អេធើរ 13–មរ៉ូណៃ 7:19 ( មេរៀនទី 31 )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមនៃគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ទាំងឡាយដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេសិក្សា អេធើរ 13–មរ៉ូណៃ 7:19 ( មេរៀនទី 31 ) មិនមែនសម្រាប់បង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកឡើយ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀនផ្ដោតតែលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងនេះពីរបីប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតអំពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី 1 ( អេធើរ 13–15 )

ពួកសាសន៍យ៉ារេឌបានបដិសេធព្យាការី អេធើរ និងបានរឹងទទឹងក្នុងអំពើទុច្ចរិត និងសង្គ្រាម រហូតដល់នៅទីបំផុតពួកគេបានបំផ្លាញគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ចេញពីដំណើររឿងនេះ សិស្សបានរៀនថា ប្រសិនបើយើងបដិសេធការព្រមានរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការប្រែចិត្ត នោះព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់នឹងដកចេញ ហើយសាតាំងនឹងទទួលបានអំណាចលើដួងចិត្តរបស់យើង ។ សិស្សក៏អាចឃើញថា កំហឹង និងការសងសឹកនឹងដឹកនាំយើងឲ្យសម្រេចចិត្តដែលនឹងធ្វើឲ្យខ្លួនយើង និងអ្នកដទៃឈឺចាប់ ។ នៅក្នុងដំណើររឿងរបស់លោកអំពីសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញនៃសាសន៍យ៉ារេឌ លោកមរ៉ូណៃបានផ្ដល់នូវសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់អ្នកអានរបស់លោកដោយប្រកាសថា ទីក្រុងយេរូសាឡិមថ្មី ឬក៏ទីក្រុងស៊ីយ៉ូន នឹងត្រូវបានកសាងឡើងនៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយ ។

ថ្ងៃទី 2 ( មរ៉ូណៃ 1–5 )

ខណៈពេលដែលលោកមរ៉ូណៃបានដើរស្វែងរកសុវត្ថិភាពដល់ជីវិតរបស់លោក លោកបានកត់ត្រានូវព័ត៌មានជាច្រើនអំពីបព្វជិតភាព និងពិធីបរិសុទ្ធនៃដំណឹងល្អ ។ លោកបានសរសេរថា ការផ្ដល់នូវអំណោយទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងការតែងតាំងថ្នាក់បព្វជិតភាពត្រូវតែធ្វើដោយការដាក់ដៃលើក្បាលដោយអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចនោះ ។ ការយកចិត្តទុកដាក់របស់លោកមរ៉ូណៃចំពោះពិធីសាក្រាម៉ងបានផ្ដល់ឱកាសដល់សិស្សដើម្បីសញ្ជឹងគិតដល់របៀបដែលនំប៉័ង និងទឹកនៃពិធីសាក្រាម៉ង់អាចជួយពួកគេឲ្យចងចាំដល់ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពួកគេក៏ត្រូវបានរំឭកថា នៅពេលពួកគេកាន់តាមសេចក្ដីសញ្ញាទាក់ទងនឹងពិធីសាក្រាម៉ង់ដោយស្មោះត្រង់ នោះពួកគេអាចមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយនឹងពួកគេជានិច្ច ។

ថ្ងៃទី 3 ( មរ៉ូណៃ 6 )

លោកមរ៉ូណៃបានបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃបុណ្យជ្រមុជទឹក សមាជិកភាពក្នុងសាសនាចក្រ និងការដឹកនាំការប្រជុំសាសនាចក្រតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ សិស្សបានរៀនថា តាមរយៈពិធីបុណជ្រមុជទឹក យើងធ្វើសេចក្តីសញ្ញាថានឹងលើកដាក់មកលើខ្លួននូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងបម្រើទ្រង់ដល់ចុងបំផុត ។ ពួកគេក៏បានរៀនអំពីការទទួលខុសត្រូវដែលពួកគេមានដើម្បីជួយដល់សមាជិកសាសនាចក្រផ្សេងទៀតជាពិសេសដោយការជួបពិគ្រោះគ្នាញឹកញាប់ដើម្បីតមអាហារ និងអធិស្ឋាន និងទទួលយកសាក្រាម៉ងដើម្បីចងចាំដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ បន្ថែមលើនេះ សិស្សបានរៀនថា នៅពេលយើងប្រែចិត្ត និងស្វែងរកការអភ័យទោសឲ្យបានញឹកញាប់ដោយមានបំណងពិតប្រាកដ នោះយើងនឹងត្រូវបានអភ័យទោសឲ្យ ។

