អាលម៉ា 45–63 ( មេរៀនទី 21 )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមនៃគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ទាំងឡាយដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេសិក្សា អាលម៉ា45–63( មេរៀនទី 21 ) មិនមែនសម្រាប់បង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកឡើយ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀនផ្ដោតតែលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងនេះពីរបីប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតអំពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី 1 ( អាលម៉ា 45–49 )

អាលម៉ាបានពន្យល់ដល់កូនប្រុសរបស់គាត់ថា ព្រះអម្ចាស់មិនអាចទតមើលអំពើបាបសូម្បីតែបន្ដិចបន្ដួចឡើយ ។ ដោយការប្រៀបធៀបសង្គ្រាមនៃសាសន៍នីហ្វៃនឹងសង្គ្រាមផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ សិស្សបានរៀនពីសេចក្ដីពិតខាងក្រោម ៖ នៅពេលយើងក្លាហានក្នុងការកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយដូចជាមេទ័ពមរ៉ូណៃបានធ្វើ ព្រះនឹងពង្រឹង និងប្រទានពរដល់យើង ។ សាតាំងចង់បំផ្លាញយើង ហើយវាទាក់ទាញយើងដោយបន្ដិចម្ដងៗឲ្យយើងបន្ទាបបទដ្ឋានរបស់យើង ។

ថ្ងៃទី 2 (អាលម៉ា 50–52; 54–55)

ទោះបីជាសាសន៍នីហ្វៃបានរីកចម្រើនក្នុងមួយរយៈពេលក្រោយពីការចាកចេញរបស់អាម៉ាលិកាយ មរ៉ូណៃបានបន្ដរៀបចំប្រជាជនសម្រាប់ការវាយលុកនាពេលអនាគត ។ គំរូរបស់សាសន៍នីហ្វៃអំឡុងពេលមានការលំបាក បានជួយសិស្សឲ្យយល់ថា ភាពស្មោះត្រង់នឹងព្រះនាំមកនូវសុភមង្គល ទោះបីជាពួកគេនៅកណ្ដាលភាពច្របូកច្របលល់ក្ដី —ប៉ុន្ដែការបែកបាក់ និងការទាស់ទែងគ្នាអាចបំផ្លាញសន្ដិភាពរបស់យើង ។ សិស្សក៏បានរៀនដែរថា នៅពេលយើងឈរដោយរឹងមាំចំពោះអ្វីដែលត្រូវ យើងអាចរារាំងឥទ្ធិពលដ៏អាក្រក់ពីការមានអំណាចមកលើយើង ។

ថ្ងៃទី 3 (អាលម៉ា 53; 56–58)

អំឡុងពេលដ៏លំបាកបំផុតខ្លះក្នុងសង្គ្រាម ហេលេមិនបានដឹកនាំកងទ័ពយុវជនរបស់គាត់ដែលជាប្រជាជនអាំម៉ូន ។ កងពលកំឡោះទាំងនេះបានបង្ហាញថា នៅពេលយើងធ្វើសកម្មភាពដោយសេចក្ដីជំនឿ យើងអាចទទួលបានកម្លាំងពីព្រះ ។ សិស្សបានរៀនពីគំរូនៃកងពលដ៏ក្លាហានទាំងនេះថា ប្រសិនបើយើងទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ ហើយគោរពដល់ទ្រង់ដោយឥតល្អៀង ទ្រង់នឹងគាំទ្រយើងនៅក្នុងសង្គ្រាមរបស់យើង ។ ទោះបីជាមានអ្នករបួសជាច្រើន និងមានការលំបាកជាច្រើនដែលពួកគេបានទទួល និងតស៊ូ ក៏កងទ័ពសាសន៍នីហ្វៃ និងកងពលកំឡោះនៅតែបង្ហាញថា ប្រសិនបើយើងបែរទៅរកព្រះក្នុងពេលលំបាក យើងអាចទទួលបានការធានាពីស្ថានសួគ៌ដែលអាចពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង និងផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់យើង ។

