ម៉ូសាយ 7–17 ( មេរៀនទី 12 )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ

ការសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

ការសង្ខេបខាងក្រោមនៃគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍នានាដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា ម៉ូសាយ 7–1 ( មេរៀនទី 12 ) មិនមែនប្រើសម្រាប់បង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀនផ្ដោតលើតែគោលការណ៍ពីរបីប៉ុណ្ណោះនៃគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងនេះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតអំពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី 1 (ម៉ូសាយ 7–8)

នៅពេលពួកគេបានសិក្សា ម៉ូសាយ 7–8 សិស្សបានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្ដីទុច្ចរិត និង សេវកភាព ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរអំពីពាក្យសម្ដីរបស់ស្ដេចលិមហៃថា ការទទួលស្គាល់សេចក្ដីទុច្ចរិតរបស់យើង និង មានអារម្មណ៍សោកស្ដាយចំពោះការណ៍នោះដឹកនាំយើងទៅរកព្រះអម្ចាស់សម្រាប់ការដោះលែង ។ អាំម៉ូនធានាដល់លិមហៃថា ព្រះអម្ចាស់នឹងផ្ដល់ព្យាការី អ្នកមើលឆុត និង អ្នកទទួលវិវរណៈដើម្បីផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជាតិ ។

ថ្ងៃទី 2 (ម៉ូសាយ 9–10)

សិស្សបានរៀនបន្ថែមទៀតអំពីរបៀបដែលក្រុមសាសន៍នីហ្វៃមួយ ដែលត្រូវបានហៅថាប្រជាជនរបស់ស៊ីនិព្វ បានស្នាក់នៅក្នុងចំណោមសាសន៍លេមិន ។ សេចក្ដីពិតខាងក្រោមត្រូវបានបង្ហាញ នៅពេលស៊ីនិព្វនិងប្រជាជនរបស់គាត់បានចេញទៅច្បាំងនឹងសាសន៍លេមិនដែលធ្វើចម្បាំង ៖ ព្រះអម្ចាស់នឹងពង្រឹងយើង នៅពេលយើងធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលយើងអាច និង ដាក់ទីទុកចិត្តរបស់យើងទៅលើទ្រង់ ។

ថ្ងៃទី 3 (ម៉ូសាយ 11–14)

ស្ដេចណូអេបានដឹកនាំប្រជាជនរបស់ទ្រង់ឲ្យធ្វើអំពើគួរខ្ពើមឆ្អើម និង អំពើទុច្ចរិត ។ សិស្សបានរកឃើញថា ព្រះបញ្ជូនព្យាការីដើម្បីជួយយើងឲ្យប្រែចិត្ត ចៀសចេញពីទុក្ខវេទនា និង ទទួលបាននូវសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ តាមរយៈការបង្រៀនរបស់ព្យាការីអ័ប៊ីណាដៃ សិស្សបានរៀនថា ប្រសិនបើយើងគោរពតាមព្រះបញ្ញតិ្តនៃព្រះ នោះយើងនឹងត្រូវបានសង្គ្រោះ ។ ពួកគេក៏បានរៀនថា ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាប្រភពនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។

ថ្ងៃទី 4 (ម៉ូសាយ 15–17)

មុនពេលទុក្ខរកម្មរបស់គាត់ អ័ប៊ីណាដៃបានប្រកាសយ៉ាងមុតមាំថា ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបំពេញដល់ការទាមទារទាំងឡាយនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌សម្រាប់អ្នកទាំងឡាយណាដែលជឿលើអំណាចប្រោសលោះនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ ប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ ហើយកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ។ អ័ប៊ីណាដៃក៏បានបង្រៀនថា ដោយសារតែដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវបានរស់ឡើងវិញ ។ តាមរយៈការសិក្សាពីគោលលទ្ធិទាំងនេះ សិស្សបានគិតពីសារសំខាន់នៃការពឹងផ្អែកទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយស្មោះត្រង់នឹងព្រះនៅក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់ ។

