មេរៀនទី 4
ទំព័រចំណងជើង សេចក្ដីផ្ដើម និង ទីបន្ទាល់នៃសាក្សី
សេចក្តីផ្ដើម
នៅពេលអ្នកបង្រៀនព្រះគម្ពីរមរមន អ្នកនឹងជួយសិស្សឲ្យរកឃើញនូវការពិត ដែលនឹងនាំពួកគេខិតជិតទៅព្រះ ។ តាំងពីដើមគម្ពីរ វាច្បាស់ណាស់ថា អ្នកសរសេរនៃព្រះគម្ពីរមរមន មានបំណងឲ្យវា ថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ។ ព្រះគម្ពីរ ក៏បានបញ្ជាក់ជាថ្មីពីសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះជាមួយនឹងវង្សអ៊ីស្រាអែល ហើយបានបង្ហាញនូវតម្រូវការសម្រាប់កូនចៅរបស់ព្រះទាំងអស់គ្នាឲ្យធ្វើ និង រក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋ ។ នៅពេលសិស្សសិក្សាព្រះគម្ពីរមរមនដោយការអធិស្ឋាន ពួកគេនឹងទទួលបាននូវទីបន្ទាល់ដ៏អស្ចារ្យជាងនេះនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង នៃការស្ដារឡើងវិញនៃសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ នៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ។ ពួកគេក៏នឹងរៀនអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿដ៏កាន់តែអស្ចារ្យ ទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន មេរៀននេះប្រហែលជាតម្រូវពេលបង្រៀនយូរជាងម៉ោងបែងចែកសម្រាប់ថ្នាក់របស់អ្នក ។ សូមពិចារណាដោយការអធិស្ឋានថា តើផ្នែកណាមួយដែលថ្នាក់របស់អ្នកត្រូវការខ្លាំងបំផុត ។
ទំព័រចំណងជើង
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យបើកទៅទំព័រចំណងជើងនៃព្រះគម្ពីរមរមន ។ ទំព័រនេះ ចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងពាក្យ « ព្រះគម្ពីរមរមន ដំណើររឿងដែលបានសរសេរទុកដោយដៃរបស់ មរមន លើផ្ទាំងទាំងឡាយ ដែលបានដកស្រង់ចេញពីផ្ទាំងទាំងឡាយរបស់នីហ្វៃ » ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានពន្យល់ពីភាពដើមនៃទំព័រចំណងជើងនេះ ៖
« ទំព័រចំណងជើងនៃព្រះគម្ពីរមរមន គឺជាការបកប្រែតាមន័យត្រង់ ដែលដកស្រង់ពីសន្លឹកចុងក្រោយគេបំផុត នៅខាងឆ្វេងនៃ … ផ្ទាំងចំណារមាស ដែលមាននូវកំណត់ត្រាដែលត្រូវបានបកប្រែ … និង … បាននិយាយថា ទោះដោយរបៀបណាៗក្ដី ទំព័រចំណងជើង គឺមិនមែនជាការសរសេរតាមបែបសម័យទំនើបមួយណានោះទេ ហើយក៏មិនមែនជារបស់ខ្ញុំ ឬ របស់បុរសណាផ្សេងទៀតដែលបានរស់នៅ ឬ កំពុងរស់នៅក្នុងជំនាន់នេះទេ » ( នៅក្នុងHistory of the Church, 1:71) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សអានទំព័រចំណងជើង នៃព្រះគម្ពីរមរមនដោយស្ងាត់ៗ ។ សុំឲ្យពួកគេរកមើលឃ្លាណាដែលនិយាយពីគោលបំណងនៃព្រះគម្ពីរមរមន ។ ( អ្នកអាចឲ្យសិស្សនូវតម្រុយមួយថា គោលបំណងទាំងនេះ ត្រូវបានបង្ហាញថាជារឿងដែលព្រះគម្ពីរមរមននឹង « បង្ហាញដល់ » អស់អ្នកដែលអានវា ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សមួយចំនួនឲ្យសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេនៅលើក្តារខៀន ។ នៅពេលពួកគេបញ្ចប់ សុំឲ្យសិស្សអានកថាខណ្ឌទីពីរម្ដងទៀតដោយខ្លួនឯង ដោយជំនួសឈ្មោះរបស់ពួកគេនៅក្នុងកន្លែងនៃ « សំណល់នៃវង្សអ៊ីស្រាអែល » ។
-
នៅពេលអ្នកអានព្រះគម្ពីរមរមន តើគោលបំណងណាមួយរបស់វាដែលបានបំពេញនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ? តើវាត្រូវបានបំពេញដោយរបៀបណា ?
