१ अनि यस्तो हुन गयो कि अल्मा र अमुलेकलाई सहरबाहिर प्रस्थान गर्न आज्ञा गरियो र उनीहरू प्रस्थान गरे र सिदोमको भूमितर्फ समेत आए; र हेर, त्यहाँ तिनीहरूले अल्माका वचनहरूमा विश्वास गरेका कारणले निकाला गरिएका र ढुङ्गाले हानिएका अम्मोनीहाहको भूमिबाट प्रस्थान गरेका सबै जनलाई फेला पारे।

२ अनि उनीहरूले आफ्ना पत्नीहरू र छोराछोरीहरूमाथि भएका सबै र आफ्नै र उनीहरूको मुक्तिको शक्तिका बारेमा उनीहरूलाई बताए।

३ अनि जीस्रोम पनि सिदोममा, एक बल्दो ज्वरोले बिरामी भई पल्टेको थियो, जुन उसको दुष्टताले उसको मस्तिष्कको विपत्तिहरूका कारण भएको थियो, किनकि उसले ठान्यो कि अल्मा र अमुलेक अब छैनन्; र उसले ठान्यो कि उसको दुष्टताका कारण उनीहरूको बध गरिएको थियो। अनि यो महान् पाप र उसका अरु धेरै पापहरूले, मुक्ति नहुने भएकाले यो अत्यन्त कष्टप्रद नभइन्जेलसम्म उसको मस्तिष्कको खेदो खन्यो; त्यसकारण ऊ एक बल्दो तापले रन्थनिन थाल्यो।

४ अब, जब उसले सुन्यो कि अल्मा र अमुलेक सिदोमको भूमिमा छन्, उसको हृदयले साहस लिन थाल्यो; अनि उसले, उनीहरूलाई आफूसमक्ष आइदिने चाहना गर्दै, तुरुन्त उनीहरूसमक्ष एक सन्देश पठायो।

५ अनि यस्तो हुन गयो कि उनीहरू तुरुन्त गए, उसले उनीहरूलाई पठाएको सन्देशको पालना गर्दै; र उनीहरू जीस्रोमको घरभित्र गए; र उनीहरूले उसलाई उसको बिछ्यौनामा, बिरामी, एक बल्दो जरोले कमजोर भएको फेला पारे; र उसको मस्तिष्क पनि उसका दुष्टताहरूका कारण अत्यन्त कष्टप्रद थियो; र जब उसले उनीहरूलाई देख्यो उसले आफ्नो हात फैल्यायो र उनीहरूलाई बिन्ती गऱ्यो कि उनीहरूले उसको चङ्गाइ गरून्।

६ अनि यस्तो हुन गयो कि अल्माले उसलाई भने, उसलाई हातमा समातेर: के तँ मुक्तिका निम्ति ख्रीष्टको शक्तिमा विश्वास गर्छस्?

७ अनि उसले उत्तर दियो र भन्यो: हो, म तिमीले सिकाएका सबै वचनहरूको विश्वास गर्छु।

८ अनि अल्माले भने: यदि तँ ख्रीष्टको उद्धारमा विश्वास गर्दछस् भने तैँले चङ्गाइ पाउन सक्छस्।

९ अनि उसले भन्यो: हो, म तिम्रा वचनअनुसार विश्वास गर्छु।

१० अनि तब अल्माले परमप्रभुसामु पुकारे, यसो भन्दै: हे परमप्रभु हाम्रा परमेश्वर, यो मानिसमाथि कृपा गरिदिनुहोस् र ख्रीष्टमा भएको उसको विश्वासअनुसार उसलाई चङ्गाइ गरिदिनुहोस्।

११ अनि जब अल्माले यी वचनहरू बोलेका थिए, जीस्रोम आफ्नो खुट्टामा उफ्रियो र हिँड्न थाल्यो; अनि यो सबै जनको ठूलो आश्चर्यमा गरिएको थियो; र यसको ज्ञान सिदोमको सम्पूर्ण भूमिभरि फैलियो।

१२ अनि अल्माले जेस्रोमलाई परमप्रभुसामु बप्तिस्मा दिए; र उसले त्यससमय पश्चात् जनसामु प्रवचन दिन थाल्यो।

१३ अनि अल्माले सिदोमको भूमिमा चर्चको स्थापना गरे र त्यो भूमिमा बप्तिस्मा लिन इच्छुक भएकाहरूलाई परमप्रभुमा बप्तिस्मा दिन पादरीहरू र शिक्षकहरूलाई पवित्रीकृत गरे।

१४ अनि यस्तो हुन गयो कि उनीहरू धेरै थिए, किनकि सिदोमको वरिपरिको सम्पूर्ण क्षेत्रबाट उनीहरू ठूलो सङ्ख्यामा आए र बप्तिस्मा लिए।

१५ तर अम्मोनीहाहको भूमिका जनका सम्बन्धमा, उनीहरू एक कठोर हृदय भएका हठी जन रहे; अनि उनीहरूले अल्मा र अमुलेकको सबै शक्तिलाई सैतानको हो भन्दै आफ्ना पापहरूको पश्चात्ताप गरेनन्; किनकि उनीहरू नेहोरको घोषित आस्थाका थिए र आफ्ना पापहरूको पश्चात्तापमा विश्वास गरेनन्।

१६ अनि यस्तो हुन गयो कि अल्मा र अमुलेक, अमुलेकले परमेश्वरका वचनका निम्ति उनका अम्मोनीहाहको भूमिमा भएका सबै सुन र चाँदी र उनका मूल्यवान् कुराहरू त्यागेकाले, एक समयका उनका मित्रहरूद्वारा, उनका पिता र उनका कुटुम्बद्वारा पनि उनलाई अस्वीकार गरिएकाले;

१७ त्यसकारण, अल्माले सिदोममा चर्चको स्थापना गरेपछि, एक महान् नियन्त्रण देखेर, हो, देखेर कि जन उनीहरूका हृदयका घमण्डका सम्बन्धमा नियन्त्रित थिए र परमेश्वरअगाडि आफूलाई विनम्र बनाउन थाले र परमेश्वरको आराधना गर्न उनीहरूका आरक्षणका स्थानहरूमा वेदीअगाडि एक साथ भेला हुन थाले, होसियार हुँदै र निरन्तर प्रार्थना गर्दै, ताकि उनीहरूले सैतानबाट र मृत्युबाट र विनाशबाट मुक्ति पाउन सकून्—

१८ अब जसरी मैले भने, अल्माले यी सबै कुराहरू देखेकाले, त्यसकारण उनले अमुलेकलाई लगे र जरहेम्लाको भूमिमा आए र तिनलाई उनको आफ्नो घरमा लगे र उनका विपत्तिहरूमा उनको सेवा गरे र परमप्रभुमा उनलाई बलियो बनाए।

१९ अनि नफीका जनमाथिको न्यायकर्ताहरूको शासनको दशौँ वर्ष यसरी अन्त्य भयो।