នីហ្វៃទី 4 1–មរមន 8:11 ( មេរៀនទី 28 )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមនៃគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ទាំងឡាយដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេសិក្សា នីហ្វៃទី 4 1–មរមន 8:11 ( មេរៀនទី 28 ) មិនមែនសម្រាប់បង្រៀនជាផ្នែកមួយនៃមេរៀនរបស់អ្នកឡើយ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀនផ្ដោតតែលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងនេះពីរបីប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតអំពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី 1 ( នីហ្វៃទី4 1 )

នៅពេលសិស្សបានសិក្សាពីស្ថានភាពរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ អំឡុងពេលជិត 200 ឆ្នាំក្រោយពីការយាងមករបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពួកគេបានរៀនថា នៅពេលប្រជាជនធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីប្រែចិត្តជឿលើព្រះអម្ចាស់ នោះពួកគេនឹងមានសាមគ្គីភាព ហើយទទួលបានសុភមង្គលបន្ថែមទៀត ។ ពួកគេក៏បានទទួលស្គាល់ថា ភាពឆ្មើងឆ្មៃបង្កើតជាការបែកបាក់ ហើយដឹកនាំទៅរកអំពើទុច្ចរិតដ៏ធំ ។

ថ្ងៃទី 2 ( មរមន 1–2 ) ។

តាមរយៈគំរូនៃជីវិតដ៏សុចរិតរបស់លោកមរមន សិស្សបានរៀនអំពីគុណសម្បត្តិនៃការម៉ឺងម៉ាត់ និងចេះសង្កេតឆាប់រហ័ស ។ ពួកគេបានរៀនថា យើងអាចជ្រើសរើសដើម្បីរស់នៅដោយសុចរិត ទោះបីជារស់នៅក្នុងសង្គមដ៏ទុច្ចរិតក្តី ។ តាមរយៈគំរូនៃអំពើទុច្ចរិតរបស់ប្រជាជនសាសន៍នីហ្វៃ សិស្សបានយល់ពីគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះថា ៖ អំពើទុច្ចរិត និងការឥតជំនឿបណ្ដេញចេញនូវអំណោយទាននៃព្រះអម្ចាស់ និងឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ប្រសិនបើសេចក្ដីសោកស្ដាយរបស់យើងចំពោះអំពើបាបនាំទៅរកការប្រែចិត្ត វានឹងនាំយើងមករកព្រះគ្រីស្ទដោយមានដួងចិត្តទន់ទាប ។ សេចក្ដីសោកស្ដាយដែលគ្រាន់តែជាលទ្ធផលនៃអំពើបាប នាំទៅរកការជាប់ទោស ( ឬការបញ្ឈប់នៅក្នុងដំណើររបស់យើងទៅរកជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ) ។

ថ្ងៃទី 3 ( មរមន 3–6 ) ។

នៅពេលពួកគេបានសិក្សាពីព្រះទ័យអំណត់របស់ព្រះអម្ចាស់ជាមួយនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃ សិស្សបានរៀនថា ព្រះអម្ចាស់ប្រទានដល់យើងនូវឱកាសគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីប្រែចិត្តពីអំពើបាបយើង ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក្ដី ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានបដិសេធមិនព្រមប្រែចិត្ត ហើយចង់សងសឹកនឹងពួកសាសន៍លេមិន ។ ដោយសារព្រះអម្ចាស់ហាមប្រាមកុំឲ្យសងសឹក លោកមរមនបានជ្រើសរើសលាចេញពីការដឹកនាំកងទ័ពសាសន៍នីហ្វៃ ។ លទ្ធផលនៃការខិតខំសងសឹករបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ បានអនុញ្ញាតឲ្យសិស្សយល់ថា ការជំនុំជម្រះនៃព្រះនឹងយកឈ្នះលើពួកទុច្ចរិត ។ លោកមរមនបានធ្វើជាសាក្សីដល់សេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញទាំងមូលនៃប្រជាជនរបស់លោក ហើយបានទួញយំចំពោះការធ្លាក់របស់គេ ។

