មេរៀនទី 26 ៖ នីហ្វៃទី 2 4

មេរៀនទី 26

នីហ្វៃទី 2 4

សេចក្តីផ្ដើម

ក្រោយពីការស្លាប់របស់លីហៃ លេមិន និង លេមយួលបានខឹងនឹងនីហ្វៃ « ពីព្រោះតែសេចក្ដីដាស់តឿនរបស់ព្រះអម្ចាស់ » ដែលនីហ្វៃបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេ ( សូមមើល នីហ្វៃទី 2 4:13–14) ។ ដោយមានបញ្ហានឹងឥរិយាបថ និង សកម្មភាពរបស់បងប្រុសរបស់គាត់ និង ដោយសារភាពកម្សោយ និង អំពើបាបផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ នីហ្វៃបានកត់ត្រានូវអារម្មណ៍របស់គាត់នៅក្នុងភាសាដ៏បំផុស និង មានកាព្យចាប់ចួនល្អ ។ គាត់បានពិពណ៌នាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះព្រះគម្ពីរ និង ការដឹងគុណរបស់គាត់ចំពោះពរជ័យនានា និង កម្លាំងដែលគាត់បានទទួលមកពីព្រះអម្ចាស់ ( សូមមើល នីហ្វៃទី 2 4:15–35) ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

នីហ្វៃទី 2 4:1–11

លីហៃប្រឹក្សា និង ប្រទានពរដល់គ្រួសាររបស់គាត់

មុនចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ សូមសរសេរសំណួរខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖

ប្រសិនបើអ្នកជាជីដូនដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ ហើយកូនរបស់អ្នកមិនបានរស់នៅតាមបទដ្ឋានដំណឹងល្អទេ តើអ្នកនឹងអប់រំចៅរបស់អ្នកយ៉ាងណា ?

ការសរសេរនៅលើក្ដារខៀន

ការដកស្រង់ ឬ សំណួរដែលបង្កនូវការបំផុសគំនិតមួយនៅលើក្ដារខៀន អាចជួយសិស្សឲ្យចាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងមេរៀនមួយ និង នៅបន្ដការយកចិត្តទុកដាក់របស់ពួកគេ ។ អ្នកក៏អាចឃើញថាវាជួយច្រើនក្នុងការដាក់សម្ភារមេរៀន ដូចជាខយោងព្រះគម្ពីរ តារាងនានា និង ឌីយ៉ាក្រាមនៅលើក្ដារខៀន ។ ដោយផ្អែកលើថិរវេលា និង ការប្រើប្រាស់សម្ភារ អ្នកអាចដាក់វាលើក្ដារខៀន មុនពេលចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ ។ វាអាចជួយអ្នកសន្សំពេលក្នុងថ្នាក់ និង ចៀសវាងការរំខានដែលមិនចាំបាច់ ។

សូមចាប់ផ្ដើមដោយការអញ្ជើញសិស្សឲ្យឆ្លើយតបនឹងសំណួរនៅលើក្ដារខៀន ។ ក្រោយពីសិស្សឆ្លើយហើយ សូមសួរ ៖

តើឪពុកម្ដាយ និង ជីដូនជីតាមានទំនួលខុសត្រូវអ្វីខ្លះក្នុងការបង្រៀន និង ការប្រឹក្សាដល់កូនៗ ហើយនិង ចៅៗរបស់ពួកខ្លួន ?

ដោយសារជាផ្នែកនៃការពិភាក្សានេះ អ្នកអាចអាន ឬ សុំឲ្យសិស្សអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម ៖

« ឪពុកម្តាយមានកាតព្វកិច្ចដ៏ពិសិដ្ឋ ដើម្បីចិញ្ចឹមបីបាច់កូនចៅរបស់ខ្លួនដោយក្តីស្រឡាញ់ និងដោយសេចក្តីសុចរិត ផ្គត់ផ្គង់សេចក្តីត្រូវការ ទាំងខាងរូបកាយ និងខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ និងបង្រៀនពួកគេឱ្យចេះស្រឡាញ់ និងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក ចេះគោរពព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះ ហើយធ្វើជាពលរដ្ឋល្អ ចេះគោរពច្បាប់គ្រប់ទីកន្លែង ដែលពួកគេរស់នៅ ។ ស្វាមី និងភរិយា—ម្តាយ និងឪពុក—នឹងទទួលខុសត្រូវនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះ តាមការប្រតិបត្តិនៃភារកិច្ចទាំងឡាយនេះ ។ … ញាតិសន្ដានក្រុមគ្រួសារ គួរតែជួយគាំទ្រ នៅពេលមានសេចក្ដីត្រូវការ » ( « ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » Ensignខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2010 ទំព័រ 129 ) ។

