មេរៀនទី 154
មរ៉ូណៃ 6
សេចក្តីផ្ដើម
នៅពេលលោកមរ៉ូណៃបានរៀបចំបញ្ចប់ការសរសេររបស់លោកនៅលើផ្ទាំងចំណារហើយ លោកបានពន្យល់ពីការតម្រូវខ្លះៗចំពោះបុគ្គលនានាដើម្បីត្រូវបានជ្រមុជទឹកនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ បន្ទាប់មក លោកបានសង្ខេបអំពីការទទួលខុសត្រូវទាំងឡាយនៃសមាជិកសាសនាចក្រក្នុងការយកចិត្តទុកដាក់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ លោកក៏បានពន្យល់ពីគោលបំណងនៃការប្រជុំរបស់សាសនាចក្រ និងបានបញ្ជាក់ពីតម្រូវការឲ្យមានការប្រជុំសាសនាចក្រដែលត្រូវបានដឹកនាំដោយឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
មរ៉ូណៃ 6:1–3
លោកមរ៉ូណៃដាក់ចេញនូវតម្រូវការមុនពេលជ្រមុជទឹក
សូមឲ្យសិស្សស្រមៃថា ពួកគេមានបងប្អូនអាយុប្រាំពីរឆ្នាំ ដែលនឹងឈានចូលដល់អាយុប្រាំបីឆ្នាំក្នុងពេលពីរបីខែទៀត ។ សូមឲ្យពួកគេស្រមៃផងដែរថា ឪពុកម្ដាយរបស់គេបានសុំឲ្យពួកគេបង្រៀនពីមេរៀនរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារមួយអំពីរបៀបដើម្បីរៀបចំសម្រាប់ពីធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ប្រាប់ពីអ្វីដែលពួកគេនឹងបង្រៀន ដើម្បីជួយដល់ប្អូនរបស់គេរៀបចំដើម្បីជ្រមុជទឹក ។
សូមពន្យល់ថា មរ៉ូណៃ 6 រួមមានការរៀបរាប់អំពីតម្រូវការសម្រាប់ពិធីបុណជ្រមុជទឹក ។ សូមឲ្យសិស្សអាន មរ៉ូណៃ 6:1–3 ដោយស្ងាត់ស្ងៀមដោយរកមើលតម្រូវការសម្រាប់ពិធីបុណជ្រមុជទឹក ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ សូមពិចារណាពីការសួរសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖
-
តើអ្នកគិតថា វាមានន័យយ៉ាងណាដែលថា អ្នកដែលចង់ជ្រមុជទឹកត្រូវនាំ « មកនូវលទ្ធផលដែលបង្ហាញឲ្យឃើញថា ពួកគេសមនឹងទទួល » ? ( ពួកគេត្រូវរស់នៅដោយការគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ដោយបង្ហាញថា ពួកគេត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីធ្វើ និងរក្សាសេចក្តីសញ្ញានៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក )។
-
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ដើម្បីមាន « ចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប» មុនពេលជ្រមុជទឹក ? ( អ្នកអាចពន្យល់ថាឃ្លា « ចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប » សំដៅលើការបន្ទាបខ្លួន និងឆន្ទៈរបស់បុគ្គលម្នាក់ក្នុងការប្រែចិត្ត និងគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ )។
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន មរ៉ូណៃ 6:3 ឮៗហើយសូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើលអ្វីដែលយើងធ្វើសេចក្តីសញ្ញាថានឹងធ្វើនៅពេលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ សិស្សគួររកឃើញនូវសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ តាមរយៈពិធីបុណជ្រមុជទឹក យើងធ្វើសេចក្តីសញ្ញាថានឹងលើកដាក់មកលើខ្លួននូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងបម្រើទ្រង់ដល់ចុងបំផុត ។ ( អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សរំឭកពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀននៅក្នុងមេរៀនមុន អំពីអត្ថន័យនៃការលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ )។
-
ចេញពីបទពិសោធន៍របស់អ្នក ហេតុអ្វីបានជាបុគ្គលម្នាក់ដែលចង់ជ្រមុជទឹក ត្រូវប្ដេជ្ញាចិត្តថានឹងបម្រើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដល់ចុងបំផុត ?