សេចក្តីផ្ដើម

ម៉ូសាយ 7–17ពិពណ៌នាអំពីការធ្វើដំណើរជាច្រើន និង បទពិសោធន៍របស់បុគ្គលជាច្រើន ព្រមទាំងក្រុមមនុស្សទាំងឡាយ ។ ជម្រើសរបស់ស៊ីនិព្វដើម្បីដឹកនាំក្រុមសាសន៍នីហ្វៃមួយក្រុមទៅរស់នៅក្នុងចំណោមប្រជាជនលេមិន មានឥទ្ធិពលទៅលើសាសន៍ទាំងពីរ ។ ឧទាហរណ៍ ប្រជាជនរបស់ស៊ីនិព្វ និង កូនចៅរបស់ពួកគេបានជួបនឹងការសាកល្បង ការក្បត់សាសនា សេវកភាព ការកើតជាថ្មីខាងវិញ្ញាណ និង ការដោះលែង ។ ផ្នែកទីមួយនៃមេរៀននេះនឹងផ្ដល់ឲ្យសិស្សនូវឱកាសមួយដើម្បីរំឭកពីឈ្មោះ ទីកន្លែង និង ហេតុការណ៍នានាដែលពួកគេបានសិក្សាកាលពីសប្ដាហ៍មុន ។ ផ្នែកទីពីរនៃមេរៀននេះនឹងជួយដល់សិស្សឲ្យស្គាល់ពីបាវចនាដ៏សំខាន់ៗនៃសារលិខិតរបស់ព្យាការីអ័ប៊ីណាដៃទៅកាន់ប្រជាជន—ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ វាគឺជាសារលិខិតដែលអ័ប៊ីណាដៃនឹងលះបង់ជីវិតសម្រាប់ការណ៍នោះ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ម៉ូសាយ 7–17

ការរំឭកពីទីតាំង និង គោលលទ្ធិប្រវត្តិសាស្ដ្រ

ដើម្បីជួយអ្នកពន្យល់ពីហេតុការណ៍នៅក្នុងមេរៀននេះ សូមរំឭកតារាងនៅក្នុង « សេចក្ដីសង្ខេបនៃ ម៉ូសាយ 7–24» នៅក្នុងមេរៀនទី 12 ថ្ងៃទីមួយនៃសៀវភៅណែនាំការសិក្សារបស់សិស្ស ។ សូមឲ្យសិស្សអាន ម៉ូសាយ 7:1–2 ហើយឲ្យពួកគេរកដែនដីពីរដែលបានលើកឡើង ។ សូមឲ្យពួកគេពន្យល់ពីមូលហេតុនៃក្រុមសាសន៍នីហ្វៃខុសគ្នាចង់ធ្វើដំណើរពីដែនដីមួយទៅដែនដីមួយទៀត ។

សូមសរសេរឈ្មោះនៃដែនដីពីរនោះនៅចុងម្ខាងៗលើក្ដារខៀន ( ឬ លើក្រដាសមួយ ) ៖

ដែនដីសារ៉ាហិមឡា

ដែនដីនីហ្វៃ ( លីហៃ-នីហ្វៃ )

សំណួរខាងក្រោមអាចជួយ នៅពេលអ្នកនិងសិស្សរំឭកពីហេតុការណ៍នានា ។ សូមសរសេរឈ្មោះមនុស្សនៅលើក្ដារខៀនពេលអ្នកពិភាក្សា ។ អ្នកអាចប្រើសំណួរខាងក្រោមទាំងអស់ ឬ ខ្លះៗ ដោយពឹងលើមតិរបស់សិស្ស ៖