សូមបង្ហាញនីហ្វៃទី 2 4 ដោយការពន្យល់ថា មុនពេលលីហៃស្លាប់ គាត់បានប្រឹក្សាដល់កូនចៅរបស់គាត់ឲ្យកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សអាន នីហ្វៃទី 2 4:3–11ដោយស្វែងរកមនុស្សដែលលីហៃបានបង្រៀន និង ការប្រឹក្សាដែលគាត់បានផ្ដល់ដល់ពួកគេ ។

តើលីហៃបានបង្រៀនដល់នរណាដែរ ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី 2 4:3, 8, 10–11 ។ )
តើលីហៃបានផ្ដល់សេចក្ដីសន្យាអ្វីដល់កូនចៅរបស់លេមិន និង លេមយួល ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី 2 4:7, 9 ) ។
ដោយផ្អែកលើនីហ្វៃទី 2 4:5 តើអ្នកនឹងនិយាយអ្វីទៅ ដែលជាទំនួលខុសត្រូវដែលព្រះអម្ចាស់បានផ្ដល់ទៅឲ្យឪពុកម្ដាយ ? ( សិស្សអាចប្រើពាក្យខុសៗគ្នាដើម្បីឆ្លើយតបនឹងសំណួរនេះ ប៉ុន្ដែសូមប្រាកដថាពួកគេយល់ថា ឪពុកម្ដាយមានទំនួលខុសត្រូវដែលព្រះបានដាក់ឲ្យមួយដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អដល់កូនចៅរបស់ពួកគេ ។ )
តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះដែលអ្នកបានរៀនពីឪពុកម្ដាយ ឬ ជីដូនជីតារបស់អ្នក ?

សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យក្លាយជាចំណងដ៏រឹងមាំនៅក្នុងច្រវ៉ាក់នៃគ្រួសាររបស់ពួកគេ —ដើម្បីរស់នៅតាមដំណឹងល្អ និង រៀបចំដើម្បីក្លាយជាឪពុកម្ដាយដ៏សុចរិត ។ អ្នកអាចបង្ហាញរូបភាពដែលមានចំណងជើង « ចូរធ្វើជាចំណងដ៏រឹងមាំមួយ » ( សូមមើល http://lds.org/liahona/2003/09/poster?lang=eng) ។

នីហ្វៃទី 2 4:12–35

នីហ្វៃបានទទួលស្គាល់ភាពកម្សោយរបស់គាត់ និង បានបង្ហាញទំនុកចិត្តរបស់គាត់លើព្រះអម្ចាស់ ។

នៅលើក្ដារខៀន សូមសរសេរ ព្រលឹងខ្ញុំត្រេកអរចំពោះ …

សុំឲ្យសិស្សសរសេរឃ្លានេះនៅក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅកត់ត្រាក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ និង ដើម្បីបញ្ចប់សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ ដោយសរសេរចុះនូវរឿងដែលត្រេកអរដល់ព្រលឹងរបស់ពួកគេ ។

សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 2 4:15–16ឮៗដើម្បីដឹងពីរបៀបដែលនីហ្វៃបានបំពេញឃ្លានេះ ។

តើរឿងអ្វីខ្លះដែលយើងអាចធ្វើ ប្រសិនបើព្រលឹងយើងត្រេកអរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ?
តើវាន័យដូចម្ដេចចំពោះអ្នកក្នុងការត្រេកអរនៅក្នុងរឿងអ្វីៗរបស់ព្រះអម្ចាស់ ?
នីហ្វៃបាននិយាយថា ដួងចិត្តរបស់គាត់សញ្ជឹងគិតអំពីរឿងអ្វីៗដែលគាត់បានឃើញ និង បានឮ ។ តើការណ៍នេះមានអត្ថន័យយ៉ាងណាចំពោះអ្នក ?