-
តើអ្នកបានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីរក្សា និងពង្រឹងការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់អ្នកដើម្បីបម្រើដល់ព្រះអម្ចាស់ ?
មរ៉ូណៃ 6:4
លោកមរ៉ូណៃពន្យល់ពីរបៀបដើម្បីយកចិត្តទុកដាក់ និងជួយដល់សមាជិកសាសនាចក្រខាងវិញ្ញាណ
សូមប្រាប់សិស្សថា ក្រោយពីការរៀបរាប់ពីតម្រូវការមុនពេលជ្រមុជទឹកហើយ លោកមរ៉ូណៃបានពន្យល់ពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើនៅក្នុងជំនាន់របស់លោកដើម្បីជួយដល់បុគ្គលដែលទើបបានជ្រមុជទឹកថ្មីៗឲ្យនៅបន្ដស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យសិស្សអាន មរ៉ូណៃ 6:4 ដោយស្ងាត់ស្ងៀមដោយរកមើលអ្វីដែលសមាជិកសាសនាចក្របានធ្វើដើម្បីជួយដល់អ្នកប្រែចិត្តថ្មី ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ សូមសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេនៅលើក្តារខៀន ។
សូមឲ្យសិស្សសង្ខេបអ្វីដែល មរ៉ូណៃ 6:4 បង្រៀនអំពីការទទួលខុសត្រូវរបស់យើងចំពោះសមាជិកផ្សេងទៀតនៃសាសនាចក្រ ជាពិសេសចំពោះសមាជិកថ្មី ។ ( ឧទាហរណ៍ សិស្សអាចឆ្លើយដូចខាងក្រោម ៖ យើងមានទំនួលខុសត្រូវមួយក្នុងការចងចាំដល់សមាជិកសាសនាចក្រផ្សេងទៀត និងជួយពួកគេខាងវិញ្ញាណដោយព្រះបន្ទូលព្រះ ។ ពួកគេក៏អាចនិយាយថា យើងគួរជួយគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យប្រយ័ត្ន និងអធិស្ឋានជានិច្ច ហើយថា យើងគួរជួយគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យពឹងពាក់ទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ )។
-
តើយើងអាចបំពេញការទទួលខុសត្រូវក្នុងការចងចាំដល់គ្នាដោយរបៀបណា ?
-
តើយើងជួយគ្នាដោយ « ព្រះបន្ទូលល្អរបស់ព្រះ » ដោយរបៀបណា ?
-
តើពរជ័យអ្វីខ្លះដែលកើតចេញពីការទទួលបានជំនួយដោយព្រះបន្ទូលព្រះ ?
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« មនុស្សភាគច្រើនមិនមកព្រះវិហារដោយគ្រាន់តែរកមើលការពិតនៃដំណឹងល្អពីបី ឬរកមើលមិត្តភក្ដិចាស់ៗប៉ុណ្ណោះទេ ទោះបីជាទាំងអស់នេះសំខាន់ក្ដី ។ ពួកគេមករកបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណ ។ ពួកគេចង់បានសេចក្ដីសុខសាន្ដ ។ ពួកគេចង់ឲ្យសេចក្ដីជំនឿរបស់គេរឹងមាំ និងសេចក្ដីសង្ឃឹមជាថ្មី ។ និយាយរួមទៅ ពួកគេចង់បានជំនួយដោយព្រះបន្ទូលល្អនៃព្រះ ដើម្បីបានរឹងមាំដោយព្រះចេស្ដានៃសា្ថនសួគ៌ ។ ពួកយើងទាំងអស់គ្នាដែលត្រូវបានហៅឲ្យនិយាយ ឬបង្រៀន ឬដឹកនាំ មានកាតព្វកិច្ចមួយដើម្បីជួយផ្គត់ផ្គង់បានល្អបំផុតតាមដែលយើងអាចធ្វើទៅបាន » ( « A Teacher Come from God » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1998 ទំព័រ 26 ) ។
