មេរៀនទី 6
នីហ្វៃទី 1 1
សេចក្តីផ្ដើម
ព្រះគម្ពីរមរមន ចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងលីហៃ ដែលបំពេញតួនាទីរបស់គាត់ជាព្យាការីម្នាក់ដោយស្មោះត្រង់ ។ លីហៃ គឺជាព្យាការីម្នាក់ក្នុងចំណោម « ព្យាការីជាច្រើន ដែលព្យាករណ៍ដល់ប្រជាជនថា ពួកគេត្រូវតែប្រែចិត្ត » ( នីហ្វៃទី1 1:4 ) ។ នៅពេលគាត់បានព្យាករណ៍ពីការបំផ្លាញនៃទីក្រុងយេរូសាឡិម និង បានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីការប្រោសលោះ តាមរយៈព្រះមែស៊ី នោះមនុស្សជាច្រើន បានចំអកឡកឡឺយដាក់គាត់ និង ចង់សម្លាប់គាត់ថែមទៀតផង ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ លីហៃមានសេចក្ដីរីករាយនៅក្នុងសេចក្ដីមេត្តាករុណា និង អំណាចនៃការរំដោះរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ នៅពេលសិស្សរៀនអំពីការបម្រើរបស់លីហៃ នោះពួកគេកាន់តែយល់ដឹងថែមទៀតពីតួនាទីរបស់ព្យាការីសព្វថ្ងៃនេះ ។ នៅពេលពួកគេស្វែងរកភស្ដុតាងនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះ និង ចំណាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ នោះទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយនឹងទ្រង់នឹងកាន់តែស្អិតរមួត ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
នីហ្វៃទី1 1:1–3
នីហ្វៃចាប់ផ្ដើមកំណត់ត្រារបស់គាត់
សូមអញ្ជើញសិស្សអាន នីហ្វៃទី1 1:1–3 ដោយស្ងាត់ៗ ។ សុំឲ្យពួកគេស្វែងរកថា ហេតុអ្វីបានជានីហ្វៃសរសេរកំណត់ត្រារបស់គាត់ ។
-
តើនីហ្វៃបានផ្ដល់ហេតុផលអ្វីខ្លះចំពោះការកត់ត្រានៃបទពិសោធន៍របស់គាត់នេះ ?
-
ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថា នីហ្វៃមានអារម្មណ៍ថា គាត់ជា « សំណប់ដ៏ខ្លាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់ » ទោះបីជាគាត់ទទួលរងនូវ « ការទុក្ខវេទនាទាំងនោះជាច្រើន » ក៏ដោយ ?
នីហ្វៃ1 1:4–20
លីហៃ ទទួលបានការនិមិត្តមួយ ហើយព្រមានដល់ប្រជាជនថា យេរូសាឡិមនឹងត្រូវបានបំផ្លាញ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតពីពេលមួយ នៅពេលឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេព្រមានពួកគេពីគ្រោះថ្នាក់ ។
-
ហេតុអ្វីបានជាឪពុកម្ដាយរបស់អ្នក ព្រមានអ្នកពីគ្រោះថ្នាក់នេះ ?
-
តើព្រះវរបិតាសួគ៌ ព្រមានកូនចៅរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា ?
សូមពន្យល់ថា ខ្សែរឿងទីមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ចាប់ផ្ដើមនៅពេលមួយ ពេលមនុស្សជាច្រើននៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម ជាមនុស្សទុច្ចរិត ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 1:4 ។ សុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្វែងរករបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ ព្រមានដល់ប្រជាជននៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម ។
សូមពន្យល់ថា ឪពុករបស់នីហ្វៃ គឺលីហៃ បានចូលរួមនឹង « ព្យាការីជាច្រើន » ដែលបាននិយាយនៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ។ គាត់បានព្រមានប្រជាជនថា ពួកគេត្រូវតែប្រែចិត្ត ។ ដើម្បីជួយសិស្សស្វែងរកនូវការព្រមាន និង ការបង្រៀនទាំងឡាយរបស់លីហៃ សូមរៀបចំសិស្សជាគូៗ ហើយគូនីមួយៗត្រូវអាន នីហ្វៃទី1 1:5–13 ។ សុំឲ្យពួកគេស្វែងរកអ្វីដែលលីហៃ បានឃើញនៅក្នុងការនិមិត្ត ដោយការគូសចំណាំព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ឬ ការធ្វើបញ្ជីមួយនៅលើក្រដាស ។ ផ្ដល់ពេលពីរបីនាទីដល់ដៃគូទាំងអស់ ដើម្បីពិភាក្សាពីសំណួរដូចខាងក្រោម ។ ( អ្នកអាចសរសេរសំណួរនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចម្ដេច ប្រសិនបើអ្នកបានឃើញការនិមិត្តថា ទីក្រុងរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានបំផ្លាញ ?
