មេរៀនទី 17
នីហ្វៃទី 1 16
សេចក្តីផ្ដើម
ក្រោយពីត្រូវបានចាក់ចូលនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេដោយពាក្យសម្ដីរបស់នីហ្វៃ លេមិន និង លេមយួល បានបន្ទាបខ្លួនពួកគេនៅចំពោះមុខព្រះអម្ចាស់ ។ គ្រួសារបានបន្ដដំណើររបស់ពួកគេនៅក្នុងទីរហោស្ថាន ហើយព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពរដល់ពួកគេដោយមានលីអាហូណា ដែលតាមរយៈនោះទ្រង់បានដឹកនាំពួកគេនៅក្នុងដំណើររបស់ពួកគេ ។ នៅពេលពួកគេធ្វើដំណើរ ពួកគេបានជួបនឹងការលំបាក រួមមានការបាត់ធ្នូរបស់នីហ្វៃ ដែលជាមធ្យោបាយមួយដ៏ល្អបំផុតរបស់ពួកគេក្នុងការរកអាហារ ។ សមាជិកគ្រួសារភាគច្រើន— ទោះបីជាលីហៃ— បានចាប់ផ្ដើមត្អូញត្អែរទាស់នឹងព្រះអម្ចាស់ ។ នីហ្វៃបានស្ទីបន្ទោសបងៗរបស់គាត់ដែលបានត្អូញត្អែរ គាត់បានធ្វើធ្នូថ្មីមួយ និង បានទៅប្រឹក្សាជាមួយនឹងឪពុករបស់គាត់ អំពីកន្លែងដែលគាត់គួរទៅបរបាញ់ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
នីហ្វៃទី1 16:1−6
នីហ្វៃឆ្លើយតបនឹងការត្អូញត្អែររបស់បងៗរបស់គាត់
សុំឲ្យសិស្សគិតអំពីគ្រាមួយ ដែលពួកគេត្រូវបានគេស្ដីបន្ទោសដោយបានធ្វើអ្វីមួយខុស និង អំពីរបៀបដែលពួកគេបានឆ្លើយតប ។ បន្ទាប់មក សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 16:1 ឮៗ ។ មុនគាត់អាន សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យស្ដាប់រកចម្លើយរបស់លេមិន និង លេមយួលចំពោះការបង្រៀនរបស់នីហ្វៃ ។ សូមរំឭកសិស្សថា នីហ្វៃបានបង្រៀនថា ពួកទុច្ចរិតនឹងត្រូវបានញែកចេញពីពួកបរិសុទ្ធ និង ត្រូវកាត់ចេញពីវត្តមានរបស់ព្រះ ( សូមមើល នីហ្វៃទី1 15:33–36) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សអាន នីហ្វៃទី1 16:2 ដោយស្ងាត់ៗ។ អ្នកអាចប្រាប់ពួកគេឲ្យគូសចំណាំឃ្លាដែលនីហ្វៃបានប្រើដើម្បីពិពណ៌នា ពីរបៀប ដែលមនុស្សមួយចំនួនឆ្លើយតបសេចក្តីពិត នៅពេលពួកគេមិនរស់នៅតាមការពិត ។
-
តើអ្នកគិតថា វាមានន័យដូចម្ដេចដែលថា « អ្នកណាដែលមានទោស រាប់សេចក្ដីពិតទុកជាការពិបាក » ? តើអ្នកគិតថា អ្វីជាអត្ថន័យនៃឃ្លា « វាកាត់ទំលុះគេរហូតដល់ដួងចិត្ត » ?
-
តើរតាមបៀបណាខ្លះ ដែលយើងអាចឆ្លើយតប ប្រសិនបើសេចក្ដីពិតមួយពិបាកទ្រាំ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សអាន នីហ្វៃទី1 16:3–4 ដោយស្ងាត់ៗ ។ អ្នកអាចប្រាប់ពួកគេឲ្យគូសចំណាំពាក្យ ប្រសិនបើ និង នោះ នៅក្នុងខគម្ពីរទី 3 ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យរកមើលការប្រឹក្សាដែលនីហ្វៃបានឲ្យទៅបងៗរបស់គាត់ អំពីរបៀបដែលពួកគេគួរតែឆ្លើយតបទៅនឹង « ការពិបាក » ដែលគាត់បាននិយាយ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ពន្យល់ជាសម្ដីរបស់គាត់ ពីអ្វីដែលនីហ្វៃបានបង្រៀនទៅបងៗរបស់គាត់ ។
-
យោងតាម នីហ្វៃទី1 16:5 តើបងប្អូនប្រុសរបស់នីហ្វៃបានឆ្លើយតបនឹងការណែនាំរបស់គាត់ដោយរបៀបណា ?