ថ្ងៃទី 4 ( មរមន 7:1–8:11 ) ។

លោកបានបញ្ចប់កំណត់ត្រារបស់លោក ដោយនិយាយអំពីកូនចៅនៃពួកសាសន៍លេមិន ។ សិស្សបានរៀនថា ព្រះអម្ចាស់ប្រទាននូវសេចក្តីប្រោសលោះដល់មនុស្សទាំងអស់ដែលទទួលយកគោលការណ៍ និងពិធីការបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។ លោកមរមនបានស្លាប់ ហើយមរ៉ូណៃបានសរសេរពីស្ថានភាពក្រោយពីសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញនៃពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ តាមរយៈគំរូរបស់មរ៉ូណៃ សិស្សបានរៀនថា ទោះបីជានៅពេលពួកគេនៅតែម្នាក់ឯងក្ដី ក៏ពួកគេអាចជ្រើសរើសដើម្បីបន្ដនៅស្មោះត្រង់ដែរ ។

សេចក្ដីផ្ដើមពីមេរៀននេះ

នៅក្នុងមេរៀននេះ សិស្សនឹងរំឭកពីសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញនៃពួកសាសន៍នីហ្វៃ ហើយរៀនអំពីបំណងប្រាថ្នារបស់លោកមរមនសម្រាប់ប្រជាជនរបស់លោកដើម្បី « បានឱបខ្ជាប់នៅក្នុងព្រះហស្ដនៃព្រះយេស៊ូវ » ( មរមន 5:11 ) ។ សិស្សនឹងរៀនពីរបៀបដើម្បីអញ្ជើញឲ្យមានសេចក្តីស្រឡាញ់ពីព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ។ តាមរយៈការបដិសេធមិនព្រមប្រែចិត្តនៃពួកសាសន៍នីហ្វៃ សិស្សនឹងយល់ពីលទ្ធផលដ៏សោកសៅដែលប្រជាជននឹងជួប នៅពេលពួកគេមិនប្រែចិត្ត ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

នីហ្វៃទី 4 1–មរមន 4

ប្រជាជនសាសន៍នីហ្វៃឃ្លាតចេញពីសេចក្តីសុចរិត និងសុភមង្គលទៅរកអំពើទុច្ចរិត

សូមឲ្យសិស្សប្រាប់ថាពួកគេបានសិក្សាប្រវត្តិសាស្ដ្រនៃពួកសាសន៍នីហ្វៃអស់ប៉ុន្មានឆ្នាំនាសប្ដាហ៍នេះ ។ សូមជួយពួកគេឲ្យប្រើកាលបរិច្ឆេទនេះនៅក្នុងការសង្ខេបជំពូកនេះ ឬនៅផ្នែកខាងក្រោមនៃទំព័រនៅក្នុង នីហ្វៃទី 4 1 និង មរមន 8 ដើម្បីរកមើលការណ៍នេះ ។ ( ជំពូកទាំងនេះកើតឡើងជិត 400 ឆ្នាំ ឬជាងមួយភាគបីនៃប្រវត្តិសាស្ដ្រនៃពួកសាសន៍នីហ្វៃ ) ។

សូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ប្រើព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ និងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរដើម្បីរំឭកពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនអំពីសុភមង្គលរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃនៅក្នុង នីហ្វៃទី 4 1 ។ សូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ទៀតប្រើ មរមន 1–2 និងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់គេដើម្បីរំឭកថាតើអ្នកណាជាលោកមរមន ហើយហេតុអ្វីបានជាលោកគួរឲ្យកោតសរសើរម្ល៉េះ ។ សូមឲ្យក្រុមនីមួយៗសង្ខេបអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យក្រុមទាំងអស់បង្ហាញពីសេចក្ដីសង្ខេបរបស់ពួកគេ ។

សូមសួរសិស្សថា ៖ តើសេចក្ដីពិតមួយដែលអ្នកបានរៀនពីការសិក្សាជំពូកទាំងនេះគឺជាអ្វី ហើយហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ចំពោះអ្នក ?