សូមឲ្យសិស្សពិចារណាពីមនុស្សដែលខិតខំ ឬដែលបានខិតខំចងចាំ និងជួយដល់ពួកគេខាងវិញ្ញាណ ។ សូមសួរពួកគេថា តើពួកគេធ្លាប់គិត ពីឧទាហរណ៍ណាមួយអំពីនរណាម្នាក់ដែល បានអធិស្ឋានសម្រាប់ពួកគេ បានរៀបចំមេរៀនសម្រាប់ពួកគេ បានលើកទឹកចិត្តដល់ពួកគេនៅក្នុងសកម្មភាពរបស់ពួកគេនៅក្នុងសាសនាចក្រ និងបានជួយពួកគេឲ្យឆ្លងកាត់ឧបសគ្គដែលពួកគេបានជួបទេ ។ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយពីពរជ័យដែលពួកគេមាន ដោយសារនរណាម្នាក់បានចងចាំដល់ពួកគេ និងជួយពួកគេដោយព្រះបន្ទូលព្រះ ។ អ្នកអាចពិចារណាក្នុងការឲ្យសិស្សមានពេលសរសេរសំបុត្រដើម្បីថ្លែងអំណរគុណដល់មនុស្សដែលខិតខំជួយដល់ពួកគេ ។
សូមឲ្យសិស្សគិតពីបុគ្គលជាក់លាក់ដែលព្រះអម្ចាស់អាចចង់ឲ្យពួកគេចងចាំ ឬជួយ ។ សូមឲ្យសិស្សសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅសរសេរក្នុងថ្នាក់អំពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបានដើម្បីបំពេញទំនួលខុសត្រូវដែលពួកគេមានចំពោះសមាជិកផ្សេងទៀតនៃសាសនាចក្របានកាន់តែប្រសើរ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសដល់តម្រូវការរបស់សមាជិកថ្មី ។
មរ៉ូណៃ 6:5–9
លោកមរ៉ូណៃរៀបរាប់ពីគោលបំណងនៃការប្រជុំក្នុងសាសនាចក្រ និងរបៀបដែលការប្រជុំនោះត្រូវធ្វើ
សូមឲ្យសិស្សស្រមៃថា ពួកគេម្នាក់ៗគឺជាឪពុករបស់យុវជន ឬយុវនារីម្នាក់ ដែលបាននិយាយកាលពីពីរបីសប្ដាហ៍មុនថា គេមិនចង់ទៅព្រះវិហារ ដោយសារវាគ្មានន័យ និងគួរឲ្យធុញទ្រាន់ ។ សូមឲ្យសិស្សពិចារណាពីអ្វីដែលពួកគេនឹងនិយាយដើម្បីលើកទឹកចិត្តដល់យុវវ័យរូបនេះឲ្យទៅព្រះវិហារ និងរបៀបដែលពួកគេអាចជួយគេឲ្យយល់ពីមូលហេតុត្រឹមត្រូវក្នុងការចូលរូមក្នុងព្រះវិហារឲ្យបានទៀងទាត់ ។
សូមសរសេរឃ្លាមិនពេញលេញខាងក្រោមនេះនៅលើក្តារខៀន ៖
ក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រ យើងត្រូវជួបប្រជុំគ្នាឲ្យបានញឹកញាប់ …
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន មរ៉ូណៃ 6:5–6 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើលរបៀបដើម្បីបំពេញប្រយោគនៅលើក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ សូមសរសេរចម្លើយរបស់គេនៅលើក្ដារខៀន ។ ចម្លើយរបស់ពួកគេអាចរួមមានសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖
ក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រ យើងត្រូវជួបប្រជុំគ្នាឲ្យបានញឹកញាប់ដើម្បីតមអាហារ និងអធិស្ឋាន ។
ក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រ យើងត្រូវជួបប្រជុំគ្នាឲ្យបានញឹកញាប់ដើម្បីពង្រឹងដល់គ្នាទៅវិញទៅមកខាងវិញ្ញាណ ។
