មេរៀនទី 64
ម៉ូសាយ 23–24
សេចក្តីផ្ដើម
ក្រោយពីអាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់បានរួចចេញពីកងទ័ពរបស់ស្ដេចណូអេ ពួកគេបានបង្កើតទីក្រុងដ៏សុចរិតមួយ ។ ទោះបីជាពួកគេបានក្លាយជាអ្នកប្រែចិត្តដល់ដំណឹងល្អក្ដី ពួកគេជួបនូវសេចក្ដីទុក្ខវេទនា និងឧបសគ្គ ។ សាសន៍លេមិនបានដាក់ពួកគេក្នុងសេវកភាព ។ នៅពេលអាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់អនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ និងការអត់ធ្មត់ ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ឈប់បន្ទុករបស់ពួកគេ ហើយទីបញ្ចប់បានដោះលែងពួកគេចេញពីសេវកភាព ។ ( សូមកត់ចំណាំថា ម៉ូសាយ 23–24 មានរយៈពេលប្រហែលគ្នានឹង ម៉ូសាយ 19–22 ដែរ ។ )
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ម៉ូសាយ 23:1–20
ព្រះអម្ចាស់បានជួយដល់អាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់ទ្រង់ឲ្យរត់ចេញពីកងទ័ពរបស់ស្ដេចណូអេ ហើយស្ថាបនាទីក្រុងដ៏សុចរិតមួយឡើង
សូមបង្ហាញរូបភាពអាលម៉ាជ្រមុជទឹកនៅក្នុងទឹកនៃមរមនដល់សិស្ស ( 62332; សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ [ ឆ្នាំ 2009 ] លេខ 76 ) ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ប្រាប់ដល់ថ្នាក់ពីអ្វីដែលគេស្គាល់បុរសដែលជ្រមុជទឹកឲ្យអ្នកផ្សេងនៅក្នុងរូបភាពនោះ ។ ( ប្រសិនបើសិស្សពិបាកឆ្លើយ អ្នកអាចស្នើថា ពួកគេគួរអានការសង្ខេបក្នុងជំពូកនៃ ម៉ូសាយ 18 ដើម្បីរំឭកពួកគេពីរឿងរបស់អាលម៉ា និងប្រជាជនរបស់គាត់នៅឯទឹកនៃមរមន
សូមឲ្យសិស្សធ្វើការជាដៃគូ ។ សូមឲ្យដៃគូនីមួយៗប្ដូរវេនគ្នាអានឲ្យគ្នាស្តាប់ទៅវិញទៅមកចាប់ពី ម៉ូសាយ 23:1–5, 19 ។ សូមឲ្យពួកគេរកមើលឃ្លាដែលបង្ហាញពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានពរដល់អាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់ នៅពេលពួកគេបានប្រែចិត្ត ហើយជ្រើសរើសដើម្បីរស់នៅដោយសុចរិត ។ ( អ្នកអាចស្នើថា ពួកគេគួរគូសចំណាំឃ្លាទាំងនេះ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។
សូមឲ្យសិស្សមើលទៅឌីយ៉ាក្រាមរបស់ពួកគេដែលបង្ហាញពីសេចក្ដីសង្ខេបនៃការធ្វើដំណើរនៅក្នុង ម៉ូសាយ 7–24 ។ សូមណែនាំពួកគេឲ្យគូសដែនដីហេឡាម នៅលើឌីយ៉ាក្រាមរបស់ពួកគេក្នុងកន្លែងសមរម្យល្មម ។ សូមឲ្យពួកគេគូសសញ្ញាព្រួញមួយពីទឹកនៃមរមនទៅដែនដីហេឡាមផងដែរ ហើយសូមឲ្យពួកគេសរសេរលើព្រួញនេះថា « អាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់ចាកចេញ » ។ ( សម្រាប់ឌីយ៉ាក្រាមពេញលេញ សូមមើលទៅសេចក្ដីបន្ថែមនៅចុងបញ្ចប់នៃសៀវភៅណែនាំនេះ
សេចក្ដីសង្ខេបនៃការធ្វើដំណើរនៅក្នុង ម៉ូសាយ 7–24
សូមពន្យល់ដោយខ្លីៗថានៅក្នុង ម៉ូសាយ 23:6–14 យើងអានថា អាលម៉ាបានបដិសេធសំណើររបស់ប្រជាជនគាត់ថា គាត់គឺជាស្ដេចរបស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ូសាយ 23:9–10, 12 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលការពិពណ៌នារបស់អាលម៉ាអំពីឥទ្ធិពលដែលស្ដេចណូអេបានមានលើគាត់ និង ប្រជាជនរបស់គាត់ ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។
-
តើឃ្លា « ធ្លាក់ទៅក្នុងអន្ទាក់ » និង « ជាប់ចំណងទាំងឡាយនៃអំពើទុច្ចរិត » បង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីឥទ្ធិពលនៃអំពើបាប ?
