មេរៀនទី 22
នីហ្វៃទី 2 1
សេចក្តីផ្ដើម
សេចក្ដីពិតនៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 1 ត្រូវបាននិយាយដោយឪពុក និង អ្នកដឹកនាំដែលមានក្ដីស្រឡាញ់ម្នាក់ ដែលជិតនឹងស្លាប់ ។ លីហៃបានអង្វរកូនប្រុសរបស់គាត់ កូនប្រុសរបស់អ៊ីសម៉ាអែល និង សូរ៉ាំឲ្យគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។ គាត់បានសន្យានឹងពួកគេថា ប្រសិនបើពួកគេរក្សាព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ នោះពួកគេនឹងបានរីកចម្រើននៅលើដែនដី ។ គាត់ក៏បានដាស់តឿនពួកគេឲ្យធ្វើតាមការដឹកនាំក្នុងនាមជាព្យាការីរបស់នីហ្វៃ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
នីហ្វៃទី 2 1:1–23
លីហៃដាស់តឿនប្រជាជនរបស់គាត់ឲ្យរស់នៅដោយសុចរិត
សុំឲ្យសិស្សស្រមៃថា ពួកគេត្រូវចាកចេញពីសមាជិកគ្រួសាររបស់ពួកគេភ្លាមៗ និង ប្រហែលមិនអាចជួបនឹងពួកគេម្ដងទៀតឡើយ ។
-
ប្រសិនបើអ្នកត្រូវនិយាយពាក្យផ្ដែផ្ដាំចុងក្រោយខ្លះៗដល់គ្រួសារអ្នក តើអ្នកនឹងនិយាយអ្វី ? ហេតុអ្វី ?
ក្រោយពីស្ដាប់សិស្សពីរបីនាក់រួចហើយ សូមពន្យល់ថាជំពូកទី 1–4 នៃនីហ្វៃទី 2 រួមមានកំណត់ត្រារបស់នីហ្វៃអំពីការប្រឹក្សាចុងក្រោយបំផុតរបស់ឪពុករបស់គាត់ ។ មេរៀននេះ ផ្ដោតទៅលើ នីហ្វៃទី 2 1 ដែលរួមមានការប្រឹក្សាដែលលីហៃបានចែកចាយជាមួយនឹងកូនប្រុសរបស់គាត់ កូនប្រុសរបស់អ៊ីសម៉ាអែល និង សូរ៉ាំ ។
-
តើហេតុអ្វីបានជាការប្រឹក្សាចុងក្រោយរបស់ឪពុក ឬ ព្យាការីម្នាក់មានសារសំខាន់យ៉ាងពិសេសម្ល៉េះនោះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 2 1:1–5ឮៗ ។ សុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រក « រឿងដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើ » សម្រាប់គ្រួសាររបស់លីហៃ ។
-
តើរឿងដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះ បានបង្ហាញពីសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអម្ចាស់បានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើមានគំរូណាមួយដ៏អស្ចារ្យ ដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើសម្រាប់អ្នក ឬ គ្រួសាររបស់អ្នក ?
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលអ្នកគិតអំពីសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះចំពោះអ្នក និង គ្រួសាររបស់អ្នក ?
នៅលើក្ដារខៀនម្ខាង សូមសរសេរពាក្យសកម្មភាព ។នៅលើក្ដារខៀនម្ខាងទៀត សូមសរសេរពាក្យលទ្ធផល ។សូមបែងចែកសិស្សជាពីរក្រុម ។ សូមអញ្ជើញក្រុមទីមួយអាន នីហ្វៃទី 2 1:6–9ហើយក្រុមទីពីរអាន នីហ្វៃទី2 1:10–12 ។ សុំឲ្យក្រុមទាំងពីរស្វែងរកសកម្មភាពដែលលីហៃបាននិយាយថា កូនចៅរបស់គាត់អាចធ្វើ ។ សុំឲ្យពួកគេរកមើលលទ្ធផលនៃសកម្មភាពទាំងនោះផងដែរ ។ ឧទាហរណ៍ លីហៃបាននិយាយថា ប្រសិនបើមនុស្សបម្រើព្រះអម្ចាស់តាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ នោះដែនដីនោះនឹងជាដែនដីមួយនៃសេរីភាពសម្រាប់ពួកគេ ( សូមមើល នីហ្វៃទី 2 1:7 ) ។ នៅពេលសិស្សចែកចាយចម្លើយរបស់ពួកគេ សុំឲ្យសិស្សម្នាក់សរសេរវានៅលើក្ដារខៀន ។
-
នៅពេលអ្នកសិក្សាចម្លើយនៅលើក្ដារខៀន តើអ្នកនឹងសង្ខេបសារលិខិតរបស់លីហៃទៅកាន់គ្រួសាររបស់អ្នកដោយរបៀបណា ? ( សិស្សអាចឆ្លើយដោយប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្ដែសូមប្រាកដថា សារលិខិតខាងក្រោមវាច្បាស់ថា ៖ ព្រះអម្ចាស់ប្រទានពរដល់យើង នៅពេលយើងកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់នឹងដកយកនូវពរជ័យ នៅពេលយើងមិនគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។ )
-
នៅក្នុងនីហ្វៃទី 2 1:9 ឃ្លា « ដែនដីនេះ » យោងលើប្រទេសអាមេរិក ។ តើព្រះអម្ចាស់បានសន្យាអ្វីខ្លះចំពោះអ្នកគោរព ប្រតិបត្តិដែលបានរស់នៅក្នុង « ដែនដីនេះ » ?
