មេរៀនទី ៥ ៖ ថ្ងៃទី ៣
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩:១–២២
សេចក្ដីផ្ដើម
នៅក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៨២៩៩ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានជួលម្ចាស់រោងពុម្ព ឈ្មោះ អ៊ែហ្គប៊ើត ប៊ី ហ្គ្រានឌីន ដើម្បីបោះពុម្ពព្រះគម្ពីរចំនួន ៥០០០ ក្បាលក្នុងតម្លៃ ៣០០០ ដុល្លារ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ហ្គ្រានឌីន នឹងមិនចាប់ផ្ដើមបោះពុម្ព ឬសូម្បីតែទិញក្រដាសបោះពុម្ពឡើយ ទាល់តែគាត់ត្រូវបានអះអាងថា ទទួលបានប្រាក់បង់ថ្លៃសម្រាប់ការងារមុនសិន។ នៅក្នុងវិវរណៈ ដែលមាននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩ដែលទំនងជាត្រូវបានប្រទានឲ្យនៅរដូវក្ដៅឆ្នាំ ១៨២៩ នោះព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាម៉ាទិន ហារិសឲ្យ « ចំណាយផ្នែកនៃទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នក … [ហើយ] សងបំណុលដែលអ្នកបានយល់ព្រមជាមួយនឹងអ្នកបោះពុម្ព » (គ និង ស ១៩:៣៤–៣៥)។ ម៉ាទិន ហារិសផ្ទាល់បានធានាថានឹងសងការចំណាយថ្លៃបោះពុម្ពដោយខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ ប្រសិនបើប្រាក់ដែលទទួលបានមកពីការលក់ព្រះគម្ពីរមរមន ពុំគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការចំណាយទេនោះនោះគាត់នឹងកាត់ដីចម្ការគាត់ឲ្យខ្លះ ។
ប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌីង ស្ម៊ីធ បានពិពណ៌នាអំពីវិវរណៈនេះ ជាមួយនឹងការបង្រៀនរបស់វាអំពីដង្វាយធួនថាជា « វិវរណៈដ៏មហិមាមួយ ដែលត្រូវបានប្រទានឲ្យនៅក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ មានវិវរណៈមួយចំនួនដែលមាន [ សារៈសំខាន់ ] ច្រើនជាងនេះ » ( Church History and Modern Revelation វ៉ុល ២ [ ឆ្នាំ ១៩៥៣ ] ១:៨៥ ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩:១-៣
ព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រកាសថា ទ្រង់បានសម្រេចតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះបិតាហើយ
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:១–៣ រួចស្វែងរកការណ៍ដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា ទ្រង់ជានរណា ហើយទ្រង់បានធ្វើអ្វីខ្លះ ។ សូមគូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លាដែលបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានសម្រេចតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតាទ្រង់ ហើយថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងជំនុំជម្រះយើងតាមកិច្ចការទាំងឡាយរបស់យើង ។
-
សូមពិពណ៌នាដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរអ្នកអំពីរបៀបដែលការស្គាល់សេចក្ដីពិតអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ អាចនឹងជួយដល់ ម៉ាទិន ហារីស មានអារម្មណ៍សន្តិភាព និង ត្រូវបានប្រទានឲ្យនូវភាពរឹងមាំដើម្បីធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩:៤-១២
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពន្យល់អំពីទារុណកម្មដ៏អស់កល្ប និងមិនចេះចប់
ព្រះអម្ចាស់បានពន្យល់អំពីសេចក្ដីពិតមួយចំនួន ដែលអាចជួយយើងឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីពលិកម្មធួនរបស់ទ្រង់ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:៤ រួចស្វែងរកពាក្យទាំងឡាយដែលនឹងបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៃគោលលទ្ធិដូចតទៅនេះ ៖ មនុស្សគ្រប់រូបត្រូវតែ បើមិនដូច្នេះទេនោះ .អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំឃ្លានេះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។
សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩:៥ ។ តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានពិពណ៌នាយ៉ាងដូចម្ដេច អំពីសេចក្ដីវេទនានៃអស់អ្នកដែលពុំប្រែចិត្ត ហើយដោយហេតុនោះត្រូវទទួលការជំនុំជម្រះរបស់ទ្រង់នោះ ? តើការស្គាល់សេចក្ដីពិតនេះ ផ្ដល់នូវហេតុផលបន្ថែមមួយ ដើម្បីធ្វើឲ្យយើងប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមមើលត្រួសៗក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:៦–៧ រួចស្វែងរកឃ្លាទាំងឡាយ ដែលជួនកាលត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីស្ថានភាពនៃមនុស្សដែលពុំប្រែចិត្ត ។ សូមគូសចំណាំឃ្លា « ការរងទុក្ខវេទនាដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ » និង « សេចក្ដីជាប់ទោសដ៏អស់កល្បជានិច្ច » ។ តើអ្នកគិតដូចម្ដេច នៅពេលអ្នកអានឃ្លាទាំងពីរនេះ ?
សូមសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:៨–១២ ដោយស្វែងរកព័ត៌មានដើម្បីជួយអ្នកឲ្យយល់ពីមូលហេតុ ដែលឃ្លាទាំងនេះពុំសំដៅលើរយៈពេលដែលមនុស្សនឹងរងទុក្ខព្រោះអំពើបាបរបស់ខ្លួននោះទេ ។
តើអ្នកសម្គាល់ឃើញថាពាក្យ « មិនចេះសូន្យឡើយ » គឺជាព្រះនាមរបស់ទ្រង់ដែរឬទេ ? ការណ៍នេះមានន័យថា « ទោសដ៏អស់កល្បជានិច្ច » ឬ « ទោសដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ » គឺជា « ទោសមកពីព្រះ » ។ តើអ្នកគិតថា « ទោសមកពីព្រះ » មានន័យដូចម្ដេច ?
អែលឌើរ ជេម អ៊ី ថាល់មេហ្គ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ថា ៖ « នៅស្ថាននរក មានច្រកចេញមួយ ហើយក៏មានច្រកចូលមួយដែរ ។ ស្ថាននរកមិនមែនជាកន្លែងដែលចៅក្រមដែលចងគំនុំបញ្ជូនអ្នកទោសឲ្យទៅរងទុក្ខ និង ជាប់ទោសស្របតាមគោលការណ៍ ដើម្បីភាពរុងរឿងរបស់គាត់នោះទេ ប៉ុន្តែ វាគឺជាកន្លែងដែលរៀបចំឡើងឲ្យមានការបង្រៀន ការលុតដំចំពោះអ្នកដែលខកខានមិនបានរៀនកាលរស់នៅលើផែនដី គឺជាអ្វីដែលពួកគេគួរតែបានរៀន ។ ពិតណាស់ យើងបានអានអំពីទោសដ៏និរន្តរ៍ ការរងទុក្ខគ្មានទីបញ្ចប់ និង សេចក្ដីជាប់ទោសដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ នោះគឺជាសំនួនវោហារគួរឲ្យខ្លាចញញើតមួយ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងយ៉ាងច្បាស់អំពីអត្ថន័យនៃកន្សោមពាក្យទាំងនេះ ។ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ‹ ទោសដ៏អស់កល្បជានិច្ច › គឺជាទោសមកពីព្រះ ដ្បិតទ្រង់គង់នៅដ៏អស់កល្បជានិច្ច ហើយស្ថានភាព ឬ សភាព ឬ លទ្ធភាពនោះ នឹងមានសម្រាប់អ្នកប្រព្រឹត្តអំពើបាប ដែលសមនឹងទទួល ហើយពិតជាត្រូវជាប់ទោសបែបនោះ ប៉ុន្តែ ការណ៍នេះពុំមានន័យថា អ្នកដែលរងទុក្ខ ឬ អ្នកប្រព្រឹត្តអំពើបាប ត្រូវទ្រាំទ្រ ហើយរងទុក្ខដ៏អស់កល្បជានិច្ច និង ដ៏និរន្តរ៍ឡើយ ។ គ្មាននរណាម្នាក់ នឹងត្រូវឃុំនៅក្នុងស្ថាននរកយូរជាងភាពចាំបាច់ដើម្បីនាំបុគ្គលនោះមកកាន់អ្វីមួយដែលល្អប្រសើរជាងនោះទេ ។ នៅពេលបុគ្គលនោះសម្រេចបានដំណាក់កាលនោះហើយ ច្រកចេញចូលស្ថានឃុំព្រលឹងនឹងបើកឡើង ហើយនឹងមានការស្រែកអបអរក្នុងចំណោមអ្នកដែលមកទទួលស្វាគមន៍បុគ្គលនោះចូលទៅឯដំណាក់កាលដែលប្រសើរជាងនេះ ។ ព្រះអម្ចាស់ពុំបន្ថយភាពតឹងរ៉ឹងក្នុងអ្វីដែលទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលកាលពីគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រាដំបូងៗអំពីការអនុវត្តន៍នៃក្រឹត្យវិន័យ និង នៃដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានបើកសម្ដែងឲ្យយើងដឹងយ៉ាងច្បាស់អំពីសេចក្ដីករុណា និង សេចក្ដីមេត្តារបស់ទ្រង់តាមរយៈការណ៍ដែលទ្រង់ធ្វើនេះ ដ្បិតវាគឺជាសិរីល្អ និង កិច្ចការទ្រង់ដើម្បីនាំមកឲ្យមានអមតភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្ស » ( នៅក្នុង របាយការណ៍សន្និសីទ ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩៣០ ទំព័រ ៩៧ ) ។
ប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌីង ស៊្មីធ បានផ្ដល់ជាការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះនេះថា ៖ « ទោសដដែលនេះតែងអនុវត្តត្រូវនឹងប្រភេទបទល្មើសដែលបានប្រព្រឹត្ត ស្របទៅតាមក្រឹត្យវិន័យនៃព្រះ ដែលជាអង្គដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និង មិនចេះសូន្យឡើយ ដូចនេះ វាត្រូវបានហៅថា ទោសដ៏អស់កល្បជានិច្ច និង ទោសដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ ព្រោះវាគឺជាទោស ដែលព្រះបានបង្កើតដើម្បីសម្របតាមក្រឹត្យវិន័យដែលពុំអាចកែប្រែបាន ។ បុគ្គលម្នាក់អាចនឹងទទួលការរងទុក្ខវេទនាដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ ហើយកាលបុគ្គលនោះបានទទួលទារុណកម្មចំពោះការរំលេងរបស់ខ្លួនហើយ គេនឹងត្រូវបានដោះលែង ប៉ុន្តែ ទោសនៅតែមាន ហើយទុកសម្រាប់អនុវត្តចំពោះអ្នកទោសក្រោយមកទៀត ហើយនឹងប្រព្រឹត្តអស់កាលជាអង្វែងទៅហោង » (Doctrines of Salvation,comp. Bruce R. McConkie វ៉ុល៣. [១៩៥៤–៥៦] ៣:១៥៨ ) ។
ប្រធាន ជេ រ៉ូប៊ីន ក្លាក ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានផ្ដល់ជាការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះបន្ថែមដោយការបង្រៀនអំពីលក្ខណៈសម្បត្តិដ៏ពិតរបស់ព្រះ ។ នៅពេលអ្នកអានការអត្ថាធិប្បាយរបស់គាត់ សូមគិតអំពីរបៀបដែលការយល់ដឹងពីលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះ ជួយយើងឲ្យយល់ពីទោសមកពីព្រះ ។
« ខ្ញុំពុំអាចយល់ស្របនឹងគោលលទ្ធិថ្មីៗដែលប្រាប់ថា ព្រះពុំដាក់ទោសសោះឡើយនោះទេ ព្រោះខ្ញុំពុំអាចបោះបង់ចោលបទគម្ពីរទាំងឡាយដែលមាន ដើម្បីចាប់យកការសន្និដ្ឋាននោះឡើយ [ ប៉ុន្តែ ] ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ថា នៅពេលព្រះអម្ចាស់យាងមកប្រទានរង្វាន់ដល់យើង… និង ដាក់ទោសយើង…នោះទ្រង់នឹងដាក់ទោសយើងយ៉ាងអប្បបរមាដែលអំពើរំលងរបស់យើងនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យសមហេតុផល ។ ខ្ញុំជឿថា ទ្រង់នឹងនាំមកដោយសេចក្ដីយុត្តិធម៌ទាំងអស់នៃក្ដីស្រឡាញ់ និងពរជ័យដ៏គ្មានទីបំផុត ព្រមទាំងក្ដីមេត្តាករុណា និងព្រះទ័យល្អ ហើយនឹងការយោគយល់ដែលទ្រង់បានមាន ។…
« ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំជឿថា នៅពេលដល់ការប្រទានរង្វាន់ចំពោះទង្វើល្អរបស់យើង គឺទ្រង់នឹងប្រទានដល់យើងជាអតិបរមា តាមដែលអាចធ្វើបាន ដោយចាំក្នុងព្រះទ័យនូវទោស ដែលយើងបានប្រព្រឹត្ត » ( “As Ye Sow … ,” Brigham Young University Speeches of the Year [ ថ្ងៃទី ៣ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៥៥ ] ទំព័រ ៦–៧ ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩:១៣-២២
ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះបន្ទូលអំពីការរងទុក្ខរបស់ទ្រង់ចំពោះអំពើបាប
ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះទ័យឲ្យជីវិតយើងមានពរ និង រីកចម្រើនតាមរយៈពលិកម្មធួនរបស់ទ្រង់ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:១៣–១៧ រួចបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ ៖ អស់អ្នកដែលជ្រើសរើសមិនប្រែចិត្តនឹង ។
អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានក្រើនរំឭកយើងថា យើងមានជម្រើសដែលត្រូវធ្វើ ៖ « យើងអាចសម្រេចយករបៀបរស់នៅដែលព្រះគ្រីស្ទមានក៏បាន ឬ របៀបរងទុក្ខដែលទ្រង់មានក៏បាន ! វាអាចនឹង ‹ ត្រូវរងទុក្ខដូចជាយើង › (គ និង ស ១៩:១៦-១៧)ឬយកឈ្នះ ‹ ដូចជា [ទ្រង់] … បានឈ្នះ › (វិវរណៈ ៣:២១)»(Overcome … Even As I Also Overcame, » Ensignខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៧, ទំព័រ ៧២ ) ។
សូមពិចារណាអំពីជម្រើសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ។ តើជម្រើសទាំងនោះកំពុងដឹកនាំអ្នកទៅរកជីវិតដូចជាព្រះគ្រីស្ទដែរឬទេ ឬក៏ដឹកនាំអ្នកទៅរកការរងទុក្ខនាពេលអនាគតចំពោះអំពើបាបផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ?
ដំណើររឿងភាគច្រើនអំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ត្រូវបានតំណាលដោយមនុស្សផ្សេងទៀត ក្រៅពីព្រះអង្គទ្រង់ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២៦:៣៦–៣៩; លូកា ២២:៣៩–៤៤) ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩ មាននូវដំណើររឿងផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ អំពីសេចក្ដីរងទុក្ខរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ។
-
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:១៥, ១៨–១៩ រួចឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរៀបរាប់យ៉ាងដូចម្ដេច អំពីសេចក្ដីរងទុក្ខដែលទ្រង់បានមាននៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ?
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្ដេច អំពីការរងទុក្ខទោសរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះអំពើបាបរបស់អ្នក ?
-
តើការស្គាល់ពីសេចក្ដីរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ អាចជួយលើកទឹកចិត្ត ម៉ាទិន ហារីស ឲ្យប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច ដូចជាអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានណែនាំគាត់ឲ្យធ្វើនៅក្នុងវិវរណៈនេះ ?
-
-
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:២០ រួចឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីការគ្មានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នឹងនាំទៅរកការរងទុក្ខដូច្នេះ ?
-
ហេតុអ្វីបានជាវាអាចមានសារៈសំខាន់ដើម្បីចងចាំពីគ្រាទាំងឡាយ ដែលយើងត្រូវរងទុក្ខចំពោះលទ្ធផលនៃអំពើបាបរបស់យើង ?
-
សូមគិតអំពីគ្រាទាំងឡាយ ដែលអ្នកបានរងទុក្ខដោយសារតែអំពើបាបរបស់អ្នក ហើយបានទទួលអារម្មណ៍ថាត្រូវប្រែចិត្ត ។ នៅពេលអ្នកពិចារណាអំពីគ្រាទាំងនោះ សូមនឹកឡើងវិញពីពេលដែលអ្នកទទួលអារម្មណ៍ថាមានដៃគូព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និង ពេលដែលអ្នកទទួលអារម្មណ៍ថាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដកខ្លួនចេញពីអ្នក ។ តើអ្នកបានធ្វើដូចម្ដេចខ្លះ ដើម្បីបានរីករាយនឹងភាពជាដៃគូនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធសាជាថ្មី ?
-
សូមប្រើ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:១៣–១៦, ២០ ដើម្បីឆ្លើយនឹងសំណួរដូចតទៅនេះដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលបញ្ជាឲ្យប្រែចិត្ត បង្ហាញភស្ដុតាងយ៉ាងដូចម្ដេច ចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ដែលមានសម្រាប់យើង ?
នៅពេលណាមួយអំឡុងសប្ដាហ៍ក្រោយ សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកជាមួយសមាជិកគ្រួសារ ឬ មិត្តម្នាក់ អំពីគោលលទ្ធិ ឬ គោលការណ៍មួយដែលអ្នកបានស្វែងយល់អំឡុងពេលសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៩:១–២២ ។ សូមពិចារណាអំពីការស្ម័គ្រចិត្តចែកចាយបទពិសោធន៍ជាមួយគ្រូរបស់អ្នក ពេលជួបគាត់នៅពេលក្រោយ ។
![]()
រូបភាពscripture mastery icon
សូមធ្វើការទន្ទេញ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:១៦–១៩ ដោយសរសេរវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរមួយពាក្យម្ដងៗនៅលើក្រដាសមួយសន្លឹក ។ ដោយប្រើក្រដាសរបស់អ្នក សូមអានវគ្គបទគម្ពីរឲ្យឮៗឲ្យបានច្រើនដង ។ ក្រោយមក សូមបាំង ( ឬ លុប ) ពាក្យ ឬ ឃ្លាមួយចំនួនដែលមានសរសេរនៅលើក្រដាសរបស់អ្នកនោះ ។ សូមបន្ដសូត្រវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ដោយសូត្រទាំងកន្លែងដែលបាំងនោះចេញពីការចងចាំ ។ សូមធ្វើបែបនេះម្ដងហើយម្ដងទៀត រហូតដល់អ្នកមានអារម្មណ៍ថាអាចសូត្រវគ្គបទគម្ពីរបានទាំងអស់ ។
-
សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកឲ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន អំពីអ្វីដែលអ្នកបានទន្ទេញចាំពីវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរនេះ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:១–២២ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