ហេតុអ្វីបានជាស៊ីនិព្វចង់ចាកចេញពីដែនដីសារ៉ាហិមឡា ? (សូមមើល ម៉ូសាយ 9:1, 3 ។ )
តើស៊ីនិព្វ ណូអេ និង លិមហៃទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណាខ្លះ ? ( សូមមើល ម៉ូសាយ 7:9 ។ )
តើស្ដេចណូអេ ជាស្ដេចប្រភេទណា ? ( សូមមើល ម៉ូសាយ 11:1–5, 11 ។ )
តើព្រះបានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលស្ដេចណូអេ និង ប្រជាជនរបស់ទ្រង់ឲ្យបែរចេញពីអំពើទុច្ចរិត និង អំពើគួរខ្ពើមឆ្អើមដ៏ខ្លាំងរបស់ពួកគេ ? ( ទ្រង់បានបញ្ជូនព្យាការីរបស់ទ្រង់ អ័ប៊ីណាដៃ ឲ្យហៅពួកគេឲ្យប្រែចិត្ត ។ )
តើអ្នកអាចប្រាប់យើងអំពីអាលម៉ាបានទេ ? ( ចម្លើយអាចរួមមាន គាត់គឺជាសង្ឃម្នាក់របស់ស្ដេចណូអេ គាត់ជឿ និង សរសេរនូវពាក្យសម្ដីរបស់អ័ប៊ីណាដៃ ហើយគាត់បានរត់ចេញដើម្បីកុំឲ្យត្រូវគេសម្លាប់ ។ )
ហេតុអ្វីបានជាម៉ូសេ និង អេសាយសំខាន់នៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ទោះបីជាពួកគេបានរស់នៅតាំងពីយូរមុនអ័ប៊ីណាដៃ និង នៅឯផ្នែកផ្សេងទៀតនៃពិភពលោក ?
ហេតុអ្វីបានជាលិមហៃបញ្ជូនមនុស្សរបស់គាត់ 43 នាក់ទៅកាន់ទីរហោស្ថាន ? ( លិមហៃ និង ប្រជាជនរបស់ទ្រង់ស្ថិតនៅក្នុងសេវកភាពដល់សាសន៍លេមិន ហើយស្វែងរកជំនួយពីប្រជាជនសារ៉ាហិមឡា ។ ) តើពួកគេបានរកឃើញអ្វី ជំនួសឲ្យការរកឃើញសារ៉ាហិមឡានោះ ? ( ពួកគេបានរកឃើញអារ្យធម៌ដែលត្រូវបានបំផ្លាញ និង ផ្ទាំងមាស 24 ដោយមានចារឹកនៅលើនោះផង ។ )
តើអាំម៉ូន និង មនុស្ស 15 នាក់ទៀតបានធ្វើអ្វី ? ( ពួកគេត្រូវបានបញ្ជូនដោយម៉ូសាយឲ្យទៅមើលអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ប្រជាជនស៊ីនិព្វ ។ ពួកគេបានឃើញកូនចៅនៃប្រជាជននោះនៅក្នុងសេវកភាព ។ ចៅប្រុសរបស់ស៊ីនិព្វ លិមហៃ គឺជាស្ដេចរបស់ពួកគេ ។ )
តើនរណាដែលបានធ្វើជាស្ដេចនៅក្នុងដែនដីសារ៉ាហិមឡា និង ជាព្យាការី អ្នកមើលឆុត និង អ្នកទទួលវិវរណៈ ? ( ម៉ូសាយ ។ ) ហេតុអ្វីបានជាតួនាទីរបស់គាត់ជាអ្នកមើលឆុតសំខាន់ចំពោះលិមហៃ ? ( លិមហៃបានដឹងថា ម៉ូសាយអាចបកប្រែចារឹកនៅលើផ្ទាំងមាស 24 ផ្ទាំងបាន ។ )

សូមបង្ហាញថា ប្រហែលជា 80 ឆ្នាំកន្លងទៅរវាងស៊ីនិព្វ និង ប្រជាជនរបស់គាត់បានចាកចេញពីសារ៉ាហិមឡា ហើយការមកដល់របស់អាំម៉ូន និង អ្នករួមដំណើរ ជាមួយគាត់នៅក្នុងដែនដីនីហ្វៃ ។

ក្រោយពីការជួយសិស្សឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់ពីដំណើររឿងប្រវត្តិសាស្ដ្រហើយ សូមរំឭកពួកគេថា មានមនុស្សផ្សេងទៀតដែលពួកគេបានសិក្សានៅសប្ដាហ៍នេះដែលឈ្មោះនោះមិនទាន់បានសរសេរនៅលើក្ដារខៀននៅឡើយទេ ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ៗអាន ម៉ូសាយ 16:6–8 ហើយរកឈ្មោះបុគ្គលនោះ ។ សូមប្រាប់សិស្សថា ទោះបីជាផ្នែកនៃព្រះគម្ពីរមរមននេះពេញទៅដោយប្រវត្តិសាស្ដ្រជាច្រើនក្ដី វាក៏ប្រាប់ពីគោលលទ្ធិនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរ ។

ដើម្បីបញ្ជាក់ពីសារសំខាន់នៃសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សូមចម្លងតារាងខាងក្រោមដាក់លើក្ដារខៀន ឬ ចែកជាក្រដាសដល់សិស្ស ។ សូមឲ្យសិស្សធ្វើការជាដៃគូដើម្បីសិក្សាសេចក្ដីយោងព្រះគម្ពីរដែលសរសេរនៅក្នុងតារាងនោះ ហើយពិភាក្សាអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ ដោយសារតែសំណួរនៃការអនុវត្តខ្លះមានលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនខ្លាំង សិស្សអាចសម្រេចថានឹងឆ្លើយឮៗទៅកាន់គ្នាទៅវិញទៅមក សរសេរចម្លើយនោះនៅក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ឬ គិតពីចម្លើយដោយស្ងៀមស្ងាត់ ។