ក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រ យើងត្រូវជួបប្រជុំគ្នាឲ្យបានញឹកញាប់ដើម្បីទទួលយកសាក្រាម៉ង់ដើម្បីចងចាំដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
អែលឌើរ ដាល្លិន អេច អូក នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានចែកចាយផ្នែកមួយនៃសំបុត្រមួយច្បាប់ពីមិត្តម្នាក់ ដែលបានរៀនពីរបៀបដើម្បីរកបានសេចក្ដីអំណរក្នុងការចូលរួមក្នុងព្រះវិហារ ៖
« ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថរបស់ខ្ញុំអំពីការទៅព្រះវិហារ ។ ខ្ញុំលែងទៅព្រះវិហារដើម្បីខ្លួនខ្ញុំទៀតហើយ ប៉ុន្ដែដើម្បីគិតដល់អ្នកដទៃ ។ ខ្ញុំបាននិយាយសួស្ដីដល់មនុស្សដែលអង្គុយម្នាក់ឯង ស្វាគមន៍អ្នកមកចូលរួម … ស្មគ្រ័ចិត្តចំពោះការហៅបម្រើ ។ …
« សរុបទៅ ខ្ញុំទៅព្រះវិហាររាល់សប្ដាហ៍ដោយមានបំណងចង់សកម្ម ឬមិនមែនអសកម្ម ហើយធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នាជាវិជ្ជមានដល់ជីវិតរបស់មនុស្សផ្សេងទៀត ។ ជាលទ្ធផល ការចូលរួមក្នុងការប្រជុំនៃព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំ វារីករាយ និងពេញលេញយ៉ាងខ្លាំងជាងមុន » ( បានដកស្រង់នៅក្នុង « Unselfish Service » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2009 ទំព័រ 96 ) ។
នៅពេលអ្នកគិតអំពីតម្រូវការរបស់អ្នកនៅក្នុងថ្នាក់របស់អ្នក សូមគិតពីសួរសំណួរនេះខ្លះ ឬទាំងអស់ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យវិភាគ និងអនុវត្តនូវគោលការណ៍ដែលពួកគេបានរកឃើញពី មរ៉ូណៃ 6:5–6 ៖
-
តើបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះដែលបានបង្រៀនដល់អ្នកពីសារៈសំខាន់នៃការអធិស្ឋាន និងការតមអាហារជាមួយនឹងសមាជិកក្នុងវួដ ឬសាខារបស់អ្នក ?
-
តើអ្នកគិតថា វាមានន័យយ៉ាងណាដែលថា យើងត្រូវ « ពិគ្រោះគ្នាទៅវិញទៅមកអំពីសុខុមាលភាពដល់ព្រលឹង [ របស់យើង ] » ? ( មរ៉ូណៃ 6:5 ) ។តើយើងធ្វើការណ៍នៅក្នុងព្រះវិហារដោយរបៀបណា ?
-
តើបទពិសោធន៍របស់យើងនៅឯសាសនាចក្រអាចមានឥទ្ធិពលបែបណា ប្រសិនបើយើងចូលរួមដោយមានបំណងចង់ពង្រឹងដល់អ្នកដទៃខាងវិញ្ញាណនោះ ?
-
តើមានរឿងអ្វីខ្លះដែលយើងអាចចងចាំអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅពេលយើងទទួលយកសាក្រាម៉ង់ ? តើការទទួលយកពិធីសាក្រាម៉ង់អាចជួយយើងឲ្យចងចាំដល់ទ្រង់ពេញមួយសបា្ដហ៍ដោយរបៀបណា ?
-
តើការទៅព្រះវិហារដោយមានគោលបំណង ដូចដែលយើងបានពិភាក្សានេះ អាចជួយ « រក្សា [ យើង ] ឲ្យនៅក្នុងផ្លូវត្រូវ » ដោយរបៀបណា ? ( មរ៉ូណៃ 6:4 ) ។តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីលើកទឹកចិត្តដល់យុវជនដទៃទៀតឲ្យចូលរូមក្នុងការប្រជុំសាសនាចក្រ ?
សូមអានឮៗសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន យ៉ូសែប ហ៉្វីលឌីង ស៊្មីធ ៖
« គ្មានកន្លែងណានៅក្នុងស៊ីយ៉ូនសម្រាប់អ្នកមានអំពើបាបដោយចេតនានោះទេ ។ មានតែកន្លែងសម្រាប់អ្នកមានអំពើបាបដែលបានប្រែចិត្ត សម្រាប់អ្នកដែលបែរចេញពីអំពើទុច្ចរិត ហើយស្វែងរកជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច និងពន្លឺនៃដំណឹងល្អ » ( Conference Report ខែ មេសា ឆ្នាំ 1915 ទំព័រ 120 ) ។
បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សអាន មរ៉ូណៃ 6:7–8 ដោយស្ងាត់ស្ងៀមដោយរកមើលអ្វីដែលអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រនៅក្នុងជំនាន់របស់មរ៉ូណៃត្រូវ « គោរពយ៉ាងតឹងរ៉ឹង » ។ សូមឲ្យសិស្សរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរៀន ។ អ្នកអាចពន្យល់ថា នៅក្នុងខគម្ពីរនេះឃ្លា « លុបចេញ » មានន័យថា ការផ្ដាច់ទំនាក់ទំនង ។ ប្រសិនបើសមាជិកនៃសាសនាចក្រប្រព្រឹត្តអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ហើយមិនប្រែចិត្តទេ ពួកគេអាចត្រូវលុបចេញ ឬបាត់បង់សមាជិកភាពរបស់គេនៅក្នុងសាសនាចក្រ និងពរជ័យទាំងឡាយនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់ពួកគេ ។
-
តើមានរឿងអ្វីខ្លះដែលអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រនាពេលសព្វថ្ងៃនេះធ្វើដើម្បីជួយដល់យើងចៀសផុតពីអំពើទុច្ចរិត ?
-
យោងតាម មរ៉ូណៃ 6:8 តើសេចក្ដីសន្យាអ្វីដែលត្រូវបានប្រទានដល់យើង ប្រសិនបើយើងប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើងដោយស្មោះសនោះ ? ( យើងប្រែចិត្ត និងស្វែងរកការអភ័យទោសឲ្យបានញឹកញាប់ដោយមានបំណងពិតប្រាកដ នោះយើងនឹងត្រូវបានអភ័យទោសឲ្យ )។
សូមឲ្យសិស្សពិចារណាពីឱកាសដែលពួកគេមានដើម្បីមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អំឡុងពេលការប្រជុំជាប្រចាំក្នុងសាសនាចក្រនៅថ្ងៃអាទិត្យ ( ឧទាហរណ៍ អំឡុងពេលការអធិស្ឋាន អំឡុងពេលសាក្រាម៉ង់ ពេលសមាជិកនិយាយ ឬបង្រៀន ពេលច្រៀងទំនុកតម្កើង ឬពេលសញ្ជឹងគិតពីព្រះគម្ពីរ អំឡុងពេលបង្រៀន ) ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន មរ៉ូណៃ 6:9 ឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់មើលតាម ដោយរកមើលតួនាទីអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគួរមាននៅក្នុងការប្រជុំទាំងឡាយ ។
-
តើសេចក្ដីពិតអ្វីដែលយើងរៀនពី មរ៉ូណៃ 6:9 អំពីរបៀបដែលការប្រជុំសាសនាចក្រគួរប្រព្រឹត្ត ? ( ការប្រជុំសាសនាចក្រត្រូវធ្វើឡើងដោយព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ )។
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ការប្រជុំសាសនាចក្រត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ?
