie tajemnicę związaną ze Zmartwychwstaniem. Wiele lat wcześniej, kiedy Paweł pisał do świętych w Tesalonice, nauczał, że kiedy nastąpi Zmartwychwstanie zmarłych podczas Drugiego Przyjścia Jezusa Chrystusa, wszyscy wierni, którzy będą wówczas żyli, zostaną „porwani […] w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana” (I List do Tesaloniczan 4:17). Paweł dodał kolejny szczegół do tego opisu wydarzeń związanych z Drugim Przyjściem, który jest podany w I Liście do Koryntian 15:52. Paweł nauczał, że ci, którzy będą żyć, kiedy Jezus Chrystus powróci, ich życie doczesne będzie nadal trwało, ale nie „zasną” (I List do Koryntian 15:51) w grobie, kiedy umrą podczas Milenium. Natomiast szybko zmartwychwstaną „w oka mgnieniu” (I List do Koryntian 15:52) (zob. także NiP 63:50–51).
Starszy Neal A. Maxwell z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa pomaga usunąć żądło śmierci fizycznej i cierpienia:
„Dar nieśmiertelności dla całej ludzkości poprzez realność Zmartwychwstania jest tak pełną mocy obietnicą, że nasza radość z tych wspaniałych i hojnych darów pochłonie wszelkie bolączki, uśmierzy wszelki smutek, pokona wszelkie nastroje, rozproszy wszelką rozpacz i poskromi wszelką tragedię” („All Hell Is Moved” [uroczyste spotkanie na uniwersytecie Brighama Younga, 8 listopada 1977], str. 7, strona internetowa: speeches.byu.edu).
Prezydent Ezra Taft Benson świadczył o realności Zmartwychwstania i o tym, że musimy się na nie przygotować:
„To dosłowne zmartwychwstanie każdej duszy, która żyła i zmarła na ziemi, jest pewne i każdy powinien starannie przygotować się na to wydarzenie. Pełne chwały zmartwychwstanie powinno być celem każdego mężczyzny i każdej kobiety, gdyż zmartwychwstanie jest realne” („The Meaning of Easter”, Ensign, kwiecień 1992, str. 2).