Ritningar
Kenning og sáttmálar 138


138. Kafli

Sýn sem veittist Joseph F. Smith forseta í Salt Lake City, Utah, 3. október 1918. Í upphafsávarpi sínu á 89. haustráðstefnu kirkjunnar, 4. október 1918, lýsti Smith forseti því yfir, að hann hefði meðtekið nokkrar guðlegar opinberanir á síðustu mánuðum. Eina þeirra, um heimsókn frelsarans til anda hinna dánu meðan líkami hans var enn í grafhvelfingunni, hafði Smith forseti hlotið daginn áður. Hún var samstundis skráð í lok ráðstefnunnar. Hinn 31. október 1918 var hún afhent ráðgjöfum Æðsta forsætisráðsins, Tólfmannaráðinu og patríarkanum, sem samþykktu hana einróma.

1–10, Joseph F. Smith forseti ígrundar rit Péturs og heimsókn Drottins í andaheiminn; 11–24, Smith forseti sér hina réttlátu dánu samankomna í Paradís og þjónustu Krists meðal þeirra; 25–37, Hann sér hvernig prédikun fagnaðarerindisins var skipulögð meðal andanna; 38–52, Hann sér Adam, Evu, og marga hinna heilögu spámanna í andaheiminum, sem litu á ástand anda sinna án líkama fyrir upprisuna sem fjötra; 53–60, Réttlátir dánir þessa tíma halda áfram starfi sínu í andaheiminum.

1 Þann þriðja október árið nítján hundruð og átján sat ég í herbergi mínu og aígrundaði ritningarnar —

2 Og hugleiddi hina miklu afriðþægingarfórn Guðssonarins, til bendurlausnar heiminum —

3 Og þá miklu og undursamlegu aást föðurins og sonarins sem ásannaðist við komu blausnarans í heiminn —

4 Svo að með afriðþægingu hans og bhlýðni við reglur fagnaðarerindisins, gæti mannkyn frelsast.

5 Meðan ég var að íhuga þetta, leitaði hugur minn til bréfa Péturs postula til hinna afyrstu heilögu, sem dreifðir voru um bPontus, Galatíu, Kappadókíu og aðra hluta Asíu, þar sem fagnaðarerindið hafði verið prédikað eftir krossfestingu Drottins.

6 Ég opnaði Biblíuna og las þriðja og fjórða kapítula af fyrra almenna bréfi Péturs, og það sem ég las hafði mikil áhrif á mig, meiri en þessar ritningargreinar höfðu nokkru sinni fyrr haft:

7 „Kristur dó í eitt skipti fyrir öll fyrir syndir, réttlátur fyrir rangláta, til þess að hann gæti leitt yður til Guðs. Hann var deyddur að líkamanum til, en lifandi gjörður í anda.

8 Í andanum fór hann einnig og prédikaði fyrir öndunum í avarðhaldi —

9 Þeir höfðu óhlýðnast fyrrum, þegar Guð sýndi langlyndi og beið á dögum Nóa meðan örkin var í smíðum. Í henni frelsuðust fáeinar — það er átta — sálir í vatni.“ (1 Pét 3:18–20.)

10 „Því að til þess var og dauðum boðað fagnaðarerindið, að þeir, þótt dæmdir væru líkamlega með mönnum, mættu lifa í andanum með Guði.“ (1 Pét 4:6.)

11 Meðan ég ígrundaði það, sem askrifað stendur, lukust baugu skilnings míns upp og andi Drottins chvíldi yfir mér og ég sá herskara hinna ddánu, bæði smáa og stóra.

12 Og á einum stað söfnuðust saman óteljandi skarar af öndum hinna aréttvísu, sem btrúir höfðu verið vitnisburðinum um Jesú, meðan þeir lifðu hér á jörðu —

13 Og fært höfðu afórnir í líkingu við hina miklu fórn Guðssonarins, og bþolað höfðu þrengingar í nafni lausnara síns.

14 Allir höfðu þeir yfirgefið hið dauðlega líf, staðfastir í avon um dýrðlega bupprisu, fyrir cnáð Guðs dföðurins og hans eeingetna sonar, Jesú Krists.

15 Ég sá, að þeir voru fullir aánægju og gleði og fögnuðu sameiginlega vegna þess að frelsunardagur þeirra var í nánd.

16 Þeir voru samankomnir og biðu komu Guðssonarins í aandaheiminn, til að boða endurlausn þeirra úr bviðjum dauðans.

17 Hið sofandi duft þeirra skyldi aendurreist til fullkominnar umgjörðar sinnar, bbein við bein, og sinar og hold á þau, candinn og líkaminn skyldu sameinaðir og aldrei framar aðskildir, svo að þeir gætu hlotið fyllingu dgleðinnar.