-
តើនីហ្វៃទី1 16:5 ស្នើអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដែលយើងគួរតែឆ្លើយតប នៅពេលដែលសេចក្ដីពិត « កាត់ទំលុះ [ យើង ] រហូតដល់ដួងចិត្ត » ?
នីហ្វៃទី1 16:7−33
ព្រះអម្ចាស់ ណែនាំគ្រួសាររបស់លីហៃតាមរយៈលីអាហូណា
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 16:9– 10 ឮៗ ។ សូមបង្ហាញរូបភាពលីអាហូណា ( 62041 ; សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ [2009] ទំព័រ 68 ) ។ សូមបង្ហាញការតំណាងរបស់វិចិត្រករនៃលីអាហូណា ។
-
តើតាមរបៀបណាដែលអ្នកគិតថាអំណោយមួយបែបនោះ នឹងជួយដល់លីហៃ និង គ្រួសាររបស់គាត់នៅក្នុងកាលៈទេសៈរបស់ពួកគេ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នា អានឮៗនៅក្នុង នីហ្វៃទី1 16:16–19 ។
-
តើលីអាហូណាផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ដល់គ្រួសាររបស់លីហៃយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
ក្រោយពីគ្រួសាររបស់លីហៃបានទទួលលីអាហូណា តើការធ្វើដំណើររបស់ពួកគេងាយស្រួល ឬ លំបាក ? តើនីហ្វៃប្រាប់អ្វីនៅក្នុងនីហ្វៃទី1 16:17–19 ដើម្បីគាំទ្រចម្លើយរបស់អ្នក ?
-
ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថាមនុស្សសុចរិត ដូចជាលីហៃ និង នីហ្វៃ ពេលខ្លះត្រូវជួបប្រទះនឹងឧបសគ្គ ? ( អ្នកអាចពន្យល់ថា ឧបសគ្គជាច្រើនដែលយើងជួបប្រទះ មិនចាំបាច់តែជាលទ្ធផលនៃការជ្រើសរើសខុសនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាគឺជាឱកាសដើម្បីរៀន និង រីកចម្រើនឡើងជាផ្នែកនៃដំណើរខាងសាច់ឈាមរបស់យើង ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ឲ្យធ្វើការស្វែងយល់ នីហ្វៃទី1 16:20–22 ដោយស្ងាត់ៗ ដោយស្វែងរកពីរបៀបដែលសមាជិកគ្រួសាររបស់លីហៃខ្លះ តបនឹងឧបសគ្គនៃការបាក់ធ្នូរបស់នីហ្វៃ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពាក់កណ្ដាលទៀតស្វែងយល់ នីហ្វៃទី1 16:23–25, 30–32 ដោយស្វែងរកចម្លើយរបស់នីហ្វៃចំពោះឧបសគ្គនេះ និង ពីរបៀបដែលចម្លើយរបស់គាត់បានមានឥទ្ធិពលដល់គ្រួសាររបស់គាត់ ។ បន្ទាប់ពីក្រុមនីមួយៗ បានប្រាប់ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញហើយ សូមសួរ ៖
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះ តាមរយៈការប្រៀបធៀបចំពោះចម្លើយទាំងពីរនេះទៅនឹងឧបសគ្គដូចគ្នា ?
