នីហ្វៃទី 3 ជំពូក 23

សេចក្តីផ្ដើម

ក្រោយពីដកស្រង់ពាក្យរបស់អេសាយហើយ ( សូមមើល 3នីហ្វៃទី 3 22 ) ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបញ្ជាពួកសាសន៍នីហ្វៃឲ្យសិក្សាពាក្យរបស់ព្យាការីនេះ ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា ពាក្យរបស់អេសាយគឺជាពរជ័យ ដោយសារអេសាយ « បានមានប្រសាសន៍ជាប្រាកដពីគ្រប់ទាំងការណ៍ដែលទាក់ទងនឹងរាស្ដ្រយើង គឺជាវង្សអ៊ីស្រាអែល » ( នីហ្វៃទី 3 23:2 ) ។ ទ្រង់ក៏បានមានព្រះបន្ទូលថា ពាក្យរបស់អេសាយទាំងឡាយត្រូវបាន ឬនឹងត្រូវបានបំពេញ ។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបញ្ជាពួកសាសន៍នីហ្វៃឲ្យសិក្សាពាក្យនៃព្យាការីទាំងឡាយ និងបានណែនាំពួកគេឲ្យបន្ថែមសម្ភារដើម្បីកត់ត្រា ។

យោបល់ទំាងឡាយសម្រាប់ការបង្រៀន

នីហ្វៃទី 3 23:1–5

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបញ្ជាប្រជាជនឲ្យសិក្សាពាក្យទាំងឡាយរបស់ពួកព្យាការី

សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនៅលើក្តារខៀន៖ ពរជ័យពីការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។ សូមឲ្យសិស្សគិតពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរមរមននៅផ្ទះ និងនៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលាឆ្នាំនេះ ។ សូមឲ្យពួកគេឡើងមកកាន់ក្ដារខៀន ហើយសរសេរពាក្យមួយ ឬឃ្លាមួយខ្លីដែលបង្ហាញពីពរជ័យដែលបានមកដល់ជីវិតរបស់ពួកគេ ជាលទ្ធផលនៃការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។ អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សពីរបីនាក់រៀបរាប់លម្អិតបន្ថែមទៀតពីអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។ បន្ទាប់មក សូមចង្អុលទៅពរជ័យដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ។

តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវបានប្រទានពរឲ្យតាមរបៀបទាំងនេះ នៅពេលយើងអានព្រះគម្ពីរ ?

សូមឲ្យសិស្សរំឭកពីមេរៀនមុនដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានដកស្រង់ នៅពេលទ្រង់បានបង្រៀនដល់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ ( ពាក្យរបស់អេសាយ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 3 23:1–3 ឮៗ ។ អ្នកគួរណែនាំឲ្យសិស្សគូសចំណាំពាក្យ និងឃ្លាដែលលេចធ្លោដល់ពួកគេនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ សូមឲ្យពួកគេចែកចាយអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់ចង់ឲ្យប្រជាជនសិក្សាពាក្យរបស់អេសាយ ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី 3 23:2–3 ) ។
ហេតុអ្វីបានជាវាគឺជាពរជ័យមួយដែលដឹងថា ពាក្យទាំងឡាយរបស់អេសាយនឹងត្រូវបានបំពេញ ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន នីហ្វៃទី 3 23:4–5 ឮៗ ។ សូមបង្ហាញថា ក្រោយពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលឲ្យសិក្សាពាក្យរបស់អេសាយហើយ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថាឲ្យ « សិក្សាស្រាវជ្រាវពីព្យាការីទាំងឡាយ » ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនៅលើក្តារខៀន៖ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបញ្ជាឲ្យយើងសិក្សាស្រាវជ្រាវដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមនូវពាក្យរបស់អេសាយ និងពីព្យាការីផ្សេងទៀត ។