សូមចង្អុលបង្ហាញថា នីហ្វៃបានទទួលបទពិសោធន៍សេចក្ដីអំណរយ៉ាងអស្ចារ្យនៅក្នុជីវិតរបស់គាត់ ។ ទោះយ៉ាងណាក្ដី គាត់ក៏បានជួបប្រទះនឹងទុក្ខលំបាកផងដែរ ។ សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី 2 4:12–13ដោយស្ងាត់ស្ងៀមដើម្បីស្វែងរកឧបសគ្គខ្លះៗដែលនីហ្វៃបានប្រឈមមុខនៅពេលនោះក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ។ ( ការស្លាប់របស់លីហៃ និង កំហឹងរបស់លេមិន លេមយួល និង កូនបុ្រសរបស់អ៊ីសម៉ាអែល ។ )

ឧបសគ្គជាច្រើនរបស់នីហ្វៃបានមកពីសកម្មភាព និង ឥរិយាបងរបស់បងៗគាត់ ។ ប៉ុន្ដែនីហ្វៃក៏មានអារម្មណ៍សោកសៅ ដោយសារតែភាពកម្សោយផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ។ សូមសរសេរលើក្ដារខៀន ចិត្តខ្ញុំសោកសៅព្រោះតែ …

សូមអញ្ជើញសិស្សអាន នីហ្វៃទី 2 4:17–18 ហើយរកមើលមូលហេតុដែលនីហ្វៃមានអារម្មណ៍សោកសៅ ។

នៅពេលសិស្សមានពេលអានខគម្ពីរទាំងនេះហើយ សូមសួរពួកគេនូវអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ សូមនាំចំណាប់អារម្មណ៍របស់ពួកគេលើពាក្យ វេទនា សាច់ឈាម និង រំខាន នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ សូមពន្យល់ថាពាក្យ វេទនា មានន័យថាទុក្ខលំបាក ឬ មានគុណភាពអន់ ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរពាក្យ សាច់ឈាម ជាញឹកញាប់សំដៅលើភាពកម្សោយដែលយើងមាន ដោយសារយើងរស់នៅក្នុងសភាពដែលធ្លាក់មួយ ។ ពាក្យ រំខាន មានន័យថាឡោមព័ទ្ធ ឬ សង្កត់ពីគ្រប់ទិសទីទាំងអស់ ។

តើគំរូអ្វីខ្លះនៃការលំបាកដែលអាចរំខានយើង ? ( ចម្លើយអាចរួមមានបញ្ហានៅផ្ទះ សម្ពាធពីមិត្តភក្ដិ កិច្ចការសាលាដែលពិបាក និង ការល្បួងទាំងឡាយ ។ )

សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 2 4:19 ។ អ្នកអាចលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យគូសចំណាំសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ថា « ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែខ្ញុំស្គាល់អ្នកដែលខ្ញុំទុកចិត្ត ។ » សូមចង្អុលបង្ហាញថា នៅក្នុងនីហ្វៃទី 2 4:19 ពាក្យពាក្យសម្ដីរបស់នីហ្វៃផ្លាស់ប្ដូរពីភាពក្រៀមក្រំទៅជាសេចក្ដីសង្ឃឹម ។

តើអ្នកគិតថា នីហ្វៃចង់មានន័យយ៉ាងណា នៅពេលគាត់បាននិយាយថា « ខ្ញុំស្គាល់អ្នកដែលខ្ញុំទុកចិត្ត » ?
តើការចងចាំព្រះអម្ចាស់ និង ការណ៍ល្អរបស់ទ្រង់អាចជួយយើងក្នុងពេលយើងបាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអាន នីហ្វៃទី 24:20–25 ឮៗ ។ សុំឲ្យសិស្សអានតាមនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យស្វែងរកពាក្យ និង ឃ្លាដែលបង្ហាញថា ព្រះគាំទ្រអ្នកដែលដាក់ទីទុកចិត្តរបស់ពួកគេលើទ្រង់ ។

ការអានព្រះគម្ពីរឮៗ

យូរៗម្តង សូមអានវគ្គព្រះគម្ពីរឮៗទៅកាន់សិស្សរបស់អ្នក ។ ការណ៍នេះ ហុចឱកាសមួយដល់ពួកគេឲ្យឮ និង ទទួលអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះគម្ពីរ ហើយវាអាចជម្រុញពួកគេឲ្យអានព្រះគម្ពីរដោយខ្លួនគេ ។ វាក៏អាចផ្ដល់ឱកាសបញ្ជាក់ប្រាកដថាចំណុច សេចក្ដីពិត ឬ ការអនុវត្តន៍ជាក់លាក់មួយត្រូវបានបញ្ជាក់សង្កត់ន័យ ។ សិស្សក៏នឹងទទួលបានប្រយោជន៍ពីការអានព្រះគម្ពីរឮៗពីគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយសូម្បីតែនៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។