18 Meðan þessi mikli fjöldi beið og ræddi saman, fagnandi á lausnarstund sinni úr viðjum dauðans, birtist sonur Guðs og boðaði afrelsi hinum ánauðugu, sem trúir höfðu verið —

19 Og þar aprédikaði hann fyrir þeim hið eilífa bfagnaðarerindi, kenninguna um upprisu og endurlausn mannkyns frá cfallinu, og frá syndum hvers einstaks, að tilskilinni diðrun.

20 En til hinna aranglátu fór hann ekki, og til hinna óguðlegu og þeirra sem iðruðust eigi og bspillst höfðu, meðan þeir voru í holdinu, náði rödd hans eigi —

21 Og ekki fengu heldur hinir uppreisnargjörnu, sem höfnuðu vitnisburðum og aðvörunum hinna fornu spámanna, séð návist hans né litið ásjónu hans.

22 Þar sem þeir dvöldu ríkti amyrkur, en meðal hinna réttlátu ríkti bfriður —

23 Og hinir heilögu fögnuðu yfir aendurlausn sinni og beygðu bknéð og viðurkenndu Guðssoninn sem lausnara sinn og bjargvætt frá dauða og chlekkjum heljar.

24 Það geislaði af svip þeirra og aljóminn af návist Drottins hvíldi á þeim, og þeir blofsungu hans heilaga nafn.

25 Ég undraðist, því að mér skildist að frelsarinn hefði varið um það bil þremur árum til helgrar þjónustu sinnar meðal Gyðinga og þeirra, sem af Ísraelsætt eru, og reynt að kenna þeim hið ævarandi fagnaðarerindi og kalla þá til iðrunar —

26 En þrátt fyrir hið mikla starf hans, og kraftaverk, og boðun sannleikans með miklum akrafti og valdi, voru aðeins fáeinir, sem hlýddu á rödd hans og fögnuðu í návist hans, og urðu hólpnir af hans hendi.

27 En helg þjónusta hans meðal þeirra sem dánir voru, var takmörkuð við hinn astutta tíma milli krossfestingar hans og upprisu —

28 Og ég undraðist orð Péturs — þar sem hann segir, að Guðssonurinn hafi prédikað fyrir öndum í varðhaldi, sem óhlýðnast höfðu fyrrum, þegar langlyndi Guðs beið á dögum Nóa — og furðaði mig á hvernig honum hafði reynst mögulegt að prédika fyrir þessum öndum, og vinna nauðsynleg verk meðal þeirra, á svo skömmum tíma.

29 Og meðan ég undraðist þetta, lukust augu mín upp og skilningur minn alifnaði, og ég sá, að Drottinn fór ekki sjálfur og kenndi meðal hinna ranglátu og óhlýðnu, sem hafnað höfðu sannleikanum —

30 En sjá, meðal hinna réttlátu skipulagði hann sveitir sínar og tilnefndi sendiboða, klædda akrafti og valdi, og fól þeim að ganga fram og flytja ljós fagnaðarerindisins til þeirra, sem í bmyrkri voru, já, til callra anda mannanna. Og þannig var fagnaðarerindið boðað hinum dánu.

31 Og hinir útvöldu sendiboðar fóru og boðuðu anáðardag Drottins, boðuðu hinum fjötruðu bfrelsi, já, öllum, sem iðrast vildu synda sinna og taka á móti fagnaðarerindinu.

32 Þannig var fagnaðarerindið boðað þeim, sem adáið höfðu í syndum sínum, án bþekkingar á sannleikanum eða í lögmálsbrotum, þar eð þeir höfðu hafnað spámönnunum.

33 Þeim var kennd atrú á Guð, iðrun syndanna, bstaðgengilsskírn til cfyrirgefningar syndanna og dgjöf heilags anda með handayfirlagningu —

34 Og allar aðrar reglur fagnaðarerindisins, sem nauðsynlegt var fyrir þá að þekkja, til þess að reynast hæfir og adæma mætti þá eftir mönnum í holdinu, en þeir gætu lifað eftir Guði í anda.

35 Og þannig var það gjört kunnugt meðal hinna dánu, jafnt smárra sem stórra, óréttlátra sem staðfastra, að endurlausn hefði orðið með afórn Guðssonarins á bkrossinum.

36 Þannig var það kunngjört, að lausnari okkar varði þeim tíma, sem hann dvaldi í andaheiminum, við að leiðbeina og undirbúa hina staðföstu anda aspámannanna, sem vitnað höfðu um hann í holdinu —

37 Svo að þeir gætu flutt endurlausnarboðin til allra hinna dánu, sem hann gat ekki sjálfur farið til, vegna auppreisnar þeirra og lögmálsbrota, svo að þeir fyrir helga þjónustu þjóna hans gætu einnig heyrt orð hans.