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីរបៀបដែលការពិតនេះអនុវត្តដល់គ្រប់ផ្នែកទាំងឡាយនៃការប្រជុំក្នុងសាសនាចក្រ សូមឲ្យពួកគេស្រមៃថាខ្លួនគេនៅក្នុងតំណែងរបស់បុគ្គលនៅក្នុងស្ថានភាពដូចខាងក្រោមនេះ ។ ( អ្នកអាចចង់សរសេរស្ថានភាពទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀនមុនពេលបង្រៀន ឬរៀបចំវាជាក្រដាសចែក )។ សូមឲ្យសិស្សពន្យល់ពីរបៀបដែលគោលការណ៍ដែលពួកគេបានរកឃើញនៅក្នុង មរ៉ូណៃ 6:9 នេះអាចត្រូវបានអនុវត្តនៅក្នុងស្ថានភាពនីមួយៗ ។
-
អ្នកធ្លាប់បានសុំឲ្យនិយាយនៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់អំពីដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
អ្នកធ្លាប់បានសុំឲ្យធ្វើការសម្ដែងតន្ដ្រីសម្រាប់ការប្រជុំសាក្រាម៉ង់នាពេលខាងមុខនេះ ។
-
អ្នកកំពុងអង្គុយនៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ហើយមានការបំផុសគំនិតឲ្យចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នក ប៉ុន្ដែអ្នកមិនដឹងប្រាកដថាត្រូវនិយាយអ្វី ។
សូមរំឭកសិស្សថា នៅក្នុងមេរៀននេះពីដំបូង អ្នកបានសុំឲ្យពួកគេគិតអំពីអ្វីដែលឪពុកម្ដាយអាចនិយាយដើម្បីលើកទឹកចិត្តយុវជន ឬយុវនារីឲ្យចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រ ។ ដើម្បីបញ្ចប់មេរៀននេះ សូមសួរសិស្សថា តើពួកគេបានគិតពីអ្វីដែលពួកគេអាចចែកចាយទេ ។ បន្ទាប់មក សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីពរជ័យនៃការចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រ និងគោលការណ៍ផ្សេងទៀតដែលអ្នកបានពិភាក្សានៅថ្ងៃនេះ ។
វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
មរ៉ូណៃ 6:2 ។ « ចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប »
អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ពីអត្ថន័យដើម្បីថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់នូវចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប ៖
« នៅពេលអ្នកស្វែងរកពរជ័យនៃការប្រែចិត្តជឿ អ្នកអាចថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់នូវអំណោយនៃចិត្តសង្រេង ឬការប្រែចិត្ត និងវិញ្ញាណទន់ទាប ឬការគោរពតាម ។ ជាក់ស្ដែង វាគឺជាអំណោយនៃខ្លួនអ្នកផ្ទាល់តែម្ដង —គឺថាអ្នកជានរណា ហើយអ្នកនឹងក្លាយជានរណា » ( « When Thou Art Converted » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2004 ទំព័រ 12 ) ។
មរ៉ូណៃ 6:4 ។ « លាងជម្រះដោយព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ »
យើងទទួលបានអំណាចបន្សុទ្ធពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរយៈដៃគូនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ( សូមមើល នីហ្វៃទី 3 27:19–20; មរ៉ូណៃ 6:4) ។ អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ដូចនេះ ៖
« អំពើបាបមិនមែនត្រូវបានអតឱននៅក្នុងទឹកនៃបុណ្យជ្រមុជទឹក ដូចដែលពេលយើងនិយាយដោយន័យបង្កប់ តែតាមពិតនៅពេលយើងទទួលបានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ វាគឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃព្រះដែលលុបចេញនូវការខុសឆ្គង និងនាំមកឲ្យយើងនូវសភាពនៃសេចក្តីសុចរិត ។ យើងបានលាងជម្រះ នៅពេលយើងពិតជាទទួលបានភាពជាមិត្ត និងភាពជាដៃគូនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ បន្ទាប់មក វាគឺជាអំពើបាប និងស្នឹម និងអំពើអាក្រក់នោះ ដែលត្រូវបានដុតចេញពីព្រលឹងរបស់យើង ដូចជាភ្លើង ។ បុណ្យជ្រមុជទឹកជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាបុណ្យជ្រមុជទឹកដោយភ្លើង » (A New Witness for the Articles of Faith [ ឆ្នាំ 1985 ] ទំព័រ 290 សូមមើលទំព័រ 239 ផងដែរ ) ។
មរ៉ូណៃ 6:4 ។ កាតព្វកិច្ចរបស់យើងដើម្បីជួយដល់គ្នាទៅវិញទៅមក
ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានចែកចាយបទពិសោធន៍ដូចខាងក្រោម ៖
« ខ្ញុំបានឃើញអ្នកគង្វាលជាច្រើនដែលចិញ្ចឹមហ្វូងចៀមរបស់ពួកគេ ។ ម្នាក់នោះគឺប្រធាននៃកូរ៉ុមឌីកិនម្នាក់ ។ សមាជិកកូរ៉ុមរបស់គាត់ម្នាក់បានរស់នៅក្បែរផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ។ ក្មេងប្រុសជិតខាងនោះមិនដែលបានចូលរួមក្នុងការប្រជុំកូរ៉ុម ហើយក៏មិនដែលបានធ្វើអ្វីជាមួយនឹងសមាជិកនៃកូរ៉ុមរបស់គាត់ដែរ ។ ឪពុកចុងរបស់គាត់មិនមែនជាសមាជិកឡើយ ហើយម្ដាយរបស់គាត់មិនបានទៅព្រះវិហារឡើយ ។
« គណៈប្រធាននៃកូរ៉ុមឌីកិនរបស់គាត់បានប្រជុំប្រឹក្សានៅថ្ងៃអាទិត្យមួយ ។… នៅក្នុងការប្រជុំគណៈប្រធានរបស់គេ អ្នកគង្វាលអាយុ 13 ឆ្នាំទាំងនោះបានចងចាំដល់ក្មេងប្រុសដែលមិនដែលបានមកនោះ ។ ពួកគេបាននិយាយអំពីតម្រូវការដ៏ចាំបាច់ចំពោះអ្វីដែលពួកគេបានទទួល ។ ប្រធាននោះបានចាត់តាំងទីប្រឹក្សារបស់លោកឲ្យទៅរកកូនចៀមដែលបានវង្វេងនោះ ។
« ខ្ញុំបានស្គាល់ទីប្រឹក្សានោះ ហើយខ្ញុំបានដឹងថា គាត់ខ្មាស់អៀនខ្លាំងណាស់ ហើយខ្ញុំដឹងពីការលំបាកនៃកិច្ចការនេះ ដូច្នេះខ្ញុំបានមើលដោយការឆ្ងល់តាមបង្អួចខាងមុខផ្ទះរបស់ខ្ញុំ នៅពេលទីប្រឹក្សានោះបានដើរកាត់ផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ឡើងទៅរកផ្ទះរបស់ក្មេងប្រុសដែលមិនដែលទៅព្រះវិហារនោះ ។ អ្នកគង្វាលនោះបានដាក់ដៃរបស់គេក្នុងហោប៉ាវ ។ ភ្នែករបស់គាត់មើលទៅលើដី ។ គាត់បានដើរយ៉ាងយឺត ជារបៀបដែលដូចនឹងអ្នកដែរ ប្រសិនបើអ្នកមិនដឹងប្រាដកពីទីដៅដែលអ្នកនឹងទៅ ។ ប្រហែលជា 20 នាទីក្រោយមក គាត់បានដើរចុះមកវិញដោយអមជាមួយនឹងឌីកុនដែលបានវង្វេងដើរក្បែរគាត់ ។ ទិដ្ឋភាពនោះបានកើតឡើងដដែលៗរយៈពេលពីរបីសប្ដាហ៍ ។ បន្ទាប់មក ក្មេងប្រុសដែលបានវង្វេងនោះ ហើយដែលត្រូវបានរកឃើញមកវិញនោះ បានប្ដូរផ្ទះ ។
« … ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានទៅចូលរូមសន្និសិទស្ដេកមួយ នៅទ្វីបមួយដ៏ឆ្ងាយពីបន្ទប់ដែលគណៈប្រធាននោះបានប្រជុំប្រឹក្សាគ្នា ។ បុរសចំណាស់សក់ស្កូវម្នាក់បានមកជួបខ្ញុំ ហើយនិយាយខ្សឹបៗថា ‹ ចៅប្រុសរបស់ខ្ញុំបានរស់នៅក្នុងវួដរបស់អ្នកជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ › ។ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំពីជីវិតរបស់ក្មេងប្រុសនោះ ដោយទន់ភ្លន់ ។ បន្ទាប់មកគាត់បានសួរប្រសិនបើ ខ្ញុំអាចស្វែងរកឌីកុនម្នាក់ ដែលបានដើរយ៉ាងយឺតៗនៅតាមផ្លូវនោះ ។ ហើយគាត់បានសូមឲ្យ ខ្ញុំអាចថ្លែងអរគុណដល់ក្មេងនោះ ហើយប្រាប់គាត់ថាចៅប្រុសរបស់គាត់ឥឡូវនេះ បានធំជាបុរសមួយរូបហើយ ដែលគាត់នៅតែចងចាំ » ( « Watch with Me » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 2001 ទំព័រ 38–39 ) ។
មរ៉ូណៃ 6:4 ។ ការពង្រឹងដល់អ្នកប្រែចិត្តថ្មី
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានលើកទឹកចិត្តសមាជិកសាសនាចក្រទាំងអស់ រួមទាំងយុវជនផង ឲ្យជួយ និងពង្រឹងដល់អ្នកដែលចូលរួមក្នុងព្រះវិហារ ៖
« វាមិនមែនជារឿងងាយស្រួលនោះទេ ក្នុងការក្លាយជាសមាជិកម្នាក់នៃសាសនាចក្រនេះនោះ ។ នៅក្នុងករណីជាច្រើន វាទាក់ទងនឹងការលះបង់ចោលនូវទម្លាប់ចាស់ ការចាកចេញមិត្តភក្ដិ និងសមាគមចាស់ៗ ហើយការដើរចូលទៅក្នុងសង្គមថ្មីមួយដែលខុសពីមុន ហើយវាទាមទារច្រើន ។
« ជាមួយនឹងអ្នកប្រែចិត្តជឿដែលមានចំនួនកើនឡើង យើងត្រូវតែធ្វើកិច្ចប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំងក្លា ដើម្បីជួយដល់ពួកគេ ពេលដែលពួកគេស្វែងរកផ្លូវរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេគ្រប់គ្នាត្រូវការរឿងបី ៖ មិត្ត ការទទួលខុសត្រូវ និងការជួយគ្នាដោយ ‹ ព្រះបន្ទូលល្អនៃព្រះ › (មរ៉ូណៃ 6:4) ។ វាគឺជាកាតព្វកិច្ច និងឱកាសរបស់យើងក្នុងការផ្ដល់រឿងទាំងបីនេះ ។…
« នេះគឺជាកិច្ចការសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា ។ វាគឺជាកិច្ចការមួយសម្រាប់គ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះ និងគ្រូបង្រៀនសួរសុខទុក្ខ ។ វាគឺជាកិច្ចការមួយសម្រាប់គណៈប្រធានប៊ីស្សព សម្រាប់កូរ៉ុមបព្វជិតភាព សម្រាប់សមាគមសង្គ្រោះ យុវជន និងយុវនារី ឬក៏ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
« ខ្ញុំបាននៅក្នុងការប្រជុំតមអាហារ និង ថ្លែងទីបន្ទាល់នៅថ្ងៃអាទិត្យមុននេះ ។ ក្មេងប្រុសអាយុ 15 ឬ 16 ឆ្នាំបានឈរនៅខាងមុខការប្រជុំ ហើយនិយាយថា គាត់បានសម្រេចចិត្តថានឹងជ្រមុជទឹក ។
« បន្ទាប់មក ក្មេងប្រុសម្នាក់ពីកូរ៉ូមគ្រូបង្រៀនបានដើរទៅកាន់មីក្រូដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះគាត់ ដើម្បីប្រាប់គាត់ថា គាត់កំពុងធ្វើអ្វីដែលត្រូវ ហើយដើម្បីធានាគាត់ថា ពួកគេនឹងឈរជាមួយនឹងគាត់ និងជួយដល់គាត់ ។ វាគឺជាបទពិសោធន៍មួយដ៏អស្ចារ្យដើម្បីស្ដាប់យុវជនទាំងនោះនិយាយនូវពាក្យនៃការកោតសរសើរ និងការលើកទឹកចិត្តដល់មិត្តរបស់គេ » (« Converts and Young Men » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1997 ទំព័រ 47–48 ) ។