ថ្ងៃទី 4 (អាលម៉ា 59–63)

ដោយសារតែការបះបោរផ្ទៃក្នុង សាសន៍នីហ្វៃបានបាត់បង់ទីក្រុងជាច្រើន ; ការណ៍នេះបង្ហាញដល់សិស្សថា វាងាយស្រួលក្នុងការបន្ដស្មោះត្រង់ជាងការត្រឡប់មកមានសេចក្ដីជំនឿក្រោយពីការដើរវង្វេង ។ មរ៉ូណៃបានចោទប្រកាន់ដោយមិនបានដឹងលើមេចៅក្រមពេហូរ៉ាន ថាបានធ្វេសប្រហែសនឹងកាតព្វកិច្ចរបស់គាត់ ហើយសិស្សបានរៀនពីចម្លើយរបស់ពេហូរ៉ានថា យើងអាចជ្រើសរើសមិនប្រកាន់ខឹងនឹងពាក្យ និងសកម្មភាពរបស់អ្នកដទៃ ។ បន្ថែមលើនេះ សិស្សបានរៀនថា នៅពេលយើងរួបរួមគ្នាក្នុងសេចក្ដីសុចរិតជាមួយនឹងអ្នកដទៃ យើងនឹងរឹងមាំជាងនេះនៅក្នុងសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងអំពើអាក្រក់របស់យើង ដូចដែលបានបង្ហាញដោយមរ៉ូណៃ និងពេហូរ៉ាន ។

សេចក្តីផ្ដើម

ដោយសារមេរៀននេះរួមមាន19 នៃគម្ពីរអាលម៉ា អ្នកមិនអាចបង្រៀន ឬបញ្ជាក់បរិបទប្រវត្តិសាសន៍ទាំងអស់ និងគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ទាំងអស់ឲ្យសិស្សបានរៀនពេញមួយសប្ដាហ៍នេះបានទេ ។ យោបល់ក្នុងការបង្រៀនខាងក្រោមផ្ដល់ឱកាសដល់សិស្សឲ្យអនុវត្តសេចក្ដីពិត ដែលពួកគេបានរៀនពីការសិក្សាសង្គ្រាមសាសន៍នីហ្វៃទៅនឹងសង្គ្រាមនៅក្នុងជីវិតរបស់គេផ្ទាល់ ។ សូមសិក្សាព្រះគម្ពីរសម្រាប់មេរៀនេះប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចត្រូវបានបំផុសឲ្យបញ្ជាក់លើសេចក្ដីពិតណាដែលសិស្សត្រូវការផ្តោតលើពេលរៀនក្នុងថ្នាក់ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

អាលម៉ា 45–63

ដោយការទុកចិត្តលើព្រះ និងការធ្វើតាមអ្នកដឹកនាំដែលទទួលបានការបំផុសគំនិត សាសន៍នីហ្វៃអាចយកឈ្នះលើសាសន៍លេមិន

សូមសរសេរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន នៅលើក្ដារខៀនមុនចាប់ផ្ដើមបង្រៀន ៖ « ពីព្រះគម្ពីរមរមន យើងរៀនពីរបៀបដែលសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទរស់នៅក្នុងពេលមានសង្រ្គាម » (“The Book of Mormon—Keystone of Our Religion,” Ensign,ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1986,ទំព័រ 7 ) ។

សូមឲ្យសិស្សសរសេរឈ្មោះសង្គ្រាមខ្លះ នៃប្រទេសដែកគេរស់នៅបានធ្វើ ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យពួកគេដាក់ឈ្មោះឧបសគ្គខ្លះដែលមនុស្សអាចជួបអំឡុងពេលសង្គ្រាម ។

សូមសួរ ៖ ហេតុអ្វីបានជាវាពិបាកដើម្បីក្លាយជាសិស្សនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអំឡុងពេលមានសង្គ្រាម ?