បន្ទាប់ពីសកម្មភាព សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យមើល នីហ្វៃទី1 1:15 ដោយស្ងាត់ៗ ដើម្បីស្វែងរកអារម្មណ៍របស់លីហៃ ក្រោយពីឃើញការនិមិត្តនេះ ។
-
តើចម្លើយរបស់លីហៃ ចំពោះរឿងទាំងឡាយដែលគាត់បានឃើញមានអ្វីខ្លះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 1: 14–15 ឲ្យឮៗ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សទាំងឡាយឲ្យរកមើលហេតុផលថា ហេតុអ្វីបានជាលីហៃមានសេចក្ដីរីករាយ ។ ( អ្នកអាចត្រូវពន្យល់ថា ទោះបីជាលីហៃ បានដឹងថាទីក្រុងយេរូសាឡិមនឹងត្រូវបានបំផ្លាញបង់ក៏ដោយ ក៏គាត់បានឃើញថា អ្នកដែលទុកចិត្តលើព្រះនឹងមិនត្រូវស្លាប់នោះទេ ) ។
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នកអាចសរសើរដល់ព្រះ ទោះបីជាអំឡុងពេលពិបាកយ៉ាងណានៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកក៏ដោយនោះ ?
-
តើពរជ័យណាខ្លះ ដែលបានស្គាល់ថាជា « សេចក្ដីល្អ និង សេចក្ដីមេត្តាករុណា » របស់ព្រះ អំឡុងពេលលំបាក ?
សូមឲ្យសិស្សអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមឮៗ ៖
« ដូចជាព្យាការីពីបុរាណដែរ ព្យាការីបច្ចុប្បន្ននេះ ថ្លែងទីបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង បង្រៀនដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។ ពួកគេផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះរាជបំណង និង បុគ្គលិកលក្ខណៈពិតរបស់ព្រះ ។ ពួកគាត់និយាយដោយក្លាហាន និង ច្បាស់ៗ ដោយចុះចូលនឹងអំពើបាប ហើយព្រមានដល់លទ្ធផលរបស់អំពើបាប ។ ពេលខ្លះ ពួកគាត់អាចត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យព្យាករណ៍ពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលកើតឡើងនៅពេលអនាគតសម្រាប់ជាប្រយោជន៍ដល់យើង » ( ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ៖ សេចក្ដីយោងដំណឹងល្អ [2004] ទំព័រ 129 ) ។
សូមបញ្ជាក់ថា លីហៃគឺជាគំរូមួយនៃសេចក្ដីពិតដែល ព្យាការីបានព្រមានទាស់នឹងអំពើបាប និង បង្រៀនពីសេចក្ដីសង្រ្គោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ (អ្នកអាចសរសេរសេចក្តីពិតនេះ នៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី1 1:19–20 ។
-
តើលីហៃបង្រៀនអ្វីខ្លះ ?
-
តើប្រជាជនបានឆ្លើយតបនឹងការបង្រៀនរបស់លីហៃយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
ហេតុអ្វីក៏ប្រជាជនខ្លះ នៅក្នុងជំនាន់របស់យើង បដិសេធសារលិខិតមកពីព្យាការីរបស់ព្រះយ៉ាងដូច្នោះ ?
-
តើអ្នកត្រូវបានប្រទានពរ ឬ បានការពារ ដោយសារអ្នកធ្វើតាមព្យាការីនោះ នៅពេលណាខ្លះ ?