-
ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដែលនីហ្វៃបានទៅកាន់ឪពុករបស់គាត់សុំការណែនាំ ទោះបីជាលីហៃបានត្អូញត្អែរនោះ ? តើគោលការណ៍អ្វីដែលយើងអាចរៀនពីនេះ ដើម្បីអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ? ( អ្នកអាចពន្យល់ថា ដោយការទៅរកលីហៃសុំការណែនាំ នីហ្វៃបានបង្ហាញការគោរពចំពោះឪពុកខ្លួន និង ជួយគាត់ឲ្យត្រឡប់មកកាន់ព្រះអម្ចាស់វិញ ។ ការស្វែងរកការប្រឹក្សាពីឪពុកម្ដាយ និង អ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាព ដោយមិនគិតពីភាពមិនឥតខ្ចោះរបស់ពួកគេ គឺជារបៀបមួយនៃការគោរពពួកគេ និង អនុវត្តសេចក្ដីជំនឿនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ ) ។
-
តើគោលការណ៍បន្ថែមអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនពីចម្លើយរបស់នីហ្វៃចំពោះឧបសគ្គរបស់គ្រួសាររបស់គាត់ ? ( នៅពេលសិស្សចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេ សូមគួសបញ្ជាក់ថា ប្រសិនបើយើងធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលយើងអាច និង បានស្វែងរកការដឹកនាំពីព្រះអម្ចាស់ផងដែរ នោះទ្រង់នឹងជួយយើងឆ្លងកាត់ការលំបាកទាំងឡាយរបស់យើង ។ )
សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 16:26–29ឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលសេចក្ដីលម្អិតអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រើប្រាស់លីអាហូណា ដើម្បីដឹកនាំគ្រួសាររបស់លីហៃ ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ និង អនុវត្តអ្វីដែលខគម្ពីរទាំងនេះបានបង្រៀនអំពីការទទួលបានការណែនាំពីព្រះអម្ចាស់ សូមសួរនូវសំណួរដួចខាងក្រោម ៖
-
តើអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាងការធ្វើតាមការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់តាមធម្មតា និង ការធ្វើតាមការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ដោយសេចក្ដីជំនឿ និង ការឧស្សាហ៍ព្យាយាម ?
សូមអញ្ជើញសិស្សអាន នីហ្វៃទី1 16:29, អាលម៉ា 37:6–7 និង អាលម៉ា37:38–41 ដោយស្ងាត់ៗដោយរកគោលការណ៍មួយ ដែលត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងវគ្គទាំងបីនេះ ។
-
តើគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងវគ្គទាំងបីនេះ ? ( សូមបញ្ជាក់ថា សិស្សយល់ថា តាមរយៈរបៀបតូចតាចទាំងឡាយ ព្រះអម្ចាស់អាចនាំមកនូវរឿងដ៏អស្ចារ្យជាច្រើនបាន ។ អ្នកអាចសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
-
យោងតាមខគម្ពីរទាំងនេះ តើ « របៀបតូចតាចទាំងឡាយ » អ្វីខ្លះ ដែលព្រះអម្ចាស់បានផ្ដល់ការណែនាំដល់យើង ?
សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនៅក្ដារខៀន ដោយបញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់ថា សំណួរនីមួយៗបានបាត់ពាក្យ ឬ ឃ្លាមួយ ។ ( អ្នកអាចធ្វើការណ៍នេះ មុនចាប់ផ្ដើមការបង្រៀន ) ។
-
តើរបៀបពីរ ឬ បីអ្វីខ្លះដែល … ដូចជាលីអាហូណា ?
-
តើរឿងអ្វីខ្លះដែលអាចបណ្តាលឲ្យយើងបាត់បង់សារលិខិតដ៏សំខាន់នេះពី … ?
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នកត្រូវបានប្រទានពរ ដោយការធ្វើតាមការណែនាំពី … ?
សូមបែងចែកសិស្សក្នុងថ្នាក់ជាបីក្រុម ជាមួយនឹងអ្នកដឹកនាំម្នាក់នៅក្នុងក្រុមនីមួយៗ ។ សូមឲ្យអ្នកដឹកនាំ នូវកិច្ចការខាងក្រោមមួយច្បាប់ម្នាក់ ដែលក្រុមរបស់ពួកគេនឹងសិក្សាពី « របៀបតូចតាច » ដែលព្រះអម្ចាស់ប្រើប្រាស់ដើម្បីណែនាំយើង ។ ( ប្រសិនបើសិស្សក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកមានចំនួនច្រើន អ្នកអាចបែងចែកសិស្សច្រើនជាងបីក្រុមដើម្បីកាត់បន្ថយទំហំរបស់ក្រុម ។ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងត្រូវឲ្យក្រុមមួយ ឬ ច្រើននូវកិច្ចការដូចគ្នា ) ។