ដើម្បីជួយសិស្សយល់ពីអត្ថន័យនៃការប្រៀបធៀបន័យដែលលីហៃបានប្រើដើម្បីណែនាំកូនប្រុសរបស់គាត់ឲ្យកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ សូមបង្ហាញនាឡិការោទិ៍ ច្រវ៉ាក់ និង អ្វីមួយដែលមានដីប្រឡាក់លើវា ( សូមប្រាកដថា សង្កត់ន័យលើដី មិនមែនវត្ថុនោះទេ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សអាន នីហ្វៃទី 2 1:13–14ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយស្វែងរកមើលពាក្យ និង ឃ្លាដែលទាក់ទងនឹងវត្ថុទាំងបីនេះ ។ ក្រោយពីពួកគេបានអានហើយ សូមលើកវត្ថុនីមួយៗឡើង ហើយសុំឲ្យសិស្សចែកចាយនូវពាក្យ និង ឃ្លាដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ ( ចម្លើយអាចរួមមាន « ភ្ញាក់ឡើង » « ដំណេកនរក » « រលាស់ចោលនូវច្រវាក់ដ៏អប្រីយ៍ » « ច្រវាក់ចង » និង « ងើបឡើងពីធូលីដី » ។ ) សូមសួរសិស្សពីអ្វីដែលវាអាចមានន័យនៅក្នុង « ដំណេកដ៏លង់លក់ » ដែលចងដោយ « ច្រវាក់ដ៏អប្រិយ៍ » ឬ ត្រូវ « ងើបពីធូលីដី » ។
-
នៅពេលលីហៃប្រើពាក្យ និង ឃ្លាទាំងនេះ តើគាត់កំពុងដាស់តឿនកូនប្រុសរបស់គាត់ឲ្យធ្វើអ្វី ? ( ដើម្បីកែប្រែចិត្ត ដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរផ្លូវរបស់ពួកគេ ។ )
-
តើលីហៃបានព្រមានអ្វីខ្លះ ដែលនឹងកើតឡើង ប្រសិនបើកូនប្រុសរបស់គាត់មិនព្រម « រលាស់ចោលនូវច្រវាក់ [ របស់ពួកគេ ] ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី 2 1:13 ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសិក្សានីហ្វៃទី 2 1:14–18ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ។ សូមពន្យល់ថា លីហៃបានផ្ដល់ការប្រឹក្សានេះដោយសន្ដានចិត្តល្អ និង សេចក្ដីស្រឡាញ់ និង ដោយការបារម្ភដ៏ខ្លាំង ( « អន្ទះសារ » ) ចំពោះសុខុមាលភាពរបស់កូនៗរបស់គាត់ ។ សុំឲ្យសិស្សស្វែងរកមូលហេតុដែលលីហៃចង់ឲ្យគ្រួសាររបស់គាត់កាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិនៃព្រះអម្ចាស់ ។
-
តើហេតុអ្វីបានជាលីហៃព្រួយបារម្ភពីកូនចៅរបស់គាត់ ? ( គាត់ព្រួយបារម្ភអំពីលទ្ធផល ដែលពួកគេនឹងរងទុក្ខដោយសារតែសកម្មភាពរបស់ពួកគេ ហើយគាត់ចង់ឲ្យពួកគេទទួលបាននូវបទពិសោធន៍ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះ ដូចដែលគាត់បានទទួល ។ )
សុំឲ្យសិស្សអានរៀងៗខ្លួននៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 1:15 ម្ដងទៀត ។
-
តើពរជ័យអ្វីដែលលីហៃបានទទួល ដោយសារតែភាពស្មោះត្រង់របស់គាត់ ?