នីហ្វៃទី1 1:20
នីហ្វៃថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់
បង្ហាញថា នៅក្នុងប្រយោគទីពីរនៃ នីហ្វៃទី1 1:20 នីហ្វៃបានបកស្រាយដំណើររឿងរបស់គាត់ ដើម្បីចែកចាយសារលិខិតមួយជាមួយនឹងអ្នកដែលអានពាក្យសម្ដីរបស់គាត់ ។ សូមឲ្យសិស្សអាន នីហ្វៃទី1 1:20 រៀងៗខ្លួន ដោយរកមើលនូវសារលិខិតដែលនីហ្វៃចង់ឲ្យយើងឃើញ ។ នៅពេលគេត្រូវការ សូមដឹកនាំចំណាប់អារម្មណ៍របស់ពួកគេលើឃ្លាដែលនីហ្វៃបានប្រើ ដើម្បីណែនាំសារលិខិតរបស់គាត់ ( « ខ្ញុំ នីហ្វៃ នឹងបង្ហាញដល់អ្នកនូវ … » ) ។
-
តើការយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងលើឃ្លាប្រភេទនេះ អាចជួយអ្នកនៅក្នុងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ពេលអានព្រះគម្ពីរមរមនយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើនីហ្វៃចង់បង្ហាញដល់យើងអ្វីខ្លះ ?
សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី1 1:20 ឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សផ្សេងទៀតអាន មរ៉ូណៃ 10:3 ។ សុំឲ្យសិស្ស រកមើលនូវចំណុចស្រដៀងគ្នានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងពីរនេះ ។
-
តើគំនិតដូចគ្នាអ្វីខ្លះ ដែលនីហ្វៃ និង មរ៉ូណៃ ចង់ឲ្យអ្នកអានព្រះគម្ពីរមរមនកត់សម្គាល់ ?
សូមជួយសិស្សរកមើលគោលការណ៍នេះ ៖ សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់ ពង្រីកចំពោះអ្នកដែលអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើទ្រង់ ។ ( អ្នកអាចសរសេរគោលការណ៍នេះ នៅលើក្ដារខៀន ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សយល់ពីអ្វីទៅជា សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់ និង របៀបដើម្បីស្គាល់សេចក្ដីនោះនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ សូមចែកចាយនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយ អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់ គឺជាពរជ័យ កម្លាំង ការការពារ ការធានា ការណែនាំ សេចក្ដីសប្បុរស ការលួងលោម ការគាំទ្រ និង អំណោយទានខាងវិញ្ញាណផ្ទាល់ខ្លួន និង ជាបុគ្គលបំផុត ដែលយើងទទួលបានពី និង ដោយសារ និង តាមរយៈព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ …
« … សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់ មិនមែនកើតឡើងដោយព្រាវៗ ឬ គ្រាន់តែដោយចៃដន្យនោះទេ ។ ភាពស្មោះត្រង់ និង ការគោរពប្រតិបត្តិ ជួយយើងឲ្យទទួលបាននូវអំណោយទានដ៏សំខាន់ទាំងនេះ ហើយជាញឹកញាប់ ពេលវេលារបស់ព្រះអម្ចាស់ នឹងជួយយើងឲ្យស្គាល់អំណោយទានទាំងនោះ ។
« យើងមិនអាចបន្ទាបតម្លៃ ឬ មើលរំលងព្រះចេស្ដានៃសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់បានទេ » ( « សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់ » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2005 ទំព័រ 99–100 ) ។
-
តើអែលឌើរ បែដណា បានពន្យល់ឃ្លា « សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់ » យ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើគំរូនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់អ្វីខ្លះ ដែលអ្នកមាន ឬ នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់មាន ?