ថ្ងៃទី 4 ( មរ៉ូណៃ 7:1–19 ) ។

លោកមរ៉ូណៃបានកត់ត្រានូវពាក្យសំដីដែលត្រូវបាននិយាយដោយឪពុករបស់លោក ដែលបានបង្រៀនថា ដើម្បីទទួលបានពរជ័យចំពោះកិច្ចការល្អរបស់យើង យើងត្រូវតែធ្វើកិច្ចការទាំងនោះដោយមានចិត្តស្មោះត្រង់ ។ នៅក្នុងការបង្រៀននេះ លោកមររមនក៏បានបង្រៀនពីរបៀបដែលយើងអាចធ្វើការកាត់សេចក្ដីដោយសុចរិតដែរ ។ សិស្សបានរកឃើញថា អ្វីមកពីព្រះ នោះវានឹងអញ្ជើញយើងឲ្យធ្វើល្អ ហើយស្រឡាញ់ និងបម្រើដល់ព្រះ ហើយអ្វីដែលបញ្ចុះបញ្ចូលយើងឲ្យធ្វើអាក្រក់ និងប្រឆាំងផ្ទុយនឹងព្រះ វាចេញមកពីសាតាំង ។ លោកមរមនបានអង្វរដល់អ្នកស្ដាប់របស់លោកឲ្យព្យាយាមស្វែងរកនៅក្នុងពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ ដែលនឹងផ្ដល់ដល់ពួកគេនូវអំណាចដើម្បីបែងចែករវាងការល្អ និងការអាក្រក់ ។

សេចក្តីផ្ដើម

នៅក្នុងមេរៀនថ្ងៃនេះ វាផ្ដោតលើមូលហេតុ និងតម្រូវការចំពោះយើងម្នាក់ៗដើម្បីចូលរួមក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រ ។ វាក៏លើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យប្ដេជ្ញាចិត្តបែងចែករវាងការល្អ និងអាក្រក់ ហើយព្យាយាមស្វែងរកនៅក្នុងពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទដើម្បីធ្វើការកាត់សេចក្ដីដោយសុចរិត ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

អេធើរ 14–15

លោកមរ៉ូណៃកត់ត្រានូវទីបញ្ចប់នៃអរិយធម៌របស់ពួកសាសន៍យ៉ារេឌ

សូមសរសេរ 2,000,000 នៅលើក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សស្រមៃថា មនុស្សច្រើនប៉ុណ្ណាទៅបើមានចំនួនពីរលាននាក់ត្រូវបានប្រៀបធៀបទៅនឹងចំនួនមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុងរបស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេធើរ 15:1–2 ឮៗ នៅពេលសិស្សរំឭកអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ពួកសាសន៍យ៉ារេឌពីរលាននាក់នោះ ។

សូមសួរ ប្រសិនបើសិស្សណាម្នាក់អាចសង្ខេបហេតុការណ៍ដែលបានដឹកនាំទៅរកសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញនៃពួកសាសន៍យ៉ារេឌ ដូចដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង អេធើរ 14–15 ។ ប្រសិនបើសិស្សមានការលំបាកក្នុងការឆ្លើយ សូមឲ្យពួកគេរំឭកនូវវគ្គព្រះគម្ពីរខាងក្រោមនេះ ៖ អេធើរ 14:5–10, 24; 15:1–6, 19, 22 ។

សូមសួរ ៖ តើមានមេរៀនណាខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនពីសេចក្តីបំផ្លិចបំផ្លាញនៃពួកសាសន៍យ៉ារេឌ ?

សេចក្ដីពិតទាំងពីរនេះត្រូវបានបញ្ជាក់នៅក្នុងមេរៀនរបស់សិស្សនៅសប្ដាហ៍នេះ ៖ (1) ប្រសិនបើយើងបដិសេធនូវការព្រមានរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការឲ្យប្រែចិត្ត នោះព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់នឹងដកថយ ហើយសាតាំងនឹងទទួលបានអំណាចមកលើដួងចិត្តរបស់យើង ។ (2) កំហឹង និងការសងសឹកនឹងដឹកនាំមនុស្សឲ្យសម្រេចចិត្តដែលធ្វើឲ្យខ្លួនគេ និងអ្នកដទៃឈឺចាប់ ។

សូមសួរ ៖ តើមានស្ថានភាពណាខ្លះដែលមេរៀនទាំងនេះអាចអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតរបស់យុវជន ឬយុវនារីនាសព្វថ្ងៃនេះ ?