បទគម្ពីរ	អ្វីដែលត្រូវរក	សំណួរអនុវត្ត
ម៉ូសាយ 7:33	តើយើងត្រូវបានដោះលែងចេញពីសេវកភាពខាងវិញ្ញាណ និង ខាងសាច់ឈាមដោយរបៀបណា ?	ចេញពីចំណុចទាំងបីដែលលិមហៃបានបញ្ជាក់ តើចំណុចមួយណាដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា អ្នកត្រូវធ្វើការពង្រឹងវានៅពេលនេះ ?
( ម៉ូសាយ 13:11 ) ។	ហេតុអ្វីបានជាស្ដេចណូអេ និង ប្រជាជនរបស់ទ្រង់ជាច្រើនមិនយល់ពីបេសកកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។	តើភស្ដុតាងអ្វីខ្លះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកថា ព្រះបញ្ញត្តិត្រូវបានឆ្លាក់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ? តើអ្នកអាចសិក្សា និង បង្រៀនពីសេចក្ដីសុចរិតតាមរបៀបណាខ្លះ ?
ម៉ូសាយ 14:3–7	ពាក្យ និង ឃ្លាដ៏មានន័យអំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ការបដិសេធ ។	តើមនុស្សស្អប់ និង បដិសេធ ព្រះអង្គសង្គ្រោះនាសព្វថ្ងៃនេះដោយរបៀបណា ? តើអ្នកខ្លះលាក់មុខរបស់គេពីទ្រង់ដោយរបៀបណា ? តើអ្នកខ្លះធ្វើផ្ទុយតាមរបៀបណា ?
ម៉ូសាយ 15:6–9, 11	តើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ « មិនធ្វើតាម» និង អ្វីដែលទ្រង់ « ទទួលបាន» ; ហើយតើអ្វីដែលយើងទទួលបានដោយសារការលះបង់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។	តើព្រះអម្ចាស់បានធ្វើអន្ដរាគមន៍ជំនួសអ្នកថ្មីៗនេះដោយរបៀបណា ? តើទ្រង់បានឈរនៅចន្លោះអ្នក និង ការទាមទារទាំងឡាយនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌ដោយរបៀបណា ?

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យគិតពីអ្វីដែលពួកគេបានសិក្សានៅក្នុងសកម្មភាពព្រះគម្ពីរនេះ និង មេរៀនរបស់ពួកគេសម្រាប់សប្ដាហ៍នេះ សូមសួរ ៖ តើគោលការណ៍ និង គោលលទ្ធិនានាដែលអ្នកបានសិក្សានៅសប្ដាហ៍នេះ បានជួយអ្នកឲ្យមើលទៅការផ្ដាច់បាបរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមឲ្យឱកាសដល់សិស្សថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

របៀបមួយដែលអ្នកអាចបញ្ចប់មេរៀននៅថ្ងៃនេះគឺត្រូវអាន ម៉ូសាយ 16:13–15 ហើយចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីសេចក្ដីត្រូវការ របស់យើងចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ របៀបមួយទៀតគឺអ្នកត្រូវបញ្ជាក់ដល់សិស្សរបស់អ្នកអំពីគោលលទ្ធិ ឬ គោលការណ៍ពីរដែលពួកគេបានរៀននៅសប្ដាហ៍នេះ ៖ ថាដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាប្រភពនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ហើយថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបំពេញនូវការទាមទារទាំងឡាយនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌សម្រាប់អ្នកទាំងឡាយណាដែលនឹងប្រែចិត្ត ។

មេរៀនបន្ទាប់ (ម៉ូសាយ 18–25)

ម៉ូសាយ 18–25 បង្ហាញពីរបៀបដែលក្រុមពីរបានរត់ចេញពីសេវកភាពរបស់សត្រូវ ពួកគេ ហើយត្រឡប់ទៅសារ៉ាហិមឡាវិញដោយសុវត្ថិភាព ។ អ្នកនឹងរៀនពីរបៀបដែលព្រះបានដឹកនាំក្រុមនីមួយៗឲ្យរត់ចេញ ។ ក្រុមមួយបានធ្វើតាមគម្រោងរបស់គេឌានដែលត្រូវឲ្យអ្នកយាមស្រវឹង ហើយក្រុមផ្សេងទៀតរត់ចេញដោយការធ្វើតាមអាលម៉ាខណៈពេលសាសន៍លេមិនកំពុងដេក ។ តើអ្នកណាដែលធ្វើឲ្យសាសន៍លេមិនដេក ?