សូមឲ្យសិស្សគិតអំពីសង្គ្រាមដែលពួកគេបានសិក្សាពីសប្ដាហ៍កន្លងទៅ ដូចដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង អាលម៉ា 45–63 ។ អ្នកអាចលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យរំឭកខ្លីៗពីសេចក្ដីសង្ខេបជំពូកក្នុង អាលម៉ា 45–63 ។ សូមឲ្យពួកគេដាក់ឈ្មោះឧបសគ្គខ្លះដែលសាសន៍នីហ្វៃបានជួបនៅក្នុងសង្គ្រាម ។

សូមរំឭកសិស្សថា ទោះបីជាយើងមិនដែលច្បាំងនឹងសង្គ្រាមមែនទែនក្ដី យើងទាំងអស់គ្នាស្ថិតនៅក្នុងសង្គ្រាមខាងវិញ្ញណា ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង នៃគណៈប្រធានទីមួយ ដែលបានរៀបរាប់សង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណដែលយើងកំពុងធ្វើ ។ អ្នកអាចចែកច្បាប់ចម្លងដល់សិស្សម្នាក់ៗ ។

« អ្នកបានចូលជួរទ័ពរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងសម័យកាន់កាប់ត្រួតត្រាលើកចុងក្រោយ ។ នេះមិនមែនជាពេលមានសន្ដិភាពមួយទេ ។ វាបានក្លាយជាដូច្នេះ តាំងពីសាតាំងបានប្រមូលកម្លាំងរបស់វាប្រឆាំងនឹងផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌នៅក្នុងជីវិតមុនជីវិតលើផែនដីនេះ ។ យើងមិនដឹងពីសេចក្ដីលម្អិតនៃការប្រយុទ្ធនោះទេ ។ ប៉ុន្ដែយើងដឹងពីលទ្ធផលមួយ ។ សាតាំង និងអ្នកដើរតាមវាត្រូវបានបណ្ដេញចុះមកលើផែនដី ។ ហើយតាំងពីការបង្កើតអ័ដាម និងអេវ៉ា វិបត្តិនេះនៅតែបន្ដ ។ យើងបានឃើញវាកាន់តែរីកខ្លាំងទៅ ។ ហើយព្រះគម្ពីរបានប្រាប់ថា សង្គ្រាមនឹងកាន់តែហិង្សាទៅ ហើយការចលាចលខាងវិញ្ញាណនៅខាងព្រះអម្ចាស់នឹងដុះកាន់តែខ្លាំង » ( « Man Down! » Ensignឬលេអាហូណា,ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2009,ទំព័រ 63 ) ។

សូមឲ្យសិស្សយោងទៅសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយប្រធាន ប៊ែនសឹន នៅលើក្ដារខៀន ។ សូមប្រាប់ពួកគេថា មិនថាយើងកំពុងនិយាយអំពីសង្គ្រាមខាងរាងកាយ ឬ សង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណទេ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះគឺពិត ។ សូមពន្យល់ថា ដោយការសិក្សាពីជីវិតនៃសិស្សទាំងឡាយ ដែលបានរស់នៅក្នុងពេលសង្គ្រាមនៅក្នុងជំនាន់ព្រះគម្ពីរមរមនអាចជួយយើងឲ្យមានចរិត ដែលនឹងសំខាន់នៅក្នុងសង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណរបស់យើងផ្ទាល់កាន់តែខ្លាំង ។

សូមសរសេរឈ្មោះខាងក្រោម និងសេចក្ដីយោងព្រះគម្ពីរនៅលើក្ដារខៀន ឬរៀបចំវាជាក្រដាសមួយ ។ សូមឲ្យសិស្សរើសយកបុគ្គលឬជាក្រុមទាំងនេះមួយដើម្បីសិក្សា ។ សូមឲ្យសិស្សសិក្សាពីបុគ្គល ឬក្រុមនីមួយៗយ៉ាងហោចណាស់មួយ ។

មរ៉ូណៃ—អាលម៉ា 46:11–21; 48:7–17
ហេលេមិន—អាលម៉ា 48:19–20; 56:2–9; 58:4–12, 32–37
កងពលកំឡោះ 2,060—អាលម៉ា 53:16–22; 56:47–56; 57:19–27
ពេហូរ៉ាន—អាលម៉ា 50:39–40; 51:1–7; 61:1–21