សូមពន្យល់ថា ថ្វីបើលោកមរមនខិតខំជួយពួកសាសន៍នីហ្វៃខាងវិញ្ញាណឲ្យរៀបចំខ្លួនគេដើម្បីទៅច្បាំងក្ដី ក៏ពួកគេនៅតែបដិសេធមិនព្រមប្រែចិត្ត ហើយបែរទៅរកព្រះអម្ចាស់ដែរ ។ ជាលទ្ធផលមកពីអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ ពួកគេត្រូវបានទុកឲ្យប្រើកម្លាំងរបស់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ ហើយពួកសាសន៍លេមិនបានចាប់ផ្ដើមយកឈ្នះលើពួកគេ ( សូមមើល មរមន 3–4 ) ។

មរមន 5:8–24

លោកមរមនពន្យល់ថា ព្រះគម្ពីរមរមនត្រូវបានសរសេរដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលប្រជាជនឲ្យជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សូមសួរសិស្សថា តើពួកគេធ្លាប់មានអារម្មណ៍សោកស្តាយចំពោះនរណាម្នាក់ដែលត្រូវពិបាកដោយសារលទ្ធផលដែលរើសធ្វើខុសនោះដែរឬទេ ។ អ្នកអាចចែកចាយឧទាហរណ៍ដែលសមរម្យ ( និងមិនវិនិច្ឆ័យសំបកក្រៅ ) នៃការសោកស្តាយដែលអ្នកមានចំពោះនរណាម្នាក់ដែលបានរងទុក្ខនឹងលទ្ធផលអវិជ្ជមានសម្រាប់ជម្រើសមួយដែលគេបានធ្វើ ។ សូមពន្យល់ថា លោកមរមនបានសរសេរថា ប្រជាជននៅថ្ងៃចុងក្រោយនឹងសោកស្តាយ នៅពេលពួកគេអានអំពីសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញនៃពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។

សូមឲ្យសិស្សអាន មរមន 5:10–11 ស្ងាត់ៗ ដោយរកមើលអ្វីដែលលោកមរមនបានមានប្រសាសន៍ថា ពួកសាសន៍នីហ្វៃអាចបានរីករាយ ។ ក្រោយពីសិស្សឆ្លើយ សូមសួរសិស្សនូវសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

តើអ្នកគិតថា វាមានន័យដូចម្ដេចដើម្បី « ត្រូវបានឱបខ្ជាប់នៅក្នុងព្រះហស្ដនៃព្រះយេស៊ូវ » ? ( ពាក្យ ឱបខ្ជាប់ មានន័យថា កាន់ឲ្យជាប់ ឬមានសុវត្ថិភាព ឬត្រូវបានឱបក្រសោប ដែលជាសញ្ញាមួយនៃការការពារ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ) ។
យោងតាម មរមន 5:11 តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីទទួលបានការឱបក្រសោបប្រភេទនេះ ? ( តាមរយៈការប្រែចិត្ត យើងអាចត្រូវបាន « ឱបខ្ជាប់នៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ព្រះយេស៊ូវ » ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។

សូមអាន ឬសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ឃេន អេហ្វ. រីឆាត នៃពួកចិតសិបនាក់ ៖ សូមឲ្យសិស្សស្ដាប់រកអត្ថន័យនៃ « ឱបខ្ជាប់នៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ព្រះយេស៊ូវ » ។