-
ហេតុអ្វីបានជាវាជួយដល់យើង ពេលយើងស្គាល់ពីឥទ្ធិពលដែលបានដឹកនាំយើងឲ្យធ្វើបាបក្នុងអតីតកាល ?
-
ក្រោយពីយើងប្រែចិត្ត ហេតុអ្វីបានជាវាអាចជាការសំខាន់ដើម្បីចាំពីការប្រែចិត្តមាន « ការឈឺចាប់ » ប៉ុណ្ណានោះ ?
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ូសាយ 23:13 ឮៗ ។ សូមបង្ហាញពីការប្រឹក្សារបស់អាលម៉ាឲ្យ « ឈរឲ្យរឹងប៉ឹងក្នុងឥស្សរភាពនេះដែលធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានសេរីជាយ៉ាងនោះដែរ » ។
-
តើការប្រឹក្សានេះអនុវត្តដល់ដំណើរការនៃការប្រែចិត្តដោយរបៀបណា ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ថា នៅពេលព្រះអម្ចាស់បានដោះលែងយើងពីអំពើបាប ហើយយើងទទួលបានសេរីភាពនៃការអភ័យទោស យើងត្រូវតែរើសយកជម្រើសសុចរិតដើម្បីបន្ដសេរីភាពនេះ ) ។
សូមឲ្យសិស្សអាន ម៉ូសាយ 23:14–18 ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយរកមើលរឿងខ្លះដែលអាលម៉ាបានបង្រៀនដល់ប្រជាជនឲ្យធ្វើដើម្បីបន្ដសេរីភាពរបស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់រាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ូសាយ 23:19–20 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សរកមើលឃ្លាដែលបង្ហាញថា ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានពរដល់ប្រជាជន នៅពេលពួកគេបានជ្រើសរើសដើម្បីរស់នៅដោយសុចរតិ ( « ចម្រើនឡើងជាអតិបរមា » ) ។
-
តើអ្នកនឹងសង្ខេបពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀនពីបទពិសោធន៍របស់អាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់ដោយរបៀបណា ? ( ក្នុងចំណោមសេចក្ដីពិតផ្សេងទៀត សិស្សអាចនិយាយថា នៅពេលយើងប្រែចិត្ត ហើយជ្រើសរើសរស់នៅដោយសុចរិត ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានពរដល់យើង ហើយឲ្យយើងមានសេរីភាពពីចំណងនៃសេចក្ដីទុច្ចរិតទាំងឡាយ ។ )
-
តើអ្នកបានឃើញពីគោលការណ៍នេះត្រូវបានបំពេញនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ឬ ជិវិតរបស់មិត្តភក្ដិ ឬ សមាជិកគ្រួសារអ្នកនៅពេលណា ? ( សូមរំឭកសិស្សថា ពួកគេមិនចាំបាច់ចែកចាយពីបទពិសោធន៍ដែលផ្ទាល់ខ្លួន ឬ ឯកជនពេកនោះទេ ។ )
ម៉ូសាយ 23:21–29
កងទ័ពលេមិន និង ពួកសង្ឃដ៏ទុច្ចរិតរបស់ស្ដេចណូអេបានដាក់អាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់ក្នុងសេវកភាព ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ថា អ្នកដែលសុចរិតត្រូវតែបន្ដជួបនឹងឧបសគ្គ សូមឲ្យសិស្សគិតពីពេលមួយក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេអាចភ្ជាប់នឹងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« ការសាកល្បង … គឺជាការចាំបាច់ ទោះបីជានៅពេលអ្នករស់នៅដោយសា្អតស្អំ ដ៏សុចរិត ហើយគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ [ របស់ព្រះ ] ក្ដី ។ គឺនៅពេលអ្វីទាំងអស់មើលទៅល្អ ជាញឹកញាប់ឧបសគ្គមកយ៉ាងច្រើនដែលអនុវត្តក្នុងពេលទន្ទឹមគ្នា » ( « ទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1995 ទំព័រ 16 ) ។
