Lesson 121: Ang Simbahan ay Lumipat sa Hilagang Missouri
Lesson 121
Ang Simbahan ay Lumipat sa Hilagang Missouri
Pambungad
Noong 1837 at 1838, pinamunuan ni Propetang Joseph Smith at iba pang mga lider ang Simbahan sa mahirap na panahon. Dahil sa mahirap na kabuhayan, kasakiman, pamimintas, at pag-uusig, nag-apostasiya ang 10 hanggang 15 porsiyento ng mga Banal sa Kirtland, Ohio, at sa hilagang Missouri, kabilang na ang ilang kilalang lider ng Simbahan. Ang matatapat na Banal sa Ohio ay nagsimulang lumipat para sumama sa mga Banal na nasa hilagang Missouri. Makatutulong ang lesson na ito sa mga estudyante na maunawaan at matuto mula sa mga pangyayari sa kasaysayan at bigyan sila ng kaalaman tungkol sa mga paghahayag na natanggap sa panahong ito.
Mga Mungkahi sa Pagtuturo
Apostasiya at ang lunsod ng Far West
Noong panahon ng apostasiya at pang-uusig, ang matatapat na Banal ay lumipat sa hilagang Missouri
Bago magklase, isulat sa pisara ang sumusunod na tanong: Ang mga paghihirap at pagsubok ay nakapagpapalakas ba ng ating pananampalataya o nagpapawawala ng ating pananampalataya? Maaari mo ring idrowing ang isang mapa sa pisara na nagpapakita ng lokasyon ng Kirtland, Ohio, at iba pang mga pamayanan sa hilagang Missouri.
Simulan ang klase sa pagsasabi sa mga estudyante na sagutin ang tanong sa pisara. Matapos maibahagi ng mga estudyante ang kanilang mga ideya, ipaliwanag na noong 1837 at 1838, isang panahon na puno ng pagsubok ang naging dahilan para maranasan ng mga Banal ang sitwasyon na nakasaad sa tanong na ito. Ipaliwanag na sa lesson na ito, malalaman ng mga estudyante ang mahihirap na pangyayari at kung paano tinugon ng mga Banal ang mga ito. Sabihin sa mga estudyante na pagnilayan kung paano nagpapalakas o nagpapahina ng pananampalataya natin kay Jesucristo ang paraan ng pagtugon natin sa mga pagsubok.
Maaari mo ring ipaliwanag sa mga estudyante na makatutulong ang lesson na ito na maunawaan nila kung kailan at saan at ano ang mga pangyayari nang ibigay ang mga paghahayag na pag-aaralan nila sa Doktrina at mga Tipan 113–123.
Ituro ang Missouri sa mapa. Ipaliwanag na noong palayasin ang mga Banal mula sa Jackson County, Missouri, noong 1833, tinanggap ng marami sa mga mamamayan ng kalapit na Clay County ang marami sa kanila at tinulungan sila, sa pag-aakalang pansamantala lamang silang mamalagi roon. Gayunman, nang halos tatlong taon nang nakatira roon ang mga Banal, nagsimula na silang sapilitang paalisin ng mga mamamayan sa bayan.
Ituro ang Kirtland, Ohio sa mapa. Ipaliwanag na noong 1837, isang taon mula nang ilaan ang Kirtland Temple, naranasan ng mga Banal ang mga paghihirap na sumubok sa kanilang pananampalataya. Nag-apostasiya ang ilang Banal at umalis sa Simbahan, kabilang na ang ilang kilalang lider ng Simbahan.
Hatiin ang klase sa dalawang grupo. Magbigay ng kopya ng isa sa mga sumusunod na buod ng kasaysayan para sa bawat grupo. (Kung malaki ang iyong klase, maaari mo itong hatiin sa apat o anim na grupo at bigyan ang bawat grupo ng tig-iisang kopya ng mga buod. Sa gayon mas maraming estudyante ang makapagbabahagi sa talakayan.) Sabihin sa bawat grupo na basahin nang sama-sama ang buod at talakayin ang mga tanong na nasa katapusan ng buod. Atasan ang isang tao sa bawat grupo na pangunahan ang talakayan at tulungan ang grupo na sumulat ng isang alituntuning ibabahagi sa klase maya-maya.