« អ្នកទាំងអស់ណាដែលនឹងមក អាចត្រូវបាន ‹ ឱបខ្ជាប់នៅក្នុងព្រះហស្ដនៃព្រះយេស៊ូវ › ។ [ មរមន 5:11 ។ ] ព្រលឹងទាំងអស់អាចត្រូវបានព្យាបាលដោយព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ។ ការឈឺចាប់ទាំងអស់អាចត្រូវបានលួងលោម ។ នៅក្នុងទ្រង់ យើងអាច ‹ រកឃើញការសម្រាកដល់ព្រលឹង [ របស់យើង ] › ។ [ ម៉ាថាយ 11:29 ] ។ ស្ថានភាពខាងសាច់ឈាមរបស់យើងមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរភ្លាមៗទេ ប៉ុន្ដែការឈឺចាប់ ការព្រួយបារម្ភ ការរងទុក្ខ និងការភ័យខ្លាចរបស់យើងអាចត្រូវបានលេបចូលក្នុងសេចក្ដីសុខសាន្ដ និងថ្នាំព្យាបាលរបស់ទ្រង់ » ( « The Atonement Covers All Pain » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2011, ទំព័រ 16 ) ។

សូមឲ្យសិស្សគិតអំពីពេលដែលពួកគេបានមានអារម្មណ៍ថាត្រូវបាន « ឱបខ្ជាប់នៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ព្រះយេស៊ូវ » ជាលទ្ធផលនៃការប្រែចិត្តមួយ ។ សូមឲ្យពួកគេសញ្ជឹងគិតផងដែរពីអ្វីដែលពួកគេអាចត្រូវធ្វើដើម្បីបានឱបខ្ជាប់នៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់នាពេលនេះ ។ សូមធ្វើទីបន្ទាល់អំពីការលួងលោម និងលទ្ធផលនៃការការពារដោយសារការប្រែចិត្ត ។

ដើម្បីបង្ហាញគោលការណ៍ផ្សេងទៀតនៅក្នុង មរមន 5 សូមដាក់គម្របមួយ ឬរបស់ដែលអណ្ដែតទឹកណាមួយនៅលើខ្ទះទឹក ។ សូមឲ្យសិស្សពីរ ឬបីនាក់ផ្លុំវាទៅក្នុងទិសដៅមានខុសគ្នា ។ សូមសួរថា តើឥទ្ធិពលខ្លាំងប៉ុណ្ណាដែលគម្របនោះទៅទិសដៅដែលវានឹងទៅ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្ស នៅពេលពួកគេបន្ដសិក្សា ដើម្បីឲ្យរកមើលរបៀបដែលគម្របនេះអាចដូចជាពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។

សូមសរសេរនៅលើក្ដារខៀនថា ៖ នៅពេលយើងបដិសេធមិនព្រមប្រែចិត្ត … បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន –មរមន 5:2, 16–19ឮៗ ហើយសូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលលទ្ធផលនៃការបដិសេធមិនព្រមប្រែចិត្តរបស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ នៅពេលពួកគេឆ្លើយ អ្នកអាចសួរសំណួរខាងក្រោមនេះខ្លះដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់ពាក្យ និងឃ្លានៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ៖

