Pagpapako sa Krus

Isang uri ng pagpaparusa ng kamatayan ng mga Romano, na pangkaraniwan na noong panahon ng Bagong Tipan, kung saan pinapatay ang isang tao sa pamamagitan ng pagtatali o pagpapako sa kanyang mga kamay at paa sa isang krus. Kadalasang ginagawa lamang ito sa mga alipin at pinakamababang uri ng mga salarin. Kalimitang hinahampas o nilalatigo muna bago ipako sa krus (Mar. 15:15). Ang taong ipapako sa krus ay kadalasang pinagpapasan muna ng sarili niyang krus sa lugar ng pagpaparusa (Juan 19:16–17). Kadalasang kinukuha ng mga kawal na nagpapatupad ng hatol ang kanyang mga damit (Mat. 27:35). Ang krus ay ibinabaon sa lupa nang sa gayon ang mga paa ng tao ay may isa o dalawang talampakan lamang ang taas mula sa lupa. Tinatanuran ng mga kawal ang krus hanggang sa mamatay ang tao, na kung minsan ay tumatagal ng tatlong araw (Juan 19:31–37).

Ipinako sa krus si Jesucristo dahil isang pangkat ng mga hindi naniniwala ang nagparatang ng panunulsol laban kay Cesar at kalapastanganan dahil sinabi niyang siya ang Anak ng Diyos. Isang batang kulay ube (Juan 19:2), isang putong na tinik, at iba pang pag-alipusta ang ginawa kay Jesus (Mat. 26:67; Mar. 14:65).