Inleiding tot de brief van Paulus aan Titus
Waarom dit boek bestuderen?
Net als de brieven van Paulus aan Timotheüs bevat de brief aan Titus tijdloos advies van de apostel Paulus aan een plaatselijke kerkleider. Paulus schreef dat ‘de hoop op het eeuwige leven’ al in het voorsterfelijk bestaan door God beloofd is (zie Titus 1:2). Hij zei dat de heiligen moesten uitkijken naar ‘de zalige hoop’ van verhoging en de wederkomst (Titus 2:13). Paulus schreef Titus ook over het ‘bad van de wedergeboorte’ en de ‘vernieuwing door de Heilige Geest’, zinspelend op de verordening van de doop en de zuiverende invloed van de gave van de Heilige Geest, die beide voorafgaan aan het moment waarop wij erfgenamen worden, ‘overeenkomstig de hoop van het eeuwige leven’ (Titus 3:5, 7). Wanneer de cursisten de inspirerende raad van Titus bestuderen, kunnen ze het geloof ontwikkelen dat de leerstellingen en verordeningen van het evangelie hoop en eeuwig leven voortbrengen.
Wie heeft dit boek geschreven?
Het boek Titus is door Paulus geschreven (zie Titus 1:1).
Wanneer en waar is de brief geschreven?
Paulus heeft de brief aan Titus waarschijnlijk rond 64–65 n.C. tussen zijn brieven 1 en 2 Timotheüs geschreven. (Zie Gids bij de Schriften, ‘Brieven van Paulus’, scriptures.lds.org.) Paulus schreef de brief aan Titus na zijn eerste gevangenschap in Rome. Paulus schrijft niet waar hij was toen hij de brief aan Titus schreef.
Aan wie is de brief geschreven en waarom?
Deze brief is door Paulus aan Titus geschreven, die Paulus ‘mijn oprechte zoon overeenkomstig het gemeenschappelijk geloof’ (Titus 1:3) noemde. Titus was een Griek (Galaten 2:3) en hij was door Paulus zelf tot het evangelie gebracht. (Zie Gids bij de Schriften, ‘Titus’.) Na zijn bekering werkte Titus met Paulus samen om het evangelie te verkondigen en de kerk te organiseren. (Zie Gids bij de Schriften, ‘Titus’.) Hij hielp met de inzameling van bijdragen voor de armen in Jeruzalem (zie 2 Korinthe 8:6, 16–23) en hij vergezelde Paulus naar Jeruzalem (zie Galaten 2:1). Paulus liet Titus zijn eerste brief aan de heiligen in Korinthe afleveren (zie 2 Korinthe 7:5–15). Paulus schreef zijn brief aan Titus om hem te sterken bij zijn taak om ondanks de tegenstand voor de gemeente van de kerk in Kreta te zorgen. (Zie Titus 1:5, 10–11; 2:15; 3:10.)
Wat zijn enkele kenmerkende elementen van dit boek?
Deze brief is een van de pastorale brieven (aan een leider van de kerk), samen met 1 en 2 Timotheüs. (Zie Gids bij de Schriften, ‘Brieven van Paulus’.) De brief aan Titus is het vroegste bewijs dat de kerk op het Griekse eiland Kreta in de Middelandse Zee was gevestigd (zie Titus 1:5). Titus was verantwoordelijk om op het eiland nieuwe bisschoppen te roepen. Paulus gaf hem enkele geestelijke vereisten waaraan bisschoppen moeten voldoen (zie Titus 1:6–9). Daarnaast gaf Paulus advies voor mannen, vrouwen en dienstknechten betreffende gepast gedrag van de heiligen (zie Titus 2:2–10).
Overzicht
Titus 1 Paulus geeft Titus instructies om kerkleiders te ordenen en geeft hem enkele vereisten voor bisschoppen. Hij geeft Titus de opdracht om dwaalleer te corrigeren en valse leraren te berispen die ‘belijden dat zij God kennen, maar zij verloochenen Hem met hun werken’ (Titus 1:16).
Titus 2 Paulus moedigt Titus aan om oudere leden van de kerk te vragen een goed voorbeeld voor de jongere heiligen te zijn. Hij vraagt Titus ook om dienstknechten te leren dat zij hun meester onderdanig moeten zijn. Paulus legt uit hoe discipelen moeten leven als zij zich op de wederkomst van de Heiland voorbereiden. Hij beschrijft de verlossing die door Jezus Christus tot stand is gebracht.
Titus 3 Paulus schrijft dat de kerkleden goede burgers en rechtschapen volgelingen van Jezus Christus moeten zijn. Na de doop kunnen we door de genade van de Heer het eeuwig leven ontvangen.