មេរៀនទី ១៦ ៖ ថ្ងៃទី ១
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧២-៧៤
សេចក្តីផ្តើម
នៅថ្ងៃទី ៤ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៨៣១ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានទទួលវិវរណៈដែលមាននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧២ ជាកណ្ឌដែលព្រះអម្ចាស់បានហៅប៊ីស្សពថ្មីនៅរដ្ឋ អូហៃអូ ហើយបានបើកសម្ដែងករណីយកិច្ចមួយចំនួនរបស់លោក ។ នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៣ត្រូវបានប្រទានឲ្យក្នុងខែ មករា ឆ្នាំ ១៨៣២ ព្រះអម្ចាស់បានណែនាំ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន ឲ្យចាប់ផ្ដើមកិច្ចការបកប្រែលើព្រះគម្ពីរប៊ីបឡើងវិញ ។ ជាលទ្ធផលនៃកិច្ចការលើព្រះគម្ពីរមរមនរបស់ពួកគាត់នោះ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានវិវរណៈនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៤ដែលជាការបកស្រាយនៃ កូរិនថូស ទី១ ៧:១៤ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៧២:១-៨
ព្រះអម្ចាស់ហៅ នូវល ខេ វិតនី ធ្វើជាប៊ីស្សពនៅរដ្ឋ អូហៃអូ
តើអ្នកធ្លាប់បានទទួលការហៅ ឬ ត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើអ្វីមួយលំបាក នៅក្នុងសាសនាចក្រ ហើយមានអារម្មណ៍ថា លើសកម្រិត ឬ មិនមានលទ្ធភាពធ្វើដែរឬទេ ? សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧២:១–២ដោយស្វែងរកការហៅ ដែលត្រូវតែមាននៅរដ្ឋ អូហៃអូ ( « នៅក្នុងផ្នែកនេះនៃចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់ព្រះអម្ចាស់ » ) ។
នារដូវក្ដៅឆ្នាំ ១៨៣១ ប៊ីស្សព អែតវឺត ប៉ាទ្រិច ដែលជាប៊ីស្សពដំបូងត្រូវបានហៅនៅក្នុងសាសនាចក្រ បានផ្លាស់ទីលំនៅជិត ១៤៤៨ គីឡូម៉ែត្រ ទៅភាគខាងលិច ពីទីក្រុង ខឺតឡង់ រដ្ឋ អូហៃអូ ទៅកាន់ទីក្រុង អ៊ីនឌីប៉ែនដែនស៍ រដ្ឋ មិសសួរី ដើម្បីបម្រើជាប៊ីស្សពនៅទីក្រុង ស៊ីយ៉ូន ។ ជាលទ្ធផល ព្រះអម្ចាស់បានប្រកាសរដ្ឋ អូហៃអូ ត្រូវការប៊ីស្សពថ្មី ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧២:៣–៦រួចស្វែងរកឃ្លា ដែលពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋ អូហៃអូ ដែលជាអ្នកកាន់កាប់ត្រួតត្រារស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យនៃការថ្វាយ ត្រូវការប៊ីស្សព ។ ( អ្នកត្រូវបានបង្រៀនឲ្យស្គាល់ក្រឹត្យវិន័យនៃការថ្វាយនៅក្នុង « មេរៀនទី ១០ ៖ ថ្ងៃទី ៣ » នៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤២:៣០–៤២ នៅក្នុងសៀវភៅមេរៀននេះ ) ។
សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលប៊ីស្សព និង ប្រធានសាខារបស់អ្នក ជួយអ្នកឲ្យរ៉ាប់រងលើការទទួលខុសត្រូវ ក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧២:៧-៨រួចកត់ចំណាំអំពីបុគ្គល ដែលព្រះអម្ចាស់បានហៅឲ្យធ្វើជាប៊ីស្សពថ្មីនៅរដ្ឋ អូហៃអូ ។
នៅពេល នូវល ខេ វិតនី ត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើជាប៊ីស្សពនៅរដ្ឋ អូហៃអូ នោះគាត់បានមានអារម្មណ៍ថាមិនសក្ដិសមដើម្បីបម្រើនៅក្នុងតំណែងនេះទេ ។ ព័ត៌មានខាងក្រោមនេះ បានមកពីចៅប្រុសរបស់គាត់គឺ អែលឌើរ អួសុន អែហ្វ វិតនី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ជួយយើងឲ្យយល់អំពីរបៀបដែល នូវល ខេ វិតនី បានមានអារម្មណ៍ និង អ្វីដែលគាត់បានស្វែងយល់អំពីថាតើការហៅរបស់គាត់នេះ គឺបានមកពីណា ៖
« គំនិតនៃការសន្មត់អំពីការទទួលខុសត្រូវដ៏មានសារៈសំខាន់នេះ ( តំណែងជាប៊ីស្សព ) ស្ទើរតែមានកម្រិតលើសពីអ្វីដែលគាត់អាចទទួលយកទៅទៀត ។ ទោះជាក្នុងអំណោយទានពីធម្មជាតិ ដែលបុរសមួយចំនួនមានគុណសម្បត្តិចំពោះតំណែងនេះយ៉ាងណាក្ដី ក៏គាត់នៅតែមិនទុកចិត្តលើសមត្ថភាពខ្លួនឯង ហើយ [ បានមានអារម្មណ៍ ] ថាមិនមានលទ្ធភាពទទួលយកការទុកព្រះទ័យដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ និង ដ៏បរិសុទ្ធនេះដែរ ។ គាត់បានថ្លែងប្រាប់ព្យាការី ដោយភាពអល់អែក ៖
« ‹ បងប្រុស យ៉ូសែប ខ្ញុំពុំអាចមើលឃើញខ្លួនឯងថាសមជាប៊ីស្សពនោះទេ ប៉ុន្តែ បើបងប្រុសមានប្រសាសន៍ថា នេះគឺជាព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ហើយនោះ ខ្ញុំនឹងព្យាយាម › ។
« ព្យាការីបានបន្លឺតបទៅវិញថា ‹ បងប្រុស ពុំចាំបាច់គ្រាន់តែស្ដាប់តាមពាក្យសម្ដីរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ សូមទៅ ហើយទូលសួរដល់ព្រះវរបិតាដោយខ្លួនបងប្រុសផ្ទាល់ចុះ › ។
« នូវល… បានសម្រេចចិត្តធ្វើតាមអ្វីដែល [ ព្យាការី ] បានទូន្មាន ។ ការអធិស្ឋានដ៏រាបសា និង ស្មោះអស់ពីចិត្តរបស់គាត់ត្រូវបានឆ្លើយតប ។ នារាត្រីដ៏សែនស្ងាត់ និង ក្នុងបន្ទប់ដាច់តែឯង គាត់បានឮសំឡេងមួយចេញមកពីស្ថានសួគ៌ ៖ ‹ ភាពរឹងមាំរបស់អ្នក ស្ថិតនៅលើយើង › ។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះមានតែប៉ុន្មានម៉ាត់ប៉ុណ្ណោះ ហើយងាយយល់ ប៉ុន្តែ មានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅ ។ មន្ទិលរបស់គាត់បានរលាយសាបសូន្យទៅ ដូចជាទឹកសន្សើមត្រូវពន្លឺថ្ងៃដូច្នោះដែរ ។ គាត់បានទៅជួបព្យាការី ជម្រាបលោកថា គាត់មានចិត្តសោមនស្ស ហើយមានឆន្ទៈនឹងទទួលយកតំណែង ដែលគាត់ត្រូវបានហៅនោះ » ( នៅក្នុង B. H. Roberts, A Comprehensive History of the Church ១:២៧១ ) ។