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ហ៊ុំព័ទ្ធនៅក្នុងព្រះហស្ដនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ នៅពេលណា ?
សូមបំបែកសិស្សជាគូៗ ។ សុំឲ្យសិស្សម្នាក់នៅក្នុងគូនីមួយៗស្រាវជ្រាវ នីហ្វៃទី 2 1:19–22រកមើលសេចក្ដីសន្យាដែលអាចបំផុសគំនិតកូនប្រុសរបស់លីហៃឲ្យកែប្រែចិត្ត ។ សុំឲ្យសិស្សម្នាក់ទៀតនៅក្នុងដៃគូនីមួយៗស្រាវជ្រាវខគម្ពីរដដែលរកមើលលទ្ធផលដែលលីហៃបាននិយាយថានឹងមក ប្រសិនបើកូនប្រុសរបស់គាត់ជ្រើសរើសបដិសេធការប្រឹក្សារបស់គាត់ ។ ( អ្នកអាចសរសេរកិច្ចការនេះនៅលើក្ដារខៀន ។ ) សុំឲ្យសិស្សរយៈពេលបី ឬ បួននាទីម្នាក់ ដើម្បីបំពេញកិច្ចការនេះ ហើយចែកចាយរបកគំហើញរបស់ពួកគេជាមួយនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ។ អ្នកអាចដើរមើលថ្នាក់ នៅពេលពួកគេរៀបរាប់ការរកឃើញរបស់គេ ដូច្នេះអ្នកអាចជួយណែនាំការពិភាក្សារបស់ពួកគេ ។
សូមអានឧបសគ្គរបស់លីហៃនៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 1:23 ឮៗទៅកាន់សិស្ស ។ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូសចំណាំខគម្ពីរនេះ ។ អ្នកក៏អាចលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យសរសេរនៅក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅកត់ត្រាក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេអំពីរឿងមួយដែលពួកគេគួរតែធ្វើដើម្បី « ភ្ញាក់ឡើង » ឬ « រលាស់ចោលនូវច្រវាក់ » ឬ « ងើបពីធូលីដី » ដើម្បីពួកគេអាចទទួលបាននូវពរជ័យដែលលីហៃបាននិយាយប្រាប់នោះ ។
-
តើវាមានន័យដូចម្ដេចចំពោះអ្នកក្នុងការ « ពាក់សេចក្ដីសុចរិតទុកជាប្រដាប់បាំងដើមទ្រូង » ? ( សូមមើល គ. និង ស. 27:15–18 ។ )
នីហ្វៃទី 2 1:24–32
លីហៃបានដាស់តឿនកូនប្រុសរបស់គាត់ឲ្យធ្វើតាមការដឹកនាំបែបព្យាការីរបស់នីហ្វៃ
សូមពន្យល់ថា លីហៃបានបង្រៀនអំពីប្រភពមួយនៃកម្លាំង និង ការបំផុសគំនិតដែលព្រះអម្ចាស់បានផ្ដល់ដល់គ្រួសាររបស់គាត់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សស្វែងរកប្រភពនោះនៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 1:24 ។ ( ប្រភពនោះគឺនីហ្វៃ ដែលបានបម្រើដូចជាព្យាការីរបស់ពួកគេ ក្រោយពីលីហៃបានស្លាប់ទៅ ។ )
សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 2 1:25–28ឮៗ ។ សុំឲ្យសិស្សរកមើលមូលហេតុដែលលីហៃបានផ្ដល់ដល់ប្រជាជន ដើម្បីឲ្យពួកគេធ្វើតាមនីហ្វៃ ។
-
តើគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះ ដែលលីហៃបានញ្ជាក់ នៅពេលគាត់បាននិយាយអំពីការដឹកនាំរបស់នីហ្វៃ ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកទុកចិត្តលើអ្នកដឹកនាំម្នាក់ដែលមានគុណសម្បត្តិទាំងនេះ ?
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នកបានឃើញអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ ធ្វើជាគំរូនូវគុណសម្បត្តិទាំងនេះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សអាន នីហ្វៃទី 2 1:30–32ដោយស្ងាត់ៗ ។ សុំឲ្យពួកគេស្វែងរកសេចក្ដីសន្យាដែលលីហៃបានផ្ដល់ទៅសូរ៉ាំ ។
-
តើអ្នករកឃើញសេចក្ដីសន្យាអ្វីខ្លះ ?