-
តើវាជួយអ្នកឲ្យដឹងដោយរបៀបណាថា អស់អ្នកដែលធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ នឹងមិនត្រូវ « កាត់ចេញជារៀងរហូត » នោះ ?
សូមប្រាប់សិស្សថា វាអាចមានពេលខ្លះ ដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ឯកោ ឬថាពួកគេត្រូវបាន « កាត់ចេញ » ។
-
ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដើម្បីដឹងថា អំឡុងពេលពេលទាំងនេះ ថាអ្នកមិនត្រូវបាន « កាត់ចេញជារៀងរហូតនោះទេ » ?
-
តើការសន្យានេះ គឺជាការបង្ហាញនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះអ្នកដោយរបៀបណា ?
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យមានអំណរគុណចំពោះគោលបំណងដ៏ចម្បងពីព្រះគម្ពីរមរមន សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អានប្រសាសន៍ខាងក្រោមដោយ ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ៖
« បេសកកម្មដ៏សំខាន់នៃព្រះគម្ពីរមរមន ដូចដែលបានកត់ត្រានៅលើទំព័រចំណងជើងគឺ « ដើម្បីជាការបរិវត្តន៍ដល់សាសន៍យូដា និង សាសន៍ដទៃថា ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដែលបានសម្ដែងរូបអង្គទ្រង់ដល់គ្រប់ទាំងសាសន៍ ។’
« អ្នកតាមស្វែងរកសេចក្ដីពិតដ៏ស្មោះត្រង់ អាចទទួលបានទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះគ្រីស្ទ នៅពេលគាត់ពិចារណាដោយការអធិស្ឋាននូវពាក្យដ៏បំផុសគំនិតនៃព្រះគម្ពីរមរមន ។
« ជាងពាក់កណ្ដាលនៃខគម្ពីរទាំងអស់ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន និយាយអំពីព្រះអម្ចាស់របស់យើង ។ ទម្រង់ខ្លះនៃព្រះនាមរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ត្រូវបានលើកឡើងយ៉ាងញឹកញាប់នៅក្នុងមួយខគម្ពីរ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ច្រើនជាងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ។
« ទ្រង់ត្រូវបានផ្ដល់នាមឲ្យខុសៗគ្នាជាងមួយរយ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។ នាមទាំងនោះ មានសារៈសំខាន់ជាពិសេសមួយ ក្នុងការពិពណ៌នាលក្ខណៈសម្បត្តិដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់ » ( « Come unto Christ » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1987 ទំព័រ 83 ) ។
សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកថា ព្រះគម្ពីរមរមន គឺជាសាក្សីមួយថា ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះគ្រីស្ទ ។
បុព្វកថានៃព្រះគម្ពីរមរមន
សូមគូសរូបទ្វារកោងមួយលើក្ដារខៀន ( សូមមើលរូបភាពដែលភ្ជាប់មក ) ឬ ធ្វើគំរូនៃទ្វារកោងមួយ ពីឈើ ឬ សម្ភារផ្សេងទៀត ។
សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗ នូវប្រសាសន៍ដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុងបព្វកថានៃព្រះគម្ពីរមរមន ( សូមមើលកថាខណ្ឌប្រាំមួយ ) ។ អ្នកគប្បីប្រាប់ សិស្សឲ្យគូសចំណាំប្រសាសន៍នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។
-
តើអ្វីជាគោលបំណងនៃសិលាគន្លឹះ ?
សូមពន្យល់ថា សិលាគន្លឹះ គឺជាសិលាកណ្ដាល នៅកំពូលនៃទ្វារកោង ។ នៅពេលទ្វារកោង ត្រូវបានសាងសង់ឡើង មានថ្មពីរសងខាងសង់ឡើងដើម្បីគាំទ្រវា ។ គម្លាតនៅកំពូលនៃទ្វារកោង គឺត្រូវបានវាស់យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយសិលាគន្លឹះត្រូវកាត់ឲ្យត្រូវវាយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ។ នៅពេលសិលាគន្លឹះបានដាក់នៅកន្លែងដែលត្រឹមត្រូវ ទ្វារកោងអាចឈរដោយគ្មានជើងទ្រអ្វីទេ ។
-
តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងលើទ្វារកោង ប្រសិនបើសិលាគន្លឹះត្រូវបានគេដកចេញ ? ( ប្រសិនបើអ្នកប្រើគំរូ សូមបង្ហាញដោយការដកចេញនូវសិលាគន្លឹះ ) ។
-
តើព្រះគម្ពីរមរមន ដើរតួដូចជាសិលាគន្លឹះទាក់ទងនឹងដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានឮៗ នូវប្រសាសន៍ខាងក្រោមដោយ ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ។ ( អ្នកគប្បីរៀបចំប្រសាសន៍នេះ ជាក្រដាសចែកឲ្យសិស្សដើម្បីដាក់ចូលក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។ ជាជម្រើសមួយទៀត អ្នកគប្បីអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរប្រសាសន៍របស់ប្រធាន ប៊ែនសឹន នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ នៅលើ ឬ ក្រោមនៃទំព័រទីមួយនៃបព្វកថា ) ។
« មានរបៀបបីយ៉ាងដែលព្រះគម្ពីរមរមន គឺជាសិលាគន្លឺះនៃសាសនារបស់យើង ។ វាគឺជាសិលាគន្លឹះក្នុងភាពជាសាក្សីរបស់យើងអំពីព្រះគ្រីស្ទ ។ វាគឺជាសិលាគន្លឹះមូលដ្ឋាននៃគោលលទ្ធិរបស់យើង ។ វាគឺជាសិលាគន្លឹះនៃទីបន្ទាល់ » ( « ព្រះគម្ពីរមរមន —សិលាគន្លឹះនៃសាសនារបស់យើង »Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1986 ទំព័រ 5 ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សយល់ពីរបៀបដែលព្រះគម្ពីរមរមន គឺជាសិលាគន្លឹះនៃទីបន្ទាល់ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានប្រសាសន៍ខាងក្រោមដោយ ប្រធាន ប៊ែនសឹន ៖
« ព្រះគម្ពីរមរមនគឺជាសិលាគន្លឹះនៃទីបន្ទាល់ ។ ក៏ដូចជាទ្វារកោងបាក់ស្រុតដូច្នោះដែរ បើសិនជាសិលាគន្លឹះ ត្រូវបានដកចេញ ដូច្នេះការឈរឡើង ឬ ការធ្លាក់ចុះរបស់សាសនាចក្រ គឺវាអាស្រ័យលើភាពពិតពេញលេញនៃព្រះគម្ពីរមរមនយ៉ាងនោះដែរ ។ … ប្រសិនបើព្រះគម្ពីរមរមនពិត … នោះមនុស្សម្នាក់ត្រូវតែទទួលយកការអះអាងនៃការស្ដារឡើងវិញ និង អ្វីៗទាំងអស់ដែលរួមដំណើរមកជាមួយវា » ( « ព្រះគម្ពីរមរមន— សិលាគន្លឹះនៃសាសនារបស់យើង » ទំព័រ 6 ) ។
-
តើទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីព្រះគម្ពីរមរមន បានមានឥទ្ធិពលលើទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើព្រះគម្ពីរមរមន បាននាំអ្នកខិតជិតទៅព្រះដោយរបៀបណា ?
អ្នកគប្បីប្រាប់អំពីរបៀបដែលការសិក្សាព្រះគម្ពីរមរមនរបស់អ្នក បានពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់អ្នក និង បាននាំអ្នកខិតជិតទៅរកព្រះ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចូលរួមក្នុងការដើរតួសម្ដែង ។ សុំឲ្យពួកគេគិតស្រមៃថា ពួកគេនឹងឲ្យព្រះគម្ពីរមរមនមួយក្បាលទៅនរណាម្នាក់ ដែលមិនមែនជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនោះទេ ។ សូមជួយពួកគេរៀបចំដើរតួសម្ដែង ដោយបែងចែកពួកគេជាពីរក្រុម ។ សុំឲ្យក្រុមទីមួយ អានកថាខណ្ឌទី 2 –4 នៃបព្វកថានៃព្រះគម្ពីរមរមន ។ សុំឲ្យក្រុមទីពីរ អានកថាខណ្ឌ 5–8 ។ សូមឲ្យក្រុមទាំងពីរ រកមើលព័ត៌មាន ដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថាមានសារៈសំខាន់ ដើម្បីចែកចាយនៅពេលបង្រៀនអំពីព្រះគម្ពីរមរមន ។
ក្រោយពីឲ្យពេលសិស្សសិក្សា និង រៀបចំហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យមកខាងមុខថ្នាក់ ដើរតួជាមនុស្សម្នាក់ដែលមិនមែនជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ ។ សុំឲ្យសិស្សម្នាក់ពីក្រុមមួយៗ នៃក្រុមទាំងពីរ មកខាងមុខថ្នាក់ផងដែរ ។ សូមពន្យល់ថា សិស្សទាំងពីរនាក់នេះនឹងធ្វើជាដៃគូអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ ពួកគេនឹងប្រើសម្ភារដែលក្រុមរបស់ពួកគេបានរកឃើញ នៅក្នុងបព្វកថា ដើម្បីបង្រៀនសិស្សទីមួយអំពីព្រះគម្ពីរមរមន ។
នៅពេលសិស្សបញ្ចប់ការដើរតួសម្ដែង អ្នកគប្បីសួរសិស្សទាំងអស់ ថាតើមានចំណុចបន្ថែមណាទៀតពីបុព្វកថា ដែលពួកគេអាចចែកចាយ បើពួកគេត្រូវបានជ្រើសរើសឲ្យបង្រៀន ។
អ្នកគប្បីបង្ហាញថា ព្រះគម្ពីរមរមន មិនមែនអះអាងថាផ្តល់ប្រវត្តិសាស្ដ្រមួយរបស់មនុស្សទាំងអស់ដែលបានរស់នៅពីបុរាណ នៅក្នុងលោកខាងលិចនោះទេ ។ វាគឺជាកំណត់ត្រាតែលើកូនចៅរបស់លីហៃ ( សាសន៍នីហ្វៃ និង សាសន៍លេមិន ) និង ប្រជាជនសាសន៍យ៉ារេឌប៉ុណ្ណោះ ។ ប្រហែលជាមានប្រជាជនផ្សេងទៀត ដែលបានរស់នៅលើទ្វីបនោះ ក្នុងលោកខាងលិចពីមុន អំឡុងពេល និង ក្រោយពេលព្រឹត្តិការណ៍ ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។
សូមអញ្ជើញសិស្សអាន មរ៉ូណៃ 10:3–5 ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ។
-
ដោយយោងតាម មរ៉ូណៃ តើយើងអាចដឹងថា ព្រះគម្ពីរមរមន ពិតដោយរបៀបណា ?
សូមអញ្ជើញសិស្សអានកថាខណ្ឌ 8–9 នៅក្នុងបព្វកថានៃព្រះគម្ពីរមរមន ។ សុំឲ្យពួកគេរកមើលនូវសេចក្ដីពិតបីបន្ថែម ដែលពួកគេនឹងទទួលបាននូវសាក្សីមួយ ប្រសិនបើពួកគេទទួលយកការតាំងចិត្តរបស់មរ៉ូណៃ ។
សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ទៅសិស្សថា នៅពេលយើងអាន សូមពិចារណា និង អធិស្ឋានអំពីព្រះគម្ពីរមរមន នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងធ្វើជាសាក្សីថា វាជាការពិត ថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ថាយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ គឺជាព្យាការីរបស់ព្រះម្នាក់ និង ថាសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ គឺជានគររបស់ព្រះនៅលើផែនដីនេះ ។
ទីបន្ទាល់នៃពួកសាក្សីបីនាក់ និង ពួកសាក្សីប្រាំបីនាក់
សុំឲ្យសិស្សស្រមៃថា ពួកគេបានឃើញនរណាម្នាក់បានយករបស់ដ៏មានតម្លៃចេញពីផ្ទះរបស់អ្នកជិតខាងរបស់ខ្លួន ។
-
នៅពេលដោះស្រាយបទល្មើសមួយ ហេតុអ្វីបានជាវាមានតម្លៃក្នុងការមានសាក្សីម្នាក់ ?
-
ហេតុអ្វីបានជាវាមានសារៈសំខាន់ដើម្បីមានសាក្សីច្រើនជាងម្នាក់ ?
សុំឲ្យសិស្សអាន « ទីបន្ទាល់នៃពួកសាក្សីបីនាក់ » ដោយស្ងាត់ៗ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលឃ្លា ដែលមានន័យពិសេសចំពោះពួកគេ ។ អ្នកគប្បីស្នើថា ពួកគេគួរតែគូសឃ្លាទាំងនេះទុក ។
-
តើឃ្លាណាមួយ ដែលបានអ្នកគូស ? ហេតុអ្វីបានជាវាមានអត្ថន័យចំពោះអ្នក ? ( អ្នកគប្បីបង្ហាញថា សំឡេងនៃព្រះ បានប្រកាសដល់ពួកសាក្សីបីនាក់ថា ផ្ទាំងមាសត្រូវបានបកប្រែដោយអំណោយទាន និង ព្រះចេស្ដានៃព្រះ ) ។
សុំឲ្យសិស្សអាន « ទីបន្ទាល់នៃពួកសាក្សីប្រាំបីនាក់ » ឲ្យឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សផ្សេងទៀតក្នុងថ្នាក់ឲ្យស្ដាប់ ហើយរកមើលភាពខុសគ្នារវាងទីបន្ទាល់នៃពួកសាក្សីបីនាក់ និង ពួកសាក្សីប្រាំបីនាក់ ។
-
តើភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកបានកត់សម្គាល់ឃើញ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរទីបន្ទាល់របស់ខ្លួនគេផ្ទាល់ ឬ អារម្មណ៍អំពីព្រះគម្ពីរមរមន ។ ពួកគេគប្បីសរសេរវានៅក្នុងកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ នៅលើក្រដាសទទេមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។ សិស្សខ្លះ អាចមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេមិនទាន់ដឹងថា ព្រះគម្ពីរមរមនគឺពិតនៅឡើយទេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេ ឲ្យស្វែងរកដើម្បីទទួលបាននូវទីបន្ទាល់មួយនៅក្នុងឆ្នាំនេះ ។
វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ទំព័រចំណងជើង
និយមន័យខាងក្រោម អាចជាជំនួយដ៏មានអត្ថប្រយោជន៍ នៅពេលសិក្សាទំព័រចំណងជើងនៃព្រះគម្ពីរមរមន ។
វង្សនៃអ៊ីស្រាអែល សំដៅលើកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់ អ័ប្រាហាំ អ៊ីសាក និង យ៉ាកុប ។ ចៅប្រុសរបស់អ័ប្រាហាំ គឺយ៉ាកុប ដែលឈ្មោះនេះត្រូវបានផ្លាស់ទៅជា អ៊ីស្រាអែល មានកូនប្រុសដប់ពីរនាក់ ។ កូនចៅរបស់ពួកគេ ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា ពូជអំបូរអ៊ីស្រាអែលទាំងដប់ពីរពូជ ។ ដោយសារតែជាកូនចៅរបស់អ័ប្រាហាំ នោះវង្សអ៊ីស្រាអែល ក៏ជាប្រជាជនក្នុងសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះអម្ចាស់ដែរ ។ បច្ចុប្បន្ននេះ វង្សអ៊ីស្រាអែល រួមមានអ្នកដែលធ្វើសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ និង ធ្វើតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។ « ហេតុដូច្នេះហើយ ឈ្មោះអ៊ីស្រាអែល ត្រូវបានប្រើប្រាស់ផ្សេងៗគ្នា ដើម្បីចង្អុលប្រាប់ (1) បុរស យ៉ាកុប (2) កូនចៅតាមខ្សែរបស់យ៉ាកុប និង (3) អ្នកជឿដ៏ពិតលើព្រះគ្រីស្ទ ដោយមិនគិតពីខ្សែស្រឡាយ ឬ ទីតាំងភូមិសាស្ដ្ររបស់ពួកគេឡើយ » ( Bible Dictionary « Israel ») ។
សាសន៍យូដា ដំបូងឡើយសំដៅលើអ្នកទាំងឡាយណាដែលមកពីពូជរបស់យូដា ( កូនមួយនៃពូជអំបូរអ៊ីស្រាអែលទាំងដប់ពីរពូជ ) ។ វាមានន័យថា អ្នកណាដែលមកពីនគររបស់យូដា ( នៅក្នុងសម័យកាលព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ផ្នែកខាងត្បូងនៃនគរអ៊ីស្រាអែលដែលបានបែងចែក ) ទោះបីជាពួកគេមិនមែនមកពីពូជរបស់យូដាក្ដី ។ វាក៏សំដៅលើ « ប្រជាជនដែលជឿលើសាសនា របៀបរស់នៅ និង ប្រពៃណីនៃពួកសាសនាយូដាដែរ ប៉ុន្ដែប្រហែលជាមែន ឬ ប្រហែលជាមិនមែនជាពួកយូដាពីកំណើតនោះទេ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សាសន៍យូដា » scriptures.lds.org ) ។
សាសន៍ដទៃ មានន័យថា « ជាតិសាសន៍ជាច្រើន » ។ វាសំដៅលើ (1) អស់អ្នកណាដែលមិនមែនជាពូជពង្សនៃអ៊ីស្រាអែល (2) អស់អ្នកណាដែលមិនជឿលើព្រះនៃអ៊ីស្រាអែល ឬ ដែលមិនមានដំណឹងល្អ ដោយមិនគិតពីពូជអំបូររបស់ពួកគេ និង (3) អ្នកណាដែលមិនមែនមកពី ឬ មិនបានរស់នៅក្នុងដែនដីយូដា ។ ឧទាហរណ៍ ពួកធ្វើធម្មយាត្រា និងអាណានិគមជន ត្រូវបានហៅថាជា សាសន៍ដទៃ នៅក្នុង នីហ្វៃទី1 13:3–13 ។ អ្នកដែលបាននាំព្រះគម្ពីរមរមនចេញមក ត្រូវបានហៅថាជា សាសន៍ដទៃ នៅក្នុង នីហ្វៃទី1 13:34 គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា និង មុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមាក៏ត្រូវបាននាំមកដោយសាសន៍ដទៃដែរ ( សូមមើល នីហ្វៃទី1 13:39 ) ។ សហរដ្ឋអាមេរិក ត្រូវបានហៅថាជា ពួកសាសន៍ដទៃមួយ នៅក្នុង នីហ្វៃទី1 13:34, 39
សេចក្ដីសង្ខេប គឺជាការរឿងខ្លីមួយនៃអ្វីមួយ ។
សំណល់ គឺជាផ្នែកដែលនៅសល់ ។ នៅលើទំព័រចំណងជើងនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឃ្លា « សំណល់នៃវង្សអ៊ីស្រាអែល » សំដៅលើប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលដែលបានខ្ចាត់ខ្ចាយ និង កូនចៅរបស់ពួកគេ ។ នៅពេលមរ៉ូណៃបានយកកំណត់ត្រារបស់គាត់ទៅបិទ ហើយបិទត្រាភ្ជាប់ផ្ទាំងមាសដើម្បីទុកសម្រាប់ថ្ងៃចុងក្រោយ លោកបានព្រួយបារម្ភជាពិសេសអំពីពួកសាសន៍លេមិនដែលនៅរស់ និង កូនចៅរបស់ពួកគេ ដែលឪពុករបស់គាត់បាននិយាយថាជា « សំណល់នៃវង្សអ៊ីស្រាអែល » (មរមន 7:1) ។ មរ៉ូណៃ បានទន្ទឹងរង់ចាំថ្ងៃមួយ នៅពេលដែលសាសន៍លេមិននឹងដឹងជាថ្មីម្ដងទៀត ហើយឱបក្រសោបយកនូវដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល មរ៉ូណៃ 1:4) ។
សេចក្តីផ្ដើម ។ កូនចៅនៃសាសន៍លេមិនជំនាន់ថ្មី
សាសន៍លេមិន ស្ថិតក្នុងចំណោមបព្វជននៃពួកអាមេរិកស្បែកក្រហម ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះគម្ពីរមរមន មិនមែនអះអាងថា ពួកអាមេរិកស្បែកក្រហមទាំងអស់ គឺជាកូនចៅនៃពួកសាសន៍លេមិននោះទេ ។ ប្រធាន អានថូនី ដបុលយូ អាយវិនស៍ នៃគណៈប្រធានទីមួយ បានថ្លែងថា ៖
« យើងត្រូវតែប្រយ័ត្ន ពេលយើងឈានទៅដល់សេចក្ដីសន្និដ្ឋាន ។ ព្រះគម្ពីរមរមនបានបង្រៀនអំពីប្រវត្តិសាស្ដ្រនៃប្រជាជនបីក្រុមផ្សេងគ្នា … ដែលបានចេញពីកន្លែងចាស់មកកាន់ទ្វីបនេះ ។ ប៉ុន្ដែព្រះគម្ពីរមរមនមិនបានប្រាប់យើងថា គ្មាននរណាម្នាក់នៅទីនោះពីមុនពួកគេនោះទេ ។ ព្រះគម្ពីរមរមនក៏មិនបានប្រាប់យើងថា គ្មានប្រជាជនមកតាមក្រោយនោះដែរ ។ ដូចនេះហើយ ប្រសិនបើមានរបកគំហើញដែលលើកឡើងពីភាពខុសគ្នាអំពីភាពដើមនៃជាតិសាសន៍ វាអាចនឹងងាយបកស្រាយ ដោយមានហេតុផល ដោយសារយើងពិតជាជឿថា ប្រជាជនផ្សេងទៀតបានមកដល់ទ្វីបនេះមែន » ( នៅក្នុង Conference Report ខែ មេសា ឆ្នាំ 1929 ទំព័រ 15 ) ។
ទីបន្ទាល់នៃពួកសាក្សីបីនាក់ ។ « ត្រូវបានបកប្រែដោយអំណោយទាន និង ព្រះចេស្ដានៃព្រះ »
អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានទទួលស្គាល់ថា ខណៈដែលព្រះគម្ពីរមរមន ត្រូវបានបកប្រែដោយអំណោយទាន និង ព្រះចេស្ដានៃព្រះ យើងមិនដឹងពីសេចក្ដីលម្អិតនានានៃដំណើរការបកប្រែនោះទេ ៖
« មនុស្សជាច្រើនដែលបានអានព្រះគម្ពីរមរមន មានបំណងចង់យល់ខ្លាំងដើម្បីដឹងកាន់តែច្រើន អំពីការណ៍ដែលនឹងកើតឡើង រួមមានដំណើរការពិតប្រាកដនៃការបកប្រែ ។ នេះគឺពិតជាដូច្នេះមែន ជាមួយនឹងហៃរ៉ុម ស្ម៊ីធ ដ៏ភក្ដីភាព និង ស្មោះត្រង់ ។ តាមការសួរសំណួររបស់គាត់ ព្យាការីយ៉ូសែប បានប្រាប់ដល់ហៃរ៉ុមថា ‹វាពុំមែនមានចេតនាប្រាប់ពិភពលោកនូវរាល់រឿងជាក់លាក់នៃការចេញមករបស់ព្រះគម្ពីរមរមនទេ› ហើយថា ‹វាពុំគប្បី ដែលគាត់រៀបរាប់នូវរឿងទាំងនេះដែរ› (History of the Church 1:220 ) ។ ដូចនេះ អ្វីដែលយើងពិតជាដឹងអំពីការចេញមកនៃព្រះគម្ពីរមរមន គឺគ្រប់គ្រាន់ ប៉ុន្ដែវាមិនពេញលេញទេ ។…
« ព្យាការី យ៉ូសែប តែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលបានដឹងអំពីដំណើរការពេញលេញ ហើយលោកបានស្ទាក់ស្ទើរដើម្បីពិពណ៌នាលម្អិត ។ យើងកត់សម្គាល់អំពីពាក្យសម្ដីរបស់ ដាវីឌ វីតមើរ, យ៉ូសែប ណៃត, ម៉ាទីន ហារីស ដែលជាអ្នកសង្កេតមើល ពុំមែនជាអ្នកបកប្រែទេ ។ ដាវីឌ វីតមើរ បានចង្អុលបង្ហាញថា នៅពេលព្យាការីបានប្រើឧបករណ៍ដ៏ទេវភាពទាំងឡាយ ដែលបានផ្ដល់ឲ្យដើម្បីជួយដល់គាត់ ‹ វត្ថុលេខនា នឹងបង្ហាញឡើង និងការបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេសផងដែរ… នៅក្នុងអក្សរច្បាស់ៗ › ។ បន្ទាប់មក យ៉ូសែប នឹងអានពាក្យទាំងឡាយទៅកាន់ អូលីវើរ (បានដកស្រង់នៅក្នុង James H. Hart, « About the Book of Mormon » Deseret Evening News ថ្ងៃទី 25 ខែ មិនា ឆ្នាំ 1884, ទំព័រ 2 ) ។ ម៉ាទិន ហារិស បានរៀបរាប់អំពីត្បូងអ្នកមើលឆុត៖ ‹ប្រយោគទាំងឡាយនឹងលេចឡើង ហើយត្រូវបានអានដោយព្យាការី ហើយត្រូវបានសរសេរដោយ ម៉ាទិន› (បានដកស្រង់នៅក្នុង Edward Stevenson, “One of the Three Witnesses: Incidents in the Life of Martin Harris,” Latter-day Saints’ Millennial Star, ថ្ងៃទី 6 ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ 1882, ទំព័រ 86–87 ) ។ យ៉ូសែប ណៃត៍ បានធ្វើការសង្កេតស្រដៀងគ្នានេះ ( សូមមើល ឌីន ជេស៊ី « Joseph Knight’s Recollection of Early Mormon History,» BYU Studies ថ្ងៃទី 17 [រដូវស្លឹកឈើជ្រុះ ឆ្នាំ 1976]: 35 ) ។