-
សូមឆ្លើយតបទៅនឹងស្ថានភាពដូចតទៅនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ សូមស្រមៃថា មិត្តភក្ដិ ឬ សមាជិកគ្រួសារម្នាក់ ទទួលបានការហៅឲ្យបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រ ហើយមានអារម្មណ៍ថាលើសកម្រិត ហើយមិនមានលទ្ធភាពបំពេញការហៅនោះ ។ ដោយផ្អែកទៅលើអ្វី ដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៧២ និង បទពិសោធន៍ ដែល នូវល ខេ វិតនី បានមានចំពោះការហៅរបស់គាត់ សូមសរសេរដំបូន្មាន ឬ ទីបន្ទាល់ ពីរបីប្រយោគដែលអ្នកនឹងផ្ដល់ឲ្យ ដើម្បីជួយបុគ្គលនេះ ឲ្យមានអារម្មណ៍ទុកចិត្តក្នុងការទទួលយក ហើយបំពេញការហៅនេះ ។
ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ ក៏បានបង្រៀនអំពីប្រភពនៃការហៅឲ្យបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រដែរ ៖
« ខ្ញុំសូមទូន្មានដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាទាំង បុរស ឬ ស្ត្រី ក្មេងស្រី ឬ ក្មេងប្រុស ដែលត្រូវបានហៅ ឬ នឹងត្រូវបានហៅ ។ មានរឿងមួយចំនួន ដែលអ្នកត្រូវតែដឹង ដែលជាការរឿងពិត ។…
« ដំបូង អ្នកត្រូវបានហៅដោយព្រះ ។ ព្រះអម្ចាស់ស្គាល់អ្នក ។ ទ្រង់ស្គាល់អ្នកដែលទ្រង់មានព្រះទ័យឲ្យបម្រើ នៅក្នុងគ្រប់តួនាទីក្នុងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់បានរើសអ្នក ។… បុគ្គលដែលត្រូវបានបំផុតគំនិតឲ្យស្នើដល់អ្នកចំពោះការហៅនេះ ពុំបានធ្វើដូច្នោះដោយសារតែ ពួកគាត់ចូលចិត្តអ្នក ឬ ពួកគាត់ត្រូវការនរណាម្នាក់ឲ្យធ្វើកិច្ចការជាក់លាក់ណាមួយឡើយ ។ ពួកគាត់បានអធិស្ឋាន ហើយបានទទួលចម្លើយថា អ្នកគឺជាបុគ្គលដែលត្រូវតែបានហៅ ។
« បុគ្គលដែលបានហៅអ្នក ពុំផ្ដល់ការហៅនោះឲ្យអ្នកដោយធម្មតានោះទេ ព្រោះគាត់បានស្វែងយល់ដោយបទសម្ភាសន៍ជាមួយអ្នកថា អ្នកមានភាពសក្ដិសម និង មានឆន្ទៈក្នុងការបម្រើ ។ គាត់បានអធិស្ឋានដើម្បីដឹង អំពីព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលមានសម្រាប់អ្នក ។ វាគឺជាការអធិស្ឋាន និង វិវរណៈដែលបានប្រទានដល់ពួកអ្នកដែលមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលនាំឲ្យអ្នកមកកាន់តំណែងនេះ » ( « Rise to Your Call » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ៧៥–៧៦ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើការយល់ថា ការហៅឲ្យបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់អម្ចាស់ គឺចេញមកពីព្រះ អាចជួយអ្នកឲ្យទទួលយក ហើយខិតខំបំពេញការហៅរបស់អ្នកដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមយ៉ាងដូចម្ដេច ?