សូមឲ្យសិស្សមានពេលខ្លះដើម្បីសិក្សាព្រះគម្ពីរកាន់តែច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបានអំពីបុគ្គល ឬក្រុមដែលពួកគេបានរើស ។ សូមឲ្យពួកគេរៀបចំដើម្បីបង្រៀនពីគំនិតខាងក្រោមដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ( អ្នកអាចសរសេរវានៅលើក្ដារខៀន ឬចែកជាក្រដាសដល់សិស្ស ) ៖

ហេតុការណ៍មួយពីជីវិតនៃបុគ្គល ឬក្រុមនេះដែលបង្ហាញថា ប្រជាជនគឺជាសិស្សដ៏ពិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
លក្ខណៈសម្បត្តិមួយ ឬច្រើននៃបុគ្គល ឬក្រុមនេះដែលជួយពួកគេឲ្យនៅបន្ដក្លាហានក្នុងពេលមានសង្គ្រាមជាមួយនឹងសាសន៍លេមិន ។
គោលការណ៍មួយនៃដំណឹងល្អដែលយើងអាចរៀនពីបុគ្គល ឬក្រុមនេះដែលអាចពង្រឹងយើងនៅក្នុងសង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណរបស់យើងនាសព្វថ្ងៃនេះ ។

សូមឲ្យសិស្សជាច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរៀនជាមួយនឹងសិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សសរសេរគោលការណ៍ដំណឹងល្អដែលពួកគេបានរៀននៅលើក្ដារខៀន ។

សូមគិតពីការសួរសំណួរខាងក្រោមដើម្បីជួយសិស្សឲ្យអនុវត្តអ្វីដែលពួកគេបានរៀនពីការសិក្សារបស់គេនៅក្នុងអាលម៉ា 45–63 ៖

សូមគិតអំពីគុណសម្បត្តិនៃសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទម្នាក់ដែលអ្នកបានឃើញនៅក្នុងមនុស្សដែលបានរស់នៅអំឡុងពេលមានសង្គ្រាមនឹងសាសន៍លេមិន ។ តើគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះដែលអ្នកនឹងធ្វើតាមនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ? ហេតុអ្វី ?
តើសង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណណាខ្លះ ដែលយើងជួបនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ ? តើគំរូនៃសិស្សរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទាំងនេះអាចជួយអ្នកឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿ និងទំនុកចិត្ត នៅពេលអ្នកជួបនឹងសង្គ្រាមទាំងនេះដោយរបៀបណា ?

អ្នកអាចចែកចាយវគ្គដែលអ្នកចូលចិត្តមួយពី អាលម៉ា 45–63 ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា គោលការណ៍ដែលយើងរៀនពីជំពូកទាំងនេះអាចជួយយើងឲ្យក្លាយជាសិស្សដ៏ពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអំឡុងពេលមានសង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណនៅសម័យចុងក្រោយនេះ ។

មេរៀនបន្ទាប់ (ហេលេមិន 1–9)

សូមប្រាប់សិស្សថា ជំពូកដំបូងនៃគម្ពីរហេលេមិនកត់ត្រាពីការស្លាប់របស់មេចៅក្រមបីរួប ។ សូមប្រាប់ពួកគេថា ពួកគេនឹងរកចម្លើយចំពោះសំណួរខាងក្រោម ៖ តើចៅក្រមទាំងនេះស្លាប់ដោយរបៀបណា ? តើអព្ភូតហេតុអ្វីបានកើតឡើងដល់នីហ្វៃ និងលីហៃ នៅពេលពួកគេនៅក្នុងគុក ? តើពួកគេបានឮសំឡេងរបស់អ្នកណា ? សូមប្រាប់សិស្សថា ព្យាការីនីហ្វៃអាចដោះស្រាយឃាតកម្មមួយតាមរយៈអំណាចនៃការព្យាករណ៍ ។