សូមឲ្យសិស្សអាន ម៉ូសាយ 23:21–22 ដើម្បីរកមើលមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់ឲ្យអ្នកដែលជ្រើសរើសរស់នៅដោយសុចរិត ជួបនឹងការសាកល្បង និង ឧបសគ្គនានា ។ នៅពេលសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ សូមជួយពួកគេឲ្យយល់ថា ព្រះអម្ចាស់នឹងសាកល្បងការអត់ធ្មត់ និង សេចក្ដីជំនឿរបស់យើង ដើម្បីជួយយើងឲ្យបង្កើនការទុកចិត្តរបស់យើងទៅលើទ្រង់ ។
សូមឲ្យសិស្សសរសេរសំណួរខាងក្រោមនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅសរសេរក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យពួកគេសញ្ជឹងគិតអំពីសំណួរទាំងនេះ នៅពេលពួកគេសិក្សា ម៉ូសាយ 23 ទាំងមូល ។ ពួកគេមិនគួរសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេ រហូតដល់អ្នកបំផុសពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នោះនៅពេលក្រោយទៀតក្នុងមេរៀន ។
-
តើឧបសគ្គអ្វីខ្លះដែលអ្នកបានជួបនាពេលថ្មីៗនេះ ?
-
តើអ្នកអាចអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ និង ការទុកចិត្តទៅលើព្រះ ពេលអ្នកជួបនឹងឧបសគ្គដោយរបៀបណា ?
សូមឲ្យសិស្សអាន ម៉ូសាយ 23:23–29 ។ សូមឲ្យពួកគេរកមើលរបៀបដែលអាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់ត្រូវបានសាកល្បង និង អ្វីដែលពួកគេបានធ្វើដើម្បីបង្ហាញការទុកចិត្តរបស់ពួកគេទៅលើព្រះ ។
-
តើការអធិស្ឋាន និង ការធ្វើតាមការប្រឹក្សារបស់ព្យាការីជួយយើងក្នុងពេលមានឧបសគ្គដោយរបៀបណា ? ( ពួកគាត់អាចជួយយើងឲ្យបង្កើនការអត់ធ្មត់ និង សេចក្ដីជំនឿ ។ ពួកគាត់ក៏អាចជួយយើងឲ្យទទួលបាននូវកម្លាំង វិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន សន្ដិភាព និង ទំនុកចិត្ត ដើម្បីឲ្យយើងអាចស៊ូទ្រាំនឹងឧបសគ្គរបស់យើង ឬ ស្វែងរកការដោះលែងពីឧបសគ្គនោះ ។ )
ម៉ូសាយ 23:30–24:25
អាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់រងការកាត់ទោស ប៉ុន្ដែព្រះអម្ចាស់បញ្ឈប់បន្ទុករបស់ពួកគេ ហើយបានដោះលែងពួកគេដោយអព្ភូតហេតុ
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីទំនាក់ទំនងរបស់អាម៉ូឡុនជាមួយនឹងសាសន៍នីហ្វៃ និងស្ដេចរបស់ពួកគេ សូមសង្ខេប ម៉ូសាយ 23:30–39 និង 24:1–7 ។ សូមពន្យល់ថា អាម៉ូឡុនគឺជាអ្នកដឹកនាំពួកសង្ឃដ៏ទុច្ចរិតរបស់ស្ដេចណូអេ ដែលបានកាត់អាលម៉ាចេញ ដោយសារគាត់បានគាំទ្រអ័ប៊ីណាដៃ ។ អាម៉ូឡុន ជាមួយនឹងពួកសង្ឃដ៏ទុច្ចរិតផ្សេងទៀត និង ប្រពន្ធសាសន៍លេមិនរបស់ពួកគេ បានចូលរួមនឹងសាសន៍លេមិន ។ អាម៉ូឡុន ទទួលបានប្រយោជន៍ពីសេ្ដចនៃសាសន៍លេមិន ដែលក្រោយមកបានតែងតាំងគាត់ឲ្យគ្រប់គ្រងលើសាសន៍នីហ្វៃទាំងអស់ក្នុងដែនដីហេឡាម រួមមានប្រជាជនរបស់អាលម៉ាដែរ ។