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៧២:៩-២៦
ព្រះអម្ចាស់ពន្យល់អំពីករណីយកិច្ចរបស់ប៊ីស្សព
-
សូមរាយជាបញ្ជីនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីករណីយកិច្ច និង ការទទួលខុសត្រូវទាំងអស់នៃប៊ីស្សព និង ប្រធានសាខា ដែលអ្នកអាចគិតឃើញ ។
នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧២:៩–២៦ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងករណីយកិច្ចមួយចំនួនរបស់ប៊ីស្សព នូវល ខេ វិតនី ។ ករណីយកិច្ចដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទាន គឺទាក់ទងជាចម្បងទៅនឹងតួនាទីរបស់ប៊ីស្សព វិតនី នៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យនៃការថ្វាយ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការទទួលខុសត្រូវមួយចំនួននៃប៊ីស្សព និង ប្រធានសាខានៅក្នុងសាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះ ទាក់ទងទៅនឹងករណីយកិច្ចទាំងនេះនៃប៊ីស្សពដំបូងបង្អស់នៃសាសនាចក្រ ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧២:១០–១២ដោយស្វែងរកករណីយកិច្ច ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឲ្យដល់ប៊ីស្សព វិតនី ។ សូមគូសរង្វង់លើករណីយកិច្ចទាំងឡាយណា ដែលអ្នកបានរាយក្នុងបញ្ជីនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ដែលមានលក្ខណៈស្រដៀងទៅនឹងករណីយកិច្ចដែលមាននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។
ករណីយកិច្ចមួយចំនួន ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់ប៊ីស្សព វិតនី ឲ្យបំពេញ មានលក្ខណៈស្រដៀងទៅនឹងការទទួលខុសត្រូវ ដែលតម្រូវឲ្យប៊ីស្សពធ្វើនាពេលសព្វថ្ងៃនេះដែរ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧២:១៦–១៨ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៊ីស្សព វិតនី ត្រូវផ្ដល់ឲ្យសមាជិកដែលផ្លាស់ទីលំនៅទៅកាន់រដ្ឋ មិសសួរី ។
ពួកបរិសុទ្ធដែលផ្លាស់ទីលំនៅទៅរដ្ឋ មិសសួរី ត្រូវកាន់បណ្ណទៅឲ្យប៊ីស្សព ប៉ាទ្រិច ដែលជាប៊ីស្សពនៃទីក្រុង ស៊ីយ៉ូន ដោយបញ្ជាក់ថា ពួកគេសក្ដិសមនឹងទទួលមរតកទីក្រុង ស៊ីយ៉ូន ។ នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ បណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធដើរតួរជា « បណ្ណ » ដែលប៊ីស្សព និង ប្រធានសាខាផ្ដល់ឲ្យសមាជិក ដើម្បីបញ្ជាក់អំពីភាពសក្ដិសមរបស់ពួកគេ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេចូលទៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
យើងរៀនចេញពីវិវរណៈនេះ ដែលទាក់ទងនឹងករណីយកិច្ចរបស់ប៊ីស្សព វិតនី ថា ប៊ីស្សព និង ប្រធានសាខា គ្រប់គ្រងកិច្ចការខាងសាច់ឈាម និង ខាងវិញ្ញាណនៃសាសនាចក្រ នៅក្នុងវួដ និង សាខារបស់ពួកគាត់ ។ ( ពាក្យ ខាងសាច់ឈាម សំដៅទៅលើកិច្ចការទាំងឡាយទាក់ទងនឹងជីវិតរូបកាយមានដូចជា សម្លៀកបំពាក់ អាហារ ទ្រព្យធន និង ប្រាក់កាស ) ។
សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែល ជីវិតរបស់អ្នកមានពរដោយសារព្រះអម្ចាស់បានហៅប៊ីស្សព ឬ ប្រធានសាខារបស់អ្នក ឲ្យបម្រើអ្នក និង ក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៣