ក្រោយពីសិស្សមានពេលឆ្លើយតបចំពោះសំណួរទាំងនេះហើយ សូមអញ្ជើញពួកគេពិចារណាពីរបៀបដែលពួកគេអាចស្គាល់សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់កាន់តែច្បាស់ជាងមុន នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យស្គាល់កាន់តែច្បាស់ពីសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលបានវាតទីលើពួកគេ ។ អ្នកអាចផ្ដល់ជាយោបល់ថា ពួកគេគួរតែកត់ត្រានូវបទពិសោធន៍របស់ពួកគេជាមួយនឹងសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។ សូមគិតពីការឲ្យពេលវេលាមួយដល់ពួកគេ ដើម្បីសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ឬ សៀវភៅកត់ត្រាក្នុងថ្នាក់អំពីរបៀបមួយ ឬ ពីរដែលព្រះអម្ចាស់ បានផ្តល់សេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ទ្រង់មកលើពួកគេក្នុងពេលថ្មីៗនេះ ។
សូមបញ្ចប់ដោយការប្រាប់ជាថ្មីពីទីបន្ទាល់របស់នីហ្វៃ នៅក្នុងនីហ្វៃទី1 1:20 ដែលទាក់ទងនឹងសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីភាពពិតនៃពរជ័យ និង ការថែទាំដោយផ្ទាល់ខ្លួនពីព្រះអម្ចាស់ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យរកមើលគំរូនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏ទន់ភ្លន់របស់ព្រះអម្ចាស់ នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ និង នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។
វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
នីហ្វៃទី1 1:2 ។ « ភាសារបស់ពួកសាសន៍អេស៊ីព្ទ »
នីហ្វៃបាននិយាយថា គាត់បានកត់ត្រាកំណត់ត្រារបស់គាត់ជា « ភាសានៃពួកអេស៊ីព្ទ » ( នីហ្វៃទី1 1:2 ) ។ ប្រហែលជា 470 ឆ្នាំក្រោយមក ស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានបង្រៀនកូនប្រុសរបស់គាត់ជា « ភាសានៃពួកអេស៊ីព្ទ » ( ម៉ូសាយ 1:1–4 ពាក្យថា « អក្សរអេស៊ីព្ទកែទម្រង់ » លេចឡើងនៅក្នុង មរមន 9:32 ។ មរ៉ូណៃ បានបង្ហាញថា មកដល់ជំនាន់របស់គាត់ ប្រហែល 1000 ឆ្នាំ ពីជំនាន់របស់លីហៃ និង នីហ្វៃ ប្រជាជនបានផ្លាស់ប្ដូរអក្សរអេ ស៊ីព្និង ភាសាហេព្រើរ ដែលលីហៃ និង នីហ្វៃ បានប្រើ ។
នីហ្វៃទី1 1:4 ។ « ព្យាការីជាច្រើន »
នីហ្វៃ បាននិយាយថា « ព្យាការីជាច្រើន » បានមកក្នុងចំណោមប្រជាជនក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម ។ យើងស្គាល់ យេរេមា , អូបាឌា , ណាហ៊ុម , ហាបាគុក និង សេផានា គឺជាព្យាការីក្នុងសម័យកាលជាមួយគ្នា ទាំងអស់ ដែលបានថ្លែងទីបន្ទាល់នៅក្នុងនគរយូដា ។ យេរេមា 35:15 មាននូវយោបល់ស្រដៀងគ្នាអំពីព្យាការីជាច្រើន ដែលត្រូវបានបញ្ជូនដោយព្រះអម្ចាស់ដើម្បីទៅព្រមានដល់ប្រជាជន ( សូមមើលផងដែរ របាក្សត្រទី2 36:15–16
យេរេមា គឺជាព្យាការីដ៏ខ្លាំងពូកែម្នាក់ នៅក្នុងជំនាន់របស់លីហៃ និង នីហ្វៃ ហើយត្រូវបានលើកឡើងនៅក្នុង នីហ្វៃទី1 5:13 និង 7:14។ គាត់បានបម្រើដល់សាសន៍យូដាពីឆ្នាំ 626 ម. គ. ស. ដល់ឆ្នាំ 586ម. គ. ស. ។ មិនដូចជាលីហៃ យេរេមាដែលបានស្នាក់នៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម និង បានបន្ដហៅប្រជាជនឲ្យធ្វើការប្រែចិត្តឡើយ ( សូមមើល វចនានុក្រមព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ « យេរេមា ») ។ ក្រោយពីលីហៃបានចាកចេញពីទីក្រុងយេរូសាឡិម យេរេមាត្រូវបានជាប់ក្នុងគុក ។ អំឡុងពេលនៅក្នុងគុក គាត់បានសរសេរសៀវភៅបរិទេវ ដែលគាត់បានទួញពីការបំផ្លាញនៃទីក្រុងយេរូសាឡិម និង ការពិតដែលប្រជាជនមិនបានប្រែចិត្ត ។