-
តើសេចក្ដីសន្យាទាំងនេះអាចអនុវត្តចំពោះយើង និង គ្រួសាររបស់យើង នៅពេលយើងធ្វើតាមព្យាការីបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ក្រោយពីការពិភាក្សានេះ សូមប្រាកដថា សិស្សយល់ថា នៅពេលយើងធ្វើតាមអ្នកទាំងឡាយណាអ្នកព្រះបានហៅឲ្យដឹកនាំយើង យើងនឹងត្រូវបានប្រទានពរឲ្យរីកចម្រើន និង មានសុវត្ថិភាពខាងវិញ្ញាណ ។ដើម្បីគាំទ្រគោលការណ៍នេះ សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីពរជ័យដែលបានមក នៅពេលយើងធ្វើតាមអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់យើង ។
វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
នីហ្វៃទី 2 1:22 « សេចក្ដីបំផ្លិចបំផ្លាញដ៏អស់កល្បជានិច្ច »
នៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 1:22 លីហៃបាននិយាយអំពី « សេចក្ដីបំផ្លិចបំផ្លាញដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៃព្រលឹង និង ទាំងរូបកាយដែរ ។ » សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វ៊ីងឌីង ស្ម៊ីធ អាចជួយអ្នកពន្យល់ប្រសាសន៍របស់លីហៃ ៖
« សេចក្ដីបំផ្លិចបំផ្លាញ មិនមែនមានន័យថាការសូន្យសុងនោះទេ ។ យើងដឹងដោយសារយើងត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងវិវរណៈនៃព្រះអម្ចាស់ ថាព្រលឹងមួយមិនអាចត្រូវបានបំផ្លាញបានឡើយ ។
« រាល់ព្រលឹងវិញ្ញាណទាំងអស់ដែលបានកើតមកក្នុងពិភពលោកនេះ នឹងទទួលបានការរស់ឡើងវិញ និង អមតភាព ហើយត្រូវស៊ូទ្រាំជារៀងរហូតតទៅ ។ ដូច្នេះ ការបំផ្លិចបំផ្លាញ មិនមែនមានន័យថា ការសូន្យសុងនោះទេ ។ នៅពេលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា ពួកគេនឹងត្រូវបានបំផ្លាញ នោះទ្រង់មានន័យថា ពួកគេត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីវត្តមានរបស់ទ្រង់ នោះពួកគេនឹងត្រូវកាត់ចេញពីវត្តមាននៃពន្លឺ និង សេចក្ដីពិត ហើយនឹងមិនត្រូវទទួលបានអភ័យឯកសិទ្ធិនៃការតម្កើងនេះទេ ហើយនោះគឺជាការបំផ្លិចបំផ្លាញ » ( Doctrines of Salvation ចងក្រងដោយ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី 3 វ៉ុល [1954–56], 2:227–28 ) ។
នីហ្វៃទី 2 1:28 ។ « បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាប្រុងស្ដាប់តាមសំឡេងរបស់នីហ្វៃ អ្នករាល់គ្នានឹងមិនត្រូវវិនាសឡើយ »
លីហៃបានសន្យាថា អស់អ្នកដែលនឹង « ប្រុងស្ដាប់តាមសំឡេងរបស់នីហ្វៃ » នឹងត្រូវបានប្រទានពរ ( សូមមើល នីហ្វៃទី 2 1:28) ។ ដើម្បីអានអំពីសេចក្ដីសន្យាទាំងឡាយ ដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើជាមួយនឹងអស់អ្នកដែលធ្វើតាមព្យាការីដែលនៅរស់នៅក្នុងជំនាន់របស់យើង សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា 21:5–6
ប្រធាន វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ បានមានប្រសាសន៍ថា ៖ « ខ្ញុំសង្ឃឹមថា យើងអាចដេញតាមផ្លូវដែលដាក់ចុះសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នាបាន ដោយសារអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដ្បិតប្រសិនបើយើងធ្វើការណ៍នេះ ខ្ញុំដឹងថា យើងនឹងមានសុវត្ថិភាពនៅក្នុងពិភពលោកនេះ ហើយទទួលបាននូវសុភមង្គល និង ការតម្កើងនៅក្នុងពិភពដែលនឹងមកខាងមុខ ។… ប្រសិនបើយើងស្មោះត្រង់ ពួកគាត់នឹងនាំយើងទៅតាមផ្លូវនៃជីវិត ហើយដរាបណាយើងមានសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ការណែនាំរបស់ពួកគាត់ នៅក្នុងការបង្រៀននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតាមរយៈពួកគាត់ យើងនឹងនៅលើផ្លូវដែលមានសុវត្ថិភាពជានិច្ច ហើយនឹងជឿជាក់ថាបានរង្វាន់របស់យើង » (Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004] ទំព័រ 199) ។