38 Á meðal hinna miklu og máttugu, sem samankomnir voru í þessum mikla söfnuði hinna réttlátu, var faðir aAdam, hinn aldni daganna og faðir allra —

39 Og hin dýrðlega móðir okkar aEva, ásamt mörgum staðföstum dætrum sínum, sem lifað höfðu í aldanna rás og tilbeðið hinn sanna og lifanda Guð.

40 aAbel, fyrsta bfórnarlambið, var þar og bróðir hans cSet, einn hinna máttugu, sem var nákvæm deftirmynd föður síns, Adams.

41 aNói, sem varaði við flóðinu, bSem, hinn mikli cháprestur, dAbraham, faðir hinna staðföstu, eÍsak, fJakob og gMóse, hinn mikli lögmálsgjafi Ísraels

42 Og einnig voru þar aJesaja, sem boðaði með spádómi, að lausnarinn væri smurður til að græða sundurkramin hjörtu og boða bherteknum frelsi og cfjötruðum lausn.

43 Enn fremur aEsekíel, sem sá í sýn dal fullan af bskrælnuðum beinum, er klæðast skyldu holdi og koma fram aftur lifandi sálir í cupprisu dauðra —

44 aDaníel, sem sá og sagði fyrir um stofnun Guðs bríkis á síðari dögum, er aldrei framar skyldi á grunn ganga né annarri þjóð í hendur fengið —

45 aElías, sem var með Móse á fjalli bummyndunarinnar —

46 Og einnig var þar spámaðurinn aMalakí, sem bar vitni um komu bElía — sem Moróní talaði einnig um við spámanninn Joseph Smith, og sagði, að hann mundi koma áður en hinn mikli og ógurlegi cdagur Drottins kæmi.

47 Spámaðurinn Elía skyldi gróðursetja í ahjörtum barnanna fyrirheit það, sem feðrunum var gefið —

48 Forboði hins mikla averks, sem unnið yrði í bmusterum Drottins í cráðstöfun fyllingar tímanna, til endurlausnar hinum dánu, og dinnsiglun barna til foreldra sinna, svo að öll jörðin yrði ekki lostin banni og gjöreydd við komu hans.

49 Allir þessir og margir fleiri, já, aspámennirnir, sem dvöldu meðal Nefíta og báru vitni um komu Guðssonarins, voru meðal hinnar miklu samkomu og biðu lausnar sinnar —

50 Því að hinir dánu höfðu litið á hina löngu fjarveru aanda sinna frá líkömum þeirra sem bfjötra.

51 Þessum kenndi Drottinn og gaf þeim akraft til að koma fram eftir upprisu hans frá dauðum og ganga inn í ríki föður hans og krýnast þar bódauðleika og ceilífu lífi —

52 Og halda áfram starfi sínu, eins og Drottinn hafði heitið, og öðlast hlut í öllum þeim ablessunum, sem geymdar eru þeim, sem elska hann.

53 Spámaðurinn Joseph Smith og faðir minn Hyrum Smith, Brigham Young, John Taylor, Wilford Woodruff og aðrir útvaldir andar, sem ageymdir voru til að koma fram í fyllingu tímanna og taka þátt í að leggja bgrundvöllinn að hinu mikla verki síðari daga —

54 Þar á meðal byggingu mustera og framkvæmd helgiathafna þar inni til endurlausnar hinum adánu, þeir voru einnig í andaheiminum.

55 Ég sá, að þeir voru einnig meðal hinna agöfugu og miklu, sem bútvaldir voru í upphafi til að verða stjórnendur í kirkju Guðs.

56 Jafnvel áður en þeir fæddust, hlutu þeir, ásamt mörgum öðrum, fyrstu kennslu sína í heimi andanna og voru abúnir undir það að koma fram á þeim btíma sem Drottni hentaði og vinna í cvíngarði hans til hjálpræðis sálum manna.

57 Ég sá, að staðfastir aöldungar þessa ráðstöfunartíma halda áfram starfi sínu við prédikun fagnaðarerindis iðrunar og endurlausnar fyrir fórn hins eingetna sonar Guðs, eftir að þeir hafa yfirgefið hið dauðlega líf, meðal þeirra sem eru í bmyrkri og syndafjötrum í hinum mikla andaheimi hinna dánu.

58 Hinir dánu, sem iðrast, munu aendurleystir fyrir hlýðni við bhelgiathafnir Guðs húss.

59 Og eftir að þeir hafa tekið út refsingu fyrir brot sín og eru alaugaðir hreinir, munu þeir hljóta laun samkvæmt bverkum sínum, því að þeir eru erfingjar að sáluhjálp.

60 Þetta var sýnin um endurlausn hinna dánu, sem mér birtist, og ég ber því vitni og veit, að þessi frásögn er asönn, fyrir blessun Drottins vors og frelsara, Jesú Krists. Já, vissulega. Amen.