យោងតាម នីហ្វៃទី 3 23:5 តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីត្រូវបានសង្គ្រោះ ? តើពាក្យរបស់ព្យាការីជួយយើងឲ្យធ្វើតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងនេះដោយរបៀបណា ?
តើការសិក្សាពាក្យរបស់ព្យាការីដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមខុសពីការគ្រាន់តែអានពាក្យរបស់ព្យាការីដោយរបៀបណា ? តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដើម្បីសិក្សាពាក្យរបស់អេសាយ និងព្យាការីផ្សេងទៀតដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ?
តើរបៀបសិក្សាព្រះគម្ពីរអ្វីខ្លះ ដែលជួយអ្នកឲ្យសិក្សាពាក្យរបស់អេសាយ និងព្យាការីផ្សេងទៀតជាផ្នែកដ៏មានន័យខ្លាំងនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ មើរិល ជេ ប៊ែតមែន នៃពួកចិតសិបនាក់ ៖

« មានពរជ័យជាក់លាក់ដែលមានជាប់ នៅពេលបុគ្គលម្នាក់សិក្សាស្រាវជ្រាវព្រះគម្ពីរ ។ នៅពេលបុគ្គលម្នាក់សិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ និងគោរពតាមវា គេនឹងខិតកាន់តែជិតទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយទទួលបានបំណងប្រាថ្នាដ៏ធំជាងមុនមួយដើម្បីរស់នៅដ៏សុចរិត ។ អំណាចដើម្បីប្រឆាំងនឹងការល្បួងកើនឡើង ហើយភាពទន់ខ្សោយខាងវិញ្ញាណនឹងត្រូវយកឈ្នះ ។ របួសខាងវិញ្ញាណនឹងត្រូវបានព្យាបាល » ( « Coming unto Christ by Searching the Scriptures » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1992 ទំព័រ 28 ) ។

តើយើងអាចស្វែងរកពាក្យរបស់ព្យាការីនៅឯណាទៀត ក្រៅពីព្រះគម្ពីរ ?

សូមឲ្យសិស្សឆ្លើយនឹងសំណួរខាងក្រោមនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅសរសេរក្នុងថ្នាក់ ។

តើការផ្លាស់ប្ដូរអ្វីខ្លះដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីសិក្សាពាក្យរបស់ព្យាការីទាំងឡាយដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ?

សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីពរជ័យដែលកើតមានពីការសិក្សាស្រាវជ្រាវពាក្យរបស់ព្យាការីទាំងឡាយ ។

នីហ្វៃទី 3 23:6–14

ព្រះអង្គសង្គ្រោះណែនាំពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យបន្ថែមហេតុការណ៍ដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងកំណត់ត្រាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ

សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់រៀបរាប់ពីចំណងជើងដំណើររឿងដែលគេចូលចិត្តនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។ សូមសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេនៅលើក្តារខៀន ។ បន្ទាប់មក សូមលុបចម្លើយមួយ ។ សូមឲ្យសិស្សស្រមៃថា មរមន ឬនីហ្វៃ ឬអ្នករក្សាទុកកំណត់ត្រាផ្សេងទៀតបានធ្វេសប្រហែសមិនបញ្ចូលដំណើររឿងនោះ ។

តើមេរៀនដ៏សំខាន់អ្វីខ្លះនឹងមិនត្រូវបានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ប្រសិនបើដំណើរឿងនេះមិនត្រូវបានបញ្ចូលនោះ ?

សូមពន្យល់ថា នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដល់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ទ្រង់បានបង្ហាញថា អ្នករក្សាកំណត់ត្រារបស់ពួកគេបានប្រហែសមិនបានបញ្ចូលនូវព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់មួយដែលត្រូវបានបំពេញតាមការព្យាករណ៍ ។ សូមឲ្យសិស្សបីបួននាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗក្នុង នីហ្វៃទី 3 23:6–13 ។ សូមឲ្យសិស្សផ្សេងទៀតមើលតាម ដោយរកមើលអ្វីដែលពួកសាសន៍នីហ្វៃមិនកត់ត្រានោះ ។

ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានមានកំណត់ត្រាមួយអំពីការព្យាករណ៍របស់លោក សាំយូអែល រួចហើយ ( សូមមើល ហេលេមិន 14:25 ) ។ តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាវាជាការណ៍ដ៏សំខាន់សម្រាប់ពួកគេដើម្បីមានកំណត់ត្រាមួយអំពីការបំពេញនេះ ?

សូមបង្ហាញថា ទោះបីជាយើងមិនត្រូវបានបញ្ជាឲ្យរក្សាកំណត់ត្រាខាងវិញ្ញាណសម្រាប់សាសនាចក្រក្ដី យើងត្រូវបានប្រឹក្សាឲ្យរក្សាកំណត់ហេតុផ្ទាល់ខ្លួន ។

តើការណែនាំរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង នីហ្វៃទី 3 23:6–13 អាចអនុវត្តចំពោះការខិតខំរបស់យើងដើម្បីរក្សាកំណត់ហេតុផ្ទាល់ខ្លួនដោយរបៀបណា ?

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យឃើញពីរបៀបមួយដែលពួកគេអាចរក្សាកំណត់ហេតុមួយ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវបទពិសោធន៍ខាងក្រោមដែលបានចែកចាយដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង នៃគណៈប្រធានទីមួយ ៖

រូបភាព

ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង

« ខ្ញុំបានធ្វើកិច្ចការសាសនាមួយហើយមកដល់ផ្ទះយឺត ។ មេឃងងឹតខ្លាំងណាស់ ។ ឪពុកក្មេករបស់ខ្ញុំ ដែលបានរស់នៅក្បែរយើង បានធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់នៅពេលខ្ញុំបានដើរឆ្ពោះទៅទ្វារមុខផ្ទះខ្ញុំ ។ គាត់កំពុងលីបំពង់លើស្មារបស់គាត់ ដោយដើរយ៉ាងលឿន ក្នុងសំលៀកបំពាក់ធ្វើការរបស់គាត់ ។ ខ្ញុំបានដឹងថា គាត់កំពុងសង់ប្រព័ន្ធបូមទឹកពីស្ទឹងមួយមកដល់ដីរបស់យើង ។

« គាត់បានញញឹម ហើយនិយាយដោយស្រទន់ រួចប្រញាប់ដើរទៅក្នុងទីងងឹតដើម្បីបន្ដកិច្ចការរបស់គាត់ ។ ខ្ញុំបានដើរពីរបីជំហានទៅផ្ទះ ដោយគិតអំពីអ្វីដែលគាត់បានកំពុងធ្វើសម្រាប់យើង ហើយនៅពេលខ្ញុំបានដើរទៅដល់មាត់ទ្វារ ខ្ញុំបានឮនៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ —មិនមែនជាសំឡេងរបស់ខ្ញុំឡើយ— នូវពាក្យទាំងនេះថា ៖ ‹ យើងមិនបានប្រទានដល់អ្នកនូវបទពិសោធន៍ទាំងនេះសម្រាប់ខ្លួនអ្នកនោះទេ ។ សូមសរសេរវាទុក ។ ›

« ខ្ញុំបានដើរទៅក្នុងផ្ទះ ។ ខ្ញុំមិនបានចូលទៅដេកនោះទេ ។ ទោះបីជាខ្ញុំហត់នឿយយ៉ាងណាក្ដី ខ្ញុំបានយកសៀវភៅចេញមកសរសេរវា ។ ហើយនៅពេលខ្ញុំបានធ្វើវា ខ្ញុំបានយល់ពីសារលិខិតដែលខ្ញុំបានឮនៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំត្រូវកត់វាទុកឲ្យកូនចៅរបស់ខ្ញុំដើម្បីអាននៅថ្ងៃណាមួយនាពេលអនាគត អំពីរបៀបដែលខ្ញុំបានឃើញព្រះហស្ដរបស់ព្រះប្រទានពរដល់គ្រួសាររបស់យើង ។ លោកតាមិនចាំបាច់ធ្វើអ្វីដែលគាត់បានធ្វើសម្រាប់យើងនោះទេ ។ គាត់អាចឲ្យនរណាម្នាក់ទៀតធ្វើវា ឬមិនចាំបាច់ធ្វើវាឡើយ ។ ប៉ុន្ដែគាត់បានបម្រើដល់យើង ដែលជាគ្រួសាររបស់គាត់ តាមរបៀបដែលសិស្សនៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតែងតែធ្វើ ។ ខ្ញុំបានដឹងថា វាគឺជាការពិត ។ ដូច្នេះហើយទើបខ្ញុំបានសរសេរវាទុក ដើម្បីឲ្យកូនចៅរបស់ខ្ញុំអាចចងចាំ នៅពេលពួកគេត្រូវការវានៅថ្ងៃណាមួយ ។

« ខ្ញុំបានសរសេររឿងពីរបីបន្ទាត់ជារៀងរាល់ថ្ងៃអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ។ ខ្ញុំមិនដែលខកខានមួយថ្ងៃណាឡើយ មិនថាខ្ញុំនឿយហត់ប៉ុណ្ណា ឬ មិនថាព្រលឹមយ៉ាងណាដែលខ្ញុំត្រូវចាប់ផ្ដើមថ្ងៃថ្មីនោះទេ ។ មុនពេលខ្ញុំចាប់សរសេរ ខ្ញុំបានសញ្ជឹងគិតពីសំណួរនេះ ៖ ‹ តើខ្ញុំបានឃើញព្រះហស្ដរបស់ព្រះកំពុងឈោងមកប៉ះយើង ឬកូនចៅរបស់យើង ឬគ្រួសាររបស់យើងនៅថ្ងៃនេះដោយរបៀបណា ? › » ( « O Remember, Remember » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 2007 ទំព័រ 66–67 ) ។

តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់សម្រាប់យើងដើម្បីសរសេរអំពីបទពិសោធន៍ដែលពង្រឹងដល់យើងខាងវិញ្ញាណ ?
តើយើងអាចទទួលបានប្រយោជន៍ពីការធ្វើតាមគំរូរបស់ប្រធាន អាវរិង ដោយរបៀបណា ? តើកំណត់ត្រារបស់យើងអាចជួយអ្នកដទៃដោយរបៀបណា ?

សូមពន្យល់ថា ប្រធាន អាវរិង បានប្រាប់អំពីពរជ័យដែលលោកបានទទួល ដោយសារលោកបានរក្សាកំណត់ត្រាប្រចាំថ្ងៃពីពរជ័យរបស់ព្រះចំពោះគ្រួសារលោក ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមឲ្យឮៗ ។ ( អ្នកអាចចែកចាយផ្នែកនៃសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះនៅក្នុងមេរៀនទី 117 ។ សិស្សអាចទទួលបានប្រយោជន៍ពីការស្ដាប់វាម្ដងទៀត ) ។

« នៅពេលខ្ញុំបន្ដធ្វើវា នោះអ្វីមួយបានចាប់ផ្ដើមកើតឡើង ។ នៅពេលខ្ញុំគិតពីថ្ងៃនោះ ខ្ញុំបានឃើញពីភស្ដុតាងនៃអ្វីដែលព្រះបានធ្វើសម្រាប់យើងម្នាក់ៗដែលខ្ញុំមិនបានកត់ចំណាំនៅក្នុងពេលដ៏រវល់នាថ្ងៃនេះ ។ នៅពេលវាបានកើតឡើង ហើយវាបានកើតឡើងជាញឹកញាប់ ខ្ញុំបានយល់ថា ការព្យាយាមចងចាំបានអនុញ្ញាតឲ្យព្រះបង្ហាញដល់ខ្ញុំនូវអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើ ។

« វាលើសពីអំណរគុណទៅទៀតដែលបានចាប់ផ្ដើមដុះដាលឡើងនៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ។ ទីបន្ទាល់បានរីកចម្រើនឡើង ។ ខ្ញុំកាន់តែមានការជឿជាក់ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងឮ ហើយឆ្លើយនូវការអធិស្ឋានទាំងឡាយ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍នូវការដឹងគុណបន្ថែមទៀតចំពោះការបន្ទន់ចិត្ត និងការបន្សុទ្ធដែលកើតមាន ដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ហើយខ្ញុំកាន់តែមានទំនុកចិត្តជាងមុនថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចធ្វើឲ្យយើងចងចាំអ្វីៗទាំងអស់— ទោះបីជារឿងដែលយើងមិនចាប់អារម្មណ៍ ឬយកចិត្តទុកដាក់លើ នៅពេលវាបានកើតឡើងក្ដី » ( « O Remember, Remember » ទំព័រ 67 ) ។

តើគោលការណ៍អ្វីដែលយើងអាចរៀនពីដំណើររឿងនៅក្នុង នីហ្វៃទី 323 និងពីបទពិសោធន៍របស់ប្រធាន អាវរិង ? ( សិស្សអាចឆ្លើយនឹងសំណួរនេះតាមរបៀបខុសៗគ្នា ។ ចម្លើយរបស់ពួកគេគួរបង្ហាញពីសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងកត់ត្រាពីបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណ នោះខ្លួនយើងផ្ទាល់ និងគ្រួសាររបស់យើងនឹងត្រូវបានប្រទានពរឲ្យ ) ។

សិស្សខ្លះអាចមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេមិនធ្លាប់មានអ្វីមួយដែលមានតម្លៃសមនឹងឲ្យពួកគេកត់ត្រានោះឡើយ ។ ដើម្បីជួយដល់ពួកគេ អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ចន អេច ហ្គ្រូបេក នៃក្រុមចិតសិបនាក់ ៖

« មនុស្សខ្លះនិយាយថា ‹ ខ្ញុំគ្មានអ្វីដែលត្រូវកត់ត្រានោះទេ ។ គ្មានរឿងខាងវិញ្ញាណណាមួយកើតឡើងចំពោះខ្ញុំសោះ › ។ ខ្ញុំនិយាយថា ‹ សូមចាប់ផ្ដើមកត់ត្រា ហើយរឿងខាងវិញ្ញាណនឹងកើតឡើង ។ វានៅទីនោះគ្រប់ពេល ប៉ុន្ដែយើងនឹងដឹងពីវាកាន់តែខ្លាំង នៅពេលយើងសរសេរវា ›» ( « Writing Your Personal and Family History » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ 1980 ទំព័រ 48 ) ។

សូមឲ្យសិស្ស សួរខ្លួនឯងថាតើពួកគេធ្លាប់ធ្វេសប្រហែសមិនបានសរសេរអំពីបទពិសោធន៍ដែលបានពង្រឹងដល់ពួកគេខាងវិញ្ញាណដែរទេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យសរសេរអំពីបទពិសោធន៍ទាំងនេះ ហើយបន្ដកត់ត្រាបទពិសោធន៍ផ្សេងទៀតពេញមួយជីវិតរបស់គេ ។ អ្នកអាចណែនាំថា ពួកគេគួរធ្វើតាមគំរូរបស់ប្រធាន អាវរិង ដោយសរសេរពីអ្វីមួយជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។