តើពាក្យ ឬ ឃ្លាណាមួយនៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 4:20–25ដែលអ្នកឃើញថាមានន័យខ្លាំង ? ហេតុអ្វី ?
សូមគិតអំពីពេលមួយ នៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់គាំទ្រអ្នក ឬ ជួយអ្នកនៅក្នុងពេលលំបាកមួយ ។ តើទ្រង់បានជួយអ្នកដោយរបៀបណា ? តើបទពិសោធន៍នោះបានជះឥទ្ធិពលលើអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ?

វាអាចជួយច្រើនបើផ្ដល់ពេលដល់សិស្សគិតអំពីបទពិសោធន៍បែបនោះ ហើយកត់ត្រាវាទុកក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។ សិស្សក៏អាចទទួលបានប្រយោជន៍ ប្រសិនបើអ្នកប្រាប់អំពីពេលមួយដែលព្រះបានគាំទ្រ ឬ ទ្រទ្រង់អ្នក ។

សូមជួយសិស្សយល់ថា សមត្ថភាពរបស់នីហ្វៃក្នុងការចងចាំ និង កោតសរសើរដល់អ្វីដែលព្រះបានធ្វើសម្រាប់គាត់នៅក្នុងអតីតកាល បានផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់គាត់ និង បានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យក្លាយជាមនុស្សល្អជាងមុន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សអាន នីហ្វៃទី 2 4:26–30ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយស្វែងរកពីរបៀបដែលបទពិសោធន៍របស់នីហ្វៃបានជះឥទ្ធិពលដល់បំណងប្រាថ្នារបស់គាត់ចង់ក្លាយជាសុចរិត ។ សុំឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

សុំឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗពីក្នុង នីហ្វៃទី 2 4:30–35 ។ សូមរកមើលការតាំងចិត្តដែលនីហ្វៃបានធ្វើចំពោះព្រះអម្ចាស់ និង ពរជ័យដែលគាត់បានសុំនៅក្នុងថ្នាក់ ។

តើយើងអាចរៀនអ្វីពីការអធិស្ឋាននេះ ដែលអាចជួយយើងក្នុងការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ? ( សិស្សអាចប្រើពាក្យខុសៗគ្នាក្នុងការឆ្លើយនឹងសំណួរនេះ ប៉ុន្ដែសូមប្រាកដថាពួកគេយល់ថា ការអធិស្ឋានដោយចិត្តស្មោះ អាចពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់យើងឲ្យយកឈ្នះលើអំពើបាប និង ការបាក់ទឹកចិត្ត ។ )

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីពេលមួយដែលការអធិស្ឋានបានជួយដល់ពួកគេឲ្យយកឈ្នះលើអំពើបាប ឬ ការបាក់ទឹកចិត្ត ។ អ្នកអាចផ្ដល់យោបល់ថា ពួកគេគួរតែចែកចាយនូវបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ ឬ កត់ត្រាវាទុកនៅក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។

សូមឲ្យពេលបន្តិចទៅសិស្ស ឲ្យស្វែងរកវគ្គមួយនៅក្នុង នីហ្វៃទី 2 4 ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងនូវបំណងប្រាថ្នាមួយដែលពួកគេមាន ។ ក្រោយពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដេវីឌ អេ. បែដណា នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ពីរបៀបដែលការអធិស្ឋានអាចចិញ្ចឹមការធំធាត់ខាងវិញ្ញាណ ៖

« ប្រហែលមានរឿងនានានៅក្នុងចរិតរបស់យើង ដំណើរប្រព្រឹត្តរបស់យើង ឬ ទាក់ទងនឹងការធំលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើងអំពីអ្វីមួយដែលយើងត្រូវប្រឹក្សាជាមួយនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌នៅក្នុងការអធិស្ឋានពេលព្រឹក ។ ក្រោយពីការបង្ហាញអំណរគុណត្រឹមត្រូវចំពោះពរជ័យដែលបានទទួលហើយ យើងអង្វរសុំការយល់ដឹង ការដឹកនាំ និង ជំនួយដើម្បីធ្វើរឿងអ្វីៗដែលយើងមិនអាចធ្វើដោយកម្លាំងរបស់យើងផ្ទាល់តែឯង ។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលយើងអធិស្ឋាន យើងអាច ៖