ក្រុមទី 1 ៖ ពរជ័យអយ្យកោ
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ទៅដល់ក្រុមនោះ ៖
« ព្រះអម្ចាស់ដដែល ដែលបានផ្ដល់នូវលីអាហូណាដល់លីហៃ បានផ្ដល់ដល់អ្នក និង ខ្ញុំនៅសព្វថ្ងៃនេះនូវអំណោយដ៏កម្រ និង ដ៏មានតម្លៃដើម្បីផ្ដល់ការណែនាំដល់ជីវិតរបស់យើង ដើម្បីសម្គាល់គ្រោះថ្នាក់ជាប្រយោជន៍សម្រាប់សុវត្ថិភាពរបស់យើង និង ដើម្បីគូសផ្លូវ គឺជាផ្លូវមានសុវត្ថិភាព —មិនមែនទៅកាន់ដែនដីសន្យាមួយ ប៉ុន្ដែទៅផ្ទះនៅស្ថានសួគ៌យើងវិញ ។ អំណោយដែលខ្ញុំសំដៅលើនោះគឺជា ពរជ័យអយ្យកោរបស់អ្នក ។ …
« … ពរជ័យរបស់អ្នក មិនមែនត្រូវបត់ទុកឲ្យស្អាត ហើយមូរទុកនោះទេ ។ វាមិនមែនត្រូវដាក់ស៊ុមទុក ឬ បោះពុម្ពទុកនោះទេ ។ ប៉ុន្ដែ វាត្រូវយកមកអាន ។ វាត្រូវតែទទួលបានក្ដីស្រឡាញ់ ។ វាត្រូវតែបានធ្វើតាម ។ ពរជ័យអយ្យកោរបស់អ្នក នឹងជួយអ្នកនៅក្នុងគ្រាដ៏ងងឹត ។ វានឹងដឹកនាំអ្នក ឆ្លងកាត់គ្រោះថ្នាក់ក្នុងជីវិត ។ … ពរជ័យអយ្យកោរបស់អ្នក សម្រាប់អ្នក គឺជាលីអាហូណាផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីគូសផ្លូវរបស់អ្នក និងណែនាំផ្លូវរបស់អ្នក » ( « ពរជ័យអយ្យកោរបស់អ្នក ៖ លីអាហូណានៃពន្លឺ » Ensignខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1986 ទំព័រ 65– 66 ) ។
សូមកែសម្រួលសំណួរទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ដូច្នេះវានឹងនិយាយអំពីពរជ័យអយ្យកោ ។ ជាក្រុមមួយ សូមពិភាក្សាសំណួរទាំងនេះ ។ សូមឲ្យមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងក្រុមរបស់អ្នកចែកចាយជាមួយនឹងសិស្ស ក្នុងថ្នាក់នូវអ្វីដែលក្រុមរបស់អ្នកបានរៀន ។ សូមអញ្ជើញនរណាម្នាក់ពីក្រុមរបស់អ្នកផងដែរ ឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍របស់គាត់ពីសំណួរទី 3 ។
ក្រុមទី 2 ៖ ព្រះគម្ពីរ និង ពាក្យសម្ដីនៃព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយ
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដបុលយូ រ៉ូលហ្វ ឃើរ នៃក្រុមចិតសិបនាក់ ទៅដល់ក្រុមនោះ ៖
« ព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ អាចជាលីអាហូណាផ្ទាល់ខ្លួន សម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ដោយបង្ហាញយើងនូវផ្លូវដែលយើងត្រូវដើរ ។ ចូរយើងឈប់មានចិត្តខ្ជិលច្រអូស ដោយសារផ្លូវនោះងាយស្រួលទៀតទៅ ។ ចូរយើងទទួលព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទដោយសេចក្ដីជំនឿ ដាក់ក្នុងគំនិត និង ដួងចិត្តរបស់យើង នៅពេលពួកគេបានកត់ទុកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដ៏ពិសិដ្ឋ និង នៅពេលពួកគេបានបន្លឺដោយព្យាការី អ្នកមើលឆុត និង អ្នកទទួលវិវរណៈដែលនៅរស់ ។ ចូរយើងទទួលទានព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទដោយសេចក្ដីជំនឿ និង ដោយក្ដីឧស្សាហ៍ព្យាយាម ដោយសារព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទនឹងបានជាលីអាហូណាខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ប្រាប់យើងនូវអ្វីទាំងអស់ដែលយើងគួរធ្វើ » ( « ព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ —លីអាហូណាខាងវិញ្ញាណរបស់យើង » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2004 ទំព័រ 37 ) ។
សូមកែសម្រួលសំណួរទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ដូច្នេះវានឹងនិយាយអំពីព្រះគម្ពីរ និង ពាក្យសម្ដីនៃព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ជាក្រុមមួយ សូមពិភាក្សាសំណួរទាំងនេះ ។ សូមឲ្យមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងក្រុមរបស់អ្នកចែកចាយជាមួយនឹងសិស្ស ក្នុងថ្នាក់នូវអ្វីដែលក្រុមរបស់អ្នកបានរៀន ។ សូមអញ្ជើញនរណាម្នាក់ពីក្រុមរបស់អ្នកផងដែរ ឲ្យចែកចាយបទពិសោធរបស់គាត់ពីសំណួរទី 3 ។
ក្រុមទី 3 ៖ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ទៅដល់ក្រុមនោះ ៖
« នៅពេលយើងខិតខំសម្របឥរិយាបថ និង សកម្មភាពរបស់យើងជាមួយនឹងភាពសុចរិត នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងក្លាយជាលីអាហូណាដែលធ្លាប់ជារបស់លីហៃ និង គ្រួសាររបស់គាត់នៅក្នុងជំនាន់របស់ពួកគេ សម្រាប់យើងវិញ ។ កត្ដាដ៏សំខាន់ដែលបណ្ដាលឲ្យលីអាហូណាធ្វើការឲ្យលីហៃ ក៏នឹងអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកក្នុងជីវិតរបស់យើងដែរ ។ ហើយកត្ដាដ៏ពិតដែលបណ្ដាលឲ្យលីអាហូណា មិនឲ្យធ្វើការកាលពីបុរាណនោះ ក៏នឹងធ្វើឲ្យយើង យើងចេញពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ » ( « ថាយើងនឹងតែងតែមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់នៅជាមួយនឹងយើង » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2006 ទំព័រ 30 ) ។
សូមកែសម្រួលសំណួរទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ដូច្នេះវានឹងនិយាយអំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ជាក្រុមមួយ សូមពិភាក្សាសំណួរទាំងនេះ ។ សូមឲ្យមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងក្រុមរបស់អ្នកចែកចាយជាមួយនឹងសិស្ស ក្នុងថ្នាក់នូវអ្វីដែលក្រុមរបស់អ្នកបានរៀន ។ សូមអញ្ជើញនរណាម្នាក់ពីក្រុមរបស់អ្នក ឲ្យចែកចាយបទពិសោធរបស់គាត់ពីសំណួរទី 3 ។
កំណត់សម្គាល់ចំពោះគ្រូបង្រៀន ៖ ប្រហែលក្រោយប្រាំមួយ ឬ ប្រាំបីនាទីមក សុំក្រុមនីមួយៗឲ្យបង្រៀនសិស្សក្នុងថ្នាក់ អំពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនពីការពិភាក្សារបស់ពួកគេ ។ អ្នកក៏អាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅកត់ត្រាក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ អំពីគ្រាមួយដែលព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំពួកគេតាមរយៈរបៀបតូចតាចទាំងឡាយ ។ សូមគិតអំពីការប្រាប់ពីគ្រាមួយ ពេលអ្នកទទួលបានការណែនាំពីព្រះអម្ចាស់តាមរយៈរបៀបតូចតាចទាំងឡាយ ។
វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
នីហ្វៃទី1 16:10 ។ លីអាហូណាផ្ទាល់ខ្លួន
ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានប្រៀបធៀបសតិសម្បជញ្ញៈរបស់យើងទៅនឹងលីអាហូណា ៖
« អ្នកត្រូវតែដឹងថា អ្នកមានអ្វីមួយដូចជាត្រីវិស័យ ដូចជាលីអាហូណា នៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ។ គ្រប់កុមារទាំងអស់មានវា ។ នៅពេលគាត់មានអាយុប្រាំបីឆ្នាំ គាត់ដឹងត្រូវពីខុស ប្រសិនបើឪពុកម្ដាយបានបង្រៀនគាត់បានល្អ ។ ប្រសិនបើគាត់ព្រងើយកន្តើយនឹងលីអាហូណា ដែលគាត់មាននៅក្នុងការធ្វើផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ទីបំផុតគាត់មិនអាចនឹងមានវាខ្សឹបមកកាន់គាត់នោះទេ ។ ប៉ុន្ដែ ប្រសិនបើយើងចងចាំថា យើងគ្រប់គ្នាមានអ្វីដែលនឹងដឹកនាំគាត់ដោយត្រឹមត្រូវ សំពៅរបស់យើងនឹងមិនទៅផ្លូវខុស ហើយការរងទុក្ខនឹងកើតឡើង ហើយធ្នូនឹងមិនបាក់ ហើយគ្រួសារនឹងមិនស្រែកយំរកអាហារនោះទេ —ប្រសិនបើស្ដាប់តាមការណែនាំពីលីអាហូណាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ដែលយើងហៅថាសតិសម្បជញ្ញៈនោះ » ( « លីអាហូណារបស់យើងផ្ទាល់ » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1976 ទំព័រ 79 ) ។