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់មកខាងមុខថ្នាក់ ហើយសូមឲ្យគេស្ពាយកាតាបទទេ ។ ( សិស្សនឹងត្រូវការព្រះគម្ពីររបស់គេ ។ ) សូមសួរសិស្សថាតើវាងាយស្រួលប៉ុណ្ណាដើម្បីស្ពាយកាតាបទទេពេញមួយថ្ងៃនោះ ។ សូមឲ្យសិស្សនេះអាន ម៉ូសាយ 24:8–11 ឮៗ ។ រាល់ពេលសិស្សអានអំពីអ្វីមួយដែលជាឧបសគ្គដល់អាលម៉ា និងប្រជាជនរបស់គាត់ សូមដាក់ថ្មមួយ ឬរបស់ធ្ងន់អ្វីមួយទៅក្នុងកាតាបនោះ ។ នៅពេលសិស្សបានអានចប់ សូមសួរគាត់ថា តើវាងាយស្រួលប៉ុណ្ណាក្នុងការស្ពាយកាតាបពេញដោយរបស់ធ្ងន់ពេញមួយថ្ងៃនោះ ។ ( សិស្សគួរនៅខាងមុខថ្នាក់ដដែល ហើយស្ពាយកាតាបធ្ងន់នោះ រហូតដល់ប្រាប់ឲ្យអង្គុយចុះ សូមសួរសិស្សក្នុងថ្នាក់ ៖
-
តើថ្ម ឬ របស់ធ្ងន់ដែលនៅក្នុងកាតាបតំណាងឲ្យអ្វីនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ?
-
តើបន្ទុកប្រភេទនេះជះឥទ្ធិពលដល់យើងដោយរបៀបណា ?
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ូសាយ 24:10–12 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សរកមើលអ្វីដែលប្រជាជនរបស់អាលម៉ាបានធ្វើ ដើម្បីទទួលបានជំនួយដល់បន្ទុករបស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យសិស្សពន្យល់អ្វីដែលគេរកឃើញ ។
-
តើការអធិស្ឋានអាចជួយយើង នៅពេលយើងមានបន្ទុកលំបាកដោយរបៀបណា ?
-
នៅពេលយើងជួបនឹងឧបសគ្គ ហេតុអ្វីបានជាវាជួយលួងលោមពេលដឹងថា ព្រះដឹងពី « គំនិតនៃដួងចិត្ត [ របស់យើង ] » ?
សូមឲ្យសិស្សអាន ម៉ូសាយ 24:13–15 ដើម្បីរកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ប្រជាជនរបស់អាលម៉ា នៅពេលពួកគេបន្ដអធិស្ឋានដើម្បីសុំជំនួយ ។
-
តើព្រះអម្ចាស់បានសន្យាថានឹងធ្វើអ្វីសម្រាប់ប្រជាជនរបស់អាលម៉ា ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយ អ្នកអាចសុំឲ្យម្នាក់ ឬ ពីរនាក់ទៀតលើកបាតកាតាបដើម្បីសម្រាលបន្ទុកនៃការស្ពាយរបស់សិស្សនោះ—ដើម្បីតំណាងឲ្យពេលព្រះអម្ចាស់អាចសម្រាលបន្ទុករបស់យើង តើការសន្យានេះទាក់ទងនឹងសេចក្ដីសញ្ញាដែលពួកគេបានធ្វើនៅឯទឹកនៃមរមនដោយរបៀបណា ? ( សូមមើល ម៉ូសាយ 18:8–10 ។ )
-
ហេតុអ្វីបានជាវាជួយដល់អ្នកដើម្បីដឹងថា ព្រះអម្ចាស់មិនតែងតែដកបន្ទុករបស់យើងភ្លាមៗ ឬ ដកយកនូវឧបសគ្គរបស់អ្នកភ្លាមទេ ?
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះ ពីរបៀបដែលអាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់ឆ្លើយតបនឹងការសាកល្បងរបស់ពួកគេ ?
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នកបានមានអារម្មណ៍ថា ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់អ្នកនូវកម្លាំងដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បង ឬ ការរែកបន្ទុកនោះ ?