« • គិតអំពីឱកាសទាំងនោះនៅពេលដែលយើងបាននិយាយដោយគ្រោតគ្រាត ឬ មិនសមរម្យទៅកាន់អ្នកដែលយើងស្រឡាញ់ខ្លាំងបំផុត ។

« • ទទួលស្គាល់ថា យើងដឹងច្រើនជាងនេះ ប៉ុន្ដែយើងមិនមែនតែងតែធ្វើតាមអ្វីដែលយើងដឹងនោះទេ ។

« • បង្ហាញការសោកស្ដាយចំពោះភាពកម្សោយរបស់យើង និង ចំពោះការដែលមិនបានស្រាតចោលនូវជីវិតខាងសាច់ឈាមដោយអស់ពីចិត្តជាងមុន ។

« • ប្ដេជ្ញាដើម្បីដឹកនាំជីវិតរបស់យើងតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងពេញលេញជាងមុន ។

« • អង្វរសុំកម្លាំង ខ្លាំងជាងមុនដើម្បីធ្វើ និង ក្លាយជាមនុស្សល្អជាងមុន » ( « អធិស្ឋានជានិច្ច » Ensignឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2008 ទំព័រ 41 ) ។

សូមបញ្ចប់ដោយយោងទៅឃ្លាដែលអ្នកបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀនពីពេលមុននៅក្នុងមេរៀននេះ ( « ព្រលឹងរបស់ខ្ញុំត្រេកអរចំពោះ … » និង « ចិត្តខ្ញុំសោកសៅព្រោះតែ … » ) ។ សូមបង្ហាញជំនឿចិត្តរបស់អ្នកថា ទោះបីជានៅពេលយើងជួបនឹងស្ថានភាពលំបាកក្ដី ក៏យើងអាចមានសុភមង្គល និង សេចក្ដីសុខសាន្ដដែរ នៅពេលយើងស្វែងរកជំនួយពីព្រះអម្ចាស់ ។

ការរំឭកចំណេះចំណានខគម្ពីរ

កំណត់សម្គាល់ ៖ថិរវេលានៃមេរៀននេះ អាចអនុញ្ញាតពេលឲ្យមានសកម្មភាពរំឭកចំណេះចំណានខគម្ពីរខាងក្រោម ។ អ្នកអាចដឹកនាំសកម្មភាពនៅពេលចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ នៅពេលសម្រាករវាងវគ្គនៃមេរៀននេះ ឬ នៅពេលបញ្ចប់ថ្នាក់ក៏បាន ។ សូមប្រាកដថា ធ្វើវាដោយខ្លីដើម្បីទុកពេលសម្រាប់មេរៀន ។ សម្រាប់សកម្មភាពរំឭកផ្សេងទៀត សូមមើលឧបសម្ព័ន្ធនៅចុងបញ្ចប់នៃសៀវភៅសិក្សានេះ ។

ការធ្វើលំហាត់អាចជួយសិស្សឲ្យចាំនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀន និង វាស់វែងបាននូវការចេះដឹងរបស់ពួកគេ ។ សូមជ្រើសរើសវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរថ្មីពីរបី ហើយសូមអញ្ជើញសិស្សអាន និង គូសចំណាំវានៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។ បន្ទាប់មកសូមឲ្យលំហាត់ផ្ទាល់មាត់ដល់ពួកគេមួយលើវគ្គបទគម្ពីរទាំងនោះ និង វគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរផ្សេងទៀតដែលពួកគេបានរៀនរួចហើយ ។ សម្រាប់វគ្គនីមួយៗ សូមអានពាក្យ ឬ ឃ្លាគន្លឹះពីប្រដាប់សៀតសៀវភៅថ្នាក់សិក្ខាសាលា ។ បន្ទាប់មក សុំឲ្យសិស្សរកវគ្គដែលត្រូវនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។

វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

នីហ្វៃទី 2 4:16–35 ។ ការយកឈ្នះលើអំពើបាប និង ភាពកម្សោយរបស់យើង

នៅពេលយើងសិក្សាអំពីការអង្វរករដ៏ស្មោះត្រង់របស់នីហ្វៃទៅកាន់ព្រះឲ្យជួយគាត់យកឈ្នះលើអំពើបាប និង ភាពកម្សោយរបស់គាត់ យើងឃើញថា យើងអាចរកទ្រង់បានចំពោះជំនួយដូចគ្នានោះដែរ ។ ពាក្យពាក្យសម្ដីរបស់នីហ្វៃត្រូវបានប្រកាសនៅក្នុងពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការីនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។

ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានបង្រៀនថា ៖

« កាលណាមនុស្សកាន់តែខិតជិតទៅរកភាពឥតខ្ចោះ គំនិតរបស់គាត់កាន់តែច្បាស់ ហើយសេចក្ដីអំណររបស់គាត់កាន់តែខ្លាំង រហូតដល់គាត់បានយកឈ្នះលើអំពើអាក្រក់នៃជីវិតរបស់គាត់ និង បំបាត់រាល់ចំណង់ធ្វើអំពើបាប » ( ការបង្រៀនរបស់ប្រធាននៃសាសនាចក្រ ៖ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ [2007] ទំព័រ 210–11 ) ។

អែលឌើរ រីឆាដ ជី. ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីពរជ័យដែលយើងទទួលបាន នៅពេលយើងប្រែចិត្ត ៖

« ហេតុអ្វីបានជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង និង ព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់បានបញ្ជាយើងឲ្យធ្វើការប្រែចិត្ត ? ដោយសារ ពួកទ្រង់ស្រឡាញ់យើង ។ ទ្រង់ដឹងថា យើងទាំងអស់គ្នានឹងរំលងច្បាប់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ៖ មិនថាវាតូច ឬ ធំ សេចក្ដីយុត្តិធម៌តម្រូវថា រាល់ច្បាប់ដែលរំលងទាំងអស់នឹងពេញចិត្ត ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីសន្យានៃសេចក្ដីអំណរនៅក្នុងជីវិតនេះ និង ឯកសិទ្ធិនៃការត្រឡប់ទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌នៅស្ថានសួគ៌វិញ ។ ប្រសិនបើមិនពេញចិត្តទេ នៅក្នុងថ្ងៃនៃការកាត់សេចក្ដី សេចក្ដីយុត្តិធម៌នឹងបណ្ដាលឲ្យយើងត្រូវបិទចេញពីវត្តមាននៃព្រះ ហើយត្រូវនៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់សាតាំង [ សូមមើល នីហ្វៃទី 2 9:8–10; នីហ្វៃទី 2 2:5

« វាគឺជាចៅហ្វាយរបស់យើង និង ទង្វើប្រោសលោះរបស់ទ្រង់ទេ ដែលធ្វើឲ្យយើងអាចចៀសវាងពីការដាក់ទោសបែបនោះបាន ។ វាធ្វើបានតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ និង ការស៊ូទ្រាំនៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិតរហូតដល់ទីបញ្ចប់ ។

« តើអ្នកនឹងឱបក្រសោបភាពដ៏ពេញលេញនៃអំណាចប្រោសលោះ នៃការប្រែចិត្តនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ដើម្បីអ្នកអាចមានសេចក្ដីសុខសាន្ដ និង សេចក្ដីអំណរខ្លាំងជាងនេះ ដែរឬទេ ? អារម្មណ៍នៃការជ្រួលច្របល់ និង ការអន់ចិត្តជាញឹកញាប់ជាសញ្ញានៃការត្រូវការការប្រែចិត្តមួយ ។ ការខ្វះការដឹកនាំខាងវិញ្ញាណដែលអ្នកស្វែងរកនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកក៏អាចមកពីការមិនធ្វើតាមច្បាប់ ។ ប្រសិនបើត្រូវការ ការប្រែចិត្តយ៉ាងពេញលេញនឹងដាក់ជីវិតរបស់អ្នករួមគ្នា ។ វានឹងដោះស្រាយរាល់ការឈឺចាប់ខាងវិញ្ញាណដ៏ស្មុគស្មាញទាំងអស់ដែលមកពីការរំលង ។ ប៉ុន្ដែនៅក្នុងជីវិតនេះ វាមិនអាចព្យាបាលលទ្ធផលនៃរាងកាយខ្លះដែលអាចកើតឡើងមកពីអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរនោះទេ ។ សូមឆ្លាតវៃ និង រស់នៅយ៉ាងល្អទៀងទាត់នៅក្នុងព្រំដែននៃភាពសុចរិត ដែលកំណត់ដោយព្រះអម្ចាស់ » ( « ផ្លូវទៅកាន់សេចក្ដីសុខសាន្ដ និង សេចក្ដីអំណរ » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2000 ទំព័រ 25 ) ។