សូមតាមដានគោលដៅ និងឧបសគ្គទាំងឡាយ

ក្រោយពីអ្នកសុំឲ្យសិស្សតាំងចិត្តធ្វើអ្វីមួយជាក់លាក់ហើយ ដូចជាសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុ គិតពីរបៀបដើម្បីតាមដាន ចងចាំដល់ការប្ដេជ្ញាចិត្តដែលពួកគេបានធ្វើ ។ សូមផ្ដល់ឱកាសដល់ពួកគេឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេអនុវត្តសេចក្ដីពិតដែលពួកគេរៀននៅក្នុងថ្នាក់ ។ តាមរយៈការចែកចាយបទពិសោធន៍របស់គេ ពួកគេអាចបំផុសដល់គ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ អ្នកអាចគិតពីការផ្ដល់ឱកាសបែបនោះនៅពេលចាប់ផ្ដើមមេរៀនមួយ ។ មិនចាំបាច់ឲ្យសិស្សគ្រប់គ្នាចែកចាយនោះទេ ។

ការរំឭកចំណេះចំណានខគម្ពីរ

ការរៀនពីរបៀបដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាតាមរយៈការប្រើព្រះគម្ពីរអាចជួយសិស្សពេញមួយជីវិតរបស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ៗនូវក្រដាសតូចមួយ ។ សូមឲ្យពួកគេសរសេរអំពីសំណួរមួយដែលពួកគេមាន ឬឧបសគ្គមួយដែលពួកគេជួប ។ សូមពន្យល់ថា អ្នកនឹងប្រមូលក្រដាស ហើយអានវាខ្លះៗដល់សិស្សទាំងអស់ ។ សូមណែនាំសិស្សកុំឲ្យដាក់ឈ្មោះនៅលើក្រដាស ហើយសូមរំឭកពួកគេកុំឲ្យសរសេររឿងលម្អិតផ្ទាល់ខ្លួន ឬមិនសមរម្យដើម្បីពិភាក្សានៅក្នុងថ្នាក់ ។ ( ក្រោយពីប្រមូលក្រដាសហើយ អ្នកអាចមើលវាដោយសង្ខេបដើម្បីធានាថា ពួកគេសរសេរអ្វីសមរម្យ និងមិនផ្ទាល់ខ្លួនពេក ) ។ សូមអានសំណួរ ឬឧបសគ្គមួយដល់សិស្ស ហើយសូមមើលថាសិស្សអាចប្រើវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរដើម្បីជួយដោះស្រាយនឹងសំណួរ ឬឧបសគ្គនេះទេ ។

សូមពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបញ្ជាយើងឲ្យបង្រៀនដល់អ្នកដទៃនូវអ្វីដែលទ្រង់បានបង្រៀនដល់យើង ( សូមមើល នីហ្វៃទី 323:14 ) ។ ដើម្បីជួយរៀបចំសិស្សឲ្យកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងនេះ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យអនុវត្តជំនាញបង្រៀន ដូចជាការពន្យល់គោលលទ្ធិ ឬគោលការណ៍នានា ការចែកចាយបទពិសោធន៍ និងការថ្លែងទីបន្ទាល់នៅពេលពួកគេប្រើវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា ។ អ្នកគួរទុកសំណួរ ឬឧបសគ្គផ្សេងទៀតដែលសិស្សបានសរសេរ ហើយពិភាក្សាវាតាមរបៀបដូចគ្នានៅថ្ងៃណាដែលពួកគេមានពេលបន្ថែម ។

កំណត់ចំណាំ ៖ ប្រវែងមេរៀននេះអាចនឹងមានពេលសម្រាប់ការរំឭកចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ អ្នកអាចដឹកនាំសកម្មភាពនេះនៅពេលចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ នៅពេលសម្រាករវាងវគ្គនៃមេរៀននេះ ឬនៅចុងម៉ោង ។ សូមរក្សាសកម្មភាពនេះឲ្យខ្លីដើម្បីឲ្យមានពេលសម្រាប់មេរៀន ។ សម្រាប់សកម្មភាពរំឭកផ្សេងទៀត សូមមើលឧបសម្ព័ន្ធនៅចុងបញ្ចប់នៃសៀវភៅណែនាំនេះ ។