Buod ng Kasaysayan 1—Apostasiya sa Kirtland
Noong 1837, dumanas ang mga Banal sa Kirtland, Ohio, ng ilang problema sa pinansiyal. Upang matulungan ang mga Banal na magkaroon ng sapat na pananalapi, si Joseph Smith at iba pang mga lider ng Simbahan ay nagtatag ng isang kumpanya na maitutulad sa bangko at tinawag itong Kirtland Safety Society. Dahil sa malawakang pagbagsak ng ekonomiya sa panahong iyon, maraming bangko ang nalugi sa buong bansa. Noong taglagas ng 1837, nalugi rin ang Kirtland Safety Society. Dalawang daang investor ang nawalan ng halos lahat ng kanilang pinuhunan, at si Joseph Smith ang pinakanawalan sa kanilang lahat. Kahit hindi ang Simbahan ang nagpopondo sa Kirtland Safety Society, itinuring ng ilan sa mga Banal na ito ay bangko ng Simbahan o bangko ng Propeta at sinisi si Joseph Smith sa kanilang mga problema sa pinansiyal. May ilan pang nagsimulang tawagin siya na huwad na propeta. Ngunit sa kabila ng pagkalugi ng bangko, marami sa mga nawalan ng pera ang nagpatuloy sa kanilang pananampalataya at nanatiling tapat sa Propeta. (Tingnan sa Church History in the Fulness of Times Student Manual [Church Educational System manual, 2003], 171–73.)
Nagsimulang mag-apostasiya at maghanapan ng mali sa isa’t isa ang karamihan sa mga Banal. Inilarawan ni Brigham Young ang isang pagkakataon na nagpulong ang ilan sa mga lider ng Simbahan at mga Banal upang talikdan si Joseph Smith at magtalaga ng isang bagong propeta:
Larawan
Pangulong Brigham Young
“Ilan sa Labindalawa, mga saksi sa Aklat ni Mormon, at iba pang mga Awtoridad ng Simbahan, ay nagpulong sa silid sa itaas ng Templo. Ang bagay na pag-uusapan ay kung paano aalisin sa tungkulin si Propetang Joseph, at paano hihirangin si David Whitmer na Pangulo ng Simbahan. … Tumayo ako, at malinaw at mariing sinabi ko na si Joseph ay isang Propeta, at alam ko iyon, at kahit ano pang pagtutol at paninira nila sa kanya, hindi nila masisira ang pagkakatalaga sa Propeta ng Diyos, ang magagawa lamang nila ay sirain ang sarili nilang awtoridad, putulin ang sinulid na nagbibigkis sa kanila sa propeta at sa Diyos at ilubog ang kanilang sarili sa impiyerno” (Manuscript History of Brigham Young 1801–1844, ed. Elden Jay Watson [1968], 15–16).
Noong Hunyo 1838, tinatayang 200 o 300 na nag-apostasiya ang umalis sa Simbahan, kabilang ang apat na Apostol, ang Tatlong Saksi ng Aklat ni Mormon, at isang miyembro ng Unang Panguluhan (tingnan sa Church History in the Fulness of Times, 177). Gayunman, karamihan sa mga Banal ay hinarap ang panahong ito ng pagsubok nang may pananampalataya, tulad ng ginawa ni Brigham Young. Pinalakas sila ng Panginoon, at nanatili silang tapat sa kanilang mga patotoo. Ang ilan sa mga taong umalis sa Simbahan sa panahong ito ng apostasiya ay nagsibalik at hiniling na makasama silang muli sa Simbahan ng Panginoon. Kabilang dito sina Oliver Cowdery, Martin Harris, Luke Johnson, at Frederick G. Williams.