ព្រះអម្ចាស់ណែនាំឲ្យ យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន បន្តការបកប្រែលើព្រះគម្ពីរប៊ីប
សូមអានសេចក្ដីណែនាំអំពីកណ្ឌនៃ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៣រួចស្វែងរកអ្វីដែលព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន បានធ្វើ ចាប់តាំងពីដើមខែធ្នូ ឆ្នាំ ១៨៣១ ។
យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន បានផ្សាយ ដើម្បីជួយតតាំងទៅនឹងព័ត៌មានខុសឆ្គងអំពីសាសនាចក្រ ដែលជាលទ្ធផលនៃការបោះពុម្ពផ្សាយនៃលិខិតរបស់ អែសរ៉ា ប៊ូត ។ នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៣:១–២ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងថា ពួកអែលឌើរដែលបានកំពុងផ្សាយផងដែរនោះ ត្រូវបន្តផ្សាយរហូតដល់សន្និសីទលើកក្រោយ ។ សន្និសីទនេះបានប្រព្រឹត្តទៅ នៅពីរសប្ដាហ៍ក្រោយមកទៀត ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៣:៣-៤ដោយស្វែងរកកិច្ចការ ដែលព្រះអម្ចាស់បញ្ជាឲ្យ យ៉ូសែប និង ស៊ីឌនី ផ្ដោតអារម្មណ៍នៅពេលនោះ ។ « កិច្ចការនៃការបកប្រែនេះ » យ៉ូសែប និង ស៊ីឌនី ត្រូវចាប់ផ្ដើមផ្ដោតអារម្មណ៍ម្ដងទៀតទៅលើកំណែដ៏បំផុសគំនិតនៃព្រះគម្ពីរប៊ីប ។ សព្វថ្ងៃនេះ កំណែដ៏បំផុសគំនិតរបស់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ មាននៅក្នុងលេខយោង ( JST ) ពាសពេញព្រះគម្ពីរប៊ីប និង នៅក្នុងជំពូកនៃសេចក្ដីបន្ថែមរបស់ព្រះគម្ពីរប៊ីប ( ការបកប្រែរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ) ។ ព្រះគម្ពីរម៉ូសេ និង យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ម៉ាថាយ នៅក្នុង មុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមា ក៏បានមកពីការបកប្រែដ៏បំផុសគំនិតដែរ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៤
ព្រះអម្ចាស់បកស្រាយអត្ថន័យនៃ កូរិនថូស ទី១ ៧:១៤
សូមស្រមៃថាអ្នកកំពុងបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោង សម្រាប់សាសនាចក្រ ។ ខណៈពេលអ្នកកំពុងតែបង្រៀនគូស្វាមីភរិយាមួយគូ ដែលកំពុងស្វែងយល់អំពីសាសនាចក្រ នោះអ្នកទទួលដំណឹងថា ពួកគេបានមានកូនប្រុសម្នាក់បានស្លាប់ កាលនៅអាយុទើបតែប៉ុន្មានខែប៉ុណ្ណោះ ។ អ្នកដឹកនាំសាសនារបស់គូស្វាមីភរិយានោះបានប្រាប់ពួកគេថា កូននោះមិនអាចគ្រងស្ថានសួគ៌បានឡើយ ព្រោះគាត់ពុំបានទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកពីមុនបាត់បង់ជីវិតនោះទេ ។ ឪពុកម្ដាយរូបនោះក្រៀមក្រំយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែការបាត់បង់កូនរបស់ខ្លួន និង ដោយសារតែពួកគេជឿថា ទារកតូចនោះបានបាត់បង់សេចក្ដីសង្គ្រោះហើយ ។
តើអ្នកនឹងថ្លែងដូចម្ដេច ទៅកាន់ពួកគេ ? ( អ្នកនឹងមានឱកាសសរសេរចម្លើយរបស់អ្នក នៅពេលក្រោយអំឡុងពេលមេរៀននេះ ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៤ មាននូវការបកស្រាយអំពី កូរិនថូស ទី១ ៧:១៤ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៤:១ដែលជាប្រសាសន៍របស់សាវក ប៉ុល ចេញពី កូរិនថូស ទី១ ៧:១៤ ។ ពាក្យ ដែលមិនជឿ នៅក្នុង ខទី ១ សំដៅទៅលើពួកសាសន៍យូដា ដែលពុំបានទទួលយកដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ប៉ុល ពុំមែនមានប្រសាសន៍ថា បុគ្គលម្នាក់អាចត្រូវបានសង្គ្រោះដោយសារប្ដី ឬ ប្រពន្ធដ៏សុចរិតរបស់ខ្លួននោះទេ ប៉ុន្តែ ការប្រែចិត្តជឿរបស់ប្ដី ឬ ប្រពន្ធ អាចនាំឲ្យមានឥទ្ធិពលនៃការញែកឲ្យបរិសុទ្ធទៅដល់ក្រុមគ្រួសារ ។ ឃ្លា « ពុំនោះកូនចៅគេមិនស្អាតទេ » នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៧:១៤ ត្រូវបានគេប្រើដើម្បីបង្ហាញឲ្យឃើញថា ការអនុវត្តនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គេនោះ សម្រាប់ក្មេងតូចៗជាការត្រឹមត្រូវ ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៤:២–៦ ដោយស្វែងរកបញ្ហាទាំងឡាយ ដែលបានកើតឡើងនៅជំនាន់របស់សាវក ប៉ុល កាលប្រពន្ធដែលបានរៀបការ បានប្រែចិត្តជឿលើដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយប្ដីនៅតែអនុវត្ត ក្រឹត្យវិន័យនៃលោកម៉ូសេ ។
ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានបំពេញក្រឹត្យវិន័យនៃលោកម៉ូសេ ហើយការកាត់ស្បែកក៏ពុំតម្រូវឲ្យមានទៀតដែរ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកសាសន៍យូដាដែលបានគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យនៃលោកម៉ូសេ ជឿថា កុមារាម្នាក់ពុំមានភាពស្អាតស្អំបានឡើយ លើកលែងតែកុមារានោះកាត់ស្បែក ដែលជាធម្មតាត្រូវបានធ្វើឡើងនៅអាយុប្រាំបីថ្ងៃ ។ នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៤:២–៦ ព្រះអម្ចាស់បានពន្យល់អំពីរបៀប ដែលជំនឿដ៏ខុសឆ្គងនេះទាក់ទងនឹងស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណរបស់កុមារ និង របៀបដែលការអនុវត្តការកាត់ស្បែកបានបណ្ដាលឲ្យមានបញ្ហាកើតឡើងនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារ ដែលមានតែឪពុក ឬ ម្ដាយជឿទៅលើដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ទៅលើក្រឹត្យវិន័យនៃលោកម៉ូសេ ។ វិវាទខាងជំនឿសាសនា និង ការប្រតិបត្តិស្រដៀងនេះ អាចកើតមាននាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ នៅក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលមានប្ដី ឬ ប្រពន្ធជាសមាជិកសាសនាចក្រ និង មិនមែនសមាជិក ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៤:៧ រួចពិចារណាអំពីការគូសចំណាំគោលលទ្ធិ ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនអំពីកូនក្មេង ។ ក្រោយមក សូមអាន មរ៉ូណៃ ៨:៨–១២ ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលខគម្ពីរទាំងនេះ អនុវត្ដចំពោះស្ថានភាពនៃអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលបានលើកឡើងពីដំបូង ។ អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរ មរ៉ូណៃ ៨:៨–១២ ជាខគម្ពីរយោងនៅក្បែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៤:៧ ។
-
សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកអំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងបង្រៀនដល់ប្ដីប្រពន្ធដែលបានរៀបការហើយ ដែលជឿថា ទារករបស់ពួកគេដែលបានស្លាប់ទៅហើយនោះ ពុំអាចគ្រងស្ថានសួគ៌បាន ។ តើអ្នកនឹងជួយពួកគេឲ្យយល់តាមរបៀបណា អំពីគោលលទ្ធិ ដែលបានបង្រៀននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះដែលថា កូនក្មេងសុទ្ធតែបរិសុទ្ធ ដែលត្រូវបានញែកឲ្យបរិសុទ្ធតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
អែលឌើរ សាយអាន អែម បូវែន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកចិតសិបនាក់ បានចែកចាយបទពិសោធន៍មួយ ដែលគាត់មានកាលនៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាវ័យក្មេងក្នុងប្រទេស ឈីលី ។ សូមកត់ចំណាំអំពីលទ្ធផល ដែលការរៀនអំពីគោលលទ្ធិពិតដែលប្រាប់ថា កូនក្មេងត្រូវបានញែកឲ្យបរិសុទ្ធតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះ បានមានចំពោះស្ត្រីដែលអែលឌើរ បូវែន និង ដៃគូរបស់គាត់បានបង្រៀន ។
« បងស្រី រ៉ាម៉ៃរ៉េស បានរៀនមេរៀនយ៉ាងឆាប់រហ័ស ។ គាត់ចង់រៀនគោលលទ្ធិទាំងអស់ដែលយើងបានបង្រៀន ។ នាល្ងាចមួយ នៅពេលយើងកំពុងពិភាក្សាពីការធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យទារក យើងបានបង្រៀនថា កុមារតូចៗគ្មានបាបទេ ហើយមិនត្រូវការពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកឡើយ ។ យើងបានអញ្ជើញឲ្យគាត់អានព្រះគម្ពីរមរ៉ូណៃ [មរ៉ូណៃ ៨:១០–១២ ] ។…
« បន្ទាប់ពីការអានខគម្ពីរនេះ បងស្រី រ៉ាម៉ៃរ៉េស ចាប់ផ្ដើមយំ ។ ដៃគូខ្ញុំ និងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ ។ ខ្ញុំបានសួរថា ‹ បងស្រី រ៉ាម៉ៃរ៉េស តើយើងបាននិយាយ ឬធ្វើអ្វីមួយដែលធ្វើឲ្យបងអន់ចិត្តឬ ? ›
គាត់បាននិយាយថា « អូ៎ ទេ អែលឌើរ ពុំបានធ្វើអ្វីខុសទេ ។ កាលពីប្រាំមួយឆ្នាំមុន ខ្ញុំមានកូនប្រុសតូចម្នាក់ ។ គេបានស្លាប់មុនពេលយើងឲ្យគាត់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ សង្ឃរបស់យើងបានប្រាប់យើងថា ដោយសារគាត់ពុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក នោះគេនឹងទៅនៅកន្លែងឃុំឃាំងជារៀងរហូត ។ អស់រយៈពេលប្រាំមួយឆ្នាំហើយ ដែលខ្ញុំរែកនូវបន្ទុក និងកំហុសនោះ ។ បន្ទាប់ពីអានខគម្ពីរនេះហើយ ខ្ញុំដឹងដោយអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថា វាគឺជាការពិត ។ ខ្ញុំបានដឹងថា ទម្ងន់ដ៏ធ្ងន់បានដកចេញពីខ្ញុំ ហើយទាំងនេះគឺជាទឹកភ្នែកនៃក្ដីអំណរ › ។…
បន្ទាប់ពីគាត់រងទុក្ខក្នុងទុក្ខព្រួយ និងការឈឺចាប់ដែលស្ទើរតែពុំអាចរែកពន់បានអស់រយៈពេលប្រាំមួយឆ្នាំ គោលលទ្ធិពិតដែលបានបើកសម្ដែងដោយព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់ តាមរយៈព្យាការីនៅរស់ នាំមកនូវភាពសុខសាន្ដដ៏ផ្អែមល្ហែមដល់ស្ត្រីដែលរងទុក្ខនេះ ។ ដោយមិនចាំបាច់និយាយ បងស្រី រ៉ាម៉ៃរ៉េស និងកូនៗរបស់គាត់ដែលមានអាយុប្រាំបីឆ្នាំឡើងទៅ បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក » ( « Because I Live, Ye Shall Live Also » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២, ទំព័រ ១៥–១៦ ) ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧២-៧៤ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