នៅក្នុង ខទី 16 តើអ្នកគិតថា វាមានន័យយ៉ាងណាដែល « គ្មានព្រះគ្រីស្ទនិងព្រះនៅក្នុងពិភពលោកនេះ » ? ( ការរស់នៅដោយគ្មានសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឬព្រះវរបិតាសួគ៌ និងដោយគ្មានឥទ្ធិពល និងការដឹកនាំពីស្ថានសួគ៌ ) ។
តើអ្នកគិតថា វាមានន័យយ៉ាងណាដែលត្រូវ « រុញច្រានដូចជាអង្កាមដែលខ្យល់ផាត់ » ? ( មរមន 5:16 ) ។ ( អ្នកអាចពន្យល់ថា អង្កាមសំដៅលើស្មៅ និងសំបកស្រូវដែលត្រូវខ្យល់ផាត់នៅពេលច្រូតកាត់ ) ។
តើអ្នកគិតថា អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅលើទូកដែលគ្មានយុថ្កាមួយនៅលើសមុទ្រ ដោយគ្មានផ្លូវដើម្បីចែវ ឬបត់បែនបានទេនោះ ? តើស្ថានភាពនេះស្រដៀងទៅនឹងស្ថានភាពនៃសាសន៍នីហ្វៃយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមពន្យល់ថា មរមន 5 បង្រៀនថា នៅពេលយើងបដិសេធមិនព្រមប្រែចិត្ត ព្រះវិញ្ញាណនឹងដកព្រះកាយចេញ ហើយយើងនឹងបាត់ការដឹកនាំពីព្រះអម្ចាស់ ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ដើម្បីបំពេញប្រយោគដែលអ្នកបានចាប់ផ្ដើមសរសេរពីមុននោះ ។ សូមឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតពីពេលវេលានៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេអាចជួបនឹងគោលការណ៍នេះ ។

អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សនិយាយផ្ទុយទៅនឹងគោលការណ៍ទាំងពីរដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀននេះ ដោយការសួរនូវសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖ តាមរយៈសេចក្ដីពិតទាំងពីរដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀននេះ តើលទ្ធផលនៃការប្រែចិត្តខុសពីលទ្ធផលនៃការបដិសេធមិនព្រមប្រែចិត្តដូចម្ដេច ?

សូមឲ្យសិស្សអាន មរមន 5:22–24 ស្ងាត់ៗ ដោយរកមើលអ្វីដែលលោកមរមនបានអញ្ជើញឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាធ្វើ ដើម្បីឲ្យយើងនឹងមិនអាចក្លាយដូចជាពួកសាសន៍នីហ្វៃនៅក្នុងជំនាន់របស់គេ ។ អ្នកអាចលើកទឹកចិត្តឲ្យសិស្សគូសចំណាំអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតនៃគោលការណ៍ទាំងពីរនេះនៅលើក្ដារខៀន ។

មរមន 6:1–8:11

ក្រោយពីបានឃើញពីសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញចុងក្រោយនៃប្រជាជនរបស់លោក លោកមរមនសរសេរដល់កូនចៅពួកសាសន៍លេមិន ហើយបន្ទាប់មកបានស្លាប់ ដោយទុកឲ្យកូនប្រុសរបស់លោក មរ៉ូណៃ នៅតែម្នាក់ឯង

សូមឲ្យសិស្សសង្ខេបសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញចុងក្រោយនៃប្រជាជនសាសន៍នីហ្វៃ ដោយប្រើក្បាលជំពូកនៃ មរមន 6–8 បើចាំបាច់ ។

សូមឲ្យសិស្សអានដោយស្ងាត់ៗ ហើយសញ្ជឹងគិតពី មរមន 7:10 ជាពាក្យចុងក្រោយដែលលោកមរមនបានសរសេរ មុនពេលលោកបានលាចាកលោកនេះ ។

មេរៀនបន្ទាប់ ( មរមន 8:12–អេធើរ 3 )

មរ៉ូណៃបាននិយាយជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយត្រូវបានបង្ហាញឲ្យឃើញពីជំនាន់របស់យើង ។ តើលោកមរ៉ូណៃបានព្រមានយើងអំពីអ្វីខ្លះ ? បងប្រុសរបស់យ៉ារេឌក៏បានមានសេចក្ដីជំនឿដ៏អស្ចារ្យដែរ ។ លោកបានឃើញព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបាននិយាយជាមួយនឹងទ្រង់ទល់មុខគ្នា ។ តើការដឹងថា ទាំងមរ៉ូណៃ និងបងប្រុសរបស់យ៉ារេឌបានឃើញ និងបាននិយាយជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ បានជួយអ្នកឲ្យទុកចិត្តលើប្រសាសន៍របស់ពួកលោកដោយរបៀបណា ?