Sa gitna ng mga paghihirap na ito sa Kirtland, hinangad ng ilang nag-apostasiya na patayin si Joseph Smith. Nang balaan ng Espiritu, umalis sila ni Sidney Rigdon noong gabi ng Enero 12, 1838. Tinugis sila ng kanilang mga kaaway nang maraming araw, subalit prinotektahan sila ng Panginoon. Dumating sila kasama ang kanilang mga pamilya sa Far West, Missouri, noong Marso 14, 1838.
Talakayin ang mga sumusunod na tanong bilang grupo:
Anong mga alituntunin ang matututuhan natin sa mga makasaysayang pangyayaring ito?
Ano kaya ang gagawin ninyo para manatiling tapat sa Propeta sa panahong ito na nangyayari ang paghahanap ng mali at pamimintas?
Kailan lumakas ang pananampalataya ninyo sa Tagapagligtas dahil sa tiniis ninyo ang isang pagsubok?
Sa paanong paraan naging espirituwal na proteksyon sa inyo ang pagsunod sa propeta?
Buod ng Kasaysayan 2—Pamumuno sa Hilagang Missouri
Sa tag-init ng 1836, noong ang mga mamamayan ng Clay County, Missouri, ay sapilitang pinaghahanap ang mga Banal ng permanenteng tahanan, sina John Whitmer at William W. Phelps, dalawang tagapayo sa Missouri stake presidency, ay bumili ng lupain sa lugar na kilala bilang Far West sa hilagang Missouri gamit ang pera ng Simbahan. Gayunman, nang ialok nila ang maliliit na lupain sa bagong dating na mga Banal, ibinenta nila ang lupain nang may kaunting tubo, na kinuha nila para sa kanilang sarili. Dahil nagalit dito at sa iba pang mga kamalian, tinanggal ng mataas na kapulungan sa Missouri ang stake presidency mula sa katungkulan.
Sinang-ayunan ni Joseph Smith ang ginawa ng kapulungan, na ikinagalit ni William W. Phelps. Noong Nobyembre 1838, lumagda si Brother Phelps ng affidavit laban sa Propeta. Nakadagdag ang affidavit na ito sa mga dahilan ng pagdakip kay Joseph Smith at sa iba at pagkakulong nila sa Liberty Jail noong taglamig. Si Brother Phelps ay itiniwalag sa Simbahan pagkatapos niyon.
Sa piitan, si Joseph Smith at ang iba ay nagdusa nang labis, hindi lamang dahil sa kalupitang dinanas nila sa pagkakulong kundi pati ang mga balitang naririnig nila tungkol sa pagpapalayas sa mga Banal sa kanilang mga tahanan at pang-aabuso sa kanila sa maraming paraan. Ang mga mandurumog sa Missouri, na hindi mapigil ng gobernador, ay nanira ng mga ari-arian at kumitil ng maraming buhay, kabilang na ang pagmasaker sa 17 katao sa gilingang pag-aari ng isang lalaking nagngangalang Jacob Haun.
Si William W. Phelps ay espirituwal na nagdusa sa kanyang mga ginawa, at sumulat ng liham kay Joseph Smith para humingi ng kapatawaran isang taon kalaunan. Sumulat din ang Propeta:
Larawan
Propetang Joseph Smith
“Totoong nagdusa kami nang labis dahil sa ginawa mo. …
“Gayunman, nainom na ang saro, nagawa na ang kalooban ng ating Ama, at kami ay mga buhay pa, na ipinagpapasalamat namin sa Panginoon. …
“Dahil naniniwala akong tunay ang pagtatapat mo, at taimtim ang iyong pagsisisi, masaya ako na muling iabot sa iyo ang kanang kamay ng pagkakapatiran, at magalak sa pagbalik ng alibugha. …
“‘Halika na mahal kong kapatid, dahil ang digmaan ay lumipas na,
“‘Sapagka’t ang magkaibigan sa simula, ay magkaibigang muli sa wakas’” (sa History of the Church, 4:163, 164).
Talakayin ang mga sumusunod na tanong bilang grupo:
Bakit mahirap patawarin ang kaibigang nagtaksil sa inyo at naging sanhi ng paghihirap ninyo?
Anong mga alituntunin ang matututuhan natin sa halimbawa ni Joseph Smith?
Anong iba pang mga aral ang matututuhan natin sa karanasang ito?
Matapos na mabasa at mapag-aralan ng mga grupo ang mga buod ng kasaysayan, sabihin sa kanila na ibahagi sa klase ang kasaysayang nalaman nila at ang mga alituntuning natukoy nila. Habang nagtuturo ang mga estudyante, sabihin sa kanila na isulat ang mga alituntunin sa pisara. Ang mga alituntuning ito ay maaaring kabilangan ng sumusunod: Kapag pinili nating tumugon sa mga pagsubok nang may pananampalataya sa halip na pag-aalinlangan, mapalalakas ang ating patotoo; kapag sinuportahan natin ang propeta at sinunod ang kanyang payo, tumatanggap tayo ng espirituwal na seguridad na nagbibigkis sa atin sa Diyos (tingnan sa buod ng kasaysayan 1). Kapag pinatawad natin ang iba, maibabalik ng Panginoon ang ating mga dating ugnayan (tingnan sa buod ng kasaysayan 2).
Habang tinutukoy ng mga estudyante ang mga alituntunin, magtanong pa ng mga bagay na may kaugnayan dito para tulungan silang maunawaan at madama ang kahalagahan ng mga katotohanang ito. Maaaring kasama sa mga tanong na ito ang mga sumusunod:
Bakit mahalagang maalaala natin ang alituntuning ito?
Paano ninyo ipapaliwanag ang katotohanang ito sa isang kaibigan?
Kailan kayo nakaranas o nakakita ng halimbawa ng alituntuning ito?
Upang matulungan ang mga estudyante na maipamuhay ang mga katotohanang nalaman nila, papiliin sila ng isa o dalawa sa mga alituntuning natukoy ng mga grupo. Pagkatapos ay sabihin sa kanila na isulat sa kanilang notebook o scripture study journal ang kanilang sagot sa sumusunod na tanong:
Ano ang babaguhin ko dahil sa alituntunin o mga alituntunin na natutuhan ko ngayon?
Mga pangyayaring humantong sa pagpapaalis sa mga Banal mula sa hilagang Missouri
Sabihin sa mga estudyante na itaas ang kanilang mga kamay kung nakakita sila ng miyembro ng Simbahan na gumawa ng isang bagay na nagbigay ng maling impresyon tungkol sa Simbahan. (Huwag ipabahagi sa kanila ang kanilang mga karanasan.) Maaari mo ring itanong sa mga estudyante na isipin kung paano naimpluwensyahan ng kanilang mga ginawa ang impresyon ng ibang tao sa Simbahan.
Bakit mahalaga na pag-isipan natin kung paano nakakaapekto ang ating mga ginagawa o sinasabi sa opinyon ng mga tao sa Simbahan?
Ipaliwanag na noong 1838 ang mga ginagawa at sinasabi ng ilang miyembro ng Simbahan ay nakadagdag sa hindi magandang pakiramdam ng ilang mamamayan ng Missouri sa mga Banal sa mga Huling Araw. Magbigay sa mga estudyante ng mga kopya ng sumusunod na buod ng kasaysayan, at ipabasa ito nang malakas sa isang estudyante. Sabihin sa klase na tahimik na sumabay sa pagbasa at alamin ang mga sinabi o ginawa ng ilang mga Banal na nakasakit sa Simbahan at sa mga miyembro nito. Maaari mong sabihin sa mga estudyante na huminto sandali pagkatapos ng bawat talata. Sa bawat paghinto, itanong sa mga estudyante ang sumusunod:
Ano ang sinabi o ginawa ng ilan sa mga Banal na nagdulot ng mga negatibong reaksyon sa Simbahan?
Noong 1837 at 1838, ilang mga nanlamig at itiniwalag na miyembro ng Simbahan na naninirahang kasama ng mga Banal sa Far West ang idinemanda ang Simbahan at ang mga lider nito at niligalig ang Simbahan. Ilan sa mga Banal ang nawawalan na ng pasensya sa mga tumiwalag na ito. Noong Hunyo 1838, mariing nagbigay si Sidney Rigdon ng mensahe na nakilala bilang “Salt Sermon.” Binanggit niya ang Mateo 5:13 at sinabing kung tumatabang ang asin, ito ay walang silbi at itinatapon, na ipinapahiwatig na ang mga umalis sa Simbahan ay dapat itaboy mula sa mga Banal. Bukod pa riyan, 84 na miyembro ng Simbahan ang lumagda sa dokumento na nag-uutos na lisanin ng mga nag-apostasiya ang bayan. Dalawang linggo kalaunan, noong Hulyo 4, nagbigay ng mensahe si Sidney Rigdon kung saan ipinangako niya na ipagtatanggol ng mga Banal ang sarili kahit pa humantong ito sa “war of extermination.” Bagama’t tila salungat ang mga talumpating ito sa tagubilin ng Panginoon na “humingi ng kapayapaan” (D at T 105:38), parehong nailathala ang mga talumpating ito at nagdulot ng malaking ligalig sa mga hindi Banal sa mga Huling Araw. (Tingnan sa Church History in the Fulness of Times, 191–92.)
Noong Agosto 6, 1838, habang nagtatangkang bumoto ang isang grupo ng mga Banal sa Gallatin, Missouri, itinaboy sila ng isang grupo ng mga taga Missouri, at isang tagaroon ang nanakit sa isa sa mga Banal. Lumaban ang mga Banal, at marami ang nasaktan sa magkabilang panig. Ang pangyayaring iyon ay humantong sa karagdagang pagtatalo at pagbabanta at nagpatindi sa di-pagkakaunawaan ng mga Banal sa mga Huling Araw at ng kanilang mga kapitbahay sa Missouri.
Sa panahong ito, isang convert na nagngangalang Sampson Avard ang nagsagawa ng lihim na sumpaan sa mga makikisa sa kanya sa pagbuo ng isang pangkat ng mga mandarambong na tinawag na Danites. Inutusan sila ni Avard na pagnakawan ang mga taga Missouri, sinasabi na makatutulong ito sa pagtatayo ng kaharian ng Diyos. Kinumbinsi ni Avard ang kanyang mga tagasunod na ang mga ipinagagawa niya ay mula sa Unang Panguluhan. Natuklasan ang totoo kalaunan, at itiniwalag si Avard. Ang mga ginawa ni Avard ay nagdulot ng malaking pinsala sa imahe ng Simbahan at nakadagdag sa mga dahilan ng pagkakulong ng Propeta sa Liberty Jail.
Noong Oktubre 1838, nagkaroon ng labanan sa pagitan ng ilang miyembro ng Simbahan at ng mga kasapi sa militia sa Missouri na humantong sa pagkamatay ng ilang kalalakihan sa magkabilang panig. Nakarating kay Gobernador Lilburn W. Boggs, gobernador ng estado ng Missouri, ang pinalabis na mga ulat tungkol sa labanan, at dahil doon nagpalabas siya ng utos na nakilala bilang extermination order: “Ang mga Mormon ay kailangang ituring na mga kaaway at dapat lipulin o itaboy mula sa estado, kung kailangan para sa ikabubuti ng sambayanan” (sinipi sa History of the Church, 3:175). Hindi nagtagal, ang lunsod ng Far West ay pinalibutan ng militia na limang beses ang dami kaysa hukbong tagapagtanggol ng mga Banal. Si Joseph Smith at ang iba pang mga lider ng Simbahan ay ikinulong sa Liberty Jail, kung saan sila nanatili sa buong taglamig. Ang iba pang mga Banal ay sapilitang pinaalis sa estado.
Bakit mahalagang maunawaan natin na ang ilan sa mga pag-uusig na dinanas ng mga Banal ay resulta ng mga ginawa ng mga miyembro ng Simbahan?
Ano ang matututuhan natin mula sa mga pangyayaring ito tungkol sa kung paano naiimpluwensyahan ng mga ginagawa at sinasabi natin ang ibang tao? (Sa pagsagot ng mga estudyante, bigyang-diin ang sumusunod na alituntunin: Ang ating mga ginagawa at sinasabi ay makaiimpluwensya sa pananaw ng iba sa Simbahan ni Jesucristo. Maaari mong ipabasa sa mga estudyante ang Alma 39:11.)
Sabihin sa ilang estudyante na ibahagi ang mga karanasan nila nang makita nila na nakaimpluwensya ang mga sinasabi o ginagawa ng isang tao para magkaroon ng magandang pananaw ang isang tao sa Simbahan.
Tapusin ang lesson sa pagpapatingin muli sa tanong na isinulat mo sa pisara bago magklase. Sabihin sa mga estudyante na ibahagi ang natutuhan nila ngayon tungkol sa kung paano pinalalakas o pinahihina ng ating pagtugon sa mga hamon at pagsubok ang ating pananampalataya. Ibahagi ang iyong patotoo sa lakas na dulot ng pananatiling nananampalataya sa mga oras ng pagsubok.
Komentaryo at Pinagmulang Impormasyon
Mga paglalarawan ng panahon ng apostasiya sa Kirtland
Noong 1837 isang masamang diwa ang nanaig sa mga miyembro ng Simbahan sa Kirtland, Ohio:
“Sa panahong ito ang hangad na makipagsapalaran para kumita nang mas malaki sa pamumuhunan sa lupain at lahat ng uri ng ari-arian, na laganap sa lahat ng dako ng buong bansa, ay nakaimpluwensya nang matindi sa mga miyembro ng Simbahan. Dahil dito, kaagad na umiral ang masasamang sapantaha, pamimintas, di-pagkakaisa, pagtatalu-talo, at apostasiya, at tila bang lahat ng kapangyarihan ng lupa at impiyerno ay pinagsama ang kanilang impluwensya sa isang natatanging pamamaraan upang pabagsakin ang Simbahan at tuluyan nang wakasan ito” (History of the Church, 2:487).
Inilarawan ni Eliza R. Snow, na naninirahan noon sa Kirtland at kalaunan ay naglingkod bilang pangalawang pangulo ng Relief Society, ang panahong ito sa Kirtland:
Larawan
Eliza R. Snow
“Marami sa mga mapagpakumbaba at tapat sa pagganap sa bawat tungkulin—handang humayo at tumalima ayon sa tagubilin ng Priesthood, ay naging mapagmataas, at iniangat sa kapalaluan ang kanilang mga puso. Sa labis na paghahangad ng mga Banal sa makamundong bagay, ang Espiritu ng Panginoon ay umalis sa kanilang mga puso, at sila ay naging palalo at napopoot sa mga taong napanatili ang kanilang integridad” (Biography and Family Record of Lorenzo Snow [1884], 20).
Inilarawan ni Brigham Young ang kalagayan sa Simbahan noong 1837 at ang kanyang mga pagsisikap na ipagtanggol si Propetang Joseph Smith:
Larawan
Pangulong Brigham Young
“Sa panahong ito ang pagsasapalaran, kawalan ng katapatan at apostasiya na umiiral sa karamihan sa Labindalawa, at nakaimpluwensya sa lahat ng mga Korum ng Simbahan, ay lumaganap pa nang napakalawak kung kaya’t mahirap para sa sinuman na makita kung anong landas talaga ang tatahakin.
“… Ito ay isang krisis kung saan tila nagsanib ang lupa at impiyerno para pabagsakin ang Propeta at ang Simbahan ng Diyos. Marami sa matatag na kalalakihan ng Simbahan ang nag-alinlangan at pinanghinaan ng pananampalataya.
“Sa panahong ito ng kadiliman nanatili akong tapat kay Joseph, at, sa lahat ng karunungan at kapangyarihan na ipinagkaloob ng Diyos sa akin, ay ginamit ko ang lahat ng aking lakas upang suportahan ang tagapaglingkod ng Diyos at pag-isahin ang mga korum ng simbahan” (Manuscript History of Brigham Young 1801–1844, ed. Elden Jay Watson [1968], 15, 16–17).
Mga bagay na naging dahilan ng problema sa pananalapi sa Kirtland
Noong 1837, nilamon ng kasakiman ang mga puso ng ilang miyembro ng Simbahan pati na ang ilang kilalang lider ng Simbahan sa Kirtland. May kakulangan noon sa ginto at pilak na pera. Gumamit ang mga tao ng perang papel mula sa ilang bangko sa lugar. Upang matulungan ang mga Banal na mas magkaroon ng sapat na pananalapi, si Joseph Smith at iba pang mga lider ng Simbahan ay nagtatag ng isang kumpanya na maitutulad sa bangko at tinawag itong Kirtland Safety Society. Maraming Banal ang bumili ng stock sa bagong bangko. Ilang buwan pa lang nagsisimula ang kumpanya, isang krisis sa pananalapi, na tinawag kalaunan na panic of 1837, ang nagsimula sa lunsod ng New York at lumaganap pakanluran, na humantong sa pagkalugi ng daan-daang bangko, kabilang na ang Kirtland Safety Society.
May iba pang dahilan kaya humina ang Kirtland Safety Society. Maraming bangko ang tumangging tanggapin na tunay na pera ang mga perang papel ng Safety Society, at idineklara pa ng mga pahayagang kumakalaban sa mga Mormon na walang halaga ang pera. Bukod pa rito, karamihan sa ari-arian ng society ay mga lupain; wala itong gaanong hawak na pisikal na pera, gaya ng ginto at pilak, para matugunan ang anumang malaking hinihinging katumbas ng perang papel nito. Ang mga kaaway ng Simbahan ay nakakuha ng sapat na dami ng mga perang papel na legal nilang matutubos sa bangko. Sa kakulangan ng maipapalit na ginto at pilak, napilitan ang society na ipagpaliban ang pagbibigay ng ginto at pilak sa kustomer nito ilang linggo mula sa unang pag-isyu ng mga perang papel. Dahil dito, kinasuhan sina Joseph Smith at Sidney Rigdon ng paglabag sa mga batas na ukol sa pagbabangko sa Ohio at sila ay nilitis. Sina Joseph at Sidney ay pinagmulta ng tig-$1,000.
Ginawa ni Joseph Smith ang lahat ng makakaya niya upang hikayatin ang mga investor na magbigay ng karagdagang pondo para masuportahan ang bangko, ngunit sa huli ay ibinigay na niya sa iba ang pagpapatakbo rito. Gayunman, hindi nito nalutas ang problema. Ang mga walang karanasan at tiwaling tagapamahala ay lalo pang nagpalugi sa bangko. Si Warren Parrish, kahero sa bangko at personal na tagasulat ni Joseph, ay nagnakaw ng mahigit 20,000 dolyar.
Ang tumitinding pagsasapalaran sa negosyo ay nakadagdag din sa problema sa ekonomiya ng Simbahan. Dahil marami silang nauutang na perang papel sa bangko na itinuturing nilang tunay na pera, maraming tao ang umutang para bumili ng lupain na ipinagbibili nila sa mas malaking halaga at tumubo nang malaki.
Noong taglagas ng 1837, kinailangan nang magsara ang Kirtland Safety Society. Daan-daang tao ang nawalan ng halos lahat ng kanilang pinuhunan, ngunit si Joseph Smith ang pinakanawalan sa kanilang lahat. Dahil itinuturing ng karamihan ang Safety Society na bangko ng Simbahan o bangko ng Propeta, sinisi ng ilan sa mga Banal si Joseph Smith para sa kanilang mga problema sa pinansiyal at sinimulan pa siyang tawagin na huwad na propeta. Ang ibang nawalan din ng pera ay nagpatuloy sa kanilang pananampalataya at nanatiling tapat sa Propeta. (Tingnan sa Church History in the Fulness of Times Student Manual [Church Educational System manual, 2003], 171–73.)