មរ៉ូណៃ 1–3

លោកមរ៉ូណៃថ្លែងទីបន្ទាល់ថា លោកនឹងមិនបដិសេធព្រះគ្រីស្ទឡើយ

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន មរ៉ូណៃ 1:1–4 ឮៗ ។ បន្ទាប់មក សួរពួកគេនូវសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ ៖

ហេតុអ្វីបានជាពួកសាសន៍លេមិនចង់សម្លាប់លោកមរ៉ូណៃ ?
តើការណ៍នេះបង្ហាញអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីជំនឿ និងទំនុកចិត្តរបស់លោកមរ៉ូណៃ ? តើយើងអាចអភិវឌ្ឍទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានដោយរបៀបណា ?

មរ៉ូណៃ 4–6

លោកមរ៉ូណៃកត់ត្រាអំពីការអធិស្ឋានសាក្រាម៉ង់ លក្ខខណ្ឌសម្រាប់បុណ្យជ្រមុជទឹក និងមូលហេតុនៃការប្រជុំក្នុងសាសនាចក្រ

សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនៅលើក្តារខៀន៖ ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវទៅព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យ ។ សូមឲ្យសិស្សស្រាវជ្រាវ មរ៉ូណៃ 4–6 ហើយរៀបចំចម្លើយចំពោះប្រយោគនេះដោយកត់ចំណាំនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់គេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យបញ្ចូលចម្លើយរបស់គេយ៉ាងហោចណាស់ពីរពីអ្វីខាងក្រោមនេះ ( អ្នកអាចសសេរវានៅលើក្ដារខៀន ឬរៀបចំជាក្រដាសចែកក៏បាន ) ៖

វគ្គព្រះគម្ពីរពី មរ៉ូណៃ 4–6 ដែលពន្យល់ពីមូលហេតុក្នុងការជួបប្រជុំគ្នានៅឯព្រះវិហារ ។
គោលលទ្ធិ ឬគោលការណ៍ដែលពន្យល់ពីមូលហេតុដែលយើងគួរចូលរួមក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រ ។
បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនមួយដែលបង្ហាញពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវចូលរួមក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រ ។
ទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនមួយអំពីសារៈសំខាន់នៃការចូលរួមការប្រជុំក្នុងសាសនាចក្រ ។

នៅពេលសិស្សបានមានពេលរៀបចំគំនិតរបស់គេគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមឲ្យពួកគេពីរបីនាក់ចែកចាយនូវការយល់ឃើញរបស់គេដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។

ក្រោយពីសិស្សបានចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរៀនហើយ សូមបន្ថែមទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីសេចក្ដីពិតដែលពួកគេបានរកឃើញ និង អំពីសារៈសំខាន់នៃការជួបជុំគ្នានៅក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រឲ្យបានទៀងទាត់ ។

មរ៉ូណៃ 7:1–19

លោកមរមនបង្រៀនពីរបៀបដើម្បីកាត់សេចក្ដីរវាងសេចក្ដីល្អ និងសេចក្តីអាក្រក់

មុនពេលបង្រៀន សូមចាក់ទឹកក្នុងកែវមួយពេញ ហើយកែវមួយទៀតដាក់លាយទឹកជាមួយនឹងទឹកខ្មេះ (ឬអំបិល ) ។ កែវនោះគួរមើលទៅដូចគ្នា ។ សូមប្រាប់សិស្សថា អ្នកមានកែវពីរ ដែលមើលទៅដូចគ្នា ប៉ុន្ដែមួយមានរសជាតិជូរ ( ឬប្រៃ ) ។ សូមសួររកអ្នកស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ដើម្បីសម្រេចថាកែវណាមួយមានទឹកល្អ ហើយកែវណាមួយមានទឹករសជាតិជូរ ( ឬប្រៃ ) ( អ្នកអាចធ្វើការណ៍នេះ ដោយការភ្លក់វា ឬហិតក្លិនវា ) ។

សូមសួរ ៖ តើយើងអាចប្រាប់ថា អ្វីមួយអាក្រក់ដោយពិតជាមិនភ្លក់វាបានដោយរបៀបណា ?