« អូលីវើរ ខៅឌើរី ត្រូវបានរាយការណ៍ មានទីបន្ទាល់នៅក្នុងតុលាការថា យូរីម និងធូមីម ជួយឲ្យ ‹អានជាភាសាអង់គ្លេស បានផ្គុំអក្សរអេស៊ីព្ទ ដែលបានឆ្លាក់នៅលើផ្ទាំងចំណារ› («Mormonites,» Evangelical Magazine and Gospel Advocate ថ្ងៃទី 9 ខែ មេសា ឆ្នាំ 1831 ) ។ បើរបាយការណ៍ទាំងនេះ ត្រឹមត្រូវ វាផ្ដល់យោបល់ពីដំណើរការមួយ ដែលចង្អុលបង្ហាញអំពីការប្រទានពរដល់យ៉ូសែប មកពីព្រះនូវ ‹ចក្ខុវិស័យ និងអំណាចដើម្បីបកប្រែ› (គ និង ស 3:12) ។…
« ដំណើរការវិវរណៈពិតជា មិនបានតម្រូវឲ្យព្យាការីក្លាយជាអ្នកជំនាញខាងភាសាបុរាណនោះទេ ។ ភាពខ្ជាប់ខ្ជួននៃវិវរណៈ វាសំខាន់ជាងវត្តមានដ៏សំខាន់នៃផ្ទាំងមាសដែលបើក ដែលដោយការណែនាំ ត្រូវបានលាក់ពីការមើលឃើញរបស់អ្នកដែលមិនមានអំណាច ។
« ខណៈពេលដែលការប្រើឧបករណ៍ដ៏ទេវភាព អាចទុកសម្រាប់អត្រាការបកប្រែដ៏លឿនក៏ដោយ ពេលខ្លះ ព្យាការីប្រហែលជាប្រើរបៀបបច្ចេកទេសតិច ។ ជាធម្មតា យើងមិនដឹងពីសេចក្ដីលម្អិតនានាទេ ។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងដឹងថា ដំណើរការដ៏ពោរពេញដោយក្ដីជំនឿនេះ គឺមិនងាយស្រួលនោះទេ ។ ការពិតនេះ ត្រូវបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងបំណងផ្ទាល់របស់អូលីវើរ ខៅឌើរី ក្នុងការព្យាយាមបកប្រែ ។ លោកអូលីវើរ បានទទួលបរាជ័យ ដោយសារគាត់ ‹ ពុំបានធ្វើតទៅទៀត នៅពេល [ គាត់ ] បានចាប់ផ្ដើម › ហើយដោយសារ ការខ្វះសេចក្ដីជំនឿ និង កិច្ចការ គាត់ ‹ ពុំបានយកមកគិតសោះ ក្រៅពីសុំ › (គ. និង ស. 9:5, 7) ។… គាត់មិនបានរៀបចំល្មមដើម្បីធ្វើវានោះទេ ។…
« សេចក្ដីលម្អិតណាក៏ដោយនៃដំណើរការនេះ វាតម្រូវឲ្យមានការខិតខំប្រឹងដ៏ហ្មត់ចត់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យ៉ូសែប ជាមួយនឹងជំនួយនៃឧបករណ៍ដែលប្រកបដោយវិវរណៈនោះ ។ ដំណើរការនេះ ប្រហែលមានលក្ខណៈផ្សេងៗគ្នា ដោយសារសមត្ថភាពរបស់យ៉ូសែប បានរីកចម្រើន ដោយទាក់ទងនឹងយូរីម និង ធូមីម ប៉ុន្ដែប្រហែលជាការពឹងផ្អែកលើឧបករណ៍បែបនោះមានតិចជាងនៅក្នុងកិច្ចការបកប្រែលើកក្រោយទៀតរបស់ព្យាការី ។ អែលឌើរ អួរសុន ប្រាត្ត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បាននិយាយថា យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានប្រាប់គាត់ថា គាត់បានប្រើត្បូងយូរីម និងធូមីម នៅពេលដែលគាត់ខ្វះបទពិសោធន៍ក្នុងការបកប្រែ ប៉ុន្ដែពេលក្រោយមកគាត់មិនត្រូវការវាទៀតទេ ដែលនេះជាករណីក្នុងការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប នូវខគម្ពីរជាច្រើននៃព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ( សូមមើល Latter-day Saints’ Millennial Star ថ្ងៃទី 11 ខែ សីហា ឆ្នាំ 1874 ទំព័រ 498–99) » ( « By the Gift and Power of God Ensign ខែ មករា ឆ្នាំ 1997 ទំព័រ 39 ) ។