សូមឲ្យសិស្សអាន ម៉ូសាយ 24:16–17, 21 ដោយស្ងាត់ៗ ។ សូមឲ្យពួកគេរកមើលពាក្យ និង ឃ្លាដែលពិពណ៌នាបន្ថែមទៀតពីរបៀបដែលប្រជាជនបានឆ្លើយតបនឹងការសាកល្បងរបស់ពួកគេ និង ពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានជួយដល់ពួកគេ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ ឬ ពីរនាក់ពន្យល់ជាសម្ដីខ្លួនឯងពីទំនាក់ទំនងដែលពួកគេឃើញរវាងសកម្មភាពរបស់ប្រជាជន និង សកម្មភាពរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សូមសរសេរគោលការណ៍ខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ នៅពេលយើងធ្វើតាមឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ដោយអត់ធ្មត់ ទ្រង់នឹងពង្រឹងយើង ហើយដោះលែងយើងពីការសាកល្បងរបស់យើងតាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ ។
សូមឲ្យសិស្សដែលបានមកខាងមុខថ្នាក់ ទម្លាក់កាតាបចុះ ។ សូមឲ្យគេពិពណ៌នាពីអារម្មណ៍ដែលមានសេរីភាពពីបន្ទុកនោះ ។ សូមឲ្យសិស្សដដែលនោះអាន ម៉ូសាយ 24:21–22 ។ អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សនោះចែកចាយពីរបៀបដែលគេអាចភ្ជាប់ទៅនឹងអ្វីដែលប្រជាជនបានធ្វើនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។
សូមសង្ខេប ម៉ូសាយ 24:18–25 ដោយការពន្យល់ថា អាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់អាចរត់ចេញ ដោយសារព្រះអម្ចាស់បានបណ្ដាលឲ្យសាសន៍លេមិនបានដេកលង់លក់យ៉ាងខ្លាំង ។ បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំអាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់ទៅកាន់ដែនដីសារ៉ាហិមឡា នៅពេលស្ដេចម៉ូសាយបានស្វាគមន៍ដល់ពួកគេដោយសេចក្ដីអំណរ ។ អាលម៉ា និង ប្រជាជនរបស់គាត់ “ បានថ្វាយអំណរគុណរបស់គេដល់ព្រះ” ដោយដឹងថា “ គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចដោះពួកគេបានឡើយ លើកលែងតែព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់គេប៉ុណ្ណោះ” ( ម៉ូសាយ 24:21; សូមមើលផងដែរ ម៉ូសាយ 25:16 ) ។
លើឌីយ៉ាក្រាមរបស់ពួកគេបង្ហាញពីសេចក្ដីសង្ខេបនៃការធ្វើដំណើរនៅក្នុង ម៉ូសាយ 7–24 សូមឲ្យសិស្សគូរសញ្ញាព្រួញមួយពីដែនដីហេឡាម ទៅកាន់ដែនដីសារ៉ាហិមឡា ។ សូមឲ្យសិស្សសរសេរលើការធ្វើដំណើរនេះថា “ ប្រជាជនរបស់អាលម៉ារត់ចេញ” ។
ដើម្បីបញ្ចប់ សូមឲ្យសិស្សសរសេរចម្លើយនឹងសំណួរពីរដែលពួកគេបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេពីមុនៗក្នុងមេរៀននេះ ។ សូមឲ្យពួកគេគិតអំពីឧបសគ្គ និង របៀបដែលពួកគេអាចអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ និងទីទុកចិត្តទៅលើព្រះដើម្បីជួយពួកគេឲ្យស៊ូទ្រាំ ។ សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកថា ប្រសិនបើយើងធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈនៃព្រះអម្ចាស់ដោយអត់ធ្មត់ ទ្រង់នឹងពង្រឹងយើង ហើយដោះលែងយើងចេញពីឧបសគ្គរបស់យើងតាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ ។ អ្នកក៏អាចឲ្យសិស្សចែកឧទាហរណ៍ពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានពង្រឹងដល់ពួកគេក្នុងពេលគេមានឧបសគ្គដែរ ។
វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ម៉ូសាយ 21–24 ។ ការបញ្ច្រាសសេវកភាពនៃប្រជាជនរបស់លិមហៃ ជាមួយនឹងសេវកភាពនៃប្រជាជនរបស់អាលម៉ា
|
ប្រជាជនរបស់លិមហៃ |
ប្រជាជនរបស់អាលម៉ា |
|---|---|
|
ពួកគេត្រូវបានដាក់នៅក្នុងសេវកភាព ក្រោយពីមានការបង្ហូរឈាមជាច្រើន ( សូមមើល ម៉ូសាយ 21:5–13 ) ។ |
ពួកគេត្រូវបានដាក់នៅក្នុងសេវកភាពដោយគ្មានការបង្ហូរឈាម ( សូមមើល ម៉ូសាយ 23:35–38 ) ។ |
|
ព្រះអម្ចាស់ក្រនឹងឮការយំរបស់ពួកគេ ដោយសារតែអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ ( សូមមើល ម៉ូសាយ 21:15 ) ។ |
ព្រះអម្ចាស់បានឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានរបស់ពួកគេយ៉ាងលឿន ( សូមមើល ម៉ូសាយ 23:10–13 ) ។ |
|
បន្ទុករបស់ពួកគេត្រូវបានបញ្ឈប់ ដោយសារព្រះអម្ចាស់បានបន្ទន់ដួងចិត្តនៃសាសន៍លេមិន ( សូមមើល ម៉ូសាយ 21:15 ) ។ |
ព្រះអម្ចាស់បានពង្រឹងពួកគេ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចស៊ូទ្រាំនឹងបន្ទុករបស់ពួកគេ ( សូមមើល ម៉ូសាយ 23:14–15) ។ |
|
គេឌានបានទទួលគម្រោងមួយនៃការរត់ចេញ ( សូមមើល ម៉ូសាយ 21:36; 22:1–9 ។ |
ព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ពួកគេថា « ចូរក្សាន្ដចិត្តចុះ ព្រោះថ្ងៃស្អែកយើងនឹងដោះអ្នកឲ្យរួចផុតពីសេវកភាព » ( ម៉ូសាយ 24:16 ) ។ |
|
ពួកគេបានធ្វើឲ្យអ្នកយាមស្រវឹង ( សូមមើល ម៉ូសាយ 22:10 ) ។ |
ព្រះអម្ចាស់បានបណ្ដាលឲ្យអ្នកយាមដេកលក់ ( សូមមើល ម៉ូសាយ 24:19) ។ |
ម៉ូសាយ 23:21 ។ តើឧបសគ្គរបស់យើងអាចជាប្រយោជន៍ដល់យើងដោយរបៀបណា ?
ទោះបីជាប្រជាជនដែលធ្វើតាមអាលម៉ាបានប្រែចិត្ត ហើយមានសេចក្ដីជំនឿក្ដី ក៏ព្រះអម្ចាស់បានឲ្យពួកគេត្រូវបានសង្កត់សង្កិនខាងសាច់ឈាមដោយសាសន៍លេមិន ជាឧបសគ្គមួយនៃការអត់ធ្មត់ និង សេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេដែរ ។
អែលឌើរ អ័សុន អែហ្វ វីតនី នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា អ្វីៗដែលយើងជួប នឹងបង្រៀនយើងពីមេរៀនដ៏មានតម្លៃ ៖
« គ្មានការឈឺចាប់ដែលយើងរងទុក្ខ គ្មានការសាកល្បងដែលយើងទទួលណា ទៅជាឥតប្រយោជន៍នោះទេ ។ វាបម្រើដល់ការអប់រំ ដល់ការអភិវឌ្ឍនៃគុណសម្បត្តិរបស់យើងដូចជា ការអត់ធ្មត់ សេចក្ដីជំនឿ ការរឹងមាំ និង ការបន្ទាបខ្លួន ។ អ្វីទាំងអស់ដែលយើងរងទុក្ខ និងអ្វីទាំងអស់ដែលយើងស៊ូទ្រាំ ជាពិសេសនៅពេលយើងស៊ូទ្រាំវាដោយអត់ធ្មត់នោះ វានឹងពង្រឹងដល់អត្តចរិតរបស់យើង បន្សុទ្ធដួងចិត្តយើង ពង្រីកព្រលឹងយើង និង ធ្វើឲ្យយើងចេះស្រឡាញ់ និងសប្បុរសកាន់តែខ្លាំង កាន់តែសក្តិសមនឹងត្រូវបានហៅថាជាកូនចៅនៃព្រះ … ហើយវាគឺតាមរយៈសេចក្ដីសោកសៅ និងការរងទុក្ខ ការលំបាក និង ទុក្ខព្រួយ ដែលយើងទទួលបានការអប់រំដែលយើងមកទីនេះដើម្បីទទួលបាន ហើយដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងកាន់តែប្រែក្លាយដូចជាព្រះវរបិតា និង ព្រះមាតានៅលើស្ថានសួគ៌” ( នៅក្នុង ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល, Faith Precedes the Miracle [ ឆ្នាំ 1972 ], ឆ្នាំ 98 ) ។
អែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់បន្ថែមទៀតអំពីតម្លៃ និង គោលបំណងនៃឧបសគ្គទាំងនោះ ៖
« ពេលការសាកល្បងទាំងនោះពុំមែនលទ្ធផលនៃការមិនគោរពប្រតិបត្តិរបស់អ្នក នោះវាគឺជាភស្តុតាងថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់សព្វព្រះទ័យចង់ឲ្យអ្នករីកចម្រើនបន្ថែមទៀត ( សូមមើល សុភាសិត 3:11–12 ) ។ ដូច្នេះទ្រង់ប្រទានឲ្យអ្នកនូវបទពិសោធន៍ដែលជួយឲ្យមានការរីកចម្រើន ការយល់ដឹង និងសេចក្ដីមេត្តា ដែលដុះខាត់អ្នកសម្រាប់អត្ថប្រយោជន៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់អ្នក ។ ដើម្បីយកអ្នកពីកន្លែងដែលអ្នកស្ថិតនៅ ទៅកាន់កន្លែងដែលទ្រង់ចង់ឲ្យអ្នកក្លាយទៅជា នោះតម្រូវឲ្យមានការកែតំរង់ជាច្រើន ហើយដែលជាទូទៅតម្រូវឲ្យមានការលំបាក និងការឈឺចាប់» ( “Trust in the Lord,” Ensign, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1995 ទំព័រ 16–17 ) ។
ម៉ូសាយ 24:15–16. ។ តើអាកប្បកិរិយារបស់យើងអាចជះឥទ្ធិពលដល់ការរីកចម្រើនផ្ទាល់ខ្លួនយើងតាមរយៈឧបសគ្គដោយរបៀបណា ?
អែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានលើកទឹកចិត្តដល់យើងឲ្យទុកចិត្តទៅលើព្រះអម្ចាស់ នៅពេលយើងជួបនឹងការសាកល្បង ៖
« ព្រះអម្ចាស់មានគម្រោងពង្រឹងដល់ការរីកចម្រើន និង ការអភិវឌ្ឍផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ។ ដំណើរការនោះ ត្រូវបានពន្លឿននៅពេលអ្នកនឹងមានឆន្ទៈឲ្យទ្រង់ដឹកនាំអ្នកឆ្លងកាត់រាល់បទពិសោធន៍រីកចម្រើននានាដែលអ្នកបានជួប មិនថាពីមុនវាជាការចូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកឬក៏អត់នោះទេ ។ នៅពេលអ្នកទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ នៅពេលអ្នកមានឆន្ទៈឲ្យដួងចិត្តរបស់អ្នក និងគំនិតរបស់អ្នកផ្ដោតលើឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ នៅពេលអ្នកសុំឲ្យព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំអ្នកដើម្បីធ្វើតាមឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ អ្នកនឹងត្រូវបានធានាពីសុភមង្គលដ៏អស្ចារ្យនៅតាមផ្លូវ និងការទទួលបានដ៏ពេញលេញបំផុតពីបទពិសោធន៍ខាងសាច់ឈាមនេះ ។ ប្រសិនបើអ្នកមានសំណួរចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវបានសុំឲ្យធ្វើនោះ ឬ មិនអាចដោះស្រាយនឹងឧបសគ្គដ៏មិនរីករាយគ្រប់ពេលនោះ អ្នកធ្វើឲ្យព្រះអម្ចាស់ពិបាកនឹងប្រទានពរដល់អ្នកជាងមុន” ( «“ Finding Joy in Life,” Ensign, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1996, ទំព័រ 25 ) ។