សូមពន្យល់ថា នៅក្នុងកំណត់ត្រារបស់លោក លោកមរ៉ូណៃបានបញ្ចូលនូវទេសនកថាពីឪពុករបស់លោក លោកមរមន ដែលផ្ដល់នូវការយល់ដឹងអំពីសំណួរនេះ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន មរ៉ូណៃ 7:11–13, 15–16 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សជ្រើសរើសយ៉ាងហោចណាស់ឃ្លាមួយដែលលេចធ្លោចំពោះពួកគេដែលពន្យល់ពីរបៀបដែលយើងអាចបែងចែករវាងការល្អ និងការអាក្រក់ ។ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់មានឱកាសដើម្បីចែកចាយពីឃ្លាដែលពួកគេបានជ្រើសរើស ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន មរ៉ូណៃ 7:19 ឮៗ ហើយសូមឲ្យសិស្សរកមើលអ្វីដែលលោកមរមនបានមានប្រសាសន៍ថា យើងគូរតែធ្វើដើម្បីដឹងការល្អ ពីការអាក្រក់ ។

សូមសួរ ៖ តើលោកមរមនបានប្រាប់ដល់យើងឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីឲ្យយើងអាចបែងចែករវាងការល្អ និងអាក្រក់បាន ?

សិស្សគួរតែអាចរកឃើញនូវគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ នៅពេលយើងព្យាយាមស្វែងរកនៅក្នុងពន្លឹនៃព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងអាចបែងចែករវាងការណ៍ល្អ និងអាក្រក់បាន ។

សូមសួរសិស្សនូវសំណួរដូចខាងក្រោម ៖

ចេញពីការសិក្សារបស់អ្នកនៅក្នុងសប្ដាហ៍នេះ តើអ្នកយល់ថាតើពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទគឺជាអ្វី ?
តើពន្លឺរបស់ព្រះគ្រីស្ទបានជួយអ្នកឲ្យបែងចែករវាងការល្អ និងការអាក្រក់នៅពេលណាខ្លះ ?

សូមឲ្យសិស្សមានពេលមួយ ឬពីរនាទីសរសេរនូវកម្មវិធីទូរទស្សន៍ ចម្រៀង ក្រុមតន្ដ្រី គេហទំព័រអ៊ិនធើណិត កម្មវិធីទូរស័ព្ទ ល្បែងវីដេអូ ឬរបស់ផ្ទាល់ខ្លួនដែលគេចូលចិត្ត ។ សូមឲ្យពួកគេប្រើ មរ៉ូណៃ 7:16–19 ដើម្បីសម្រេចថាតើរបស់នៅក្នុងបញ្ជីរបស់គេជួយពួកគេឲ្យខិតទៅកាន់តែជិតនឹងព្រះ ឬឃ្លាតឆ្ងាយពីទ្រង់ ។

សូមរំឭកសិស្សអំពីការអញ្ជើញដែលពួកគេបានទទួលនៅក្នុងការសិក្សាក្នុងសប្ដាហ៍នេះដើម្បីលុបចេញពីជីវិតរបស់គេនូវរឿងទាំងឡាយដែលមិនល្អ ហើយ « ក្តាប់ជាប់នូវគ្រប់ទាំងអ្វីៗដែលល្អ » ( មរ៉ូណៃ 7:19 ) ។ អ្នកអាចចែកចាយបទពិសោធន៍មួយដែលអ្នកបានមាន នៅពេលអ្នកបានធ្វើតាមពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយអាចបែងចែករវាងការល្អ និងការអាក្រក់បាន ។

មេរៀនបន្ទាប់ ( មរ៉ូណៃ 7:20–10:34 )

សូមឲ្យសិស្សគិតពីសំណួរខាងក្រោម នៅពេលពួកគេសិក្សាមេរៀនបន្ទាប់ ៖ តើសេចក្ដីសប្បុរសជាអ្វី ? តើបុគ្គលម្នាក់អាចទទួលបានសប្បុរសធម៌ដោយរបៀបណា ? ហេតុអ្វីបានជាកូនក្មេងតូចៗ ឬទារកមិនត្រូវជ្រមុជទឹក ? តើលោកមរមន និងមរ៉ូណៃបាននៅស្មោះត្រង់ ទោះបីជានៅពេលពួកលោកត្រូវបានហ៊ុំពទ័្ធដោយអំពើទុច្ចរិតដោយរបៀបណា ? តើអ្វីជាសម្ដីចុងក្រោយរបស់លោកមរ៉ូណៃ ? ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ ?